Νοσσίς
Η Νοσσίς ή Νόσσις ήταν Ελληνίδα ποιήτρια και επιγραμματοποιός από τους Επιζεφύριους Λοκρούς της Κάτω Ιταλίας η οποία έζησε την εποχή του Πτολεμαίου Α΄, δηλαδή μεταξύ τέλους 4ου με αρχές 3ου π.Χ.[2][3].
| Νοσσίς | |
|---|---|
 Μαρμάρινη προτομή της Νοσσίδος του Ιταλού γλύπτη Φραντζέσκο Τσέζαρε (1854-1936) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | αρχαία ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιήτρια επιγραμματοποιός συγγραφέας[1] |
| Περίοδος ακμής | 3ος αιώνας π.Χ. |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Η Νοσσίς έζησε τον 3ο π.Χ. αιώνα και στην Παλατινή Ανθολογία σώζονται δώδεκα επιγράμματά της, το ένα αμφισβητούμενο από τον Στέφανο του Μελέαγρου. Τα έργα της κατατάσσονται στη λεγόμενη "δωρική σχολή". Τα θέματά της χαρακτηρίζονται από κάποια "λαϊκότητα" και η έκφρασή της από κάποια εκζήτηση και περιπλοκότητα.[4] Οι αλεξανδρινοί φιλόλογοι την αναφέρουν ως μία από τις εννέα καλύτερες λυρικές ποιήτριες κατ΄ αντιστοιχία με τις εννέα Μούσες[3]. Ο επιγραμματοποιός Αντίπατρος ο Θεσσαλονικεύς σε επίγραμμά του την χαρακτηρίζει ως "θηλύγλωσσο", που πιθανόν υποδηλώνει την ενασχόλησή της ιδιαίτερα με τη γυναικεία θεματολογία[5].
Ποιητικό απόσπασμα Επεξεργασία
| ἅδιον οὐδὲν ἔρωτος· ἃ δ᾽ ὄλβια, δεύτερα πάντα ἐστίν· ἀπὸ στόματος δ᾽ ἔπτυσα καὶ τὸ μέλι. τοῦτο λέγει Νοσσίς· τίνα δ᾽ ἁ Κύπρις οὐκ ἐφίλασεν, οὐκ οἶδεν τήνα γ᾽, ἄνθεα ποῖα ῥόδα. |
Τίποτε πιο γλυκό απ᾽ τον έρωτα· δεύτερη θέση δίνω σε όλα τα ωραία· και το μέλι από το στόμα φτύνω. Αυτά λέγει η Νοσσίς. Κι όποιαν η Κύπρη δεν έχει ευλογήσει, μες στ᾽ άνθη αυτή τα ρόδα αδυνατεί να ξεχωρίσει. |
| Παλατινή Ανθολογία 5, 170 | μετάφραση Ν. Χ. Χουρμουζιάδης |
Πηγές Επεξεργασία
- Pierre Waltz, ‘’Anthologie Grecque’’, ed. Les Belles Lettres, Paris, 1960, v.ΙΙ, p. 144.
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα, λήμμα Νοσσίς.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Ian Plant: «Women Writers of Ancient Greece and Rome» (Αγγλικά) University of Oklahoma Press. Νόρμαν. 2004. ISBN-13 978-0-8061-3622-6.
- ↑ Valerio M. Manfredi, Οι Έλληνες της Δύσης, Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη ΑΒΕ, 1997, σελ. 356
- ↑ 3,0 3,1 Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 262, τομ. 24.
- ↑ από την Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
- ↑ Τάσδε θεογλώσσους Ἑλικὼν ἔθρεψε γυναῖκας ὕμνοις, καὶ Μακεδὼν Πιερίας σκόπελος, Πρήξιλλαν, Μοιρώ, Ἀνύτης στόμα, θῆλυν Ὅμηρον, Λεσβιάδων Σαπφὼ κόσμον ἐυπλοκάμων, Ἤρινναν, Τελέσιλλαν ἀγακλέα, καὶ σέ, Κόριννα, θοῦριν Ἀθηναίης ἀσπίδα μελψαμέναν, Νοσσίδα θηλύγλωσσον, ἰδὲ γλυκυαχέα Μύρτιν, πάσας ἀενάων ἐργάτιδας σελίδων. Ἐννέα μὲν Μούσας μέγας Οὐρανός, ἐννέα δ᾽ αὐτὰς γαῖα τέκεν, θνατοῖς ἄφθιτον εὐφροσύναν. - Αντίπατρος ο Θεσσαλονικεύς, Παλατινή Ανθολογία 9, 26