Μπενγιουσέφ Μπενχεντά

Αλγερινός πολιτικός

Ο Μπενγιουσέφ Μπενχεντά (αραβικά: بن يوسف بن خدة‎‎, 23 Φεβρουαρίου 19204 Φεβρουαρίου 2003) ήταν Αλγερινός πολιτικός. Ήταν επικεφαλής της τρίτης εξόριστης κυβέρνησης της Προσωρινής Κυβέρνησης της Αλγερινής Δημοκρατίας του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου, ενεργώντας ως ηγέτης κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Αλγερίας (1954–62). Στο τέλος του πολέμου, ήταν για σύντομο διάστημα ο de jure ηγέτης της χώρας, ωστόσο γρήγορα παραγκωνίστηκε από πιο συντηρητικές προσωπικότητες.

Μπενγιουσέφ Μπενχεντά
Ο Μπενγιουσέφ Μπενχεντά το 1962
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
بن يوسف بن خدة (Αραβικά)
Γέννηση23  Φεβρουαρίου 1920[1][2][3]
Μπερουαγκιά
Θάνατος4  Φεβρουαρίου 2003[1][2][3]
Αλγέρι
Τόπος ταφήςΑλγέρι
Χώρα πολιτογράφησηςΑλγερία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[4]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Αλγερίου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
φαρμακοποιός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΕθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΠόλεμος της Αλγερίας
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠρόεδρος της Αλγερίας (1961–1962)
Πρωθυπουργός της Αλγερίας (1961–1962)
Ιστότοπος
www.benkhedda.org
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Πρώτα χρόνια Επεξεργασία

Ο Μπενγιουσέφ Μπενχεντά γεννήθηκε το 1920 στην Μπερουαγκιά της επαρχίας Μεντέα.[5] Ήταν γιος ενός καδή,[6] και παρακολούθησε τα μαθήματα τόσο του μεντρεσέ της περιοχής όσο και της γαλλικής αποικιακής σχολής. Αργότερα παρακολούθησε το λύκειο του Ιμπν Ροσντ στη Μπλιντά, όπου γνωρίστηκε με πρωτοπόρους εθνικιστές της Αλγερίας, όπως ο Μοχάμεντ Λαμίν Ντεμπαγκίν, ο Σαάντ Νταχλάμπ, ο Αμπάν Ραμντάν, ο Αλί Μπουμεντζέλ και ο Μοχάμεντ Γιαζίντ. «Είστε τα μαχαίρια που ακονίζουμε ενάντια στη Γαλλία!» ήταν η επανειλημμένη κραυγή του διευθυντή του κολεγίου.[5]

Έχοντας λάβει το απολυτήριο του, εισήλθε στο Πανεπιστήμιο Ιατρικής και Φαρμακευτικής του Αλγερίου το 1943 και μετά από διακοπή των σπουδών του, απέκτησε το πτυχίο του στη φαρμακευτική το 1953. Το 1942 προσχώρησε στο Αλγερινό Λαϊκό Κόμμα. Ένα χρόνο αργότερα, συνελήφθη και τέθηκε υπό κράτηση από Γάλλους πράκτορες για την εκστρατεία του κατά της στράτευσης των Αλγερινών στον πόλεμο κατά της Γερμανίας[7], στο πλαίσιο των «ανυπότακτων της Μπλιντά». Αποφυλακίστηκε οκτώ μήνες αργότερα.

Πόλεμος της Αλγερίας Επεξεργασία

Ήταν μέλος της κεντρικής επιτροπής του Λαϊκού Κόμματος της Αλγερίας - Κινήματος για τον Θρίαμβο των Δημοκρατικών Ελευθεριών το 1947 και διετέλεσε γενικός γραμματέας του[7] μεταξύ 1951-1954. Τον Νοέμβριο του 1954 συνελήφθη και πάλι και αποφυλακίστηκε τον Μάιο του 1955, λόγω παρέμβασης Γάλλων φιλελεύθερων[8] (στους οποίους περιλαμβάνεται ο πιε-νουάρ δήμαρχος του Αλγερίου, Ζακ Σεβαλιέ), όταν εντάχθηκε στο νέο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο. Έγινε σύμβουλος του Αμπάν Ραμντάν στο Αλγέρι. Τον Αύγουστο του 1956, η Σύσκεψη του Σουμμάμ τον διόρισε μέλος του Εθνικού Επαναστατικού Συμβουλίου της Αλγερίας και της Επιτροπής Δράσης και Συντονισμού της Προσωρινής Κυβέρνησης της Αλγερινής Δημοκρατίας μαζί με τους Αμπάν, Νταχλάμπ, Λαρμπί Μπεν Μ'χιντί και Κριμ Μπελκασέμ.[9] Αυτός, ο Αμπάν και ο Μπεν Μ'χιντί αποτελούσαν το πολιτικό και στρατιωτικό τρίδυμο που κατηύθυνε την επαναστατική Αυτόνομη Ζώνη. Το Αλγέρι είχε γίνει η πρωτεύουσα της αντίστασης.

Αυτός και ο Αμπάν ήταν υπεύθυνοι για τη δημιουργία πολλών έργων όπως η εφημερίδα Ελ Μουτζαχίντ, η δημιουργία της Γενικής Ένωσης Εργαζομένων της Αλγερίας και η συγγραφή του Kassaman, το οποίο θα γινόταν ο εθνικός ύμνος της Αλγερίας. Ξέφυγε ως εκ θαύματος τη σύλληψη από τους αλεξιπτωτιστές του στρατηγού Ζακ Μασύ χρησιμοποιώντας το σύστημα αποχέτευσης του Αλγερίου,[8] εγκαταλείποντας την πόλη μετά τη σύλληψη του Μπεν Μ'χιντί από αλεξιπτωτιστές υπό τον συνταγματάρχη Μαρσέλ Μπιζεάρντ. Ο Μπεν Μ'χιντί αργότερα σκοτώθηκε ενώ ήταν φυλακισμένος, από στρατιώτες του Πωλ Ωσαρεσέ.[10] Πήγε στο εξωτερικό στο όνομα του Απελευθερωτικού Μετώπου και έκανε πολλά για την οργάνωση, όπως η επίσκεψη στις πρωτεύουσες των αραβικών κρατών το 1957-58, στο Λονδίνο το 1959, στη Γιουγκοσλαβία το 1961,[11] στη Λατινική Αμερική το 1960 και δύο επισκέψεις στην Κίνα.

Στις 9 Αυγούστου 1961 διορίστηκε πρόεδρος της προσωρινής κυβέρνησης[12] και ολοκλήρωσε τις διαπραγματεύσεις με τη Γαλλία, οι οποίες ξεκίνησαν από τον Φερχάτ Αμπάς. Η κατάπαυση του πυρός ανακηρύχθηκε την ημέρα που η Γαλλία αναγνώρισε επίσημα την εθνική ανεξαρτησία της Αλγερίας. Έγινε δεκτός ως ηγέτης της χώρας από τον ενθουσιώδη πληθυσμό της Αλγερίας στις 3 Ιουλίου 1962, την ημέρα που η ανεξαρτησία αναγνωρίστηκε επίσημα από τη Γαλλία.

Ύστερη πολιτική σταδιοδρομία Επεξεργασία

Μια κρίση προέκυψε αργότερα τον ίδιο μήνα μεταξύ της προσωρινής κυβέρνησης και του Αχμέντ Μπεν Μπελά, ο οποίος υποστηριζόταν από τον «Μεθόριο Στρατό» και ο Μπενχεντά αναγκάστηκε να αποχωρήσει για να αποφύγει μία «αδελφοκτονία». Το 1976, μαζί με τρεις ηγέτες του πολέμου της απελευθέρωσης (Φερχάτ Αμπάς, Χοσίν Λαχουέ, Χεΐρ-Εντίν) υπέγραψε μια διακήρυξη που είχε στόχο τη δημιουργία μιας συνταγματικής εθνικής συνέλευσης, εκλεγμένης με καθολική ψηφοφορία για τη δημιουργία μιας εθνικής χάρτας. Οι τέσσερις υπογράφοντες τέθηκαν υπό κατ' οίκον περιορισμό η περιουσία τους κατασχέθηκε. Αποφυλακίστηκε το 1979.[13]

Υπό την κυβέρνηση του Τσαντλί Μπεντζεντίντ που διατεινόταν ότι ήταν πολυκομματικό σύστημα, δημιούργησε το «Ελ Ουμμά» με τον Αμπντεραχμάν Κιουάν και άλλους συνεργάτες του από τον απελευθερωτικό πόλεμο, το 1989.[7] Στόχος του ήταν η εφαρμογή της Διακήρυξης της 1ης Νοεμβρίου 1954, δηλαδή: «Το κυρίαρχο και δημοκρατικό ανεξάρτητο Αλγερινό κράτος στο πλαίσιο των ισλαμικών αρχών».[5]

Ο στόχος του «Ελ Ουμμά» ήταν να εργαστεί για την ένωση των ισλαμιστικών και εθνικιστικών κομμάτων προς μια ισλαμική κοινωνία. Ο πρόεδρος, Λιαμίν Ζερουάλ, ο οποίος διαδέχθηκε τον Τσαντλί, εξέδωσε νόμο που απαγόρευε τη χρήση της λέξης «Ισλάμ» από τα κόμματα που υπόκεινται σε ποινή διάλυσης.[14] Το «Ελ Ουμμά» διαλύθηκε, ανεπιτυχές, το 1997.[7] Ταυτόχρονα ίδρυσε το «Ταντχαμούν» με τον Σεΐχη Αχμέντ Σαχνούν με σκοπό να καταγγείλει το κράτος λόγω σοβαρών παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα του Ιανουαρίου του 1992.

Ύστερος βίος και λαϊκή αναγνώριση Επεξεργασία

Έζησε μια ήσυχη ζωή για το υπόλοιπο της ζωής του, κατέχοντας ένα φαρμακείο στην Ύδρα του Αλγερίου.[7] Μετά από μακρά ασθένεια, ο Μπενγιουσέφ Μπενχεντά πέθανε στο σπίτι του στο Αλγέρι στις 4 Φεβρουαρίου 2003. Μεγάλο πλήθος συγκεντρώθηκε στην κηδεία του. Ο Μπενχεντά τάφηκε στο νεκροταφείο Σιντί Γιαχία δίπλα στον μακροχρόνιο σύντροφο του Σαάντ Νταχλάμπ. Το Πανεπιστήμιο του Αλγερίου έλαβε ονομάστηκε αργότερα προς τιμήν του. Είχε τρεις γιους.

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • 1986 - Les Accords d'Evian - OPU, Algiers. (ISBN 978-2-86600-244-2)
  • 1989 - Les origines du 1er novembre 1954 - ed. Dahlab, Algiers.
  • 1997 - L'Algérie à l'indépendance: la crise de 1962 - Dahlab, Algiers. (ISBN 978-9961-61-137-1)
  • 2000 - Abane-Ben M'hidi, leur apport à la révolution algérienne - ed. Dahlab, Algiers. (ISBN 978-9961-61-098-5)
  • 2002 - Alger, capitale de la résistance 1956-1957 - ed. Houma, Algiers. (ISBN 978-9961-66-599-2)

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Benyoussef-Ben-Khedda. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12013284s.
  3. 3,0 3,1 3,2 «Gran Enciclopèdia Catalana» (Καταλανικά) Grup Enciclopèdia. 0009319.
  4. «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 12  Μαΐου 2020.
  5. 5,0 5,1 5,2 (Γαλλικά) Fondation Benyoucef Benkhedda Αρχειοθετήθηκε 2007-10-09 στο Wayback Machine. Biography
  6. «World: The Brothers» (στα αγγλικά). Time. 1962-03-16. ISSN 0040-781X. http://content.time.com/time/magazine/article/0,9171,940646,00.html. Ανακτήθηκε στις 2020-06-15. 
  7. 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 Johnson, Douglas (2003-02-18). «Obituary: Ben Youssef Ben Khedda» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. https://www.theguardian.com/news/2003/feb/18/guardianobituaries1. Ανακτήθηκε στις 2020-06-15. 
  8. 8,0 8,1 «Algeria: New Team» (στα αγγλικά). Time. 1961-09-08. ISSN 0040-781X. http://content.time.com/time/magazine/article/0,9171,872730,00.html. Ανακτήθηκε στις 2020-06-15. 
  9. «The World at War - ALGERIA 1945 - 1957». www.schudak.de. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2020. 
  10. Paul Aussaresses, The Battle of the Casbah. σελ. 179
  11. «Neutrals: Cautious Clambake» (στα αγγλικά). Time. 1961-09-08. ISSN 0040-781X. http://content.time.com/time/magazine/article/0,9171,872727,00.html. Ανακτήθηκε στις 2020-06-15. 
  12. «Algeria». www.worldstatesmen.org. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2020. 
  13. «International: Survivor of a Coup» (στα αγγλικά). TIME.com. http://content.time.com/time/magazine/article/0,9171,920512,00.html. Ανακτήθηκε στις 2020-06-15. 
  14. «New Laws Affecting the Stakes and Fairness of the Elections». www.hrw.org. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2020. 
Πολιτικά αξιώματα


Προκάτοχος
Φερχάτ Αμπάς
Επικεφαλής της Αλγερινής Προσωρινής Κυβέρνησης
1961-1962
Διάδοχος
Αμπντεραχμάν Φαρές
(Πρόεδρος του Προσωρινού Εκτελεστικού Συμβουλίου)