Μοναστήρι της Ραβάνιτσα
Συντεταγμένες: 43°58′22″N 21°29′48″E / 43.97278°N 21.49667°E
Το Μοναστήρι της Ραβάνιτσα (σερβικά: Манастир Раваница) είναι σερβικό ορθόδοξο μοναστήρι στα βουνά Κουτσάι κοντά στο Σέντζε, ένα χωριό στο δήμο Τσούπρια της Κεντρικής Σερβίας. Χτίστηκε το 1375 – 1377 ως δωρεά του πρίγκιπα Λάζαρ της Σερβίας, ο οποίος είναι θαμμένος εκεί. Η εκκλησία Ραβάνιτσα είναι γενέτειρα του νέου καλλιτεχνικού κινήματος "Σχολή Μοράβα" λόγω των αρχιτεκτονικών και καλλιτεχνικών χαρακτηριστικών της.[1] Είναι το πρωτότυπο μείγμα του Αγίου Όρους και του ρυθμού του εγγεγραμμένου σταυροειδούς με πέντε τρούλους, που έγινε στάνταρ στην εποχή του Βασιλιά Μιλούτιν. [2]
| Μοναστήρι της Ραβάνιτσα | |
|---|---|
 | |
 | |
 | |
| Είδος | ορθόδοξο μοναστήρι |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 43°58′22″N 21°29′48″E |
| Θρήσκευμα | Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία |
| Θρησκευτική υπαγωγή | Επαρχία του Μπρανίτσεβο |
| Διοικητική υπαγωγή | Senje |
| Χώρα | Σερβία |
| Έναρξη κατασκευής | 1374 |
| Προστασία | πολιτισμικό μνημείο εξαιρετικής σημασίας |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Η Ραβάνιτσα ανακηρύχθηκε Μνημείο Πολιτιστικής Εξαιρετικής Σημασίας το 1979 και προστατεύεται από τη Δημοκρατία της Σερβίας.
Ιστορία Επεξεργασία
Χτισμένο μεταξύ 1375 και 1377, ο Ραβάνιτσα είναι το διάσημο κληροδότημα του πρίγκιπα Λάζαρ, όπου θάφτηκε μετά το θάνατό του στη μάχη του Κοσσυφοπεδίου το 1389.[3] Από τότε, η Ραβάνιτσα είναι προορισμός προσκυνητών και σημαντικό κέντρο πολιτιστικών δραστηριοτήτων και των συναθρίσεων του σερβικού λαού. [4]Το μοναστήρι δέχθηκε επίθεση και ζημιές από τους Οθωμανούς Τούρκους αρκετές φορές, το 1386, το 1398 και το 1436.[3] Στον μεγάλο πόλεμο μετά τη δεύτερη πολιορκία της Βιέννης σκοτώθηκαν αρκετοί μοναχοί. Οι υπόλοιποι μοναχοί, που έφυγαν από την τουρκική επίθεση το 1690, πήραν τα λείψανα του πρίγκιπα Λάζαρ.[5] Ένας αριθμός μοναχών σκοτώθηκε[3] και οι υπόλοιποι πήραν τα λείψανα του αγιοποιημένου πρίγκιπα Λάζαρ και αποσύρθηκαν ενάντια στην επίθεση των Οθωμανών το 1690. Ο μοναδικός επιζών μεταξύ των μοναχών, ο ιερομόναχος Στέφαν, επέστρεψε το 1717 στη Ραβάνιτσα και βρήκε το μοναστήρι λεηλατημένο και ερημικό. Ο νάρθηκας ήταν ερειπωμένος και δέντρα και βλάστηση είχαν αναπτυχθεί σε διάφορα σημεία της εκκλησίας. [3] Με τη βοήθεια των κατοίκων της περιοχής αποκατέστησε το μοναστήρι και έχτισε έναν νέο νάρθηκα. Όταν πέθανε ο Στέφαν το 1729 οι εργασίες ανακατασκευής του μοναστηριού δεν είχαν ολοκληρωθεί. Είχαν κατασκευαστεί ξανά τα κελιά και η τραπεζαρία του μοναστηριού καθώς και ο νέος νάρθηκας πάνω στα θεμέλια του παλιού νάρθηκα.[3] Το μοναστήρι υπέστη επανειλημμένες επιθέσεις κατά τη διάρκεια της Σερβικής επανάστασης, στις αρχές του 19ου αιώνα. Η νέα αποκατάσταση πραγματοποιήθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι Γερμανοί παραβίασαν και προκάλεσαν ζημιές στο μοναστήρι για άλλη μια φορά και συνέλαβαν, βασανίσαν και σκότωσαν τον αρχιμανδρίτη του Μακαρίε στις 24 Φεβρουαρίου 1943.
Αρχιτεκτονική Επεξεργασία
Η εκκλησία της μονής είναι αφιερωμένη στην Ανάληψη του Ιησού και οχυρώθηκε με ένα ισχυρό αμυντικό τείχος με επτά πύργους, από τους οποίους σώζεται μόνο ένα μέρος. Η εκκλησία Ραβάνιτσα είναι το πρώτο μνημείο της σχολής Μοράβα της σερβικής μεσαιωνικής τέχνης. Η κάτοψή του έχει τη μορφή ενός μεγεθυμένου τριφυλλιού με έναν θόλο εννέα πλευρών στη μέση και μικρότερους οκταγωνικούς θόλους πάνω από τις γωνιακές εσοχές. Υπάρχουν 62 φωτεινά παράθυρα. Η εκκλησία χτίστηκε σε εναλλακτικές σειρές από πέτρα μονής γραμμής και τούβλα τριών γραμμών. Η πολύτιμη κεραμική διακόσμηση χρησιμοποιεί γεωμετρικά σχέδια, μοτίβα λουλουδιών, ζωομορφικά και ανθρωπομορφικά σχήματα.
Τέχνη Επεξεργασία
Οι τοιχογραφίες δεν πραγματοποιήθηκαν ταυτόχρονα και ούτε από τους ίδιους καλλιτέχνες. Χρονολογούνται μεταξύ 1385 και 1387. Οι τοιχογραφίες μεσαίου μεγέθους, οι οποίες έχουν την υψηλότερη καλλιτεχνική αξία ζωγραφίστηκαν από δύο καλλιτέχνες, ένας από τους οποίους ήταν γνωστός ως Κωνσταντίνος, ο οποίος άφησε την υπογραφή του σε μια τοιχογραφία ενός πολεμιστή αγίου. Οι αξιοσημείωτες συνθέσεις περιλαμβάνουν την Θεία Κοινωνία των Αποστόλων και την Λατρεία του Αμνού στην αψίδα του βωμού, καθώς και τον Εορταστικό Κύκλο στα ανώτερα σημεία της εκκλησίας.[1] Η σύνθεση του Κτήτορα ξαναβάφτηκε και προστέθηκε μια τοιχογραφία του θανάτου του Λάζαρ. Απεικονίζει επίσης τη Μιλίτσα Νεμάνιτς και τους γιους τους Βουκ και Στέφαν.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 «Ravanica: Monastery». www.blagofund.org. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2021.
- ↑ «Ravanica». National tourism organization of servia. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2014.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 «History». Monastery Ravanica (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2021.
- ↑ «Ravanica monastery». Serbia Incoming™ DMC (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2021.
- ↑ «Relics of the Holy Prince Lazar». Monastery Ravanica (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2021.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Εικονική περιήγηση στη Ραβάνιτσα και συλλογή φωτογραφιών του Blago Fund
- Φωτογραφίες της Ραβάνιτσα και των τοιχογραφιών της Αρχειοθετήθηκε 2009-01-05 στο Wayback Machine. (στα Σερβικά)
- Živorad Janković: Sava, Iguman of Ravanica, "Pravoslavlje", Νο. 929, 2005. (στα Σερβικά)
- Μονή Ραβάνιτσα