Νικήτας Κακλαμάνης

Έλληνας ιατρός και πολιτικός

Ο Νικήτας Κακλαμάνης (Άνδρος, 1 Απριλίου 1946) είναι Έλληνας πολιτικός, ιατρός και πανεπιστημιακός στο επάγγελμα. Είναι βουλευτής Α΄ Αθηνών με την Νέα Δημοκρατία.

Νικήτας Κακλαμάνης
Ο Νικήτας Κακλαμάνης τον Ιούλιο του 2009
Α΄ Αντιπρόεδρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου
Περίοδος
18 Ιουλίου 2019 – 4 Ιουλίου 2023
ΠρόεδροςΚωνσταντίνος Τασούλας
ΠρωθυπουργόςΚυριάκος Μητσοτάκης
ΠροκάτοχοςΤάσος Κουράκης
ΔιάδοχοςΓιάννης Πλακιωτάκης
Δ΄ Αντιπρόεδρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου
Περίοδος
6 Φεβρουαρίου 2015 – 18 Ιουλίου 2019
ΠρόεδροςΖωή Κωνσταντοπούλου
Νίκος Βούτσης
ΔιάδοχοςΔημήτρης Βίτσας
ΠροκάτοχοςΓιάννης Δραγασάκης
Βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου
Εν ενεργεία
Ανέλαβε καθήκοντα
6 Μαΐου 2012
Περίοδος
9 Απριλίου 2000 – 22 Δεκεμβρίου 2006
Περίοδος
8 Απριλίου 1990 – 23 Μαίου 1994
Δήμαρχος Αθηναίων
Περίοδος
1 Ιανουαρίου 2007 – 31 Δεκεμβρίου 2010
ΠροκάτοχοςΘεόδωρος Μπεχράκης
ΔιάδοχοςΓιώργος Καμίνης
Υπουργός Υγείας & Κοινωνικής Αλληλεγγύης
Περίοδος
10 Μαρτίου 2004 – 14 Φεβρουαρίου 2006
ΠρωθυπουργόςΚώστας Καραμανλής
ΠροκάτοχοςΚωνσταντίνος Στεφανής
ΔιάδοχοςΔημήτρης Αβραμόπουλος
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση1 Απριλίου 1946 (1946-04-01) (77 ετών), Άνδρος, Ελλάδα
ΕθνότηταΈλληνας
ΥπηκοότηταΕλλάδα
Πολιτικό κόμμαΝέα Δημοκρατία, Πολιτική Άνοιξη
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (έως 1981)
ΕπάγγελμαΙατρός
Ιστοσελίδαhttp://nkaklamanviografikois.gr/
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Διετέλεσε Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, υπό την Κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή, κατά την περίοδο 2004–2006. Χρημάτισε ως Δήμαρχος Αθηναίων, από το 2007 έως το 2010.

Από τον Φεβρουάριο 2015 έως τον Ιούλιο 2019 διετέλεσε Δ' Αντιπρόεδρος της Βουλής, την περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Από τον Ιούλιο 2019 μέχρι και τον Ιούλιο 2023 χρημάτισε Α' Αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων επί Κυβερνήσεως Νέας Δημοκρατίας.

Βιογραφικό Επεξεργασία

Γεννήθηκε στην Άνδρο τη 1η Απριλίου 1946. Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1971 και ειδικεύτηκε στον τομέα της ακτινοθεραπείας και ογκολογίας. Το 1981 ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής Αθηνών και το 1989 εξελέγη ομόφωνα επίκουρος καθηγητής της ίδιας Σχολής. Από το 1975 έως το 2008 υπηρέτησε στο Νοσοκομείο «Αρεταίειο».[1]

Ασχολήθηκε ενεργά με συνδικαλισμό από το 1965 και εξελέγη δις στη θέση του Γενικού Γραμματέα του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου. Το 1986 εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας και το 1987 εξελέγη μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της.[1] Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία το 1990 στην εκλογική περιφέρεια Α΄ Αθηνών[2], της οποίας διετέλεσε Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος. Το 1993 αποχώρησε και συνίδρυσε την Πολιτική Άνοιξη μαζί με τον Αντώνη Σαμαρά[3], με την οποία επανεξελέγη βουλευτής στην Α΄ Περιφέρεια Αθηνών[2] και στη συνέχεια Ευρωβουλευτής[4].

Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο διετέλεσε αντιπρόεδρος της Επιτροπής Μεταφορών και Τουρισμού, τακτικό μέλος της Επιτροπής Προϋπολογισμού και τακτικό μέλος των μεικτών επιτροπών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με την Τουρκία και την Κύπρο.[4]

Το 2000 εξελέγη βουλευτής Α΄ Αθηνών[2] με τη ΝΔ και ανέλαβε τον Τομέα Υγείας – Πρόνοιας του κόμματος. Στις 11 Ιουλίου 2001 εξελέγη συντονιστής της ΟΔΕ Κοινωνικών Υποθέσεων της ΝΔ.[1] Στις 7 Μαρτίου 2004 επανεξελέγη Βουλευτής Α΄ Αθηνών με τη Νέα Δημοκρατία[2]. Στις 10 Μαρτίου 2004 ανέλαβε καθήκοντα Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης έως τις 14 Φεβρουαρίου 2006.[5]

Τον Απρίλιο του 2006 έλαβε το χρίσμα του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας ως επίσημος υποψήφιος του κόμματος για το αξίωμα του Δημάρχου Αθηναίων με κύριους εκλογικούς αντιπάλους τον Κώστα Σκανδαλίδη (ΠΑΣΟΚ), τον Αλέξη Τσίπρα (Συνασπισμός) και τον Σπύρο Χαλβατζή (ΚΚΕ). Κατά τις εκλογές της 15ης Οκτωβρίου 2006 εξελέγη Δήμαρχος Αθηναίων συγκεντρώνοντας το 46,05% των ψήφων.[6] Ανέλαβε τα καθήκοντα του δημάρχου την 1η Ιανουαρίου 2007.

Το Μάιο του 2007 εξελέγη Πρόεδρος της Κεντρικής Ένωσης Δήμων-Κοινοτήτων Ελλάδας, θέση που κράτησε έως τον Οκτώβριο του 2011.[1]

Το 2010 έθεσε ξανά υποψηφιότητα για τον δήμο της Αθήνας, αλλά ηττήθηκε στον δεύτερο γύρο από τον Γιώργο Καμίνη συγκεντρώνοντας 48,05% των ψήφων.[7] Στις 14 Ιουνίου 2012 επανεξελέγη Βουλευτής Α΄ Αθηνών με τη Νέα Δημοκρατία.[2]

Στις 3 Ιουλίου 2012 απέστειλε επιστολή του στον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Αντώνη Σαμαρά και τον ενημέρωσε για την απόφαση του να είναι υποψήφιος για την κενή Θέση του γραμματέα της Πολιτικής Επιτροπής του Κόμματος. Στην ψηφοφορία απέτυχε να εκλεγεί με συγκεντρώνοντας 186 ψήφους έναντι 301 του εκλεγέντα Μανώλη Κεφαλογιάννη.

Στις δημοτικές εκλογές του 2014 έθεσε και πάλι υποψηφιότητα στο Δήμο Αθηναίων, ως ανεξάρτητος (υποψήφιος για τη Νέα Δημοκρατία ήταν ο Άρης Σπηλιωτόπουλος) καταφέρνοντας να συγκεντρώσει το 7,10% των ψήφων.[8]

Στις 31 Μαρτίου 2014 διαγράφηκε από την Κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, διότι ψήφισε «παρών» στο πρώτο άρθρο πολυνομοσχεδίου με μέτρα για την οικονομία, δηλώνοντας αντίθετος με τις επιπτώσεις που πίστευε πως θα έχουν στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.[9] Στις 9 Οκτωβρίου 2014 επανεντάχθηκε στην Κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας.[10] Στις 6 Φεβρουαρίου 2015[11] εξελέγη Δ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής. Επανεξελέγη με τη νέα σύνθεση της Βουλής μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, Επανεξελέγη Α' Αντιπρόεδρος της Βουλής μετά τις Εκλογές του Ιουνίου 2019. [12]

Κριτική Επεξεργασία

Επί θητείας του δέχθηκε κριτική σχετικά με την απόφασή του να κατασκευάσει υπόγειο χώρο στάθμευσης στο πάρκο της οδού Κύπρου και Πατησίων στην Κυψέλη.[13]

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

Αθήνα. Αιώνια πολιτιστική πρωτεύουσα, 2006, Θεσσαλονίκη, Ιανός

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 «Βιογραφικά Στοιχεία - Νικήτας Μιχαήλ Κακλαμάνης». www.hellenicparliament.gr. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2016. 
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 «Κοινοβουλευτική Θητεία Βουλευτών Από Τη Μεταπολίτευση Ως Σήμερα - Κακλαμάνης Μιχαήλ Νικήτας». www.hellenicparliament.gr. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2016. 
  3. «11 χρόνια μετά, η ΠΟΛ.ΑΝ δε διαλύθηκε ποτέ | Το Κουτί της Πανδώρας». www.koutipandoras.gr. 14 Μαΐου 2015. http://www.koutipandoras.gr/article/11-hronia-meta-i-polan-de-dialythike-pote. 
  4. 4,0 4,1 «Νικήτας ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ | Ιστορικό των νομοθετικών περιόδων | Ευρωβουλευτές | Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο». www.europarl.europa.eu. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2016. 
  5. «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης | Κυβέρνηση ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ Α. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ (2004)». www.ggk.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2016. 
  6. «Δημοτικές - Νομαρχιακές Εκλογές 2006 - Δήμος Αθηναίων». ekloges-prev.singularlogic.eu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2016. 
  7. Αποτελέσματα Δημοτικών Εκλογών 2010 - Δήμος Αθηναίων. Υπουργείο Εσωτερικών. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2016 Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουλίου 2017
  8. Αποτελέσματα Δημοτικών Εκλογών 2014 - Δήμος Αθηναίων. Υπουργείο Εσωτερικών. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2016.
  9. «Διαγράφηκε ο Νικήτας Κακλαμάνης από την ΚΟ της ΝΔ – «Δεν νομοθετώ με εντολή τρόικα»». www.skai.gr. 31 Μαρτίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2016. 
  10. Σταυρόπουλος, Λάμπρος (9 Οκτωβρίου 2014). «Με ιδιόχειρη επιστολή Σαμαρά η επιστροφή Κακλαμάνη στη ΝΔ». Το Βήμα. http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=639511. Ανακτήθηκε στις 2016-10-10. 
  11. «Διατελέσαντες Αντιπρόεδροι - Βουλή των Ελλήνων». www.hellenicparliament.gr. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2016. 
  12. Μπόκας, Χρήστος (4 Οκτωβρίου 2015). «Ο Νικήτας Κακλαμάνης έλαβε τις περισσότερες ψήφους για αντιπρόεδρος της Βουλής». Πρώτο Θέμα. http://www.protothema.gr/politics/article/514920/autoi-einai-oi-adiproedroi-kosmitores-kai-oi-grammateis-tou-koinovouliou/. Ανακτήθηκε στις 2016-10-10. 
  13. Λώρη, Κέζα (1 Φεβρουαρίου 2009). «tovima.gr - Ενας όχι και τόσο πράσινος δήμαρχος». TO BHMA. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2016. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία