Μισέλ-Ρισάρ Ντελαλάντ
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Μισέλ Ρισάρ Ντελαλάντ (γαλλ: Michel Richard Delalande [ή de Lalande], 15 Δεκεμβρίου 1657 - 18 Ιουνίου 1726) ήταν Γάλλος συνθέτης και οργανίστας της εποχής μπαρόκ. Διετέλεσε αυλικός μουσικός στην υπηρεσία του Λουδοβίκου ΙΑ΄, ενώ σημαντική του ήταν η συνεισφορά του με τη σύνθεση αρκετών μειζόνων μοτέτων (grand motet). Ανάμεσα στα έργα του ξεχωρίζουν οι ορχηστρικές σουίτες με τίτλο "Simphonies pour les Soupers du Roy" (Συμφωνίες για τον δείπνο του βασιλέως) και αρκετά μπαλέτα. Η μουσική του θεωρείται προάγγελος των καντάτων του Μπαχ και των ορατορίων του Χαίντελ.
| Μισέλ-Ρισάρ Ντελαλάντ | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Michel-Richard de Lalande (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 15 Δεκεμβρίου 1657[1][2][3] Παρίσι |
| Θάνατος | 18 Ιουνίου 1726[1][2][3] Βερσαλλίες |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Ιδιότητα | συνθέτης, οργανίστας και τσεμπαλίστας |
| Όργανα | εκκλησιαστικό όργανο και τσέμπαλο |
| Είδος τέχνης | κλασική μουσική και μπαρόκ μουσική |
| Βραβεύσεις | Τάγμα του Αγίου Μιχαήλ |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Σύγχρονος του Ζαν Μπατίστ Λυλί και του Φρανσουά Κουπρέν, γεννήθηκε στο Παρίσι, όπου και έλαβε τη μουσική του μόρφωση. Τελευταίο από τα 15 παιδιά του ράφτη πατέρα του, μπήκε στη χορωδία της εκκλησίας του Saint-Germain-l'Auxerrois από μικρός, γνωρίζοντας εκεί και τον Μαρέν Μαραί. Όταν ενηλικιώνεται αναλαμβάνει οργανίστας στην εκκλησία του Saint–Gervais καθώς και του Saint-Jean-en-Grève. Υπήρξε δάσκαλος μουσικής στις κόρες του Λουδοβίκου, ενώ από το 1714 έως τον θάνατό του διετέλεσε μουσικός διευθυντής του Βασιλικού Παρεκκλησίου των Βερσαλλιών (maître de la chapelle).
Ο Ντελαλάντ υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους συνθέτες όσον αφορά στο μείζων μοτέτο, είδος θρησκευτικής μουσικής με χαρακτηριστικά στομφώδες και μεγαλοπρεπές ύφος προς τέρψη του βασιλέα, που περιλαμβάνει σολίστες, χορωδία και αρκετά μεγάλη -για την εποχή- ορχήστρα. Σύμφωνα με την παράδοση, ο βασιλιάς διοργάνωνε άτυπους διαγωνισμούς ανάμεσα στους συνθέτες, δίνοντάς τους το ίδιο κείμενο και ζητώντας τους στον ίδιο χρόνο να συνθέσουν τη μουσική. Ο ίδιος διατελούσε από μόνος του την κριτική επιτροπή. Ο Ντελαλάντ ήταν ένας από τους τέσσερις νικητές, στους οποίους ανετίθετο να γράφουν θρησκευτική μουσική για κάθε τρίμηνο του χρόνου (οι άλλοι τέσσερις ήταν οι Coupillet, Collasse και Minoret). Το τρίμηνο που αντιστοιχούσε στον Ντελαλάντ ήταν το πιο σημαντικό, αφού περιελάμβανε την περίοδο των Χριστουγέννων. Αργότερα είχε την ευθύνη για τη μουσική κατά τη διάρκεια όλου του εκκλησιαστικού έτους, ωστόσο μετά τον θάνατο του Λουδοβίκου προτιμήθηκαν οι συνθέτες Gervais, Νικολά Μπερνιέ και Αντρέ Καμπρά. Εν τέλει εκτοπίστηκε από έναν άλλο σπουδαίο υμνητή του μείζονος μοτέτου, τον Ζαν-Ζοζέφ ντε Μοντονβίλ.
Η μουσική του Επεξεργασία
Σώζονται αρκετές εκδοχές των έργων του, οι παλαιότερες με πιο εμφανές του ύφος του γαλλικού μπαρόκ, ενώ οι πιο όψιμες εγγύτερα στο ιταλικό στυλ, που περιλαμβάνει τόσο τη μελισματική όσο και την αντιστικτική γραφή. Για πολλά χρόνια η μελέτη του έργου ήταν δύσκολη, καθώς το όνομά του εμφανιζόταν σε πολλά χειρόγραφα και έντυπα με διαφορετική ορθογραφία: de Lalande, Lalande, la Lande, de la Lande κλπ· η οικογένεια πάντως χρησιμοποιούσε το Delalande. Μόλις το 2006, ο έγκριτος Βρετανός μουσικολόγος Lionel Sawkins δημοσίευσε τον πλήρη θεματικό κατάλογο έργων του Ντελαλάντ, όπου σε 752 σελίδες περιλαμβάνονται πάνω από 3000 μουσικά παραδείγματα, τεχνικές πληροφορίες σχετικές με την εκτέλεση, πηγές κλπ.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb138962809. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Michel-Richard-Delalande. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w6sb5hw5. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Michel-Richard Delalande στο Wikimedia Commons