Μπάλντους ντε Ουμπάλντις

Ο Μπάλντους ντε Ουμπάλντις (λατινικά: Baldus de Ubaldis, ιταλικά: Baldo degli Ubaldi, 1327 – 1400) ήταν ένας Ιταλός νομικός και μια ηγετική φιγούρα του μεσαιωνικού ρωμαϊκού δικαίου και της σχολής των μεταγλωσσογράφων.[1][2][3]

Ο Μπάλντους ντε Ουμπάλντις

Βίος Επεξεργασία

Αποτελώντας μέλος της αριστοκρατικής οικογένειας των Ουμπάλντι (Μπαλντέσκι), ο Μπάλντους γεννήθηκε στην Περούτζια το 1327. Είχε δύο αδελφούς, τον Άντζελους (1328–1400) και στον Πέτρους (1335-1400). Κάποιες φορές συγχέεται με τον αδελφό του Πέτρους και αποκαλείται λανθασμένα Πέτρους Μπάλντους ντε Ουμπάλντις.[4] Ο Μπάλντους σπούδασε στη γενέτειρά του αστικό δίκαιο, υπό τον Βάρτολο του Σασοφεράτο, και σε ηλικία δεκαεπτά ετών κατάφερε να γίνει Διδάκτωρ του Αστικού Δικαίου. Ο Φρειδερίκος Πετρούκιος από τη Σιένα λέγεται ότι ήταν ο καθηγητής ο οποίος τον δίδαξε κάτω από τον οποίο σπούδασε κανονικό Δίκαιο.[5]

Μετά την απόκτηση του διδακτορικού του μετέβη στην Μπολόνια, όπου δίδαξε νομικά για τρία χρόνια, και μετέπειτα έγινε καθηγητής στην Περούτζια, όπου παρέμεινε για τριάντα τρία χρόνια, διδάσκοντας μια σειρά από μετέπειτα νομικούς, όπως τον Φραντσέσκο Αλμπεργκότι.[6] Στη συνέχεια δίδαξε νομικά στην Πίζα, στη Φλωρεντία, στην Πάντοβα και την Παβία, παρότι αποτελούσαν αντίπαλες πόλεις της Μπολόνιας. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Παβία, δίδαξε κάποιες φορές και στην Πλακεντία. Πέθανε στην Παβία στις 28 Απριλίου του 1400.[7]

Ο Μπάλντους ήταν δάσκαλος του Πιερ Ροζέ ντε Μποφόρ, ο οποίος έγινε ποντίφικας υπό το όνομα Πάπας Γρηγόριος ΙΑ΄, και του οποίου ο διάδοχος, Πάπας Ουρβανός ΣΤ΄, κάλεσε τον Μπάλντους στη Ρώμη για να τον βοηθήσει στις διαβουλεύσεις του το 1380 κατά του Αντιπάπα Κλήμη Ζ΄. Η άποψη του Μπάλντους για τα νομικά ζητήματα που σχετίζονται με το σχίσμα διατυπώνεται στο λεγόμενο «Quaestio de schismate» (Ζήτημα του σχίσματος). Ο καρδινάλιος Φραντσέσκο Τζαµπαρέλα και ο Παύλος του Κάστρου ήταν δύο ακόμη από τους μαθητές του.

Έργα Επεξεργασία

Πολλά από τα έργα του Μπάλντους είναι ημιτελή. Άφησε ογκώδη σχόλια για τον Πανδέκτη και τον Κώδικα του Ιουστινιανού. Τα σχόλιά του για το Βιβλίο των Φέουδων, μιας συλλογής διατάξεων του φεουδαρχικού δικαίου του 12ου αιώνα, θεωρείται ένα από τα καλύτερα έργα του. Σχολίασε επίσης τις συλλογές του κανονικού δικαίου των δεκρετάλιων (Λίμπερ Έξτρα και Λίμπερ Σέξτους). Εκτός από αυτά τα σχόλια, ο Μπάλντους έγραψε μια σειρά από πραγματείες για εξειδικευμένα νομικά ζητήματα. Το μεγαλύτερό του έργο, ωστόσο, αποτελεί η συγγραφή περίπου 3.000 κονσίλιων (νομικών απόψεων). Κανένας άλλος μεσαιωνικός νομικός δεν έχει καταγράψει τόσα πολλά κονσίλια.

Το έργο του Μπάλντους σχετικά με το δίκαιο των αποδείξεων-μαρτυριών και τις διαβαθμίσεις των πειστηρίων αποτέλεσε αποκορύφωμα της μεσαιωνικής σκέψης στον κλάδο αυτό και χρησίμευσε για την τυπική αντιμετώπιση του θέματος για αιώνες.[8]

Δημοσιεύσεις Επεξεργασία

  • De syndicatu officialium («περί του συνδικάτου των αξιωματούχων»)
  • De duobus fratribus («περί των δύο αδελφών»)
  • De significatione verborum («περί της σημασίας των λέξεων»)
  • De pace Constantiae («περί της ειρήνης της Κωνσταντίας»)
  • De feudis («περί των φέουδων»)
  • Summula respiciens facta mercatorum. («σύνοψη των γεγονότων αναζήτησης εμπόρων»)
  • Commentaria in digestum vetus, 1549. («σχόλια στην παλιά επιτομή»)
  • Consiliorum sive responsorum, 1575. («αποφάσεις ή απαντήσεις»)
  • In usus feudorum commentaria (στα Λατινικά). 1580. 

Παραπομπές Επεξεργασία

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • J. Canning, The Political Thought of Baldus de Ubaldis (Cambridge University Press, 1987)
  • J. Franklin, The Science of Conjecture: Evidence and Probability Before Pascal (Johns Hopkins University Press, 2001) κεφ. 2
  • "VI Centenario della morte di Baldo degli Ubaldi," "Ius commune," 27 (2000).
  • "VI Centenario della morte di Baldo degli Ubaldi 1400-2000," εκδ. Carla Frova, Maria Grazia Nico Ottaviani, and Stefania Zucchini (Περούτζια: Università degli Studi, 2005).
  • G. Hamza, "Entstehung und Entwicklung der modernen Privatrechtsordnungen und die römischrechtliche Tradition" (Eotvos Universitätsverlag, Budapest, 2009) σελ. 78-89.
  • G. Hamza, "Origine e sviluppo degli ordinamenti giusprivatistici moderni in base alla tradizione del diritto romano" (Andavira Editora, Santiago de Compostela, 2013) σελ. 79-86.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία