Νίκος Γαλανός (ηθοποιός)
Ο Νίκος Γαλανός (πραγματικό όνομα Νίκος Σουπιωνάς, Αθήνα 20 Δεκεμβρίου 1945) είναι Έλληνας ηθοποιός του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης. Ξεκίνησε την καριέρα του τη δεκαετία του 1960 ενώ έγινε αρκετά γνωστός στις αρχές της δεκαετίας του 1970 με πρωταγωνιστικούς ρόλους σε ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου.[1]
| Νίκος Γαλανός | |
|---|---|
| Γέννηση | Νίκος Σουπιωνάς 20 Δεκεμβρίου 1945 Αθήνα |
| Εθνικότητα | Έλληνας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Σπουδές | Δραματική Σχολή Κωστή Μιχαηλίδη |
| Ιδιότητα | ηθοποιός |
Βιογραφικό
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 1945 ως Νίκος Σουπιωνάς.[2] Έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο το 1962 ερμηνεύοντας ένα μικρό ρόλο στην ταινία "Οργή". Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη, ενώ έκανε το θεατρικό του ντεμπούτο παίζοντας μαζί με την Τζένη Καρέζη στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Την ίδια περίοδο συμμετείχε και στις ταινίες "Κραυγή" (1964), "Τα δάκρυα μου είναι καυτά" (1964), "Ο Ουρανοκατέβατος" (1965), "Η λεωφόρος του μίσους" (1968), "Πανικός" (1969) και "Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα" (1969).
| Η ενότητα αυτή δεν τεκμηριώνεται επαρκώς με παραπομπές. Παρακαλούμε βοηθήστε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Ατεκμηρίωτο υλικό μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί. (Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 09/05/2024) |
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 πρωταγωνίστησε μαζί με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στην ταινία "Ένα αστείο κορίτσι" στο ρόλο του Αλέκου Βενιέρη γενόμενος ευρέως γνωστός, ενώ ακολούθησαν κι άλλοι πρωταγωνιστικοί ρόλοι σε ταινίες. Κάποιες από τις πιο γνωστές είναι "Ορατότης μηδέν" (1970), "Ο Αστραπόγιαννος" (1970), "Η Αλίκη Δικτάτωρ" (1972), ενώ η ταινία "Η αμαρτία της ομορφιάς" το 1972 σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Ακόμη το 1974 έκανε το τηλεοπτικό του ντεμπούτο μέσω της σειράς "Οι Δίκαιοι" ακολουθώντας πρωταγωνιστικοί ρόλοι στις σειρές "Το Ταξίδι", "Έρωτας και Επανάσταση", "Η μάχη των πελαργών", "Οι φρουροί της Αχαΐας" και άλλες.
Στην τηλεόραση έχει εμφανιστεί στις σειρές: " Μαρίνα Αυγέρη " " Το δίχτυ " "Αθάνατες Ιστορίες Αγάπης " "Ένας Πυγμαλίων " "Η μενεξεδένια πολιτεία " "Λέσχη μυστηρίου " " Ο κόσμος και ο Κοσμάς" "Μαντώ Μαυρογένους " "Τα σκληρά καρύδια " " Οι Ιερόσυλοι " " Ο θάνατος του Τιμόθεου Κώνστα " "Καφενείο Εμιγκρέκ " "Η βεντέτα " "Ο Άγνωστος" "Αντίζηλες" "Το Τραστ " "Ανατολικός Άνεμος" " Τμήμα Ηθών" "Κάζα ντι μακαρόνι" " Η Ελίζα και οι άλλοι" "Πάθος" "Η οργή των θεών " "Χαραυγή" "Τολμηρές Ιστορίες" " Η Λάμψη" "Έκπτωτος Άγγελος" " Το κλειδί " "Κάτω από την Ακρόπολη" "Αν μ' αγαπάς" " Μη μου λες αντίο " "Απαγορευμένη Αγάπη " "Τα χρυσά κορίτσια" " 1 μήνας και κάτι" "Ποιος μας πιάνει!" " Οι ιστορίες του αστυνόμου Μπέκα " " 4 " " Κλεμμένα Όνειρα " "9 Μήνες" "Έρωτας Μετά" "Η Γη Της Ελιάς"
Καλλιτεχνική πορεία
ΕπεξεργασίαΚινηματογράφος
Επεξεργασία| Έτος | Τίτλος | Ρόλος / Σημειώσεις |
|---|---|---|
| 1962 | Οργή | μικρό πέρασμα / Κινηματογραφικό Ντεμπούτο |
| 1964 | Κραυγή | νεαρός |
| Τα δάκρυα μου είναι καυτά | αδελφός Μαρίνας | |
| 1965 | Ο ουρανοκατέβατος | φίλος Τόνυ |
| 1968 | Η λεωφόρος του μίσους[3] | Πέλος Γεωργίου |
| 1969 | Πανικός | Δημήτρης |
| Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα | Αλέκος Παπαθεοδώρου | |
| 1970 | Ένα αστείο κορίτσι | Αλέκος Βενιέρης |
| Εν ονόματι του νόμου | Ρούσος Ευελπίδης | |
| Ο Αστραπόγιαννος [4] | Γιάγκος Βελούσης | |
| Ορατότης μηδέν [5] | Κωστής Κρεούζης | |
| 1971 | Η κόρη του ήλιου | Παντελής Καρατζάς |
| Σ' αγαπώ | Χρήστος | |
| 1972 | Η Αλίκη δικτάτωρ | Πέτρος |
| Η Ρένα είναι 'οφ-σάιντ' | Χούλιο Μπάλμας | |
| Η αμαρτία της ομορφιάς | Αλέκος Βλαστός | |
| 1974 | Ερωτισμός και πάθος | Βύρων |
| 1978 | Η βαλίτσα του παπά | Νίκος Μαυρίδης |
| Τελευταία πτήση | Τέλης Έξαρχος | |
| 1982 | Απίθανοι αλλοιώτικοι κι ωραίοι | Ιάσονας |
| Ο τελευταίος διάλογος | Βασίλης | |
| Το κόκκινο τρένο | Μέμος | |
| 2013 | Η αγάπη έρχεται στο τέλος | καπετάνιος |
Θεατρικές Παραστάσεις
ΕπεξεργασίαΌλες οι πληροφορίες προέρχονται από το έντυπο πρόγραμμα της κάθε παράστασης ή/και από σχετικά δελτία τύπου.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «Νίκος Γαλανός:Τον ανακάλυψε η Τζένη Καρέζη στο θέατρο, αλλά καθιερώθηκε ως παρτενέρ της Βουγιουκλάκη». mixanitouxronou.gr. 2014-11-27. http://www.mixanitouxronou.gr/nikos-galanos-ton-anakalipse-i-tzeni-karezi-sto-theatro-alla-kathierothike-os-partener-tis-vougiouklaki-itan-arravoniasmenos-me-tin-katia-dandoulaki-ke-chorise-apo-dio-gamous-se-ligous-mines/. Ανακτήθηκε στις 2016-10-28.
- ↑ «Νίκος Γαλανός: «Δεσπόζει στις μέρες μας μια κακή απομίμηση των πάντων»». lifo.gr. 12 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ «Η λεωφόρος του μίσους». tainiothiki.gr. Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2024.
- ↑ Μαυροειδής, Γεώργιος (2022). Αναπαραστάσεις της Κοινωνικής Ληστείας στον Μεταπολεμικό Ελληνικό Κινηματογράφο (1950-1980). Αθήνα: ΕΑΠ. σελ. 54.
- ↑ Chrysagis, Evangelos· Karampampas, Panas. Collaborative Intimacies in Music and Dance. online: Berghahn Books. σελ. 193. ISBN 9781785334542.