Νανάιμο
Το Νανάιμο (αγγλικά: Nanaimo) είναι πόλη στην ανατολική ακτή της Νήσου Βανκούβερ στη Βρετανική Κολομβία του Καναδά. Από την απογραφή του 2016, είχε πληθυσμό 90.504 κατοίκους.[2] Αποτελεί έδρα του Περιφερειακού Διαμερίσματος του Νανάιμο.
| Νανάιμο | |
|---|---|
 | |
  Νανάιμο | |
| Χώρα | Καναδάς |
| Διοικητική υπαγωγή | Γεωγραφικό Διαμέρισμα Νανάϊμο |
| Ίδρυση | 1874 |
| Έκταση | 91,3 km² |
| Υψόμετρο | 28 μέτρα |
| Πληθυσμός | 99.863 (2021)[1] |
| Ζώνη ώρας | ζώνη ώρας Ειρηνικού |
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ιστορία Επεξεργασία
Οι αυτόχθονες πληθυσμοί της περιοχής που είναι τώρα γνωστοί ως Νανάιμο είναι οι Σνουμέιμαχ (Snuneymuxw). Ένας εξαγγλισμένος τρόπος γραφής και προφορά αυτής της λέξης έδωσαν στην πόλη το τρέχον όνομά της.
Οι πρώτοι Ευρωπαίοι που βρήκαν τον Κόλπο Νανάιμο ήταν εκείνοι του ισπανικού ταξιδιού του 1791 του Χουάν Καρράσκο, υπό την ηγεσία του Φρανθίσκο δε Ελίσα. Το ονομάτισαν Μπόκας δε Γουιντούισεν[3] προς τιμήν του ναυτικού αξιωματικού Φρανθίσκο Χαβιέρ Γουιντούισεν ι Πινέδα. Όταν η Εταιρία του Κόλπου Χάντσον ίδρυσε έναν οικισμό το 1852, τον ονόμασαν Κόλβιλ Τάουν (Colvile Town) προς τιμήν του κυβερνήτη της εταιρίας, Άντριου Κόλβιλ. Το 1858 μετατράπηκε σε Νανάιμο.[4] Η πόλη έχει αποκαλεσθεί «Η Λιμενική Πόλη», ονομασία που προηγείται του Έξπο 86.[5]
Η Εταιρία του Κόλπου Χάντσον επιχείρησε να ξεκινήσει ένα ανθρακωρυχείο στο Πορτ Ρούπερτ, αλλά το έργο ήταν ανεπιτυχές. Το 1850 ο αρχηγός των Σνουμέιμαχ, ο Τσε-γουιτς-ι-καν, έφερε δείγματα άνθρακα στη Βικτώρια. Ένας υπάλληλος της εταιρείας αποστάλθηκε και τελικά ο κυβερνήτης Τζέιμς Ντάγκλας επισκέφθηκε τη μελλοντική τοποθεσία του Νανάιμο.[6]
Ενώ ήταν ανοιχτοί στην πώληση άνθρακα, οι Σνουμέιμαχ ήθελαν να διατηρήσουν τον έλεγχό του και να διατηρήσουν το δικαίωμα να το εξορύσσουν αποκλειστικά. Ο αρχηγός Γουν-γουν-σουμ προσφέρθηκε να πουλήσει άνθρακα για πέντε βαρέλια με αντάλλαγμα μια κουβέρτα. Ο εκπρόσωπος της εταιρίας Τζόζεφ Γουίλιαμ ΜακΚέι το θεώρησε αυτό «αγένεια». Οι Σνουμέιμαχ διατήρησαν τα δικαιώματά τους στον πόρο για λίγο, αλλά σταδιακά τα έχασαν λόγω άλλων φυλών και ανθρακωρύχων από το αποτυχημένο έργο του Πορτ Ρούπερτ.[6]
Η κατασκευή του Προμαχώνα Νανάιμο ξεκίνησε το 1853 και ολοκληρώθηκε το 1855.[7] Καθώς ο Προμαχώνας κατασκευάστηκε, ανθρακωρύχοι από το Νιουκάστλ επιβιβάστηκαν στο Princess Royal το 1844.[6]
Ένα στρατόπεδο πρακτικής άσκησης για Ουκρανούς κρατούμενους, πολλοί από τους οποίους ήταν ντόπιοι, είχε ιδρυθεί σε μια επαρχιακή φυλακή στο Νανάιμο από τον Σεπτέμβριο του 1914 έως τον Σεπτέμβριο του 1915.[8]
Στη δεκαετία του 1940, η ξυλεία αντικατέστησε τον άνθρακα ως την κύρια επιχείρηση, αν και οι Minetown Days γιορτάζονται ακόμα στη γειτονική κοινότητα του Λάντσβιλ.[9]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Canada 2021 Census.
- ↑ «Population and dwelling counts, for Canada, provinces and territories, and population centres, 2011 and 2006 censuses: British Columbia». Statistics Canada. Ανακτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2017.
- ↑ «Nanaimo's Historical Development» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 20 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2016.
- ↑ Akrigg, G.P.V.; Akrigg, Helen B. (1986), British Columbia Place Names (3rd, 1997 έκδοση), Vancouver: UBC Press, ISBN 0-7748-0636-2, https://archive.org/details/britishcolumbiap0000akri_w1q9
- ↑ Gorman, Toby (4 Μαΐου 2011). «Mayor recognizes 25 years of Harbour City». Nanaimo News Bulletin.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Peterson, Jan (2002). Black Diamond City. Surrey, British Columbia: Heritage House Publishing. σελ. 55. ISBN 1894384512.
- ↑ «Nanaimo Heritage Register listing for the Bastion». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2021.
- ↑ «Internment Camps in Canada during the First and Second World Wars, Library and Archives Canada».
- ↑ Nanaimo Info Αρχειοθετήθηκε 11 April 2008 στο Wayback Machine.