Νεοχώρι Χαλκιδικής
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Συντεταγμένες: 40°30′29″N 23°40′46″E / 40.5080°N 23.6794°E
Το Νεοχώρι είναι ένα από τα μαντεμοχώρια της Χαλκιδικής, που είχαν ως αποκλειστική ασχολία την εξόρυξη μεταλλευμάτων με ειδικά προνόμια και καθεστώς από την Μεγάλη Πύλη του Σουλτάνου και αρμόδιο το Μαντέμ Αγά, με έδρα το Μαχαλά (Στάγειρα). Ανήκει στον Δήμο Αριστοτέλη. Στο Νεοχώρι λειτουργεί Νηπιαγωγείο και τριθέσιο Δημοτικό σχολείο, ενώ υπάρχει Πολιτιστικός Σύλλογος και Σύλλογος Γυναικών. Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με την παραγωγή φασολιών, την ξυλεία, την παραγωγή κάστανου και την παραγωγή ελάτου. Πολιούχος είναι ο προφήτης Ηλίας και κάθε χρόνο γίνεται ένα μεγάλο πανηγύρι με πολλές εκδηλώσεις, όπως έκθεση υφαντών. Άλλες εορταστικές εκδηλώσεις είναι το άναμμα του χριστουγεννιάτικου δέντρου, με δώρα για τα παιδιά, ξυλοποδαρους κλπ. Όπως επίσης το 2024 πραγματοποιήθηκε και η πρώτη γιορτή κάστανου.
Νεοχώρι | |
---|---|
Διοίκηση | |
Χώρα | Ελλάδα |
Δήμος | Αριστοτέλη |
Γεωγραφία | |
Νομός | Χαλκιδικής |
Υψόμετρο | 570 |
Πληθυσμός | |
Μόνιμος | 696 |
Έτος απογραφής | 2021 |
Πληροφορίες | |
Παλαιά ονομασία | Yenikoy |
Ιστορικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΑπό αρχαιολογικής πλευράς υπάρχουν υπολείμματα τειχισμάτων στο Καστέλι και στον Αϊ Λιά χωρίς όμως να έχουν ερευνηθεί συστηματικά ως τώρα.
Ιδρύθηκε πιθανώς κατά την Τουρκοκρατία, πριν το 1519. Ονομάστηκε Yenikoy (τουρκ. Νεοχώρι), σε αντιδιαστολή με το γειτονικό Παλαιοχώρι. Το χωριό συνεχίζει να υφίσταται με το ίδιο όνομα (Yenikoy) ή το σλάβικο του αντίστοιχο (Νοβοσέλο) στα νεότερα χρόνια. Το σημερινό του αντίστοιχο (Νεοχώρι) αντικατέστησε σταδιακά τα άλλα στα τέλη του 19ου αι. Οι κάτοικοι του Νεοχωρίου συμμετείχαν στην Επανάσταση του 1821. Σπουδαίος αγωνιστής της επανάστασης ήταν ο Δημήτριος Λάμπρου[1][2].
Η γερμανική εισβολή που ακολούθησε όσο κι αν προσπάθησε να φανεί ανώδυνη στους κατοίκους, δεν μπόρεσε να αποκρύψει το μίσος των συμμάχων της Βουλγάρων, οι οποίοι το 1944 πυρπόλησαν οικίες στο Νεοχώρι, σε αντίποινα κάποιας ενέδρας αντιστασιακών σε βουλγαρικό απόσπασμα.
Η δεκαετία του 1940 ολοκληρώθηκε με τον Εμφύλιο πόλεμο, ο οποίος ταλαιπώρησε την τοπική κοινωνία με τις ιδεολογικές αντιπαλότητες, την τρομοκρατία και την απώλεια προσώπων. Έτσι τη δεκαετία του 1950 έγινε μια νέα αρχή.
Πολιτισμική κληρονομιά
ΕπεξεργασίαΑπό πλευράς εθίμων και παράδοσης υπάρχουν τα δύο πανηγύρια του Αϊ-Λιά και του Αγίου Αθανασίου (2 Μαΐου) στο ομώνυμο παρεκκλήσι και τα οποία συνοδεύονται από πλούσιες καλλιτεχνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις (συναυλίες, χορούς, θεατρικές και μουσικές παραστάσεις, εκθέσεις ζωγραφικής, χειροτεχνίας με έργα Νεοχωριτών καλλιτεχνών).
Άλλα έθιμα είναι ο αγιασμός των υδάτων τα Θεοφάνια, το καρναβάλι του Νεοχωρίου, η περιφορά του επιταφίου τη Μεγάλη Παρασκευή στο χωριό, οι φωτιές του Αϊ-Γιάννη το καλοκαίρι κ.α.
Εκκλησίες
ΕπεξεργασίαΗ εκκλησία του Αγ. Γεωργίου είναι κτισμένη επί του προϋπάρχοντος ναΐσκου του Προφήτη Ηλία. Για αυτό το λόγο το μεγαλύτερο πανηγύρι γίνεται στις 20 Ιουλίου, προς τιμήν του Αγίου, στον οποίο είναι αφιερωμένο και το εκκλησάκι στον ομώνυμο λόφο (βορειοανατολικά του οικισμού).
Οι υπόλοιπες εκκλησίες και παρεκκλήσια είναι ο Άγιος Αθανάσιος (ανατολικά στα όρια με τα Στάγειρα), ο Άγιος Δημήτριος (ανατολικά στην είσοδο του χωριού), η Αγία Αναστασία (δυτικά στην άλλη είσοδο του χωριού), οι Άγιοι Ανάργυροι (πάνω στην εθνική οδό), η Αγία Μαρίνα (βόρεια, κοντά στο γεφύρι) και ο Άγιος Νικόλαος (στη διασταύρωση για Βαρβάρα). Επίσης στο χωριό υπάρχει και μία Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής.
Παραπομπές
ΕπεξεργασίαΕξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Ιστοσελίδα του Δημοτικού Σχολείου Αρχειοθετήθηκε 2007-08-13 στο Wayback Machine.
- Δήμος Αρναίας