Βικιπαίδεια

Νότια Αραβία

Η Νότια Αραβία, επίσης γνωστή ως Μείζων Υεμένη, είναι μια ιστορική περιοχή που αποτελείται από τη νότια περιοχή της Αραβικής Χερσονήσου, που επικεντρώνεται κυρίως στη σημερινή Δημοκρατία της Υεμένης, αλλά επίσης έχει συμπεριλάβει ιστορικά τις επαρχίες Νατζράν, Τζιζάν και Ασίρ, οι οποίες βρίσκονται σήμερα στη Σαουδική Αραβία και στο Κυβερνείο Ντοφάρ του σημερινού Ομάν.

Η Νότια Αραβία κατοικείται από ανθρώπους που έχουν χαρακτηριστικές γλωσσικές και εθνοτικές συγγένειες, καθώς και παραδόσεις και πολιτισμό, που ξεπερνούν τα πρόσφατα πολιτικά όρια. Υπάρχουν δύο γηγενείς γλωσσικές ομάδες: οι πλέον εξαφανισμένες παλαιές νοτιοαραβικές γλώσσες και οι μη σχετιζόμενες σύγχρονες νοτιοαραβικές γλώσσες, όπου είναι και οι δύο μέλη της σημιτικής οικογένειας.

Ετυμολογία Επεξεργασία

Ο όρος Yamnat αναφέρθηκε σε επιγραφές των παλαιών νοτιοαραβικών στον τίτλο ενός από τους βασιλιάδες του δεύτερου βασιλείου Χιμιαρίτων, γνωστού ως Σαμάρ Γιαχρίς Ο Β΄. Ο όρος αναφερόταν πιθανώς στη νοτιοδυτική ακτογραμμή της αραβικής χερσονήσου και στη νότια ακτογραμμή μεταξύ Άντεν και Χαντραμαούτ.[1][2][3][4] Μια ετυμολογία προέρχεται από την Υεμένη από το ymnt, που σημαίνει «Νότος» και παίζει σημαντικά στην αίσθηση της κίνησης της γης προς τα δεξιά ( 𐩺𐩣𐩬).[5] Άλλες πηγές ισχυρίζονται ότι η Υεμένη σχετίζεται με το yamn ή το yumn, που σημαίνει «ευτυχία» ή «ευλογία», καθώς μεγάλο μέρος της χώρας είναι εύφορο.[6][7] Οι Ρωμαίοι την ονόμασαν Arabia Felix (εύφορη Αραβία), σε αντίθεση με την Arabia Deserta (ερημική Αραβία). Οι κλασικοί Λατίνοι και Έλληνες συγγραφείς χρησιμοποίησαν το όνομα «Ινδία» για να αναφερθούν στη Νότια Αραβία (αρχαία Υεμένη). Η χρήση του όρου «Ινδία» προέκυψε από το γεγονός ότι οι Πέρσες καλούσαν τους Αβήσσυνες, με τους οποίους ήρθαν σε επαφή στη Νότια Αραβία, με το όνομα των μελανόχρωμων ανθρώπων που ζούσαν δίπλα τους, δηλαδή Ινδών.[8]

Ιστορία Επεξεργασία

 
Στολίδι μετώπου της Νότιας Αραβίας, πιθανώς στα τέλη του 1800, κατασκευασμένο από χρυσό, μαργαριτάρια, καλλαΐτη, πολύτιμους λίθους, το οποίο εκτίθενται στο Μουσείο Τέχνης του Ντάλας (Ντάλας, Τέξας, ΗΠΑ)

Πριν από τρεις χιλιάδες χρόνια, αρκετές αρχαίες πολιτείες κατέλαβαν την περιοχή της Νότιας Αραβίας, οι Μηναίοι, Καταβανία, Χαντραμαούτ και Σαβαίοι.[9] Σε αυτούς τους αρχαίους χρόνους η Νότια Αραβία απέκτησε πολλά αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά: το περίφημο φράγμα Μαρίμπ, το κοσμοπολίτικο δρόμο εμπορίου μπαχαρικών, καθώς και τη θρυλική Βασίλισσα του Σαβά.[10] Πριν από δύο χιλιάδες χρόνια οι Χιμιαρίτες έγιναν οι αφέντες της Νότιας Αραβίας, κυριαρχώντας στην περιοχή για αρκετούς αιώνες. Το αιθιοπικό Βασίλειο του Αξούμ εισέβαλε στη Νότια Αραβία πρώτα τον 3ο-4ο αιώνα, και αργότερα τον 6ο υπό τον Βασιλιά Κάλεμπ του Αξούμ, ο οποίος υπέταξε την περιοχή, περ. 520. Εκτοπίστηκαν από τις περσικές δυνάμεις της δυναστείας των Σασσανιδών, περ. 75, οι οποίες έφτασαν από τη θάλασσα.[11][12][13][14] Μισό αιώνα αργότερα, το έτος 6 π.Χ. (628), η περιοχή προσηλυτίστηκε στο Ισλάμ.[15]

Αρχαία Νότια Αραβία Επεξεργασία

Αρχαία βασίλεια και ονομασίες:

Προ-ισλαμικοί ξένοι κατακτητές:

Ισλαμικές δυναστείες της Νότιας Αραβίας Επεξεργασία

Νότια Αραβία στις πρώτες σύγχρονες και αποικιακές εποχές Επεξεργασία

 
Σημαία της Ομοσπονδίας της Νότιας Αραβίας, προτεκτοράτου της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.

Νότια Αραβία στην πρόσφατη ιστορία Επεξεργασία

Ανεξάρτητη Υεμένη:

Νότια Αραβία εκτός της Δημοκρατίας της Υεμένης Επεξεργασία

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ Jawād ʻAlī (1968) [Ψηφιοποίηση στις 17 Φεβρουαρίου 2007]. (στα Αραβικά). 1. Dār al-ʻIlm li-l-Malāyīn. σελ. 171.  Missing or empty |title= (βοήθεια)
  2. ↑ Νιούιρθ, Ανγκέλικα· Σινάι, Νικολάι (2010). The Qur??n in Context: Historical and Literary Investigations Into the Qur??nic Milieu (στα Αγγλικά). BRILL. ISBN 9789004176881. 
  3. ↑ Burrowes (2010), σελ. 145
  4. ↑ Σμιθ, Γουίλιαμ Ρόμπερτσον. Kinship and Marriage in Early Arabia. σελ. 193. ISBN 1117531937. He was worshiped by the Madhij and their allies at Jorash (Asir) in Northern Yemen 
  5. ↑ Μπίστον, A.Φ.Λ.· Γκουλ, M.A. (1982). Sabaic Dictionary. Πανεπιστήμι της Σαναά. σελ. 168. ISBN 2-8017-0194-7. 
  6. ↑ Βλαντίμιρ Σεργκεγέβιτς Σολόβγιοβ (2007). Enemies from the East?: V. S. Soloviev on Paganism, Asian Civilizations, and Islam. Northwestern University Press. σελ. 149. ISBN 9780810124172. 
  7. ↑ Edward Balfour (1873). Cyclopædia of India and of Eastern and Southern Asia, Commercial, Industrial and Scientific: Products of the Mineral, Vegetable and Animal Kingdoms, Useful Arts and Manufactures, Band 5. Printed at the Scottish & Adelphi presses. σελ. 240. 
  8. ↑ Origin Of Islam In Its Christian Environment Bell, Richard σελ. 34
  9. ↑ Brian Doe, South Arabia (London: Thames & Hudson 1971) at 60–102.
  10. ↑ Jean-Francois Breton, Arabia Felix (University of Notre Dame 1999) at 13–20, 23; 53–73; 3–5, 41–43.
  11. ↑ al-Tabari, The History of al-Tabari, volume V, The Sasanids, the Byzantines, the Lakmids, and Yemen (S.U.N.Y. 1999), in Yemen: Ethiopian conquest at 179, 182–183, 204–208, 212; Persia over al-Habashah at 159–160, 236–249.
  12. ↑ Stuart Munro-Hay, Aksum. An African civilization of late antiquity (Edinburgh Univ. 1991) at 71–74, 76–77 (3rd century), at 78–80 (4th century), at 84–88 (6th century).
  13. ↑ Sally Ann Baynard, "Historical Setting" in The Yemens: Country Studies (Washington, D.C.: Foreign Area Studies, The American University, c.1985) 1–89, at 3–14: Ethiopians at 11–12 (4th century for 4 decades, 6th century for about 50 years); Persians at xiii, 12.
  14. ↑ Guy Annequin, Little-Known Civilizations of the Red Sea (Geneva: Ferni 1979) at 196–202.
  15. ↑ al-Tabari, The History of al-Tabari, volume VIII, The Victory of Islam (S.U.N.Y. 1997) at 114 (became Muslim).

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νότια_Αραβία&oldid=10372530"