Νταν Γεωργιάδης
Ο Νταν (Γιάννης) Γεωργιάδης (5 Μαΐου 1922 - 18 Ιανουαρίου 1998) ήταν Έλληνας που διακρίθηκε ως αθλητής στίβου, ποδοσφαίρου, ράγκμπι και χάντμπολ στη Ρουμανία και ως προπονητής ποδοσφαίρου της εθνικής Ελλάδας και πολλών άλλων συλλόγων και εθνικών ομάδων.
| Προσωπικές πληροφορίες | |||
|---|---|---|---|
| Ημερ. γέννησης | 5 Μαΐου 1922 | ||
| Τόπος γέννησης | Ιθάκη, Ελλάδα | ||
| Ημερ. θανάτου | 18 Ιανουαρίου 1998 | ||
| Τόπος θανάτου | Αθήνα, Ελλάδα | ||
| Θέση | Τερματοφύλακας | ||
| Επαγγελματική καριέρα* | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1947-1949 | Παναθηναϊκός | 3 | (0) |
| Προπονητική καριέρα | |||
| Περίοδος | Ομάδα | ||
| 1957-1958 | Σπορτ Μπόις | ||
| 1958 | Μπάνφιλντ | ||
| 1959-1960 | Αϊτή | ||
| 1960-1962 | Φέρρο Καρρίλ Οέστε | ||
| 1962 | Κλουμπ Μπολίβαρ | ||
| 1962-1963 | Κλουμπ Λιμπερτάδ | ||
| 1963-1964 | Σαντιάγο Γουόντερερς | ||
| 1964-1965 | Περού | ||
| 1965-1968 | Κλουμπ Μπολίβαρ | ||
| 1966-1967 | Βολιβία | ||
| 1968-1969 | Ελλάδα | ||
| 1969-1970 | Παναχαϊκή | ||
| 1970-1971 | Ολυμπιακός Πειραιώς | ||
| 1971 | Λα Σω-ντε-Φον | ||
| 1971-1972 | Σεβίλλη ΦΚ | ||
| 1972 | Κλουμπ Αλιάνσα Λίμα | ||
| 1974-1975 | ΑΕ Λάρισας | ||
| 1975-1976 | Πανιώνιος | ||
| 1975-1977 | Βενεζουέλα | ||
| 1976 | Κλουμπ Αλιάνσα Λίμα | ||
| 1978-1979 | Πανιώνιος | ||
| 1979-1980 | Αιγάλεω | ||
| 1982-1983 | Α.Ο. Τρίκαλα | ||
| 1987 | ΦΚ Μοντρέ-Σπορ (D/R) | ||
| 1988-1989 | Προοδευτική | ||
| * Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). | |||
Βιογραφικό
ΕπεξεργασίαΑθλητής
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στην Ιθάκη στις 5 Μαΐου 1922,[1] αλλά πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Αθήνα. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Εμπορικών Επιστημών Βουκουρεστίου, όπου αποφοίτησε με πτυχίο οικονομικών.
Στη Ρουμανία ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και αρχικά διακρίθηκε στο στίβο. Είναι χαρακτηριστικό το χρυσό μετάλλιο στο πένταθλο των διεθνών αγώνων Ρουμανίας, Γιουγκοσλαβίας, Αλβανίας, Βουλγαρίας, Ουγγαρίας του 1947 στο Βουκουρέστι. Ταυτόχρονα, διετέλεσε βασικός τερματοφύλακας στη Γιουβέντους Βουκουρεστίου (πρώην πρωταθλήτρια Ρουμανίας το 1930). Είχε επίσης 22 συμμετοχές (πρώτη στα 16 του) με την εθνική ομάδα ράγκμπι της χώρας και 12 (πρώτη στα 18) με την αντίστοιχη του χάντμπολ. Το 1947 επέστρεψε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Παναθηναϊκού, αλλά αγωνίστηκε μόνο σε 3 παιχνίδια λόγω εξάρθρωσης στο χέρι, που τον ανάγκασε να σταματήσει το ποδόσφαιρο το 1948 σε ηλικία 26 ετών.
Προπονητής
ΕπεξεργασίαΦοίτησε σε σχολές προπονητών και κατείχε διπλώματα από τις αντίστοιχες της Ουγγαρίας, Περού, Χιλής, και Φραγκφούρτης. Διετέλεσε, μάλιστα, και διευθυντής στις δύο τελευταίες.
Ξεκίνησε την 30ετή προπονητική του καριέρα το 1958 και θήτευσε στις εθνικές ομάδες: Αϊτής, Περού, Βολιβίας, Ελλάδας (1968-1969, με αποτελέσματα: 3 νίκες - 4 ισοπαλίες - 1 ήττα)[2] και Βενεζουέλας, στους συλλόγους της Νότιας Αμερικής: Σπορτ Μπόις, Αλιάνσα Λίμα (Περού), Μπάνφιλντ, Φέρο Καρίλ (Αργεντινής), Μπολίβαρ (Βολιβίας), Λιμπερτάδ (Παραγουάης) και Σαντιάγο Γουόντερερς (Χιλής), καθώς και της Ευρώπης: Παναχαϊκή, Ολυμπιακός, Σο ντε Φον, Μοντρέ Σπορτς (Ελβετίας), Σεβίλλη (Ισπανίας), Λάρισα, Πανιώνιος (δύο φορές), Αιγάλεω Α.Ο., Τρίκαλα, Προοδευτική,[3] με τον Πανιώνιο να αποτελεί τον τελευταίο του σταθμό στην ελληνική Α' Εθνική την περίοδο 1975-76 και η Προοδευτική να αποτελεί μοναδική ομάδα Γ' Εθνικής στην οποία εργάστηκε.
Κατά τη θητεία του στην εθνική Ελλάδας, αίσθηση είχε προκαλέσει η απόφασή του το Μάιο του 1969 να αποπέμψει το Μίμη Δομάζο από την αποστολή του εντός έδρας 2-2 με τη Ρουμανία, εξαιτίας απειθαρχίας (δεν φορούσε εντός του ξενοδοχείου το προβλεπόμενο σακάκι με το εθνόσημο, αλλά φόρμα).[4] [5] [6] Όπως εξελίχθηκε ο όμιλος, η Ελλάδα έχασε την πρόκριση στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1970 στο Μεξικό[7] για μόλις ένα βαθμό διαφορά από τη Ρουμανία, στην οποία αρκούσε και η ισοπαλία κατά τη μεταξύ τους αναμέτρηση του Νοεμβρίου που ολοκλήρωνε το πρόγραμμα. Στο Βουκουρέστι, η ελληνική ισοφάριση για το τελικό 1-1 ήρθε στο 50' από το... Δομάζο, με το Γεωργιάδη να έχει ήδη αντικατασταθεί από το Λάκη Πετρόπουλο το καλοκαίρι (κατόπιν μίας σειράς φιλικών στην αυστραλιανή ήπειρο).[8]
Πέθανε στις 18 Ιανουαρίου 1998 στην Αθήνα.
Παραπομπές - σημειώσεις
Επεξεργασία- ↑ Dan Georgiadis: Yiannis Georgiadis, bdfutbol.com
- ↑ «Λίστα με όλους τους προπονητές της εθνικής Ελλάδας». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαΐου 2007. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2007.
- ↑ εφ. Αθλητική Ηχώ, 17/12/1988
- ↑ Αθλητική Ηχώ[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Το Βήμα». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Δεκεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2007.
- ↑ «Τα Νέα». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαΐου 2005. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2005.
- ↑ κάτι που διεκδίκησε με αξιώσεις πρώτη φορά, τότε, στην ιστορία της έπειτα από 6 αποτυχημένες προσπάθειες (ενώ θα χρειαστούν άλλες 6 και 25 ακόμη χρόνια για να προκριθεί στο Π.Κ 1994 των ΗΠΑ). Πριν την ισοπαλία με τη Ρουμανία, είχε νικήσει 4-2 την Πορτογαλία του Εουσέμπιο (4η στο προηγούμενη διοργάνωση της Αγγλίας), κατόπιν απέσπασε 2-2 στη Λισαβόνα και θριάμβευσε με 4-1 επί της Ελβετίας (της μόνης από τους τρεις αντιπάλους από την οποία ηττήθηκε με 0-1 στη Βέρνη).
- ↑ Dan Georgiadis, βάση δεδομένων ευρωπαϊκών εθνικών ομάδων eu-football.info