Νίνα Μπαγκίνσκαγια
Η Νίνα Μπαγκίνσκαγια (γεννημένη 30 Δεκεμβρίου 1946, στο Μινσκ, Λευκορωσία) είναι μία Λευκορωσίδα ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα, δημόσιο πρόσωπο και γεωλόγος[8].
| Νίνα Μπαγκίνσκαγια | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Багінская Ніна Рыгораўна (Λευκορωσικά) |
| Γέννηση | 30 Δεκεμβρίου 1946[1] Μινσκ[2] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Λευκορωσία |
| Ύψος | 155 cm  |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ρωσικά Λευκορωσικά[3] |
| Σπουδές | Κρατικό Πανεπιστήμιο Πληροφορικής και Ραδιοηλεκτρονικής της Λευκορωσίας Ivano-Frankivsk National Technical University of Oil and Gas |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | γεωλόγος[4] ακτιβίστρια[5][6][7] δημόσιο πρόσωπο |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Belarusian Popular Front |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Belarusian Democratic Republic 100th Jubilee Medal (2018) |
Βιογραφία Επεξεργασία
Η Νίνα Μπαγκίνσκαγια γεννήθηκε στο Μινσκ της Λευκορωσίας, στις 30 Δεκεμβρίου 1946. Από μικρή ηλικία, έκανε αγωνιστική ποδηλασία. Σε νεαρή ακόμη ηλικία , ενώ οδηγούσε το ποδήλατο της, είχε ένα ατύχημα που οδήγησε σε σύγκρουση με ένα αυτοκίνητο, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα έναν τραυματισμό στο κεφάλι και μετατραυματική επιληψία.
Η Μπαγκίνσκαγια αποφοίτησε από το Κρατικό Πανεπιστήμιο Πληροφορικής και Ραδιοηλεκτρονικής της Λευκορωσίας, ειδικευμένη στη συναρμολόγηση ραδιοεξοπλισμού. Ακολουθώντας το παιδικό της όνειρο να γίνει γεωλόγος, αποφοίτησε από το Ινάνου-Φρανκβίσκ Ινστιτούτο Πετρελαίου και Φυσικού Αερίου (Ουκρανία) ως ειδική στην εξερεύνηση κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου. Εργάστηκε ως γεωλόγος στο Λευκορωσικό Ερευνητικό Γεωλογικό Ινστιτούτο (BelNIGRI). [9] Ταυτόχρονα, έγινε μέλος του Λευκορωσικού Λαϊκού Μετώπου και δημιούργησε μία τοπική ένωση του Λευκορωσικού Λαϊκού Μετώπου στο ινστιτούτο της.
Από το 1988, ξεκινώντας από την επιμνημόσυνη συνάντηση την Ημέρα της Μνήμης των Προγόνων, συμμετείχε ενεργά σε διάφορες διαμαρτυρίες. Το 1994, μετά την άνοδο στην εξουσία στη Λευκορωσία του Αλεξάντερ Λουκασένκο, απολύθηκε από το ινστιτούτο επειδή η έκθεση του έργου της εκπονήθηκε στη Λευκορωσική γλώσσα.
Κρατήθηκε δεκάδες φορές από την αστυνομία και πέρασε πολλές μέρες σε προσωρινά κελιά απομόνωσης. Την 1η Αυγούστου 2014, συνελήφθη για καύση της σοβιετικής σημαίας κοντά στο κτίριο της Υπηρεσίας Κρατικής Ασφάλειας (KGB) στο Μινσκ. Η διαδήλωσή της τίμησε την 1η Αυγούστου 1937 και το κάψιμο δεκάδων χιλιάδων λευκορωσικών πολιτιστικών χειρογράφων, μετά το οποίο εκτελέστηκαν οι συγγραφείς των έργων.[10] [11] [12]
Το 2015, η Μπαγκίνσκαγια συνελήφθη για διαμαρτυρία στη μνήμη του Μιχαήλ Ζιζνέφσκι, ο οποίος πέθανε στο Euromaidan (Ευρωπλατεία) στην Ουκρανία. Μετά τα γεγονότα της 25ης Μαρτίου 2017, όταν συνελήφθησαν δεκάδες ακτιβιστές στο Μινσκ (η υπόθεση «Λευκή Λεγεώνα») και εκατοντάδες συμμετέχοντες σε ολόκληρη τη Λευκορωσία συνελήφθησαν κατά την Ημέρα της Ελευθερίας, η Νίνα Μπαγκίνσκαγια πήγαινε καθημερινά στο κτίριο της KGB με λευκή-κόκκινη-λευκή σημαία και μία αφίσα με την ένδειξη "Ελευθερία στους Ανθρώπους".
Στις 5 Απριλίου 2019, συμμετείχε σε άλλη μία διαμαρτυρία. Ο σκοπός αυτής της διαμαρτυρίας ήταν να παρεμποδίσει το λεγόμενο «έργο εξωραϊσμού», το οποίο στις 4 Απριλίου 2019 κατέστρεψε 30 μνημεία σταυρούς κατά μήκος της περιμέτρου των μαζικών τάφων αυτών που δολοφονήθηκαν τη δεκαετία του 1930.[13] Συνελήφησαν οι Πάβελ Σεβιάρινετς, πολιτικός και συμπρόεδρος της Χριστιανικής Δημοκρατίας της Λευκορωσίας και η Νίνα Μπαγκίνσκαγια, που ήρθε με μία μεγάλη λευκή-κόκκινη-λευκή σημαία.[14]
Το 2020, η Μπαγκίνσκαγια υποστήριξε διαμαρτυρίες μετά τις προεδρικές εκλογές στις 9 Αυγούστου[15]. Λόγω της γενναιότητας της, έγινε σύμβολο του κινήματος[16]. Έδωσε συνεντεύξεις στο BBC News καθώς και σε δημοσιογράφους από τη Σουηδία, την Πολωνία, τη Γερμανία, τη Γαλλία. Ο Μαξίμ Κατζ αφιέρωσε στην Μπαγκίνσκαγια ένα από τα επεισόδια στο κανάλι του στο Youtube.[17]
Το 2020, η Μπαγκίνσκαγια έγινε διάσημη για την έκφρασή της «Απλώς περπατάω» όταν έδωσε αυτή την απάντηση στην αστυνομία ταραχών που προσπάθησε να την σταματήσει και να αφαιρέσει τη σημαία της[18].
Τον Σεπτέμβριο του 2020, η Baginskaya εμφανίστηκε στο περιοδικό Italian Vogue ως η μητέρα της επανάστασης της Λευκορωσίας. Φωτογραφήθηκε από τον Ιβάν Ρεβιάκο.[19] [20]
Όλες οι κόκκινες-άσπρες-κόκκινες σημαίες που χρησιμοποιεί η Μπαγκίνσκαγια στις διαμαρτυρίες ράβονται από αυτήν..Η μεγαλύτερη σημαία που έκανε ήταν μια σημαία 9 μέτρων (9m x 4,5m). της πήρε τρεις μέρες για να το ράψει και το έδωσε στη νεολαία. [21]
Τα σωρευτικά πρόστιμα που οφείλει η Μπαγκίνσκαγια στην κυβέρνηση για τη συμμετοχή της σε εκατοντάδες διαμαρτυρίες αντιστοιχούν σε δεκάδες χιλιάδες δολάρια. Το καλοκαιρινό της ακίνητο πωλείται σε δημοπρασία από το κράτος. Η κυβέρνηση παίρνει το 50% της σύνταξης Μπαγκίνσκαγια (το 2020, η σύνταξή της ήταν 200 ρούβλια της Λευκορωσίας (77 $ ΗΠΑ) το μήνα).[22] [23][24]
Βραβεία Επεξεργασία
- 2017 - απονεμήθηκε με την αναμνηστική πλάκα Ιβάσκεβιτς.
- 2018 - η πρώτη βραβευμένη με το μετάλλιο που πήρε το όνομά του από τον Σεργκέι Χαντζενκόφ (1942-2016), πολιτικό κρατούμενο του σοβιετικού καθεστώτος στις δεκαετίες του 1960 και του 1970.
- 2018 - Μετάλλιο 100ού Ιωβηλαίου της Δημοκρατίας της Λευκορωσίας
- 2020 - Βραβείο «People of Freedom» από το Radio Freedom. [25]
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 «Ніне Багінскай — 70 гадоў!». (Λευκορωσικά) 30 Δεκεμβρίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2021.
- ↑ nashaniva
.by?c=ar&i=164736. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2020. - ↑ www
.spiegel .de /politik /ausland /belarus-wie-eine-urgrossmutter-zur-protest-ikone-wurde-a-00000000-0002-0001-0000-000173548933. - ↑ www
.freepressseries .co .uk /news /national-news /18733771 .belarusian-police-arrest-200-women-opposition-protest /. - ↑ www
.nrc .nl /nieuws /2020 /10 /19 /wit-rusland-is-geen-land-maar-een-gratis-theater-a4016547. - ↑ www
.rferl .org /a /meet-the-73-year-old-great-grandmother-defying-lukashenka-in-belarus /30802041 .html. - ↑ www
.knack .be /nieuws /europa /73-jarige-heldin-in-wit-rusland-opgepakt-waarvoor-zou-ik-bang-moeten-zijn /article-normal-1644337 .html. - ↑ «The 73-Year-Old Grandmother Defying Belarusian Authorities». Time. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2021.
- ↑ «Белорусский научно-исследовательский геологоразведочный институт».
- ↑ «У здания КГБ задержана общественная активистка Нина Багинская, которая сожгла советский флаг».
- ↑ «Репрессии 1937 года в Беларуси и пламя из рукописей в внутреннем дворе Минской тюрьмы НКВД».
- ↑ «"Только одна ночь", изменившая белорусскую историю».
- ↑ Beswick, Emma (13 Σεπτεμβρίου 2020). «Meet the Belarusian protester, 73, who takes on riot police». euronews (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2021.
- ↑ «В Куропатах снова собирались активисты. Задержаны Нина Багинская и Павел Северинец».
- ↑ «Belarus protests: Opposition icon, 73, among hundreds detained in Minsk» (στα αγγλικά). BBC News. 2020-09-19. https://www.bbc.com/news/world-europe-54220414. Ανακτήθηκε στις 2021-05-16.
- ↑ «Belarus' 73-Year-Old Protest Icon Among Hundreds of Women Detained in Minsk». www.vice.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2021.
- ↑ Katz, Maxim (4 Σεπτεμβρίου 2020). «Нина Багинская «я гуляю!» и БЧБ (бело-красно-белый) флаг. Символы революции в Беларуси / Максим Кац». YouTube.
- ↑ «Belarus great-grandmother protest star defies police». France 24 (στα Αγγλικά). 19 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2021.
- ↑ Bahinskaya, Nina (September 30, 2020). «Italian Vogue Publishes Photos Of Icon Protester Nina Baginskaya». BelarusFeed. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2020-11-07. https://web.archive.org/web/20201107092156/https://belarusfeed.com/nina-baginskaya-belarus-revolution-vogue/. Ανακτήθηκε στις November 13, 2020.
- ↑ «Photographer - PhotoVogue - Vogue». www.vogue.it. Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ «Легендарная Нина Багинская и заколдованный флаг».
- ↑ ««Пошла домой шить новый флаг. И точить новое древко» История Нины Багинской — «белорусской бабушки, которая просто гуляет», — рассказанная ей самой».
- ↑ «Nina Baginskaya: "In order to pay all fines for participating in rallies, I need to live at least 120 years"». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2021.
- ↑ «Lukashenko orders "no arrest" for Belarusian revolutionary pensioner Nina Baginskaya». www.intellinews.com (στα Αγγλικά). 21 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2021.
- ↑ «Ніна Багінская — «Чалавек Cвабоды – 2020»». Радыё Свабода (στα Λευκορωσικά). Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2021.
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Эвика Отто. Нина Багинская: «Чтобы уплатить все штрафы за участие в митингах, мне нужно прожить минимум 120 лет»[νεκρός σύνδεσμος] // Комсомольская правда . 9 Σεπτεμβρίου 2020.
- 69ецішча 69-гадовай Ніны Багінскай выстаўлена на аўкцыён | Дача Нины Багинской выставлена на аукцион // Радыё Свабода. 9 Μαΐου 2016.
- Штодня да будынка КДБ з пікетам выходзіць Ніна Багінская | Ежедневный пикет Нины Богинской // Радыё Свабода. 8 Απριλίου 2017.
- Ніна Багінская ў відэа да 10-годдзя "Белсату" // БЕЛСАТ ΝΕΑ . 10 Απριλίου 2017.
- Нина Багинская: «Что вы собираетесь найти в моих колготках;» // Вясна . 11.04.2019.
- Валерия Уласик, Елена Шалаева. «Вышла, подняла флаг и стоит». Пенсионерка из Беларуси должна государству 16 тысяч долларов за акции протеста // Настоящее Время. 19 я 2019.
- «Пошла домой шить новый флаг. И точить новое древко »: История Нины Багинской -« белорусской бабушки, которая просто гуляет », раранн 21.08.2020.
- Нина Багинская: «Белорусы не простят Лукашенко» // DW на русском. 30 Μαΐου 2020.
- Кто такая Нина Багинская, ставшая символом протестов в Беларуси; // BBC News - Русская служба. 4 Σεπτεμβρίου 2020.
- Ніна Багінская - гісторыя нязломнай жанчыны / Нина Багинская / Ток // NN ΒΙΝΤΕΟ TV. 10 Απριλίου 2020.
- Интервью с легендой белорусского протеста Ниной Багинской // Здесь и сейчас // Телеканал Дождь . 20 Απριλίου 2020.
- Нина Багинская «я гуляю! »И БЧБ (бело-красно-белый) флаг. Символы революции в Беларуси / Максим Кац
- // БЕЛСАТ ΖΩΗ . 12 октября 2020.
- // Телеканал Дождь . 22 октября 2020.
- Η Ιταλική Vogue δημοσιεύει φωτογραφίες του διαδηλωτή εικονιδίων Nina Baginskaya // BelarusFeed Αρχειοθετήθηκε 2020-11-07 στο Wayback Machine. . 30 Σεπτεμβρίου 2020.