Νουόρο
Το Νουόρο (ιταλικά: Nuoro, σαρδηνιακάː Nùgoro) είναι σημαντική πόλη και κοινότητα στην κεντροανατολική Σαρδηνία στους πρόποδες του Όρους Ορτομπέν και η πρωτεύουσα της Ιταλικής επαρχίας του Νουόρο.[3] Έχει σύμφωνα με το Ιταλικό Ινστιτούτο Στατιστικής (2011) έκταση 192.06 τετραγωνικά χιλιόμετρα, πληθυσμό 36.347 κατοίκους και πυκνότητα 190 κάτοικοι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο, αποτελεί την έκτη μεγαλύτερη πόλη της Σαρδηνίας. [4][5]
| Νουόρο | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| |||
  Νουόρο | |||
_-_2016.svg) | |||
| Χώρα | Ιταλία | ||
| Διοικητική υπαγωγή | Επαρχία του Νουόρο | ||
| Προστάτης | Παναγία των Χιονιών | ||
| • Μέλος του/της | Ομορφότερα χωριά της Ιταλίας | ||
| Έκταση | 192,06 km²[1] | ||
| Υψόμετρο | 554 μέτρα | ||
| Πληθυσμός | 33.850 (1 Ιανουαρίου 2023)[2] | ||
| Ταχ. κωδ. | 08100 | ||
| Τηλ. κωδ. | 0784 | ||
| Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) | ||
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | ||
 Σχετικά πολυμέσα | |||
Το Νουόρο είναι η γενέτειρα πολλών ποιητών, λογοτεχνών, ζωγράφων και γλυπτών, έχει επίσης ένα από τα σημαντικότερα μουσεία στη Σαρδηνία. Θεωρείται το μεγαλύτερο πολιτιστικό κέντρο της Σαρδηνίας σε τέτοιο βαθμό που έμεινε γνωστή με το προσωνύμιο "Αθήνα της Σαρδηνίας".[6] Το Νουόρο είναι η γενέτειρα της Γκράτσια Ντελέντα, μοναδική Ιταλίδα γυναίκα που κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας (1926).
Ιστορία Επεξεργασία
Τα αρχαιότερα ίχνη εγκατάστασης στην περιοχή του Νουόρο βρέθηκαν σε πέτρινους πύργους που χρονολογούνται από την 3η χιλιετία π.χ., βρέθηκαν επίσης θραύσματα κεραμικής του "Πολιτισμού του Οτσιέρι" που χρονολογείται το 3.500 π.χ. Το Νουόρο ήταν το επίκεντρο του Πολιτισμού των Νουράγκι, βρέθηκαν περίπου 30 "Νουράγκι" και ένα χωριό στην ευρύτερη περιοχή με 800 περίπου καλύβες της εποχής. Στην περιοχή βρέθηκε ένας αρχαίος Ρωμαϊκός δρόμος που ξεκινούσε από την Κάραλις και κατέληγε στην Όλμπια. Οι θρύλοι του έντονου Ρωμαϊκού εποικισμού είναι φανεροί σήμερα στην ποικιλία της Σαρδηνιακής προφοράς του Νουόρο, είναι η πιο Συντηρητική Διάλεκτος της Σαρδηνίας και η πιο συντηρητική από τις Ρομανικές γλώσσες.
Όταν έπεσε η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία τη Σαρδηνία κατέκτησαν οι Βάνδαλοι και στη συνέχεια η Βυζαντινή αυτοκρατορία. Μία επιστολή του πάπα Γρηγορίου Α΄ αποδεικνύει ότι εκείνη την εποχή συνυπήρχαν στο εσωτερικό του νησιού παγανιστικές τελετές μαζί με τις χριστιανικές. Ο Βυζαντινός έλεγχος εξασθένησε στο νησί όταν εμφανίστηκαν οι "Δικαιοδοσίες", ένα μικρό χωριό υπήρχε από το 1147 όπως εμφανίζεται σε μεσαιωνικό χάρτη που έφτασε τους υπόλοιπους δυο αιώνες στους 1000 κατοίκους. Το Νουόρο παρέμεινε σε σημαντική θέση όταν η περιοχή προσαρτήθηκε στο Στέμμα της Αραγωνίας και στην Ισπανική Αυτοκρατορία μέχρι την εποχή που χτυπήθηκε από την πανώλη στα τέλη του 17ου αιώνα. Μετά την Ιταλική Ενοποίηση το Νουόρι έγινε το διοικητικό κέντρο της περιοχής και απέκτησε τον τίτλο της "πόλης" (1836).
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 «Superficie di Comuni Province e Regioni italiane al 9 ottobre 2011». Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής της Ιταλίας. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2019.
- ↑ demo
.istat .it?l=it. - ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2019.
- ↑ https://www.istat.it/it/archivio/156224
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2019.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2019.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- ISTAT
- ISTAT Αρχειοθετήθηκε 2017-06-22 στο Wayback Machine.
- Ιταλικό Λεξικό Αρχειοθετήθηκε 2013-10-12 στο Wayback Machine.
- Κοινότητα του Νουόρο Αρχειοθετήθηκε 2019-04-08 στο Wayback Machine.