Βικιπαίδεια

Μονή Αγίου Γεωργίου του Χοζεβίτη

Συντεταγμένες: 31°50′35.5″N 35°24′53.0″E / 31.843194°N 35.414722°E / 31.843194; 35.414722

Η Μονή Αγίου Γεωργίου του Χοζεβίτου, περισσότερο γνωστή ως Μονή Αγίου Γεωργίου στο Ουάντι Κελτ (αραβικά: دير القديس جورج‎‎ ) ή απλά Μονή Χοζεβά, είναι μοναστήρι που βρίσκεται στο Ουάντι Κελτ, στην ανατολική Δυτική Όχθη. Το αραβικό του όνομα είναι Μαρ Τζαράς.[1] Το συγκρότημα που είναι κτισμένο σε γκρεμό, το οποίο αναδύθηκε από μια λαύρα που ιδρύθηκε το 420 και αναδιοργανώθηκε ως μοναστήρι γύρω στο 500 μ.Χ. με το αρχαίο παρεκκλήσι και τους αρδευόμενους κήπους του, είναι ενεργό και κατοικείται από Έλληνες Ορθόδοξους μοναχούς. Είναι προσβάσιμο από μια πεζογέφυρα απέναντι από το Ουάντι Κελτ, το οποίο πολλοί πιστεύουν ότι είναι η «κοιλάδα της σκιάς του θανάτου» του Ψαλμού 23.[2] Η κοιλάδα είναι παράλληλη στον παλιό ρωμαϊκό δρόμο προς την Ιεριχώ, το σκηνικό για την παραβολή του Καλού Σαμαρείτη. Το μοναστήρι είναι ανοιχτό για προσκυνητές και επισκέπτες.[3]

Μονή Αγίου Γεωργίου του Χοζεβίτη
دير القديس جورج
Χάρτης
Είδοςμοναστήρι
Γεωγραφικές συντεταγμένες31°50′35″N 35°24′53″E
ΘρήσκευμαΑνατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Θρησκευτική υπαγωγήΠατριαρχείο Ιεροσολύμων
Διοικητική υπαγωγήΚυβερνείο Ιεριχούς
ΧώραΚράτος της Παλαιστίνης
Έναρξη κατασκευής6ος αιώνας
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Ιδρύθηκε κατά τη Βυζαντινή περίοδο, καταστράφηκε από τους Πέρσες το 614 μ.Χ., ξαναχτίστηκε τον 12ο αιώνα κατά την περίοδο των Σταυροφόρων, εγκαταλείφθηκε μετά την ήττα τους και ξαναχτίστηκε ξανά από Έλληνες μοναχούς στα τέλη του 19ου αιώνα. Ο τόπος συνδέεται με το βίο του Προφήτη Ηλία και των γονέων της Παναγίας, και διατηρεί τα λείψανα τριών Ανατολικών Ορθόδοξων αγίων, καθιστώντας τον, γι' αυτόν τον λόγο, τόπο έντονου προσκυνήματος.

Επίσκεψη Επεξεργασία

Προσβάσιμο από τον αυτοκινητόδρομο 1 μεταξύ της Νεκράς Θάλασσας και της Ιερουσαλήμ, στρίβοντας στο Μίτζπε Ιεριχώ και ακολουθώντας πινακίδες για το μοναστήρι. Υπάρχει ένα μονοπάτι πεζοπορίας διάρκειας 3 ωρών μέσα από το ουάντι και άλλα μονοπάτια πάνω και κατά μήκος του ουάντι, ή εναλλακτικά ένας χώρος στάθμευσης απέναντι από το ουάντι από το μοναστήρι με ένα παρακείμενο σημείο θέας. Από το πάρκινγκ, είναι μια αρκετά μικρή πεζοπορία, περίπου 1 χιλιόμετρο, αλλά πολύ απότομη κατηφορίζοντας προς το μοναστήρι. Μερικές φορές λόγω έντονης ζέστης η πεζοπορία μπορεί να είναι πολύ δύσκολη για μερικούς ανθρώπους. Υπάρχουν νεαροί άνδρες με γαϊδούρια για την μεταφορά ανθρώπων στο μοναστήρι ή θα επιστρέψουν στο πάρκινγκ, με διαπραγματεύσιμη χρέωση.

Κάποιος μπορεί επίσης να ανεβεί στο ουάντι από την Ιεριχώ, μέσω των ερειπίων των χειμερινών ανακτόρων του Ηρώδη στο Τουλούλ Αμπού ελ-Αλαγίκ.

Το μοναστήρι είναι ανοιχτό καθημερινά εκτός από τις Κυριακές και ορισμένες αργίες, μεταξύ 9 π.μ. και 1 μ.μ.

Ιστορία Επεξεργασία

 
Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου όπως φαίνεται από το Ουάντι Κελτ
 
Διάδρομος μπροστά από την κύρια εκκλησία, που οδηγεί στο παρεκκλήσι των Αγίων Ιωάννη και Γεωργίου

Βυζαντινή περίοδος Επεξεργασία

Η μοναστική ζωή στον μελλοντικό χώρο της Μονής του Αγίου Γεωργίου ξεκίνησε γύρω στο 420 μ.Χ. ως λαύρα,[1] με μερικούς μοναχούς που αναζήτησαν την εμπειρία των προφητών στην έρημο και εγκαταστάθηκαν γύρω από μια σπηλιά όπου πίστευαν ότι ο Ηλίας τρεφόταν από κοράκια ( 1 Βασιλέων 17:5-6 ). Οι ερημίτες που ζούσαν σε σπηλιές σε κοντινούς γκρεμούς θα συναντιούνταν στο μοναστήρι για μια εβδομαδιαία λειτουργία και γεύμα.[4]

Μεταξύ 480 και 520/530 η λαύρα αναδιοργανώθηκε ως μοναστήρι από τον Ιωάννη των Θηβών, επίσης γνωστό ως Άγιος Ιωάννης ο Χοζεβίτης, ο οποίος είχε μετακομίσει στη Συρία Παλαιστίνη από την Αίγυπτο.[1][5] Στην εποχή του ήταν αφιερωμένο στη Μητέρα του Θεού.

Το μοναστήρι έγινε σημαντικό πνευματικό κέντρο τον έκτο-έβδομο αιώνα υπό τον Άγιο Γεώργιο τον Χοζεβίτη (πέθανε περίπου το 620).[1][6] Το μοναστήρι τελικά μετονομάστηκε προς τιμήν του.

Εκείνη τη στιγμή το μοναστήρι περιείχε το αρχικό μικρό εκκλησάκι αφιερωμένο στον Άγιο Στέφανο και μια εκκλησία της Παναγίας.[1]

Καταστράφηκε το 614 από τους Πέρσες και εγκαταλείφθηκε λίγο πολύ αφού οι Πέρσες πέρασαν από την κοιλάδα και σφαγιάστηκαν οι δεκατέσσερις μοναχοί που κατοικούσαν εκεί.

Πρώιμη μουσουλμανική περίοδος Επεξεργασία

Στα τέλη του 8ου αιώνα, το μοναστήρι αρχίζει να συνδέεται με τους γονείς της Αγίας Μαρίας, τους Αγίους Ιωακείμ και Άννα.[1] Ένας μοναχός από εκείνη την περίοδο αναφέρει τον «Οίκο του Ιωακείμ».

Περίοδος σταυροφόρων Επεξεργασία

Μετά την καταστροφή του το 614 από τους Πέρσες, το μοναστήρι ξαναχτίστηκε κατά την περίοδο των Σταυροφόρων. Ο Μανουήλ Α΄ Κομνηνός έκανε κάποια αποκατάσταση το 1179 και, σύμφωνα με επιγραφή, ο Φρειδερίκος Β΄ έκανε περαιτέρω αποκαταστάσεις το 1234.[7] Αφού οι Σταυροφόροι νικήθηκαν και εκδιώχθηκαν από την περιοχή, το μοναστήρι εγκαταλείφθηκε ξανά.[8]

Σύγχρονη περίοδος Επεξεργασία

Το μοναστήρι αποκαταστάθηκε το 1878 και έκτοτε υπόκειται στη φροντίδα των ακόλουθων μοναχών ή ηγούμενων:

  • Πατέρας Καλλίνικος (1830–1909)
  • Πατέρας Αμφιλόχιος (1913–1986)
  • Ο πατέρας Αντώνιος Ιωσηφίδης (πέθανε 1993)
  • Πατέρας Γερμανός (Γεώργιος Τσιμπουκτσάκης, πέθανε 2001)
  • Πατέρας Κωνσταντίνος (νυν ηγούμενος, από το 2019).

Το 1878, ένας Έλληνας μοναχός, ο Καλλίνικος, εγκαταστάθηκε στη μονή Χοζεβά και αποκατέστησε το μοναστήρι, ολοκληρώνοντας το έργο το 1901 με τη βοήθεια του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.[9]

Ο Ρουμάνος μοναχός-ιερέας, ο πατέρας Ιωάν (Ιωάννης), γεννημένος Ίλιε Ιάκομπ το 1913, άφησε τη ρουμανική σκήτη στον ποταμό Ιορδάνη όπου ήταν ηγούμενος από το 1947 και μετακόμισε το 1952 στο Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου μαζί με τον βοηθό και μαθητή του, τον Ιωάννη Παράγιαλα. Μετά το καλοκαίρι, οι δύο αποχώρησαν στο κοντινό σπήλαιο της Αγίας Άννας, το οποίο ο πατέρας Ιωάννης δεν άφησε ποτέ ξανά. Επηρεασμένος από ασθένεια, πέθανε μετά από επτά χρόνια, το 1960. Το 1992 ανακηρύχθηκε άγιος από το Ρουμανικό Ορθόδοξο Πατριαρχείο και το 2016 αναγνωρίστηκε επίσημα ως τέτοιος από το Ελληνικό Ορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων.[10][11] Το όνομά του προστέθηκε στο επίσημο όνομα του μοναστηριού. Τα λείψανα του βρίσκονται στο παρεκκλήσι της εκκλησίας της κύριας μονής, δίπλα στα λείψανα των Αγίων Ιωάννη των Θηβών και του Γεωργίου του Χοζεβίτη. Είναι γνωστός ως Άγιος Ιωάννης (Ιάκωβος) ο Νέος, ο Ρουμάνος ή του Νεάμτ, ο Χοζεβίτης.

Ο πατέρας Γερμανός έφτασε στη Μονή Χοζεβά το 1993 και έζησε εκεί μέχρι που σκοτώθηκε από Άραβες τρομοκράτες κατά τη διάρκεια της δεύτερης Ιντιφάντα το 2001. Για πολλά χρόνια ήταν ο μοναδικός κάτοικος του μοναστηριού, του οποίου ονομαζόταν ηγούμενος το 2000.[12] Προσομοιώνοντας τους μοναχούς Ουάντι Κελτ της ύστερης αρχαιότητας, ο πατέρας Γερμανός πρόσφερε φιλοξενία στους επισκέπτες, βελτίωσε το πέτρινο μονοπάτι που χρησιμοποιούσαν οι προσκυνητές για να ανέβουν στο μοναστήρι, επισκευάστηκε τα υδραγωγεία και βελτίωσε τους κήπους και τα ελαιόδεντρα.[13][14]

Θρησκευτικές παραδόσεις και λείψανα Επεξεργασία

Οι παραδόσεις που συνδέονται με το μοναστήρι περιλαμβάνουν μια επίσκεψη από τον Προφήτη Ηλία στο δρόμο προς τη χερσόνησο του Σινά, και τον Άγιο Ιωακείμ, του οποίου η σύζυγος Άννα ήταν στείρα, κλαίγοντας εδώ όταν ένας άγγελος του ανακοίνωσε την είδηση της σύλληψης της Μαρίας.

Λείψανα των τριών αγίων που συνδέονται στενά με τη μονή Χοζεβά - Ιωάννης των Θηβών, Γεώργιος ο Χοζεβίτης και Ιωάννης ο Ρουμάνος - φυλάσσονται στην κύρια εκκλησία του μοναστηριού.

Τα οστά και τα κρανία των μαρτύρων μοναχών που σκοτώθηκαν από τους Πέρσες το 614 φυλάσσονται σήμερα σε ένα παρεκκλήσι έξω από τα τείχη της μονής.

Με τη Μονή Χοζεβά συσχετίζεται η Μονή της Παναγίας της Χοζοβιώτισσας στην Αμοργό, όπου σύμφωνα με την παράδοση έφτασε δια θαλάσσης εικόνα της Παναγίας της Χοζιβίτισσας την περίοδο της Εικονομαχίας.[15]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Pringle, 1993, p. 183
  2. ↑ «Abraham Path Initiative: St. George's Monastery». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2016. 
  3. ↑ Dave Winter, Israel Handbook: With the Palestinian Authority Areas, page 271, 1999. "St George's Monastery Clinging to the side of the Wadi Qelt ravine, this monastery takes its name from St George of Koziba; a monk born in Cyprus c 550, but who spent much of his life at various lauras in the Judean Desert"
  4. ↑ Palestine & Palestinians. Beit Sahour: Alternative Tourism Group. Σεπτεμβρίου 2008. σελ. 181. ISBN 9950-319-01-3. 
  5. ↑ Sharon, 2004, p. 71
  6. ↑ Saint George the Chozebite, Orthodox Metropolitanate of Hong Kong and South East Asia, 8 January 2013. Accessed 15 December 2019
  7. ↑ Sharon, 2004, p. 75
  8. ↑ Monastery of St George, on See the Holy Land website. Accessed 2018-11-12.
  9. ↑ Sharon, 2004, p. 77
  10. ↑ Patriarchate of Jerusalem, The Feast of St. John the New Chozevite, 10 August 2017, accessed 15 December 2019
  11. ↑ A Spiritual Joy for Romanians: The Patriarchate of Jerusalem Will Officially Recognize the Sainthood of Venerable John Jacob of Neamţ, Basilica News Agency via OrthoChristian.com, 26 January 2016, accessed 15 December 2019
  12. ↑ Franklin, Stephen (22 June 2011). «Monk falls victim to `circle of violence'». Chicago Tribune. 
  13. ↑ «The Monastery in the Methodist Eye:Rev. Merton S. Rice of Detroit and St. George of Choziba». Methodist History (στα Αγγλικά). 1 Ιανουαρίου 2005. 
  14. ↑ Keyser, Jason (15 June 2001). «Monk killed in ambush buried». AP. The Topeka Capital-Journal. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 July 2017. https://web.archive.org/web/20170730030008/http://cjonline.com/stories/061501/new_monk.shtml#.WQjGL4UhqHk. Ανακτήθηκε στις 2 May 2017. 
  15. ↑ «Μονή της Παναγίας της Χοζοβιώτισσας». Υπουργείο Πολιτισμού. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2017. 

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μονή_Αγίου_Γεωργίου_του_Χοζεβίτη&oldid=10359884"