Οινοποιία στην Κριμαία
Η οινοποιία στην Κριμαία υπάρχει για πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια.
Ιστορία Επεξεργασία
Η οινοποιία αναπτύχθηκε στη Χερσόνησο, το βασίλειο του Βοσπόρου, στο Πριγκιπάτο της Θεοδωρούς και στις Γενουατικές αποικίες.
Η οθωμανική περίοδος ήταν δυσμενής για τον οίνο λόγω της θρησκευτικής απαγόρευσης, αλλά αυτό αντισταθμίστηκε από τη λατρεία των επιτραπέζιων σταφυλιών. Οι μουσουλμάνοι δεν υπόκεινταν σε υπερβολικούς φόρους, γεγονός που προκάλεσε κάποια κίνηση σε άλλη πίστη.
Η περίοδος της ρωσικής αυτοκρατορίας και της μεταγενέστερης σοβιετικής περιόδου οδήγησε σε σημαντική ανάπτυξη για τη βιομηχανία και την εμφάνιση μιας πραγματικής επιστημονικής προσέγγισης στην παραγωγή οίνου. Η υιοθέτηση, στις 24 Απριλίου 1914, του Νόμου για τον οίνο σταφυλιών αύξησε την ευπάθεια του κλάδου σε νομοθετικό επίπεδο. Η υιοθέτηση, στις 25 Μαΐου 1985, του ψηφίσματος με τίτλο "Μέτρα για την αντιμετώπιση της μέθης και του αλκοολισμού" οδήγησε σε σημαντικές ζημίες στην οινοποιία της Κριμαίας και της σοβιετικής βιομηχανίας οίνου. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου πολλοί αμπελώνες καταστράφηκαν και οι οινοποιίες μετατράπηκαν σε μονάδες εκχύλισης.
Η μεγαλύτερη μείωση στην έκταση των αμπελώνων και η επακόλουθη μείωση του όγκου της παραγωγής οίνου στην Κριμαία συνέβη μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ.
Τρέχουσα κατάσταση Επεξεργασία
Το σημερινό στάδιο ανάπτυξης της αμπελοκαλλιέργειας και της οινοποίησης στην Κριμαία συνδέεται με τον αναπροσανατολισμό των παραγωγών από την ουκρανική προς τη ρωσική αγορά, μια διαδικασία που δυσχεραίνεται από την απαίτηση συμμόρφωσης με το νέο κανονιστικό πλαίσιο της Ρωσίας.[1]
Γενικά, με τη χρήση προστατευτικών μηχανισμών, η βιομηχανία έχει ευκαιρίες για ανάπτυξη και πρόσβαση σε ξένες αγορές (ειδικά στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού).
Στους αξιοσημείωτους οινοπαραγωγούς της Κριμαίας περιλαμβάνονται οι "Μασσάντρα", "Ινκερμάν", "Κοιλάδα του Ηλίου", "Κοκτεμπέλ", "Μαγκαράτς", "Σουτέρ", "Νόβι Σβιτ".[2]
Ποικιλιακή σύνθεση Επεξεργασία
Η ποικιλία των αμπελώνων της Κριμαίας (σύμφωνα με τα στοιχεία του 1991) παρουσιάζεται ως εξής (ανά ποσοστό)[3]:
- Ρκατσιτέλι - 43,4%
- Αλιγκότε - 10,6%
- Πράσινο Σοβινιόν - 5,3%
- Ρίσλινγκ - 5,2%
- Καμπερνέ Σοβινιόν - 4%
- ομάδα Πίνο - 3,5%
- Λευκό Κοκούρ - 2,9%
- Μπαστάρντο του Μαγκαράτς - 2,6%
- Μουσκάτ - 2,7%
- Μερλό - 2,5%
- Φετιάσκα - 1,9%
- πολύπλοκο - 1,7%
- Σαρντονέ - 1,3%
- Σαπεράβι - 1%
- Ροζέ Τραμινέρ - 0,9%
- Λευκό Σουχολιμάν - 0,3%
- άλλο - 10,2%
Δείτε επίσης Επεξεργασία
- Ρωσικός οίνος
- Ουκρανικός οίνος
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «Виноделы Крыма просят время на переход на российские стандарты». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-04-28. https://web.archive.org/web/20180428094042/http://investtalk.ru/invest-news/id27401-vinodely-kryma-prosyat-vremya-na-perehod-na-rossijskie-standarty.
- ↑ Масляк, Шищенко "Материалы к курсу географии Украины".
- ↑ «Ежов В.Н, Бузни А.Н, Матчина И.Г «Виноградарство и виноделие Крыма: вчера и сегодня»». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Νοεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2018.