Βικιπαίδεια

Νουριγιέ Γκιουλμέν

Τουρκάλα ακτιβίστρια και πανεπιστημιακός

Η Νουριγιέ Γκιουλμέν (τουρκικά: Nuriye Gülmen, γεννημένη στις 24 Νοεμβρίου 1982) είναι Τούρκισσα ακτιβίστρια, καθηγήτρια αγγλικών και συγκριτικής λογοτεχνίας, η οποία απολύθηκε από τη θέση της ως πανεπιστημιακός κατά τη διάρκεια των εκκαθαρίσεων οι οποίες ακολούθησαν την απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία τον Ιούλιο του 2016[1].

Νουριγιέ Γκιουλμέν
Γενικές πληροφορίες
ΓέννησηΝοέμβριος 1982
Κιουτάχεια
Χώρα πολιτογράφησηςΤουρκία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσατουρκικά
Ομιλούμενες γλώσσεςτουρκικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταακαδημαϊκός
δεδομένα

Επί χρονικό διάστημα 324 ημερών, μεταξύ της 9ης Μαρτίου 2017 και της 26ης Ιανουαρίου 2018, η Νουριγιέ Γκιουλμέν και ο καθηγητής συνάδελφός της, Σεμίχ Εζακτσά, ο οποίος είχε επίσης απολυθεί, πραγματοποίησαν τμηματική απεργία πείνας (λαμβάνοντας μόνο βιταμίνες, νερό, ζάχαρη και αλάτι) ως μορφή διαμαρτυρίας εμπρός στον αποκλεισμό και στιγματισμό τους και αιτούμενοι τον εκ νέου διορισμό τους εντός του εκπαιδευτικού συστήματος[2]. Οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων στο πλαίσιο των εκκαθαρίσεων του 2016 στην Τουρκία είχαν σημαντικές επιπτώσεις για τους αποδέκτες τους. Συγκεκριμένα, οι τελευταίοι απώλεσαν την οποιαδήποτε μορφής πηγή εισοδήματος και κοινωνικής προστασίας, ενώ, παράλληλα, αντιμετώπισαν δυσκολίες ως προς την εκ νέου εύρεση εργασίας, καθώς οι κατάλογοι με τα ονόματα των δημοσίων υπαλλήλων ήταν δημοσιοποιημένοι, γεγονός το οποίο ήταν δυνατό να επιφέρει τον «κοινωνικό θάνατό» τους[3][4]. Παράλληλα, τα διαβατήριά τους αρκετές φορές αποτελούσαν αντικείμενο κατάσχεσης[5].

Σύμφωνα με την ΜΚΟ του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, συνολικά, 5800 πανεπιστημιακοί απολύθηκαν από τις θέσεις εργασίας τους μέσω νομοθετικών διαταγμάτων στο πλαίσιο της καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης η οποία κηρύχθηκε κατά τη διάρκεια των αμέσως επόμενων ημερών της αποτυχημένης απόπειρας πραξικοπήματος[1]. Τον Ιούλιο του 2017, έναν χρόνο μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, οι συγκεκριμένες εκκαθαρίσεις αφορούσαν περισσότερους από, συνολικά, 33.000 καθηγητές (όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης)[4], ενώ, γενικότερα εντός του δημοσίου τομέα, περισσότερους από μεταξύ 100.000 και 140.000 δημοσίους υπαλλήλους[6].

Έπειτα από την φυλάκισή της στην φυλακή του Σιντζάν στην Άγκυρα, ως επακόλουθο των ευρείας κάλυψης διαμαρτυριών της[7], η Νουριγιέ Γκιουλμέν κατέστη, όπως και ο συνάδελφός της, Σεμίχ Εζακτσά, ως ένα σύμβολο της αντίστασης της τουρκικής πολιτειακής κοινωνίας εμπρός στην αυταρχική διολίσθηση του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν[8][4].

Πανεπιστημιακή σταδιοδρομία Επεξεργασία

Παράλληλα με την εργασία της ως ερευνήτρια συγκριτικής λογοτεχνίας για λογαριασμό του Πανεπιστημίου Σελτσούκ του Ικονίου, στο πλαίσιο του προγράμματος εκπαιδεύσεως των μελών του διδακτικού προσωπικού, η Γκιουλμέν διορίστηκε στο Πανεπιστήμιο του Εσκίσεχιρ Οσμανγκαζί. Εργάστηκε ως βοηθός ερευνήτρια στο τμήμα συγκριτικής λογοτεχνίας.

Μεταξύ άλλων, συνέγραψε μεταφράσεις των «Γραμμάτων στη Μίλενα» του Φραντς Κάφκα από τα γερμανικά στα τουρκικά[9].

Ακτιβισμός Επεξεργασία

Πλαίσιο Επεξεργασία

Κύριο λήμμα: Εκκαθαρίσεις έπειτα από την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016 στην Τουρκία

Κατά τη διάρκεια της νύχτας μεταξύ της 16ης και της 17ης Ιουλίου 2016, μία απόπειρα πραξικοπήματος σχεδιασμένη από μειοψηφία του τουρκικού στρατού, με επίκεντρο τις πόλεις της Άγκυρας και της Κωνσταντινούπολης, κατεστάλη από τμήματα του τουρκικού στρατού τα οποία παρέμειναν πιστά στην κυβέρνηση, με τελικό απολογισμό 290 νεκρών[10]. Κατά τη διάρκεια της αμέσως επόμενης ημέρας του πραξικοπήματος, οι τουρκικές αρχές προέβησαν σε σειρά συλλήψεων και απολύσεων σε βάρος δημοσίων υπαλλήλων με την κατηγορία της συνέργειας, αρχικώς, εντός των ενόπλων δυνάμεων της χώρας, όπου, συνολικά, 6.000 στρατιωτικοί συνελήφθησαν, και, στη συνέχεια, στη δικαιοσύνη, όπου, συνολικά, 3.000 εντάλματα συλλήψεων εκδόθηκαν σε βάρος δικαστών και εισαγγελέων[10]. Παράλληλα, οι συγκεκριμένες εκκαθαρίσεις επεκτάθηκαν και στους τομείς της παιδείας, της υγείας, των ΜΜΕ, καθώς και στον ιδιωτικό τομέα[11].

Αρχικώς, οι εκκαθαρίσεις αφορούσαν κατά κύριο λόγο συμπαθούντες του ιεροκήρυκα Φετουλάχ Γκιουλέν, εξόριστου αντικαθεστωτικού στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο οποίος θεωρείτο από τις τουρκικές αρχές ως ιθύνων νους της αποτυχημένης απόπειρας πραξικοπήματος[4]. Ωστόσο, εντός συντόμου χρονικού διαστήματος, η συγκεκριμένη απόπειρα πραξικοπήματος κατέστη για τις τουρκικές αρχές ως μία ιδανική αφορμή για την καταστολή και τον περιορισμό οποιασδήποτε μορφής αμφισβήτησης της εξουσίας, ακόμη κι εντός της πολιτειακής κοινωνίας[4].

Μεταξύ άλλων, εκατοντάδες πανεπιστημιακοί συνελήφθησαν ως αντίποινα για ένα «Αίτημα Ειρήνης», το οποίο και απηύθυνε κάλεσμα για τον τερματισμό των ενόπλων συγκρούσεων στο νοτιοανατολικό τμήμα της Τουρκίας[12]. Μεταξύ των συλληφθέντων, περιλαμβανόταν ο Τουνά Αλτινέλ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Λιόν, ο οποίος και έλαβε στη Γαλλία την υποστήριξη και την αλληλεγγύη του Υπουργού Εξωτερικών Υποθέσεων, Ζαν-Ιβ Λε Ντριάν, καθώς και του μαθηματικού και πολιτικού Σεντρίκ Βιλανί[13].

Ακτιβισμός και σύλληψη Επεξεργασία

Τον Οκτώβριο του 2016, εντός του συγκεκριμένου πλαισίου καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης, η Νουριγιέ Γκιουλμέν έλαβε γράμμα το οποίο την ενημέρωνε για την κατάργηση της πανεπιστημιακής θέσης εργασίας της[14], ενώ, στη συνέχεια, απολύθηκε μέσω σχετικού διατάγματος στις 6 Ιανουαρίου 2017, δίχως την οποιαδήποτε δυνατότητα εφέσεως της συγκεκριμένης απόφασης[9]. Έπειτα από χρονικό διάστημα αρκετών εβδομάδων διαδηλώσεων, καθιστικών διαμαρτυριών, καθώς και δημοσίων ομιλιών στο κέντρο της Άγκυρας με απώτερο σκοπό τη δημόσια καταγγελία της μεταχείρισης της οποίας τύχαινε, δέχθηκε την συμπαράσταση στον αγώνα της του συναδέλφου της, Σεμίχ Εζακτσά, δασκάλου προερχόμενου από την περιοχή του Μαρντίν, στο Τουρκικό Κουρδιστάν[14].

Συλληφθέντες υπό τη διαδικασία του αυτοφώρου στις 9 Μαρτίου 2017, οι δύο εκπαιδευτικοί ξεκίνησαν την ίδια ημέρα τμηματική απεργία πείνας (λαμβάνοντας μόνο βιταμίνες, νερό, ζάχαρη και αλάτι) ως μορφή διαμαρτυρίας εμπρός στον αποκλεισμό και στιγματισμό τους και αιτούμενοι τον εκ νέου διορισμό τους εντός του εκπαιδευτικού συστήματος[2][5]. Απελευθερωθέντες στις 14 Μαρτίου, συνέχισαν δημοσίως την απεργία πείνας, καθώς και τις διαδηλώσεις τους στην Άγκυρα, με αποτέλεσμα την εκ νέου σύλληψή τους, αριθμό φορών, από την αστυνομία, έως την φυλάκισή τους στις 23 Μαΐου[15][14].

Τούρκοι εισαγγελείς εισηγήθηκαν σε βάρος τους ποινή φυλάκισης χρονικής διάρκειας έως 20 ετών για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, τρομοκρατική προπαγάνδα, καθώς και για παράβαση του νόμου περί των διαδηλώσεων[16]. Εκείνη την περίοδο, στέλεχος της Ενώσεως Δικαστών και Εισαγγελέων Γιαρσάβ, περιέγραψε έναν «βαθύ φόβο», των δικαστών, οι οποίοι ήταν αναγκασμένοι να εκδίδουν αποφάσεις θετικά διακείμενες προς την κυβέρνηση υπό την απειλή καθαιρέσεων[3].

Στις 2 Αυγούστου του ίδιου έτους, αίτημα απελευθέρωσής τους κατατέθηκε ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ωστόσο αυτό απορρίφθηκε, καθώς το Δικαστήριο έκρινε πως η ζωή τους δεν διέτρεχε κίνδυνο, γεγονός το οποίο και προκάλεσε την οργή των οικογενειών τους, καθώς και των υποστηρικτών τους[17].

Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, ένα αίτημα απελευθέρωσης της Νουριγιέ Γκιουλμέν απορρίφθηκε από δικαστήριο[18], ενώ ο συνάδελφός της, Σεμίχ Εζακτσά, απελευθερώθηκε έναν μήνα νωρίτερα[6].

Τελικώς, η Νουριγιέ Γκιουλμέν αποφυλακίστηκε τον Δεκέμβριο του 2017, παρά το γεγονός πως η συγκεκριμένη αποφυλάκιση ήταν υπό όρους εν αναμονή εκκρεμούς έφεσης, καθώς το δικαστήριο την είχε καταδικάσει σε πρώτο βαθμό σε ποινή φυλάκισης χρονικής διάρκειας 6 ετών και 3 μηνών για συμμετοχή στη μαρξιστική οργάνωση του DHKP-C[19].

Ιδιαιτέρως εξασθενημένη, η Νουριγιέ Γκιουλμέν αντάμωσε εκ νέου με την οικογένειά της, μεταφερόμενη με φορείο[8]. Κατά τη διάρκεια τηλεδιάσκεψης που ακολούθησε, η ίδια δήλωσε πως χαιρετίζει όλους όσους αντιστέκονται και την υποστηρίζουν, κάνοντας, παράλληλα, το σύμβολο «V» της νίκης, προτού, στη συνέχεια, προσθέσει: «Η αντίστασή σας με κάνει ισχυρή. Αγαπώ τον λαό μου. Αυτόν τον αγώνα, τον κάνω για εκείνον».

Τον Ιανουάριο του 2018, κι ενώ το βάρος της είχε αγγίξει τα 34 κιλά, η Νουριγιέ Γκιουλμέν, καθώς και ο Σεμίχ Εζακτσά, ανακοίνωσαν από κοινού την λήξη της απεργίας πείνας τους κατά την, συνολικά, 324η ημέρα της, συνεχίζοντας, ωστόσο, τον αγώνα μέσω της δικαστικής οδού[20].

Υποστηρικτές και δημοφιλία Επεξεργασία

Στην Τουρκία Επεξεργασία

 
Διαδηλωτές κρατώντας πανό υπέρ των Νουριγιέ Γκιουλμέν και Σεμίχ Εζακτσά κατά τη διάρκεια της πορείας δικαιοσύνης στην Κωνσταντινούπολη.

Κατά τη διάρκεια της περιόδου φυλάκισης των δύο εκπαιδευτικών, διαδηλώσεις συμπαράστασης και αλληλεγγύης λάμβαναν χώρα τακτικά στους δρόμους της Άγκυρας, προτού, στη συνέχεια, κατασταλλούν βιαίως από τις δυνάμεις ασφαλείας[8]. Ο όρος «Νουσέ» (τουρκικά: Nuse), ο οποίος αποτελούσε σύντμηση των μικρών ονομάτων τους, κατέστη σύμβολο διαμαρτυρίας και αντίστασης, σύνθημα γραμμένου σε τοίχους, καθώς και όνομα το οποίο δόθηκε σε νεογέννητο μωρό[8].

Πορτραίτα της Νουριγιέ Γκιουλμέν κρατούνταν από τους συμμετέχοντες στην «πορεία δικαιοσύνης» μεταξύ της Κωνσταντινούπολης και της Άγκυρας, η οποία έτυχε υποδοχής περίπου 2 εκατομμυρίων ατόμων εντός της τουρκικής πρωτεύουσας, ενώπιον των οποίων ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, ηγέτης του αντιπολιτευόμενου κόμματος CHP (Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα) και διοργανωτής της συγκεκριμένης πορείας, απηύθυνε κάλεσμα προς την κυβέρνηση προκειμένου αυτή «να θέσει ένα τέλος στο πολιτικό πραξικόπημα το οποίο διαπράττεται από την εφαρμογή της καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης»[4].

Ξεπερασμένες από το κύμα λαϊκής υποστήριξης προς τους δύο εκπαιδευτικούς, οι τουρκικές αρχές προχώρησαν σε αριθμό περαιτέρω συλλήψεων, μεταξύ άλλων δεκατριών δικηγόρων εργαζόμενων για λογαριασμό δικηγορικού γραφείου το οποίο είχε αναλάβει την δικαστική υπεράσπισή τους, καθώς και της Γκιουλσερέν Γιολερί, προέδρου της Ενώσεως Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Κωνσταντινούπολης[15][17][21].

Ωστόσο, αν και εντός Τουρκίας η δημοσιοποίηση της υπόθεσης των δύο πανεπιστημιακών περιορίστηκε στα αριστερά αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ (κυρίως στην εφημερίδα Cumhuriyet), καθώς η πλειονότητα των ΜΜΕ τελούσε υπό τον άμεσο έλεγχο της κυβερνήσεως, τα διεθνή ΜΜΕ και τα κοινωνικά δίκτυα επέτρεψαν την διάδοση του αγώνα τους σε διεθνές επίπεδο. Αριθμός δημοσίων προσώπων, όπως ο Τουρκοβέλγος ακτιβιστής Μπαχάρ Κιμγιονγκούρ, ο Τούρκος σχεδιαστής μόδα Μπαρμπαρός Σανσάλ, καθώς και ορισμένοι βουλευτές των τουρκικών αντιπολιτευόμενων κομμάτων CHP και HDP (Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών) επέδειξαν την υποστήριξή τους, ενημερώνοντας, παράλληλα, την διεθνή κοινή γνώμη σχετικά με την περίπτωσή τους.

Σε διεθνές επίπεδο Επεξεργασία

Ως αποτέλεσμα, διαδηλώσεις και ομάδες υποστήριξης και αλληλεγγύης οργανώθηκαν στο εξωτερικό, κατόπιν σχετικής πρωτοβουλίας διανοούμενων, δημοσιογράφων, συνδικαλιστικών κινημάτων και πολιτικών προσωπικοτήτων[22][14].

Στις 26 Δεκεμβρίου 2016, προ της φυλακίσεώς της και της απαρχής της απεργίας πείνας της, ο ακτιβισμός της Νουριγιέ Γκιουλμέν ενάντια στην καταστολή που επεδείκνυαν οι τουρκικές αρχές σε βάρος των πανεπιστημιακών την είχε καταστήσει γνωστή μέσω του τηλεοπτικού σταθμού CNN International, το οποίος της αφιέρωσε ειδικό ρεπορτάζ στο πλαίσιο κατάταξης οκτώ γυναικών οι οποίες σημάδεψαν το 2016 (εντός της οποίας, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνονταν, επίσης, οι Άνγκελα Μέρκελ και Χίλαρι Κλίντον)[23]. Σύμφωνα με τον συγκεκριμένο αμερικανικό τηλεοπτικό σταθμό, η Νουριγιέ Γκιουλμέν είχε, ήδη, συλληφθεί, συνολικά, παραπάνω από 30 φορές, ενώ μετέβαινε σε καθημερινή βάση, κρατώντας πανό διαμαρτυρίας, εμπρός σε γλυπτό στην Άγκυρα το οποίο αναπαριστούσε μία γυναίκα η οποία διάβαζε την Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, προκειμένου να αιτηθεί την ανάκτηση της θέσης εργασίας της[23][15].

Κατά τις αρχές του Μαΐου του 2017, ο Ιταλός Τζάννι Πιττέλλα, ηγέτης της κοινοβουλευτικής ομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, μετέβη στην Άγκυρα, όπου και συναντήθηκε με τους Νουριγιέ Γκιουλμέν και Σεμίχ Εζακτσά, οι οποίοι, εκείνη την περίοδο, βρίσκονταν σε απεργία πείνας για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των δύο μηνών[24]. Εμπρός σε ομάδα διαδηλωτών οι οποίοι είχαν μεταβεί στον τόπο συνάντησης προς υποστήριξή τους, γνωστοποίησε την υποστήριξη και την αλληλεγγύη του προς τον αγώνα τους για μία πλήρη και ολική δημοκρατία στην Τουρκία[24].

Κατά την φυλάκισή τους στις 23 Μαΐου, η ΜΚΟ της Διεθνούς Αμνηστίας απηύθυνε ανοιχτή επιστολή προς τις τουρκικές αρχές, αιτούμενη την απελευθέρωσή τους, την προστασία τους και υπενθυμίζοντας το δικαίωμά τους στην ελευθερία της έκφρασης, καθώς και της ειρηνικής διαμαρτυρίας[5].

Τον Ιούλιο του ίδιου έτους, ο Θόρμπγιορν Γιάγκλαντ, Γενικός Γραμματέας του Συμβουλίου της Ευρώπης, ανέφερε πως πραγματοποίησε τηλεφωνική συνομιλία με τον Πρωθυπουργό της Τουρκίας, Μπιναλί Γιλντιρίμ, με απώτερο σκοπό να αιτηθεί την απελευθέρωση των δύο εκπαιδευτικών, αιτούμενος, παράλληλα, από τους ίδιους τον τερματισμό της απεργίας πείνας τους, διαβεβαιώνοντάς τους πως οι φωνές τους είχαν ακουστεί[25].

Στις 15 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, ο Μισέλ Τυμπιανά, πρόεδρος της ΜΚΟ EuroMed Rights, απηύθυνε έκκληση προς τους ευρωβουλευτές προκειμένου οι τελευταίοι να ασκήσουν πιέσεις στην τουρκική κυβέρνηση για την επανενσωμάτωση των Νουριγιέ Γκιουλμέν, Σεμίχ Εζακτσά και Εσρά Εζακτσά, καθώς και για τον τερματισμό της καταστολής σε βάρος της αντιπολίτευσης[26].

Τον Ιανουάριο του 2018, έπειτα από την αποφυλάκιση της Νουριγιέ Γκιουλμέν, Βέλγοι πανεπιστημιακοί δημοσίευσαν ανοιχτή επιστολή απευθυνόμενη προς τον Πρόεδρο της Τουρκίας, μέσω της οποίας εξέφραζαν την αλληλεγγύη τους προς τους Νουριγιέ Γκιουλμέν και Σεμίχ Εζακτσά, ενώ, παράλληλα, κατήγγειλαν την άδικη μεταχείρισή τους[9].

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 (Γαλλικά) «Turquie : le limogeage d'universitaires crée un "climat de peur", selon HRW». L'Orient-Le Jour. 14 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2020. 
  2. ↑ 2,0 2,1 (Γαλλικά) «Purges en Turquie: 2 enseignants arrêtent leur grève de la faim». L'Orient-Le Jour. 26 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2020. 
  3. ↑ 3,0 3,1 (Γαλλικά) «Deux enseignants en grève de la faim, symbole des purges en Turquie». L'Orient-Le Jour. 15 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2020. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 (Γαλλικά) Lecomte, Thomas (15 Ιουλίου 2017). «En Turquie, l'opposition touchée, mais pas coulée». L'Orient-Le Jour. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2020. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 (Γαλλικά) «Turquie. On craint pour le bien-être de grévistes de la faim» (PDF). amnesty.org. 24 Μαΐου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 26 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2021. 
  6. ↑ 6,0 6,1 (Γαλλικά) «Turquie : l'universitaire Nuriye Gülmen condamnée mais libérée». Marianne. 20 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2020. 
  7. ↑ (Γαλλικά) «Deux enseignants turcs en grève de la faim depuis cinq mois». Le Monde.fr. 8 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2020. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 (Γαλλικά) «Turquie : icône de la résistance, une gréviste de la faim retrouve la liberté». Les Inrocks. 4 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2020. 
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 (Γαλλικά) «Des professeurs de différentes universités belges lancent un appel à Erdogan». Le Soir Plus. 21 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2020. 
  10. ↑ 10,0 10,1 (Γαλλικά) «VIDEO. Turquie: le coup d'Etat raté a fait plus de 290 morts». LExpress.fr. 17 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2020. 
  11. ↑ (Γαλλικά) «En Turquie, l'opération de purge a emporté près de 60.000 personnes». L'Orient-Le Jour. 20 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2020. 
  12. ↑ (Γαλλικά) «Le sort de centaines d'universitaires poursuivis en Turquie mobilise en France». France 24. 15 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2020. 
  13. ↑ (Γαλλικά) A.F.P. (11 Ιουνίου 2019). «Le Drian assure mettre «tout en œuvre» pour faire libérer en Turquie un professeur de Lyon». Le Figaro.fr. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2020. 
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 (Γαλλικά) «En Turquie, « nous n'avons faim que de justice »». L'Humanité. 3 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2020. 
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 (Γαλλικά) «En Turquie, le procès de deux enseignants insoumis». Site-LeVif-FR. 13 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2020. 
  16. ↑ (Γαλλικά) «Turquie: 20 ans requis contre deux professeurs en grève de la faim». France 24. 24 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2020. 
  17. ↑ 17,0 17,1 (Γαλλικά) «Deux enseignants turcs en grève de la faim depuis cinq mois». Le Monde.fr. 8 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2020. 
  18. ↑ (Γαλλικά) «Turquie : une universitaire gréviste de la faim maintenue en détention». L'Orient-Le Jour. 27 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2020. 
  19. ↑ (Γαλλικά) «Purges en Turquie: liberté conditionnelle pour une universitaire en grève de la faim». L'Orient-Le Jour. 1 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2020. 
  20. ↑ (Γαλλικά) «Purges en Turquie: 2 enseignants arrêtent leur grève de la faim». L'Orient-Le Jour. 26 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2020. 
  21. ↑ (Γαλλικά) «Turquie: 14 avocats défendant deux grévistes de la faim écroués». L'Orient-Le Jour. 21 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2020. 
  22. ↑ (Γαλλικά) «Manifestation à Bruxelles en soutien aux universitaires poursuivis en Turquie». Le Soir. 4 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2020. 
  23. ↑ 23,0 23,1 (Αγγλικά) Ghitis, Frida (26 Δεκεμβρίου 2016). «The leading women of 2016». CNN. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2020. 
  24. ↑ 24,0 24,1 (Γαλλικά) «Turquie : le chef du groupe socialiste au Parlement européen rend visite à des grévistes de la faim». L'Orient-Le Jour. 12 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2020. 
  25. ↑ (Γαλλικά) «Le Conseil de l'Europe réclame la libération de deux enseignants turcs en grève de la faim». France 24. 20 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2020. 
  26. ↑ (Αγγλικά) «EuroMed Rights Alerts European Parliament on Public Servants' Hunger Strike in Turkey». EuroMed Rights. 15 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2020. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νουριγιέ_Γκιουλμέν&oldid=9080732"