Μπορίς Σερεμέτιεφ
Ο Μπορίς Πετρόβιτς Σερεμέτιεφ (Борис Петрович Шереметев, 5 Μαΐου 1652 – 28 Φεβρουαρίου 1719) ήταν Ρώσος στρατιωτικός ηγέτης και διπλωμάτης. Για τα κατορθώματά του έλαβε νέος το αξίωμα του βογιάρου κατ' απονομήν (πράγμα σπάνιο, αφού συνήθως ήταν κληρονομικό). Αναδείχθηκε σε αρχιστράτηγο κατά το Μεγάλο Βόρειο Πόλεμο.
.jpg)
Ανέλιξη στο στρατό Επεξεργασία
Ο Σερεμέτιεφ ξεκίνησε από υπηρέτης του τσάρου Αλεξίου και στη συνέχεια ακολούθησε στρατιωτική καριέρα. Το 1671 υπηρέτησε στη βασιλική Αυλή. Μετά από μία δεκαετία τον βρίσκουμε διοικητή του Ταμπόφ και επικεφαλής των επιχειρήσεων εναντίον των Τατάρων της Κριμαίας. Το 1682 τού απενεμήθη ο τίτλος του βογιάρου. Μεταξύ 1685 και 1687 συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις για τη σύναψη της «Αιώνιας Ειρήνης του 1686» με την Πολωνο-Λιθουανική Κοινοπολιτεία και τη συνθήκη συμμαχίας με την Αυστρία. Από το τέλος του 1687 ήταν επικεφαλής των δυνάμεων του Ρωσικού Βασιλείου στο Μπέλγκοροντ, υπερασπιζόμενος τα νότια σύνορα της Ρωσίας και συμμετέχοντας στις εκστρατείες εναντίον της Κριμαίας.
Όταν ο Μέγας Πέτρος ενηλικιώθηκε το 1689 και ανέλαβε ουσιαστικά τσαρικά καθήκοντα, ο Σερεμέτιεφ έγινε από τους στενότερους συνεργάτες του. Συμμετείχε στον πόλεμο εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (1690), ενώ στην εκστρατεία της Αζοφικής Θάλασσας (1695-1696) είχε τη διοίκηση των στρατευμάτων του Δνείπερου ενάντια στους Τατάρους της Κριμαίας.
Στο διάστημα 1697 - 1699 ανέλαβε διπλωματικές αποστολές στην Πολωνία, Αυστρία και Ιταλία. Επίσης ήταν επικεφαλής της ρωσικής αποστολής που επισκέφθηκε τη Μάλτα (1698), ώστε να μελετήσει από κοντά την εκπαίδευση των φημισμένων Μαλτέζων Ιπποτών και του στόλου τους. Διερεύνησε επίσης την πιθανότητα μελλοντικών κοινών εγχειρημάτων με τους Ιππότες, περιλαμβανομένης της δράσης εναντίον των Οθωμανών και της εγκατάστασης ρωσικής ναυτικής βάσης στο νησί.
Μεγάλος Βόρειος Πόλεμος Επεξεργασία
Στη διάρκεια του Μεγάλου Βορείου Πολέμου (1700-1721) ο Σερεμέτιεφ αναδείχτηκε ως ικανός, αλλά κάπως άτολμος και αργός ηγήτορας. Ήταν ο γενικός διοικητής και ο πιο υψηλόβαθμος αξιωματικός του ρωσικού στρατού, μαζί με τον παρορμητικό πρίγκιπα Μένσικοφ. Ο Σερεμέτιεφ ήταν πολύ πιο επιφυλακτικός στις κινήσεις του, αλλά τελικά αποδείχθηκε πιο αποτελεσματικός από τον Μένσικοφ, ο παρορμητισμός του οποίου δεν έφερνε πάντοτε επιτυχίες.
Το 1700 συμμετείχε με τον ρωσικό στρατό στην επίθεση κατάληψης της Νάρβα κατά το ξέσπασμα του Μεγάλου Βορείου Πολέμου αλλά απωθήθηκε γρήγορα από τις θέσεις του στην Εσθονία από Κάρολο ΙΒ΄της Σουηδίας. Στη συνέχεια έγινε διοικητής των ρωσικών δυνάμεων πολεμώντας τον Σουηδικό στρατό στις Βαλτικές Χώρες. Ο Σερεμέτιεβ στη συνέχεια ηττήθηκε από τον Wolmar Anton von Schlippenbach στη Rauge το 1701 αλλά αργότερα υπερίσχυσε στη μάχη του Εράστφερ (Erastvere). Ο τσάρος Πέτρος ο Α΄ενθουσιάστηκε και διακήρυξε: δόξα τω θεώ, μπορούμε τώρα να νικήσουμε τους σουηδούς.Έστειλε στον Σερεμέτιεφ το παράσημο του Αγίου Ανδρέα καθώς και τη δική του προσωπογραφία στολισμένη με διαμάντια και τον προήγαγε σε στρατάρχη[8].Επακολούθησε μια άλλη νίκη στη μάχη του Χάμελσοφ. Στη συνέχεια κατέλαβε τα οχυρά του Νέτεμποργκ και του Νίενσκανς το 1703 -- επιτρέποντας έτσι την ίδρυση της πόλης της Αγίας Πετρούπολης -- και τις σημαντικές πόλεις της Βαλτικής Ντόρπατ (σήμερα Τάρτου) και Νάρβα το 1704. Το 1705 στάλθηκε στο Αστραχάν όπου κατέστειλε βίαια και με επιτυχία την ομώνυμη εξέγερση.
Αργότερα στη διάρκεια του Μεγάλου Βορείου Πολέμου, ο Σερεμέτιεφ συγκρούστηκε με τον Σουηδό στρατηγό Λεβενχάουπτ, που τον νίκησε στο Γκεμόιερτχοφ το 1705, και τον Κάρολο ΙΒ΄ από τον οποίο ηττήθηκε στη μάχη του Χόλοβζιν. Η εκδίκησή του έφτασε με τη μάχη της Πολτάβα, όπου μαζί με τον γενικό επικεφαλής Πρίγκιπα Μέσνικωφ ο ρωσικός στρατός συνέτριψε αποφασιστικά τις σουηδικές δυνάμεις. Ως επικεφαλής των ρωσικών δυνάμεων κατέλαβε τη Ρίγα το 1710. Κατόπιν οδήγησε τις κύριες δυνάμεις του ρωσικού στρατού στην εκστρατεία του Προυτ. Πολεμώντας ενάντια στην Τουρκία το 1711, βρέθηκε περικυκλωμένος από τις αντίπαλες δυνάμεις στον ποταμό Προύτ. Από το 1715 έως το 1717 ήταν επικεφαλής του ρωσικού στρατού στην Πομερανία και το Μεκλενβούργο.
Παρόλο που έβλεπε με συμπάθεια τις επιδιώξεις του Μεγάλου Πέτρου να δυτικοποιήσει τη Ρωσία, ποτέ δεν έγινε έμπιστος του Τσάρου. Το επώνυμο του Σερεμέτιεφ ήταν Ταταρικής προέλευσης (shir Akhmat). Πέθανε το 1719 στη Μόσχα και ετάφη στην Αγία Πετρούπολη.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) SNAC. w65h7n8n. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p43868.htm#i438675. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2020.
- ↑ 5,0 5,1 p43868.htm#i438675. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ «Андреевскій орденъ» (Ρωσικά)
- ↑ MASSIE, ROBERT K. (1987). Μέγας Πέτρος. AΘΗΝΑ,ΤΙΤΛΟΕΚΔΟΤΙΚΗ. σελ. 405.