Νακσιντίλ Σουλτάνα

Η Νακσιντίλ Βαλιντέ Σουλτάν (Οθ. Τούρκικα:نقشديل سلطان) (Τούρκικα: Nakşidil Valide Sultan, 19 Δεκεμβρίου 1768 - 22 Αυγούστου 1817) ήταν η έβδομη σύζυγος του σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Α΄ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και Βαλιντέ Σουλτάν στον γιο της Μαχμούτ Β΄.

Νακσιντίλ Σουλτάν نقشديل سلطان
Αυτοκρατορική σύζυγος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας Βαλιντέ του Βασιλέα
Βαλιντέ Σουλτάν της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
Περίοδος	15 Νοεμβρίου 1808 – 22 Αυγούστου 1817 (8 έτη & 9 μήνες)
Προκάτοχος	Αϊσέ Σενιγιεπερβέρ Σουλτάν
Διάδοχος	Μπεζμιαλέμ Σουλτάν
Γέννηση	Εϊμί Ντου Βουκ Ντε Ριβερί ? 19 Δεκεμβρίου 1768 Γαλλία ή Καύκασος
Θάνατος	22 Αυγούστου 1817 (49 ετών) Κωνσταντινούπολη, Οθωμανική Αυτοκρατορία
Τόπος ταφής	Τάφος Νακσιντίλ Σουλτάν, Φατίχ Τζαμί, Κωνσταντινούπολη, Οθωμανική Αυτοκρατορία
Σύζυγος	Αμπντούλ Χαμίτ Α΄
Επίγονοι	Μαχμούτ Β΄ Ηγεμόνας Μουράτ Σαλιχά Σουλτάν
Οίκος	Οσμανιδών (από τον γάμο)
Θρησκεία	Ρωμαιοκαθολικισμός μεταστράφηκε στον Ισλαμισμό
Εθνικότητα	Γαλλική ή Γεωργιανή
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα ()

Ο πλήρης τίτλος ήταν: Devletlu İsmetlu Nakşidil Valide Sultan Aliyyetü'ş-Şân Hazretleri

Βιογραφία

Υπάρχει ένας θρύλος ότι ήταν το ίδιο πρόσωπο με την Εϊμί Ντου Βουκ Ντε Ριβερί, εξαδέλφη της αυτοκράτειρας Ιωσηφίνας, που χάθηκε στη θάλασσα σε ηλικία έντεκα ετών. Σύμφωνα με τον μύθο, η Εϊμί αιχμαλωτίστηκε από πειρατές της Μπαρμπαριάς (Αλγερίας) και πωλήθηκε ως παλλακίδα στο χαρέμι​​, αν και δεν υπάρχουν στοιχεία γι' αυτό.

Νακσιντίλ σημαίνει "Κεντημένη στην καρδιά". Στις 20 Ιουλίου 1785, σε ηλικία 17 ετών, γέννησε τον μελλοντικό σουλτάνο Μαχμούτ Β΄. Ακολούθησαν οι γεννήσεις του Ηγεμόνα Μουράτ και της Σαλιχά Σουλτάν.

Η Νακσιντίλ πέθανε στις 22 Αυγούστου 1817 σε ηλικία 48 ετών. Ο τόπος ταφής της βρίσκεται στο Φατίχ Τζαμί.

Διαφωνίες γύρω από την ταυτότητα

Η ιστορία της Εϊμί είναι δύσκολο να εντοπιστεί, ιδιαίτερα μετά που φέρεται να έγινε μέλος του βασιλικού χαρεμιού​​. Σύμφωνα με τα οθωμανικά χρονικά, η μητέρα του Μαχμούτ Β΄ ήταν γνωστή με την τουρκική ονομασία Νακσιντίλ και πέθανε στις 22 Αυγούστου 1817.

Σε όλες οι γυναίκες του σουλτάνου δινόταν τουρκικά ονόματα κατά την είσοδό τους χαρέμι​​. Όποια και αν είναι η περίπτωση, η γυναίκα που ήταν Βαλιντέ Σουλτάν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ήταν δυτική και είχε γαλλικές επιρροές.

Λέγεται ότι έδωσε στον Σουλτάνο μαθήματα Γαλλικών, έστειλε πρεσβεία στο Παρίσι και έκανε μεταρρυθμίσεις στο χαρέμι, δίνοντας το δικαίωμα στις γυναίκες να πηγαίνουν για πικ-νικ. Επίσης δεν ήταν, όπως συχνά αναφέρεται, η 13η σύζυγος του Αμπντούλ Χαμίτ Α΄ και καταγράφεται ως η μητέρα του Μαχμούτ Β΄.

Ο Ιμπραήμ Παζάν γράφει ότι στην πραγματικότητα ήταν γεωργιανή και γεννήθηκε στον Καύκασο. Ανατράφηκε στο οθωμανικό παλάτι και της δόθηκε μία καλή τουρκική Ισλαμική εκπαίδευση.

Ο μύθος

(Αυτή η ιστορία είναι ο θρύλος της Εϊμί στο οθωμανικό χαρέμι και δεν είναι τεκμηριωμένη ιστορικά)

Η Εϊμί έγινε η σύζυγος του Σουλτάνου και πήρε το όνομα Ναξιντίλ. Εισήγαγε γαλλικές ιδέες στους οθωμανούς. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Αμπντούλ Χαμίτ Α΄, η Ναξιντίλ Σουλτάν του δίδαξε γαλλικά, και για πρώτη φορά, ένας μόνιμος πρεσβευτής στάλθηκε από την Κωνσταντινούπολη στο Παρίσι. Η Ναξιντίλ Σουλτάν γέννησε ένα γιο που ονομαζόταν Μαχμούτ, ο οποίος έγινε σουλτάνος ​​μετά τον θάνατο του πατέρα του.

Οι δολοφόνοι, που επιδοτούνται από τον Ulema, προσπάθησαν να σκοτώσουν τον Μαχμούτ, αλλά η Ναξιντίλ Σουλτάν έσωσε το γιο της με την απόκρυψή του μέσα σε ένα κλίβανο. Έτσι, ο Μαχμούτ έγινε ο επόμενος Σουλτάνος, πραγματοποιώντας σημαντικές μεταρρυθμίσεις στην αυτοκρατορία, που ως επί το πλείστον οφειλόταν στην επιρροή της μητέρας του.

Παρά το γεγονός ότι η Ναξιντίλ Σουλτάν δέχτηκε το Ισλάμ ως μέρος της εθιμοτυπίας του χαρεμιού, παρέμεινε Ρωμαιοκαθολική στην καρδιά της. Η τελευταία επιθυμία της ήταν να εκτελέσει την τελευταία της μετάληψη από έναν ιερέα.

Πηγές

• "Images du patrimoine". Manioc. Retrieved 1 September 2010.
• Turkish Sultanic Family Genealogy
• Robert D. Vine, "Myth and Fact in History", p. 57
• E.J. Brill's First Encyclopaedia of Islam, 1913-1936, Martijn Theodoor Houtsma, 1987
• Isom-Verhaaren,Christine, Royal French Women in the Ottoman Sultans' Harem: The Political Uses of Fabricated Accounts from the Sixteenth to the Twenty-first Century. Journal of World History 17.2 (2006): 76 pars. 11 Ağustos 2006
• Peirce, Leslie P., The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire, Oxford University Press, 1993, ISBN 0-19-508677-5 (paperback)
• Yavuz Bahadıroğlu, Resimli Osmanlı Tarihi, Nesil Yayınları (Ottoman History with Illustrations, Nesil Publications), 15th Ed., 2009, ISBN 978-975-269-299-2 (Hardcover)