Νησί του Αγίου Παύλου

Το Νησί του Αγίου Παύλου (Μαλτέζικα : Il-Gżejjer ta 'San Pawl), επίσης γνωστό ως Σελμουνέτ (Selmunett), είναι μικρό νησί στα ανοικτά του Σέλμουν κοντά στα βορειοανατολικά του κύριου νησιού της Μάλτας. Το νησί του Αγίου Παύλου χωρίζεται μερικές φορές σε δύο νησιά από έναν ρηχό ισθμό, και ως εκ τούτου μερικές φορές αναφέρεται στον πληθυντικό ως Νησιά του Αγίου Παύλου. Το νησί του Αγίου Παύλου είναι ακατοίκητο από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και είναι το δεύτερο μεγαλύτερο ακατοίκητο νησί της Μάλτας, με έκταση 0,1 τετραγωνικά χιλιόμετρα (0,04 τετραγωνικά μίλια).

Ιστορία

Άποψη του νησιού του Αγίου Παύλου το 1861

Το άγαλμα του Αγίου Παύλου και τα ερείπια του πύργου.

Οι Πράξεις των Αποστόλων αφηγούνται την ιστορία για το πώς ναυάγησε ο Απόστολος Παύλος σε ένα νησί, το οποίο στο Κεφάλαιο 28 θεωρείται ότι είναι η Μάλτα, ενώ ήταν καθοδόν προς τη Ρώμη, για να αντιμετωπίσει κατηγορίες. Παραδοσιακά, ο κόλπος του Αγίου Παύλου και το νησί του Αγίου Παύλου θεωρούνται ως η τοποθεσία για αυτό το ναυάγιο. Ωστόσο, δεδομένων των επικρατέστερων βορειοανατολικών ανέμων και της αμμώδους παραλίας, που αναφέρεται στη Βίβλο, είναι πιο πιθανό το πραγματικό ναυάγιο να συνέβη στην περιοχή γνωστή ως il Munxar, η οποία έχει έναν βυθισμένο ύφαλο και μια αμμώδη παραλία κοντά στον κόλπο του Αγίου Θωμά στο ΝΑ μέρος του νησιού.

Μέχρι το 1575 τα νησιά πήραν το όνομά τους από την οικογένεια Σαλομόνε, η οποία κατείχε μια γειτονική γη στο Μελίχα, που ονομάζεται επίσης Σέλμουν. Τα νησιά ονομάστηκαν στους χάρτες ως Isola Salomone και Isola Salomonetto και ερμηνεύθηκαν από τους Μαλτέζους ως Σέλμουν (Selmun) και Σελμουνέτ (Selmunett). Σε άλλους χάρτες τα νησιά αναφέρονταν ως νησιά Σέλμουν και Ο Πάπυρος του Σέλμουν. Το 1576, ο Μάρκο ντι Μαρία διώχτηκε από τους Βεβρερίνους πειρατές στα ανοικτά των ακτών της Μάλτας. Πλοήγησε το σκάφος του μέσα από το στενό κανάλι μεταξύ του νησιού του Αγίου Παύλου και της Μάλτας, αλλά όταν τον ακολούθησαν οι πειρατές έτρεξαν στη στεριά και συνελήφθησαν. Ως αποτέλεσμα αυτού, ο Μεγάλος Δάσκαλος του Τάγματος της Μάλτας Ζιάν ντε λα Κασιέρ έδωσε τα νησιά του Αγίου Παύλου στον ντι Μαρία και τα νησιά άρχισαν να ονομάζονται Tal-Barba Marku.

Μετά το θάνατο του Μάρκο, όπως ορίζει ο Μεγάλος Δάσκαλος, το νησί πέρασε στην οικογένειά του. Πρώτα πήγε στον γιο του Τζιοβάνι ντι Μαρία και αργότερα στον ανιψιό του Μάρκο που ήταν ο γιος του Τζιαβάνι, ο οποίος ονομάστηκε Ναρντούτσιο ντε Μαρία. Ο Ναρντούτσιο έχασε τη ζωή του σε μια μάχη στη θάλασσα σε έναν αγώνα ενάντια στους Οθωμανούς. Στη συνέχεια το νησί συνδέθηκε με τη Θρησκεία, ως κατοχή του Τάγματος. Κάποια στιγμή μετά το 1649 χτίστηκε ένας πύργος στο νησί από τον Μεγάλο Δάσκαλο Τζιοβάνι Πάολο Λασκάρις. Ο πύργος αποτελούσε μέρος μιας σύμβασης για την ανταλλαγή του νησιού με το Casa della Giornata (τώρα η τοποθεσία της Βασιλικής Όπερας) στη Βαλέτα, που ανήκε στον Μισέλ ντε Τορέγιας, τον ηγούμενο της Καταλονίας.

Το 1844 ανεγέρθηκε στο νησί ένα εξέχον άγαλμα του Αγίου Παύλου. Το γλυπτό κατασκευάστηκε από τον Σετζισμόντο Ντίμεχ από τη Βαλέτα και τον Σαλβατόρε Ντίμεχ από τη Λίτζα. Το άγαλμα εγκαινιάστηκε επίσημα και ευλογήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1845. Ανακαινίστηκε από το Ντιν Λ-άρτ Χέλβα (Din l-Art Ħelwa) αρκετές φορές, πρώτα το 1996, μετά το 2007, το 2014, και το 2015.

Μέχρι το 1930, ένας αγρότης, που ονομάζεται Βινσέντσο Μποργκ, με το παρατσούκλι Ta 'Bajdafin, ζούσε στο νησί στον πύργο, που χτίστηκε από τον Μεγάλο Δάσκαλο Λασκάρις. Το μετέτρεψε και το χρησιμοποίησε ως αγροικία. Ο Μποργκ εγκατέλειψε την κατοικία και τα χωράφια στο νησί, λίγο πριν ξεκινήσει ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος. Ο πύργος ήταν μια δομή τριών θαλάμων με ένα ισχυρό τείχος στο χαμηλότερο επίπεδο. Χτίστηκε παρόμοια με άλλους πύργους του Λασκάρις. Από τότε που εγκαταλείφθηκε, το ανώτερο δωμάτιο έχει καταρρεύσει και το κτήριο είναι τώρα σε ερείπια.

Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β ' επισκέφθηκε το νησί με βάρκα κατά την επίσκεψή του στη Μάλτα το 1990. Την ίδια χρονιά, ένα άγαλμα με το όνομα Kristu tal-Baħħara βυθίστηκε κοντά στο νησί του Αγίου Παύλου. Μετά από 10 χρόνια, το άγαλμα μεταφέρθηκε από τον κόλπο του Αγίου Παύλου στο σημείο Κάουρα (Qawra) λόγω της επιδείνωσης της ορατότητας στο νερό και της πτώσης των δυτών, που επισκέπτονται την τοποθεσία.

Γεωγραφία

Βράχια στη βόρεια πλευρά του κύριου νησιού.

Το νησί όπως φαίνεται από τη Μελίχα

Τα νησιά του Αγίου Παύλου βρίσκονται περίπου 80 μέτρα από την ακτή της Μελίχα, στη Μάλτα. Το νησί μπορεί να χωριστεί σε δύο νησιά με έναν ρηχό ισθμό ανάλογα με τη στάθμη της θάλασσας, και όταν χωρίζονται, το μεγαλύτερο νησί στα δυτικά είναι γνωστό ως νησί του Αγίου Παύλου, ενώ το μικρότερο στα ανατολικά είναι γνωστό ως νησί Χαλαζία. Και τα δύο νησιά είναι από ανώτερο ασβεστόλιθο. 

Το τοπίο του νησιού του Αγίου Παύλου είναι ένας θαλάσσιος φρυγανότοπος, που κυριαρχείται από το χρυσό κρίταμο, το Μαλτέζικο ηριγέρων και άλλα είδη. Το νησί Χαλαζία είναι πιο εκτεθειμένο και έχει λιγότερη βλάστηση από το κύριο νησί.

Ένας πληθυσμός του χερσαίου σαλιγκαριού Trochoidea spratti βρίσκεται στα νησιά. Άγρια κουνέλια ζούσαν στο νησί αλλά ο πληθυσμός πέθανε λόγω ασθένειας. Ένα υποείδος της Μαλτέζικης σαύρας τοίχου γνωστό ως Podarcis filfolensis kieselbachi ζούσε επίσης εκεί, αλλά ο πληθυσμός προφανώς εξαφανίστηκε το 2005. 

 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Φωτογραφίες του Αγίου Παύλου στη Μάλτα Vista.net Αρχειοθετήθηκε 2010-06-12 στο Wayback Machine.