Μινώα
| Αυτό το λήμμα δεν ανήκει σε καμία κατηγορία. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας μία ή περισσότερες κατηγορίες σε αυτό. Αφαιρέστε αυτό το πρότυπο μόλις προσθέσετε κατηγορίες στη σελίδα. |
Μινώα ήταν το όνομα πολλών πόλεων λιμανιών της Εποχής του Χαλκού στις ακτές των νησιών του Αιγαίου (Κρήτ), Πάρος, Σίφνος, Αμοργός) και στην Κέρκυρα, καθώς και στη νησί της Σικελίας.[1] Υπήρχε επίσης μία Μινώα στη Γάζα, της οποίου το όνομα ήταν μεταγενέστερη εισαγωγή, που έφεραν οι Φιλισταίοι το 1200 π.Χ..[2] Φαίνεται ότι οι οικισμοί με το όνομα Μινώα προορίζοντο να υποστηρίξουν μία θαλασσοκρατορία δηλ. μία αυτοκρατορία με βάση τη θάλασσα. Ο Αυστριακός ιστορικός Φριτς Σάχερμαγιερ βρήκε στοιχεία γι' αυτό στο όνομα ενός οικισμού στο νησί της Λακωνίας που σήμερα ονομάζεται Μονεμβασιά, και για το μικρό νησί έξω από το λιμάνι των Μεγάρων στην Ελλάδα.[1][3]
Η αρχική σημασία της λέξης παραμένει άγνωστη. Η ρίζα του min-, συνδέεται με μία ομάδα αιγαιοπελαγίτικων γλωσσών, που εμφανίζονται αλλού σε τοπωνύμια όπως η Mίνια και η Mινασσός, καθώς και στο όνομα των Mινυών, μίας αυτόχθονης ομάδας που κατοικούσε στην περιοχή του Αιγαίου. [4] Μπορεί να υπάρχει σύνδεση με τον μυθικό βασιλιά της Κρήτης Μίνωα που έζησε κατά την Εποχή του Χαλκού, όταν ο Μινωικός πολιτισμός άκμασε στην Κρήτη και στα νησιά του Αιγαίου μεταξύ 2000–1470 π.Χ. Οι κάτοικοι της Κρήτης ονομάστηκαν Μινωίτες από τον Άρθουρ Έβανς, από το όνομα του θρυλικού βασιλιά, και ο πολιτισμός τους Μινωικός.
Φαίνεται ότι οι Μινωίτες ταξίδεψαν από την Κρήτη προς την Αίγυπτο, τη Συρία και το Μαρί του Ευφράτη, στη Μικρά Ασία (Ανατολία) και στον Εύξεινο Πόντο μέσω των νησιών του Αιγαίου [5] και στα δυτικά μέχρι τις Λιπάριες νήσους (Νησιά του Αιόλου) στα βόρεια. της Σικελίας.[6] Όμως περί το 1600 π.Χ. οι ανερχόμενοι Μυκηναίοι κέρδισαν τις διαδρομές προς την Ιταλία και τη Μ. Ασία. Ακολούθησαν την ίδια παράδοση με την ίδρυση ή χρήση εμπορικών και υποστηρικτικών οικισμών στις ακτές της Μεσογείου.[7]
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 F. Schachermeyer (1964). Die Minoische Kultur des alten Kreta. W. Kohlhammer Stuttgart. p.303
- ↑ Steph. Byzantios: s.v Gaza and Minoa: F. Schachermeyer (1964). Die Minoische Kultur des alten Kreta. W. Kohlhammer Stuttfgart. p.303
- ↑ Pausanias. "The island outside of the harbour Nisaia of Megara was named after the king Minos and was conquered by the Athenians in 427 BC": Fraser, J.G. Commentary, (1913) Pausanias's Description of Greece: Book 1: Attica. Macmillan. pp.549–550
- ↑ F. Schachermeyer (1964). Die Minoische Kultur des alten Kreta. Kohlhammer Verlag Stuttgart. pp. 301–302
- ↑ F. Schachermeyer.(1964). Die Minoische Kultur des alten Kreta. W. Kohlhammer Stuttgart. pp 79,108
- ↑ F. Schachermeyer. (1964). Die Minoische Kultur des alten Kreta. W. Kohlhammer Stuttgart. p 108
- ↑ F. Schachermeyer. (1964). Die Minoische Kultur des alten Kreta. W. Kohlhammer Stuttgart. pp 98, 303–304