Η μπαταρία της Βαγδάτης, γνωστή και ως Μπαταρία των Παρθών ή Μπαταρία του Χου-τζουτ Ραμπουά, ονομάστηκε το σετ τριών ευρημάτων: ενός κεραμικού αγγείου, ενός χάλκινου σωλήνα και μίας σιδερένιας ράβδου. Ανακαλύφθηκε το 1936 κατά τη διάρκεια ανασκαφών παρθικού οικισμού στη θέση του λόφου Χου-τζουτ Ραμπουά κοντά στη μητρόπολη της Κτησιφώντας, την πρωτεύουσα αυτοκρατοριών των Παρθών (150 π.Χ. – 223 μ.Χ.) και των Σασσανιδών (224 μ.Χ. – 650 μ.Χ.). Αξίζει να σημειωθεί πως παρόμοια αντικείμενα έχουν βρεθεί σε κοντινές ανασκαφές.

Ο Βίλχελμ Κένιγκ, τότε διευθυντής του Εθνικού Μουσείου του Ιράκ, είκασε, καθώς το αγγείο περιέχει έναν χάλκινο κύλινδρο και μια σιδερένια ράβδο, ότι αν ήταν συνδεδεμένο στη σειρά με παρόμοια αντικείμενα θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως μπαταρία πριν από 2000 χρόνια, όταν ο ηλεκτρισμός ήταν ακόμη άγνωστος. Όμως δεν υπάρχει κανένα επιμεταλλωμένο αντικείμενο γνωστό από αυτήν την περίοδο, και οι ισχυρισμοί απορρίπτονται σχεδόν καθολικά από τους αρχαιολόγους. Μια εναλλακτική εξήγηση είναι ότι λειτουργούσε ως δοχείο αποθήκευσης ιερών κυλίνδρων.

Το τεχνούργημα εξαφανίστηκε το 2003 κατά την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ.[1]

Φυσική Περιγραφή και Χρονολόγηση Επεξεργασία

Το εύρημα αποτελείται από ένα δοχείο από τερακότα ύψους περίπου 140 mm, με στόμιο 38 mm, που περιέχει έναν κύλινδρο κατασκευασμένο από ελασματοποιημένο φύλλο χαλκού, το οποίο φιλοξενεί μια ενιαία σιδερένια ράβδο. Στο επάνω μέρος, η σιδερένια ράβδος απομονώνεται από τον χαλκό με πίσσα, με βύσματα ή πώματα, και τόσο η ράβδος όσο και ο κύλινδρος εφαρμόζουν άνετα μέσα στο άνοιγμα του βάζου. Ο χάλκινος κύλινδρος δεν είναι στεγανός, οπότε αν το βάζο ήταν γεμάτο με υγρό, αυτό θα περιέβαλλε και τη σιδερένια ράβδο. Το τεχνούργημα είχε εκτεθεί στις καιρικές συνθήκες και υπέστη διάβρωση.

Ο Αυστριακός αρχαιολόγος Wilhelm König πίστευε ότι τα αντικείμενα μπορεί να χρονολογούνται στην περίοδο των Παρθών, μεταξύ 250 π.Χ. και 224 μ.Χ. Ωστόσο, σύμφωνα με τον Τζον Σίμπσον, του τμήματος της Εγγύς Ανατολής του Βρετανικού Μουσείου, η αρχική τους ανασκαφή και το πλαίσιο δεν ήταν καλά καταγεγραμμένα και τα στοιχεία για αυτό το εύρος ημερομηνιών είναι πολύ αδύναμα. Επιπλέον, η τεχνοτροπία της κεραμικής είναι Σασσανική (224 μ.Χ. –640 μ.Χ.).[2][3]

Ο Albert Al-Haik σημείωσε πρωτότυπες αναφορές από την ανασκαφή του 1936 στο Χου-τζουτ Ραμπουά χαρακτηρίζοντας την τοποθεσία ως περιοχή βορειοανατολικά της Βαγδάτης, "περίπου δύο μίλια μακριά από το ανατολικό συγκρότημα της Βαγδάτης."[4] Ο W. B. Hafford δίνει το πλαίσιο στην ανακάλυψη των τεχνουργημάτων στο βίντεο αντίδρασης του στο βίντεο του Milo Rossi σχετικά με το θέμα.[5][6]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Shivani Yadav: The Curious Disappearance of the Baghdad Battery: A Parthian Period Relic, An Oopart[νεκρός σύνδεσμος].
  2. Frood, Arran (27 February 2003). «Riddle of 'Baghdad's batteries'». BBC News. http://news.bbc.co.uk/2/hi/science/nature/2804257.stm. 
  3. Keyser, Paul T. (1993-04). «The Purpose of the Parthian Galvanic Cells: A First-Century A. D. Electric Battery Used for Analgesia». Journal of Near Eastern Studies 52 (2): 81–98. doi:10.1086/373610. ISSN 0022-2968. http://dx.doi.org/10.1086/373610. 
  4. Al-Haik, Albert (1964). «The Rabbou'a Galvanic Cell». Sumer (20): 103 - 104. 
  5. Hafford, W. B. (24 Αυγούστου 2022). «The Baghdad Battery? Archaeologist Reacts». 
  6. Rossi, Μ. (1 Αυγούστου 2022). «Awful Archaeology Ep. 6: The Baghdad Battery».