Οδυσσέας Αγγελής

Ο Οδυσσέας Αγγελής (2 Ιανουαρίου 1912 - 22 Μαρτίου 1987) ήταν Έλληνας στρατιωτικός και πραξικοπηματίας. Επί του καθεστώτος της Χούντας, διετέλεσε Αρχηγός ΓΕΕΘΑ (1968-1973) και έλαβε τον τίτλο του Αντιπροέδρου της Δημοκρατίας στο πλαίσιο φιλελευθεροποίησης του καθεστώτος των Συνταγματαρχών.

Οδυσσέας Αγγελής
Γέννηση	2 Ιανουαρίου 1912 Στενή Δίρφυος Εύβοιας, Ελλάδα
Θάνατος	22 Μαρτίου 1987 (75 ετών) Κορυδαλλός Αττικής, Ελλάδα
Χώρα	Ελλάδα
Κλάδος	Στρατός ξηράς (ΣΞ)
Εν ενεργεία	2 Αυγούστου 1934 - 16 Αυγούστου 1973
Βαθμός	Στρατηγός
Τιμές	Αριστείο Ανδρείας
δεδομένα ()

Βιογραφία

Γεννήθηκε στη Στενή Δίρφυος Εύβοιας το 1912. Φοίτησε στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και ονομάστηκε ανθυπολοχαγός Πυροβολικού στις 2 Αυγούστου 1934. Το 1937 προήχθη σε υπολοχαγό, το 1940 σε λοχαγό, το 1946 σε ταγματάρχη, το 1950 σε αντισυνταγματάρχη, το 1958 σε συνταγματάρχη, το 1960 σε ταξίαρχο, το 1965 σε υποστράτηγο, το 1967 σε αντιστράτηγο και το 1970 σε στρατηγό. Ως αξιωματικός συμπλήρωσε τη στρατιωτική του εκπαίδευση στη Σχολή Πυροβολικού και αποφοίτησε από την Ανωτέρα Σχολή Πολέμου και την Σχολή Εθνικής Άμυνας. Γνώριζε αγγλικά και γαλλικά.

Άνοδος

Συμμετείχε στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο 1940-41, ως Διοικητής Πυροβολαρχίας Ορειβατικού Πυροβολικού. Το 1943 διέφυγε στη Μέση Ανατολή, όπου εντάχθηκε στον εκεί Ελληνικό Στρατό ως Διοικητής Πυροβολαρχίας Αντιαεροπορικού Πυροβολικού. Στην περίοδο του Εμφυλίου συμμετείχε στις επιχειρήσεις 1948-49, ως Διοικητής Μοίρας Πυροβολικού. Από το 1950 και μετέπειτα υπηρέτησε σε διάφορες επιτελικές θέσεις και μονάδες Πυροβολικού. Από τον Ιανουάριο του 1951 κατέχοντας τον βαθμό του αντισυνταγματάρχη εμφανίζεται να επιχειρεί μυήσεις νέων αξιωματικών στον ΙΔΕΑ με την συνεργασία του τότε ταγματάρχη Γ. Παπαδόπουλου, γεγονός που μαρτυρεί την μακρά σχέση των δύο ανδρών. Άλλωστε και ο ίδιος είχε παραδεχθεί την συμμετοχή του στον ΙΔΕΑ, χωρίς να υποστεί γι αυτό δίωξη, καθώς και την από τότε γνωριμία του με τον Γ. Παπαδόπουλο. Στη συνέχεια υπηρέτησε και στο Στρατηγείο NATO Σμύρνης, ενώ για κάποιο χρονικό διάστημα διατέλεσε υπασπιστής του Βασιλιά Παύλου υπηρετώντας στον Στρατιωτικό Οίκο του Βασιλέως. Επίσης υπήρξε καθηγητής στην Ανωτέρα Σχολή Πολέμου, Επιτελάρχης της IX Μεραρχίας, Διοικητής της Σχολής Πυροβολικού, Διευθυντής του 2ου ΕΓ/ΓΕΣ, Επιτελάρχης της ΑΣΔΕΝ, Υποδιοικητής και Διοικητής της V Μεραρχίας και Υπαρχηγός του ΓΕΕΘΑ.

Συμμετοχή στο Απριλιανό Καθεστώς

Από τις 22 Απριλίου 1967, φέροντας τότε τον βαθμό του αντιστράτηγου στη θέση του υπαρχηγού ΓΕΕΘΑ, ανέλαβε Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού και από τις 14 Δεκεμβρίου 1967 έως τις 18 Δεκεμβρίου 1968 ήταν ταυτόχρονα και Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας. Από τις 19 Δεκεμβρίου 1968 ανέλαβε Αρχηγός του νεοσύστατου Αρχηγείου Ένοπλων Δυνάμεων (πρώην ΓΕΕΘΑ). Αποστρατεύθηκε στις 16 Αυγούστου 1973, αναλαμβάνοντας Αντιπρόεδρος της Δημοκρατίας με Πρόεδρο τον τότε πρωθυπουργό-δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο. Μετά το πραξικόπημα του Ιωαννίδη ετέθη σε κατ' οίκον περιορισμό.

Τον Αύγουστο του 1975 καταδικάστηκε από το 5μελές Εφετείο Αθηνών σε ισόβια κάθειρξη, για στάση και εσχάτη προδοσία, λόγω της συμμετοχής του στο Πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967.

Τιμήθηκε με το Χρυσό Αριστείο Ανδρείας και πολλά άλλα ελληνικά και ξένα παράσημα και μετάλλια, αντίστοιχα του βαθμού του και των θέσεων που κατείχε. Ήταν άγαμος. Αυτοκτόνησε στο μπάνιο του κελιού του, στις φυλακές Κορυδαλλού, στις 22 Μαρτίου 1987, σε ηλικία 75 ετών.

Πηγές

• Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica, τομ.1ος, 287.

Πρόσθετη ανάγνωση

• Τα Νέα, 17ης Νοεμβρίου 2005, «Η σύσκεψη πριν από τα τανκς: Το παρασκήνιο της απόφασης για την εισβολή στρατιωτών και αστυνομικών στο Πολυτεχνείο».