Βικιπαίδεια

Νταβίντ Κιπιάνι

Σοβιετικός ποδοσφαιριστής

Ο Νταβίντ Νταβίντοβιτς Κιπιάνι (ρωσ. Давид Давидович Кипиани, γεωργ. დავით ყიფიანი, 18 Νοεμβρίου 1951 — 17 Σεπτεμβρίου 2001), ήταν Σοβιετικός (από τη Γεωργία) διεθνής ποδοσφαιριστής και μετέπειτα προπονητής σε πολλές χώρες. Θεωρείται από πολλούς ως ο κορυφαίος παίκτης στην ιστορία της Γεωργίας. Για την προσφορά του στο άθλημα τιμήθηκε με το Τάγμα Αξίας της FIFA.[1][2][3]

Νταβίντ Κιπιάνι

1981
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης18 Νοεμβρίου 1951
Τόπος γέννησηςΤιφλίδα, Σοβιετική Ένωση
Ημερ. θανάτου17 Σεπτεμβρίου 2001 (49 ετών)
Τόπος θανάτουΤιφλίδα, Γεωργία
Ύψος1,84 μ.
ΘέσηΜέσος
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1968Λοκομοτίβι Τιφλίδας1(0)
1969Ντιναμό Τιφλίδας0(0)
1970Λοκομοτίβι Τιφλίδας28(3)
1971–1982Ντιναμό Τιφλίδας245(79)
Σύνολο274(82)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1974–1981Σοβιετική Ένωση19(7)
Προπονητική καριέρα
ΠερίοδοςΟμάδα
1984– 1985Ντιναμό Τιφλίδας
1988Ντιναμό Τιφλίδας
1990–1991Ντιναμό Τιφλίδας
1992–1993Ολυμπιακός Λευκωσίας
1995–1977Ντιναμό Τιφλίδας
1997Γεωργία
1998ΚΡΚ Μέχελεν
1998ΦΚ Σίνικ Γιαροσλάβλ
1999–2001Τορπέντο Κουτάισι
2000–2001Γεωργία
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Βιογραφία Επεξεργασία

Γεννήθηκε στην Τιφλίδα της Σοβιετικής Ένωσης και ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο από το σχολείο. Οι γονείς του ήταν γιατροί και ήθελαν ο γιος τους να ακολουθήσει το δικό τους επάγγελμα. Όμως αυτός αγάπησε το ποδόσφαιρο και εντάχθηκε στη Ντιναμό Τιφλίδας το 1967. Ταυτόχρονα με το παιχνίδι στην ποδοσφαιρική ομάδα αποφάσισε να σπουδάσει στο Πολυτεχνείο της Τιφλίδας στη Χημική Σχολή. Συνειδητοποιώντας ότι δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τις επιστήμες, άλλαξε για τη Νομική Σχολή, την οποία τελειώνει με επιτυχία. Λόγω τραυματισμών, μπόρεσε να συμμετάσχει μόνο σε ένα αγώνα πρωταθλήματος για δύο χρόνια που έμεινε στον πρώτο του σύλλογο. Έτσι, μετακόμισε για να παίξει σε έναν άλλο σύλλογο με έδρα την Τιφλίδα, τη Λοκομοτίβι.[4][5]

Μετά από μία επιτυχημένη σεζόν, όπου με το κομψό του παιχνίδι, την ικανότητα ντρίμπλας και το εύρος της πάσας του καθιερώθηκε ως επιθετικός μέσος, κλήθηκε ξανά στη Ντιναμό.[2][6] Έγινε μία από τις βασικές μονάδες της Ντιναμό Τιφλίδας, ηγετική παρουσία (οι Βρετανοί τον αποκάλεσαν «φαλακρό στρατηγό»[7]) που ήταν από τους ισχυρούς και επιτυχημένους συλλόγους - όχι μόνο στο υψηλότερο επίπεδο του σοβιετικού ποδοσφαίρου αλλά διεθνώς στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980.[8] Το 1976 ήρθε ο πρώτος τίτλος, το Κύπελλο Σοβιετικής Ένωσης.[9] Ξεκίνησε μία εποχή με τα πιο σημαντικά αποτελέσματα στο εθνικό πρωτάθλημα (κατάκτηση του τίτλου της Σοβιετικής Ένωσης το 1978[10][11]) μαζί με το τοπικό και διεθνής αναγνώριση και αξιοσημείωτα επιτεύγματα σε διάφορες αναγνωρισμένες ποδοσφαιρικές διοργανώσεις, όπως το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης το 1981 με τη νίκη επί της γερμανικής Καρλ Τσάις Ιένα με 2–1, σε μία διοργάνωση που περιλάμβανε ομάδες όπως η Ρόμα, Μπενφίκα, Φέγενορντ και Βαλένθια.[12][13][14] Η Ντιναμό έχασε την ευκαιρία να κατακτήσει και το Ευρωπαϊκό Σούπερ Κύπελλο καθώς η πρωταθλήτρια Ευρώπης Λίβερπουλ αρνήθηκε να αγωνιστεί, μία από τις τρεις φορές που δεν διοργανώθηκε τελικός.[15] Την επόμενη σεζόν η ομάδα έφτασε μέχρι τα ημιτελικά της διοργάνωσης.[8][16] Η εντυπωσιακή επιτυχία της γεωργιανής ομάδας εναντίον μεγάλων ποδοσφαιρικών συλλόγων όπως η Λίβερπουλ,[17][18] Ίντερ,[19][20]Γουέστ Χαμ Γιουνάιτεντ,[21]Φέγενορντ και άλλες καθορίστηκαν κυρίως από το ταλέντο, τις ικανότητες παιχνιδιού και τις ατομικές τους δεξιότητες, το εξαιρετικό όραμα του παιχνιδιού, από τις υποδειγματικές συνεννόηση των παικτών στο γήπεδο ποδοσφαίρου, όπου ο Κιπιάνι ήταν ίσως ο πιο σημαντικός και επιφανής παίκτης.[13][14][22] Το περιοδικό World Soccer έγραψε: «Αν ο Κιπιάνι ήταν παίκτης σε ομάδα της δύσης, θα ήταν πραγματικός σούπερ σταρ».[1] Ψηφίστηκε καλύτερος ποδοσφαιριστής στη Σοβιετική Ένωση το 1977, χρονιά που ήταν η πιο παραγωγική στην καριέρα του με 14 γκολ πρωταθλήματος.[5][23]

Σε διεθνές επίπεδο κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων το 1976 που τότε διεξήχθη σε χρονικό διάστημα δύο ετών και με αρχικό όριο των συμμετεχόντων τα 23 χρόνια.[24][25] Ο Κιπιάνι το 1976 ήταν χάλκινος Ολυμπιονίκης με την ομάδα της ΕΣΣΔ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ.[26][27] Συμμετείχε 19 φορές με την Εθνική Σοβιετικής Ένωσης μεταξύ Απριλίου 1974 και Μαΐου 1981, σημειώνοντας επτά γκολ.[7][5] Έκανε το διεθνές ντεμπούτο του σε φιλικό αγώνα στις 17 Απριλίου 1974 σε εκτός έδρας συνάντηση με τη Γιουγκοσλαβία αγωνιζόμενος ως αλλαγή. Σημείωσε το πρώτο του διεθνές γκολ μόλις μετά από πέντε λεπτά στο ντεμπούτο του με τη Σοβιετική ομάδα, το οποίο έγινε το μοναδικό γκολ του αγώνα και η Σοβιετική Ένωση κέρδισε Γιουγκοσλαβία με 1–0.[28] Στην εθνική της Σοβιετικής Ένωσης δεν είχε ανάλογη παρουσία λόγω των διαφωνιών που συχνά παρουσιάζονταν με το Βαλέρι Λομπανόφσκι. Έπαιξε τον τελευταίο του αγώνα με την εθνική ομάδα στις 30 Μαΐου 1981 σε συνάντηση για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1982 με αντίπαλο την Ουαλία.[29] Δεν είχε την ευκαιρία να παίξει στους τελικούς του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Πολλοί πιστεύουν ότι η κορύφωσή του θα ήταν το 1982, αλλά έχασε το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας και σταμάτησε να παίζει λόγω σοβαρού τραυματισμού στο πόδι (κάταγμα) που υπέστη με αντίπαλο τη Κουμπάν Κρασνοντάρ στις 26 Απριλίου εκείνης της χρονιάς, από το οποίο δεν κατάφερε να αναρρώσει.[4][11]

Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, προπόνησε ομάδες στη χώρα του γνωρίζοντας επιτυχία με την Ντιναμό, με την οποία κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα και τρία Κύπελλα, ενώ ήταν δύο φορές προπονητής και της Εθνικής Γεωργίας.[25][30] Η FIFA τον τίμησε μεταθανάτια με το Τάγμα Αξίας για τα εξαιρετικά του επιτεύγματα και την ιδιαίτερη προσφορά του στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο γράφοντας: «Ο Νταβίντ Κιπιάνι είναι εθνικός ήρωας για τους ποδοσφαιρόφιλους στη χώρα του, τη Γεωργία, τόσο ως παίκτης όσο και ως προπονητής».[1] Σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα κοντά στο Τσεροβάνι (Μτσχέτα) στις 17 Σεπτεμβρίου 2001 σε ηλικία 50 ετών.[31] Το Κύπελλο Γεωργίας και το Στάδιο Νταβίντ Κιπιάνι στην πόλη Γκουρτζαάνι ανήκουν στην Αλαζάνι Γκουρτζαάνι και έλαβαν το όνομά του.[32]

Τίτλοι και διακρίσεις Επεξεργασία

Παίκτης Επεξεργασία

Ντιναμό Τιφλίδας

  • Πρωτάθλημα Σοβιετικής Ένωσης : 1978
  • Κύπελλο Σοβιετικής Ένωσης (2): 1976, 1979
  • Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης : 1981

Σοβιετική Ένωση

  • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κ-23 : 1976

Προπονητής Επεξεργασία

Ντιναμό Τιφλίδας

  • Πρωτάθλημα Γεωργίας (4) : 1990, 1994–95, 1995–96, 1996–97
  • Κύπελλο Γεωργίας (3) : 1994–95, 1995–96, 1996–97

Τορπέντο Κουτάισι

  • Πρωτάθλημα Γεωργίας (2) : 1999–2000, 2000–01
  • Κύπελλο Γεωργίας : 2000–01

Ατομικές διακρίσεις Επεξεργασία

  • Σοβιετικός ποδοσφαιριστής της χρονιάς : 1977
  • Λέσχη Grigory Fedotov : 115 γκολ
  • Τιμημένος Δάσκαλος των Σπορ της Σοβιετικής Ένωσης (Merited Master of Sports of the USSR)

Τιμές Επεξεργασία

  •   Τάγμα Αξίας της FIFA (Ordre du mérite de la FIFA) : 2002

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 «Davit Kipiani- The 'Moving Feast' of Football». Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2022. 
  2. ↑ 2,0 2,1 «Diálogos en la tumba de Kipiani». Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2022. 
  3. ↑ «FIFA Order of Merit holders» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 2 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2022. 
  4. ↑ 4,0 4,1 «David Kipiani: biography and achievements». Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2022. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 «Кипиани Давид Давидович». Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2022. 
  6. ↑ «UEFA : Kakabadze follows the footsteps of his idol». Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2022. 
  7. ↑ 7,0 7,1 «Давид КИПИАНИ». Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2022. 
  8. ↑ 8,0 8,1 «Soviet giants have enjoyed mixed fortunes since the Iron Curtain fell». Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2022. 
  9. ↑ «Soviet Union Cup 1976». Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2022. 
  10. ↑ «Soviet Union 1978». Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2022. 
  11. ↑ 11,0 11,1 «Who Was David Kipiani?». Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2022. 
  12. ↑ «European Competitions 1980-81». Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2022. 
  13. ↑ 13,0 13,1 «Georgia on my mind: Dynamo Tbilisi's golden age». Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2022. 
  14. ↑ 14,0 14,1 «Dinamo Tbilisi vs Carl Zeiss Jena – 1981 Cup Winners' Cup Final Remembered». Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2022. 
  15. ↑ «Georgian pedigree deserves respect». Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2022. 
  16. ↑ «European Competitions 1981-82». Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2022. 
  17. ↑ «UEFA European Cup 1979 1980 Dinamo Tbilisi Liverpool». Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2022. 
  18. ↑ «UEFA : Dinamo Tbilisi 3-0 Liverpool». Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2022. 
  19. ↑ «Кубок УЕФА сезона 1977 / 78 годов. 1 / 32 финала. I -й матч». Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2022. 
  20. ↑ «European Competitions 1977-78». Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2022. 
  21. ↑ «Alvin Martin: 'Scousers and cockneys get on. It's the mickey-taking». Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2022. 
  22. ↑ «How Dinamo Tbilisi enthralled British football fans in the midst of the Cold War». Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2022. 
  23. ↑ «Soviet Union - Player of the Year Awards». Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2022. 
  24. ↑ «Europe U-23 Championship 1976». Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2022. 
  25. ↑ 25,0 25,1 «Давид КИПИАНИ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2022. 
  26. ↑ «David Kipiani». Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2022. 
  27. ↑ «XXI. Olympiad Montreal 1976 Football Tournament». Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2022. 
  28. ↑ «"Yugoslavia 0–1 USSR — 17 April 1974"». Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2022. 
  29. ↑ «Wales v USSR, 30 May 1981». Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2022. 
  30. ↑ «David Kipiani : manager profile». Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2022. 
  31. ↑ «The New York Times : "Georgian Legend Kipiani Dies in Car Crash; Striker Herrlich Returns After Brain Surgery : As One Star Is Lost, Another Finds Hope"». Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2022. 
  32. ↑ «David Kipiani». Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νταβίντ_Κιπιάνι&oldid=10255053"