Μνημειακότητα είναι η ιδιότητα πρόκλησης μνημικού στοχασμού, ήτοι, ανάκλησης στην μνήμη εξωτερικής η εσωτερικής εμπειρίας σαν ανάμνηση συσχέτισης με ένα τουλάχιστον ακόμα άνθρωπο.

Είναι το κυρίαρχο συγκριτικό μέτρο κατάταξης του υποκειμένου στον ανθρώπινο πολιτισμό,και στην έννοια του μπορούν να συμπεριλαμβάνονται πολλά κριτήρια όπως: το μέγεθος, ο χρόνος δημιουργίας, η ταυτότητα η ετερότητα με άλλα παρόμοια υποκείμενα, η δομή του, η μορφή του, η πρωτοτυπία του, η οικονομία του, η ηθικότητα η εθιστικότητα του, η ευχέρεια η δυσχέρεια χρήσης του κ.ό.κ. Άπαντα είτε συλλήβδην συνεκτιμώμενα, είτε αναλυτικά.

Λόγω του ορισμού του, κατά το πλείστον αφορά πράγματα, που έχουν απολέσει την ωφελιμιστική αξία τους στην καθημερινή ζωή του ανθρώπου, η εκ κατασκευής προορίζονται για την ικανοποίηση της ιδιότητας του Μνημειακού, όπως τα έργα των Καλών Τεχνών.

Γι' αυτό το αντίθετο της Μνημειακότητας είναι η Ωφελιμιστικότητα.