Μπενίτο Χουάρες

πρόεδρος του Μεξικού
(Ανακατεύθυνση από Μπενίτο Χουάρεζ)

Ο Μπεντίτο Πάμπλο Χουάρες Γκαρσία (Benito Pablo Juárez García, Ισπανικά: beˈnito ˈpaβlo ˈxwaɾes gaɾˈsi.a, 21 Μαρτίου 1806 - 18 Ιουλίου 1872)[7][8] ήταν Μεξικανός νομικός και πολιτικός, ο οποίος διετέλεσε 26ος πρόεδρος του Μεξικού, από το 1858 μέχρι το θάνατό του το 1872. Ήταν ο πρώτος πρόεδρος του Μεξικού που ήταν ιθαγενούς καταγωγής. Γεννημένος στην Οαχάκα από φτωχή αγροτική οικογένεια Ζαποτέκων και ορφανός σε νεαρή ηλικία, μετακόμισε στην πόλη Οαχάκα σε ηλικία 12 ετών για να πάει στο σχολείο. Βοηθήθηκε από έναν Φραγκισκανό μοναχό, και εγγράφηκε στο γυμνάσιο και αργότερα σπούδασε νομική στο Ινστιτούτο Επιστημών και Τεχνών και έγινε δικηγόρος. Αφού διορίστηκε δικαστής, στα 30 του παντρεύτηκε τη Μαργαρίτα Μάσα, μια κοινωνικά εξέχουσα γυναίκα της πόλης Οαχάκα.[9] Από τα χρόνια του στο κολέγιο, ασχολήθηκε με την πολιτική. Διοριζόμενος ως επικεφαλής δικαιοσύνη του Ανώτατου Δικαστηρίου του έθνους, ο Χουάρες χαρακτηρίστηκε κυρίως ως φιλελεύθερος πολιτικός. Στη ζωή του, έγραψε εν συντομία για την ιθαγενή του κληρονομιά.[10]

Μπενίτο Χουάρες
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Benito Pablo Juárez García (Ισπανικά)
Γέννηση21  Μαρτίου 1806[1][2][3]
San Pablo Guelatao
Θάνατος18  Ιουλίου 1872[2][3][4]
Πόλη του Μεξικού[5]
Αιτία θανάτουέμφραγμα του μυοκαρδίου
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
ΕθνικότηταΖαποτέκοι
Χώρα πολιτογράφησηςΜεξικό
ΘρησκείαΚαθολικισμός[6]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαZapotec
Ομιλούμενες γλώσσεςΙσπανικά[2]
Zapotec
ΣπουδέςΙνστιτούτο Επιστημών και Τεχνών της Οαχάκα (έως 1833)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδικηγόρος
δικαστής
πολιτικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΦιλελεύθερο Κόμμα
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜαργαρίτα Μάσα (1843–1871)
ΤέκναBenito Juárez Maza
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠρόεδρος του Μεξικού (1858–1872)
Governor of Oaxaca (1847–1852)
President of the Supreme Court of Justice of the Nation (1857–1858)
Governor of Oaxaca (1856–1857)
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Όταν ο μετριοπαθείς φιλελεύθερος πρόεδρος Ιγνάσιο Κόμονφορτ αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τους Συντηρητικούς το 1858, ο Χουάρες, ως αρχηγός του Ανώτατου Δικαστηρίου, ανέλαβε την προεδρία και οι δύο κυβερνήσεις ανταγωνίστηκαν. Η διαδοχή του κωδικοποιήθηκε στο Σύνταγμα του 1857, αλλά επέζησε στην εσωτερική εξορία για μια περίοδο. Ξεπέρασε τον Πόλεμο της Μεταρρύθμισης (1858-60), έναν εμφύλιο πόλεμο μεταξύ των Φιλελευθέρων και των Συντηρητικών, και τη γαλλική εισβολή (1861-1867), που υποστηρίχθηκε από τους Συντηρητικούς μοναρχικούς. Ποτέ δεν παραιτήθηκε από το αξίωμά του, παρόλο που αναγκάστηκε σε εξορία σε περιοχές του Μεξικού που δεν ελέγχονται από τους Γάλλους. Ο Χουάρες συνέδεσε τον φιλελευθερισμό με τον μεξικάνικο εθνικισμό. Ισχυρίστηκε ότι η ηγεσία του ήταν ο νόμιμος αρχηγός του μεξικανικού κράτους, και όχι του αυτοκράτορα Μαξιμιλιανού, τον οποίο είχαν εγκαταστήσει οι Γάλλοι.

Όταν η Δεύτερη Μεξικανική Αυτοκρατορία παρά τη γαλλική υποστήριξη έπεσε το 1867, η Δημοκρατία του Μεξικού με πρόεδρο τον Χουάρες ανέκτησε την πλήρη εξουσία.[11][12][13] Για την επιτυχία του στην εκδίωξη της ευρωπαϊκής εισβολής, οι Λατινοαμερικανοί θεώρησαν ότι η θητεία του Χουάρες ήταν εποχή «δεύτερου αγώνα για ανεξαρτησία, δεύτερης ήττας για τις ευρωπαϊκές δυνάμεις και δεύτερης αντιστροφής της κατάκτησης».[14] Πέθανε το 1872, ενώ εξακολουθούσε να είναι εν ενεργεία πρόεδρος του Μεξικού.

Ο Χουάρες είναι σεβαστός στο Μεξικό ως «σημαντικό σύμβολο του εθνικισμού του Μεξικού και της αντίστασης στην ξένη παρέμβαση».[15][16] Κατάλαβε τη σημασία της εργασιακής σχέσης με τις Ηνωμένες Πολιτείες και εξασφάλισε την αναγνώρισή της για την κυβέρνησή του κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Μεταρρύθμισης. Διατήρησε συγκεκριμένες αρχές, συμπεριλαμβανομένης της υπεροχής της πολιτικής εξουσίας πάνω στην Καθολική Εκκλησία και μέρος του στρατού, του σεβασμού του νόμου και της απο-εξατομίκευσης της πολιτικής ζωής.[17] Ο Χουάρες προσπάθησε να ενισχύσει την εθνική κυβέρνηση, ενισχύοντας την κεντρική της εξουσία επί των πολιτεία, μια θέση που αντιτάχθηκαν τόσο οι ριζοσπάστες όσο και οι επαρχιακοί φιλελεύθεροι.[18]

Μετά το θάνατό του, η πόλη και η πολιτεία της Οαχάκα πρόσθεσαν το "δε Χουάρες" στα επίσημα ονόματά τους προς τιμήν του, και πολλά άλλα μέρη και ιδρύματα ονομάστηκαν γι 'αυτόν. Τα γενέθλιά του (21 Μαρτίου) γιορτάζονται ως εθνικές δημόσιες και πατριωτικές αργίες στο Μεξικό. Είναι ο μοναδικός Μεξικάνικος που τιμάται τόσο.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12026848h. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Benito-Juarez. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. (Αγγλικά) SNAC. w6513xrw. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  5. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  6. inehrm.gob.mx/work/models/inehrm/Resource/325/1/images/fe_bautizo_juarez.pdf.
  7. «Benito Juárez». Encyclopedia of World Biography. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2011. 
  8. «Benito Juárez (March 21, 1806 – July 18, 1872)». Banco de México. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαρτίου 2017. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2011. 
  9. Enrique Krauze, Mexico: Biography of Power, New York: Harper Collins, 1997, p. 162.
  10. Hamnett, Juárez, p. 35
  11. Stevens, "Benito Juárez", pp. 333–35.
  12. Hamnett, "Benito Juárez", pp. 718–21.
  13. «Juárez' Birthday». Sistema Internet de la Presidencia. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2009. 
  14. Hamnett, Juárez, p. xii.
  15. Stevens, "Benito Juárez", 333.
  16. Charles A. Weeks, The Juárez Myth in Mexico. Tuscaloosa: University of Alabama Press 1987.
  17. Hamnett, Juárez. pp. 238–39.
  18. Hamnett, "Benito Juárez" p. 721.