Βικιπαίδεια

Ομπντούλιο Βαρέλα

Ουρουγουανός ποδοσφαιριστής

Ο Ομπντούλιο Γιασίντο Μουνιόζ Βαρέλα (ισπανικά: Obdulio Jacinto Muiños Varela, προφορά Ισπανίας: [oβˈðuljo βaˈɾela], 20 Σεπτεμβρίου 1917 – 2 Αυγούστου 1996) ήταν Ουρουγουανός διεθνής ποδοσφαιριστής. Αγωνιζόταν ως μέσος και ήταν ο αρχηγός της εθνικής ομάδας της χώρας του που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1950. Το προσωνύμιό του ήταν El Negro Jefe («Ο Μαύρος Αρχηγός»), λόγω του σκούρου δέρματος και της επιρροής που είχε στο γήπεδο, ιδιαίτερα κατά την ιστορική νίκη επί της Βραζιλίας στη διοργάνωση. Ήταν αφρικανικής, ισπανικής και ελληνικής καταγωγής.[1][2]

Ομπντούλιο Βαρέλα

Με την εθνική Ουρουγουάης
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης20 Σεπτεμβρίου 1918
Τόπος γέννησηςΜοντεβιδέο, Ουρουγουάη
Ημερ. θανάτου2 Αυγούστου 1996 (78 ετών)
Τόπος θανάτουΜοντεβίδεο, Ουρουγουάη
Ύψος1,78 μ.
ΘέσηΜέσος
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1936–1938Ντεπορτίβο Χουβεντούτ60(20)
1938–1943Μοντεβιδέο Γουόντερερς ΦΚ105(42)
1943–1955Πενιαρόλ302(72)
Σύνολο467(134)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1939–1954 Ουρουγουάη45(9)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Βιογραφία Επεξεργασία

Πρώτα χρόνια Επεξεργασία

Ο Βαρέλα γεννήθηκε στο Μοντεβίδεο από πτωχή, εργατική και πολυάριθμη οικογένεια και επέλεξε να φέρει το επώνυμο της μητέρας του καθώς οι γονείς του χώρισαν. Σχολείο πήγε μόνο σε λίγες τάξεις του δημοτικού. Άρχισε να παίζει ποδόσφαιρο αγωνιζόμενος με τη Ντεπορτίβο Χουβεντούτ (Deportivo Juventud) το 1936. Κατά τη διάρκεια της ζωής του εργάστηκε ως συνοδός αυτοκινήτων, πωλητής σπιτιών, εργάτης σε πλυντήριο ρούχων και παπουτσιών και κατασκευαστής. Και στον ελεύθερο χρόνο του έπαιζε το αγαπημένο του άθλημα.[3][4]

Καριέρα σε συλλόγους Επεξεργασία

Ξεκίνησε στην πρώτη κατηγορία με τους Γουόντερερς και το 1943, εντάχθηκε στην Πενιαρόλ, σύλλογο για τον οποία θα έπαιζε μέχρι την επαγγελματική του αποχώρηση το 1955. Με τον κορυφαίο σύλλογο της χώρας κέρδισε μεταξύ άλλων έξι πρωταθλήματα.

Συνήθως αγωνιζόταν ως κεντρικός μέσος ή αμυντικός μέσος αν χρειαζόταν και θεωρείται από τους καλύτερους στις θέσεις αυτές όλων των εποχών. Δεν διέθετε ιδιαίτερη τεχνική και ήταν γνωστός για την αντοχή, τις πολλαπλές δουλειές που μπορούσε να κάνει στο γήπεδο, τις επίμονες προσπάθειές του και τις ηγετικές ικανότητές του.[5][6][7] Μεταξύ 1948 και του 1949 ήταν πρωτοπόρος της απεργίας των ποδοσφαιριστών για επτά μήνες που είχε ως στόχο την απόκτηση μεγαλύτερων δικαιωμάτων για τους αθλητές και την εισαγωγή του πλήρους επαγγελματισμού. Ο Βαρέλα ήταν ο χαρισματικός ηγέτης αυτής της απεργίας και, μαζί με τον άσο της Νασιονάλ και τον αντίπαλό του Ενρίκε Κάστρο, οδήγησε περίπου 500 συναδέλφους στην εξέγερση. Αυτό θα προκαλέσει την πρόωρη διακοπή του πρωταθλήματος του 1948, το οποίο έληξε μετά από μόνο 10 γύρους χωρίς ποτέ να αναγνωριστεί πρωταθλητής.[8]

Διεθνής καριέρα Επεξεργασία

Το διεθνές ντεμπούτο του Βαρέλα ήρθε με νίκη 3–2 απέναντι στη Χιλή το 1939 στο Κόπα Αμέρικα στη Λίμα του Περού.[9] Έπαιξε 45 διεθνείς αγώνες για την Ουρουγουάη από το 1939 έως το 1954.[10] Η πρώτη μεγάλη στιγμή της διεθνούς καριέρας του ήρθε το 1942 στο Κόπα Αμέρικα, όπου απέναντι στο θεωρητικό φαβορί Αργεντινή, η καθοριστική αμυντική κυρίως παρουσία στις διαρκείς επιθέσεις των γειτόνων κράτησε το πολύτιμο 1–0 του τελικού. Ο Βαρέλα αναδείχθηκε σε καλύτερο παίκτη της διοργάνωσης.[11][12]

Η κορυφαία στιγμή της σταδιοδρομίας του ήταν ως αρχηγός της ομάδας της Ουρουγουάης που κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1950, στο οποίο έπαιξε αποφασιστικό ρόλο.[13][14][15] Ο σημαντικός τελευταίος αγώνας ήταν ενάντια στους οικοδεσπότες της Βραζιλίας. Η Ουρουγουάη έπρεπε να κερδίσει, αλλά η Βραζιλία θα μπορούσε να κατακτήσει το Κύπελλο και με ισοπαλία. Ο ιστορικός αγώνας έμεινε με το όνομα Μαρακανάζο (Maracanazo) με θεατές το μεγαλύτερο πλήθος ποδοσφαιρικού αγώνα (επίσημα 173.850, αλλά πηγές της εκτιμούν ότι πάνω από 200.000 οπαδοί ήταν στο γήπεδο).[16][17] Στη συνέχεια, όταν η ομάδα ήταν στα αποδυτήρια, ο Χουάν Λόπεζ, προπονητής της ομάδας της Ουρουγουάης είπε στους παίκτες του ότι ο καλύτερος τρόπος για να πάρουν τον τίτλο εναντίον της Βραζιλίας ήταν να υιοθετούσαν αμυντικό στυλ, έφυγε από το δωμάτιο και ο Βαρέλα είπε στους συμπαίκτες του «Ο Χουάν είναι καλός άνθρωπος, αλλά αν το κάνουμε τότε θα υποστούμε την ίδια μοίρα της Σουηδίας και της Ισπανίας» (η Βραζιλία νίκησε τη Σουηδία 7–1 και η Ισπανία 6–1) και στη συνέχεια στο διάδρομο είπε: «Μην κοιτάξετε στις κερκίδες, μη σηκώσετε τα μάτια σας ψηλά, το παιχνίδι παίζεται κάτω. Όσοι και να είναι από πάνω σας, να σκέφτεστε ότι είναι μόνο ξύλινα ομοιώματα κι όχι πραγματικό πλήθος. Μέσα στο γήπεδο θα είμαστε έντεκα εμείς κι έντεκα αυτοί. Και μην νομίζετε ότι θα μας συμβεί κάτι κακό όταν νικήσουμε. Τίποτα δεν θα συμβεί. Για να κερδίσουμε όμως πρέπει να βάλουμε τ’ "αυγά" μας στις άκρες των παπουτσιών μας. Πάμε να κερδίσουμε λοιπόν!».[18][19] Η ομιλία έπαιξε ζωτικό ρόλο στους συμπαίκτες του, οι οποίοι έπαιξαν χωρίς φόβο έχοντας ισοπαλία 0–0 στο ημίχρονο παρά την ασφυκτική πίεση σε πανηγυρική ατμόσφαιρα την οποία δέχθηκαν. Στα δύο λεπτά στο δεύτερο ημίχρονο η Βραζιλία σημείωσε τέρμα και ο Βαρέλα πήρε τη μπάλα και στη συνέχεια ήρθε σε διαμάχη με τον Άγγλο διαιτητή για ανύπαρκτο οφσάιντ, με την πρόθεση να καθυστερήσει την επανεκκίνηση του παιχνιδιού, έτσι ώστε το πλήθος να ησυχάσει. Ο διαιτητής δεν μιλούσε ισπανικά, και χρειάστηκε να κληθεί διερμηνέας για να επέλθει συνεννόηση. Μετά από αυτό είπε στους συμπαίκτες του «Τώρα ήρθε η ώρα να κερδίσουμε το παιχνίδι».[3][20] Η Ουρουγουάη σκόραρε με τον Χουάν Αλμπέρτο Σκιαφίνο και στη συνέχεια, 11 λεπτά πριν από τη λήξη, η ομάδα της Βραζιλίας έχασε την αυτοπεποίθησή της και ο Αλσίντες Γκίντζια σημείωσε το 2–1 για την Ουρουγουάη, κατακτώντας το Παγκόσμιο Κύπελλο.[17][21][22] Η διαδικασία απονομής από το απρόσμενο αποτέλεσμα ήταν και αυτή ανάλογη: ο Ζυλ Ριμέ κατέβηκε στο γήπεδο και μέσα στο πλήθος που ήταν εκεί αναζήτησε τον αρχηγό της Ουρουγουάης δίνοντάς του το τρόπαιο.[18] Οι συνθήκες δεν επέτρεπαν να σηκώσει το Κύπελλο ψηλά, αν και η διαδικασία αυτή καθιερώθηκε αργότερα.[23] Ο Βαρέλα συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης.[24] Οι παίκτες επιβραβεύτηκαν με μετάλλια και κάποια χρήματα από την κυβέρνηση της πατρίδας τους, τα οποία ήταν αρκετά για την αγορά ενός παλαιού μικρού αυτοκινήτου. Ο Βαρέλα αγοράσε ένα που του το έκλεψαν μια εβδομάδα αργότερα.[13][25]

Αγωνίστηκε επίσης στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1954 με την Ουρουγουάη να υπερασπίζεται τον τίτλο του 1950, αλλά αυτή τη φορά, ο εμβληματικός αρχηγός τραυματίστηκε πριν από τον ημιτελικό εναντίον της Ουγγαρίας, και η Ουρουγουάη έχασε 4–2 μετά από παράταση. Η Ουρουγουάη δεν είχε χάσει ποτέ αγώνα Παγκόσμιου Κυπέλλου όταν έπαιζε ο Βαρέλα.[26][27] Στη διοργάνωση σημείωσε ένα γκολ με μακρινό σουτ στο νικηφόρο προημιτελικό με την Αγγλία, προσπάθειες που αποτελούσαν το κυριότερο επιθετικό του όπλο.[5] Αποτέλεσε τον καλύτερο εκφραστή της garra της Ουρουγουάης (κυριολεκτικά «νύχι»), αλλά σημαίνει δέσμευση, ενέργεια – η ένταση που οδηγεί την εθνική ομάδα να παίζει πάνω από το υποτιθέμενο επίπεδό της και τροφοδοτεί ένα άλλο γνωστό χαρακτηριστικό των Ουρουγουανών ποδοσφαιριστών, την επίμονη τάση τους να πάνε πάνω από την κορυφή.[28][29]

Ο τελευταίος αγώνας του ήταν στις 19 Ιουνίου 1955 με την Πενιαρόλ εναντίον της Αμέρικα.[30]

Μετά το ποδόσφαιρο Επεξεργασία

Το 1994 τιμήθηκε από τη FIFA για την προσφορά του στο άθλημα με την ανώτατη διάκριση, το Τάγμα Αξίας.[31] Το 2000 ψηφίστηκε 53ος καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα στις εκλογές της IFFHS.[32] Το 2014 οι αναγνώστες του ESPN τον ψήφισαν ως τον 10ο σημαντικότερο αρχηγό στην παγκόσμια ποδοσφαιρική ιστορία.[33]

Τίτλοι και διακρίσεις Επεξεργασία

Πενιαρόλ

  • Πρωτάθλημα Ουρουγουάης (6) : 1944, 1945, 1949, 1951, 1953 και 1954
  • Νικητής του Torneo de Honor (8) : 1944, 1945, 1947, 1949, 1950, 1951, 1952 και 1953
  • Νικητής του τουρνουά Competencia (6) : 1943, 1946, 1947, 1949, 1951 1953

Ουρουγουάη

  • Παγκόσμιο Κύπελλο : 1950
  • Κόπα Αμέρικα : 1942
  • Κύπελλο Baron de Rio Branco νικητής απέναντι στη Βραζιλία (3) : 1940, 1946, 1948
  • Κύπελλο Escobar Gerona: 1943

Ατομικές διακρίσεις

  • Πρωτάθλημα Νότιας Αμερικής (Κόπα Αμέρικα) καλύτερος παίκτης : 1942
  • Καλύτερη ομάδα Παγκοσμίου Κυπέλλου : 1950
  • IFFHS : 53ος καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα

Τιμές Επεξεργασία

  •   Τάγμα Αξίας της FIFA (Ordre du mérite de la FIFA) : 1994

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ «Boots 'a Uruguayan treasure'». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2023. 
  2. ↑ «OBDULIO VARELA». Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2020. 
  3. ↑ 3,0 3,1 «Obdulio Varela: empatía y tristeza de un campeón». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2020. 
  4. ↑ «A 100 años del nacimiento de Obdulio Varela». Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2020. 
  5. ↑ 5,0 5,1 «OBDULIO VARELA: THE LEGEND OF URUGUAY'S GREATEST LEADER». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2021. 
  6. ↑ «The change of tactics and techniques down the years». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Σεπτεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2023. 
  7. ↑ «20 VOLANTES DEFENSIVOS QUE HICIERON HISTORIA». Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2024. 
  8. ↑ «Obdulio Varela, el líder pobre». Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2020. 
  9. ↑ «Obdulio Varela». Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2020. 
  10. ↑ «Uruguay - Record International Players». Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2023. 
  11. ↑ «I NOSTRI PALLONI D'ORO DAL 1900 AL 2022». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Σεπτεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2023. 
  12. ↑ «1981. En la casa de Obdulio Varela». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Σεπτεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2023. 
  13. ↑ 13,0 13,1 ««La leyenda de Obdulio Varela»». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2020. 
  14. ↑ «Ο θρυλικός αρχηγός της Ουρουγουάης, Ομπντούλιο Βαρέλα». Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2021. 
  15. ↑ «World Football: The 100 Greatest World Cup Players of All Time». Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2021. 
  16. ↑ «FIFA : The Maracanazo marvels in numbers». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2021. 
  17. ↑ 17,0 17,1 «Power Ranking Every World Cup Final Ever Played». Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2022. 
  18. ↑ 18,0 18,1 «FIFA : Uruguay's manic Maracana coronation». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2020. 
  19. ↑ «Best Uruguayan Soccer Players in History». Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2023. 
  20. ↑ «Obdulio Varela; Remembering The Hero Of The Maracanazo». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2020. 
  21. ↑ «FIFA : Maracanazo». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2021. 
  22. ↑ «Βραζιλία 1950: Το δράμα του Maracanazo». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2020. 
  23. ↑ «Quando l'Uruguay zittì il Maracanà». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαρτίου 2024. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2024. 
  24. ↑ «FIFA World Cup All Star teams». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2020. 
  25. ↑ «Eduardo Galeano: Uruguayan whose writing got right to the heart of football». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2022. 
  26. ↑ «Obdulio Varela (Uruguay)». Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2020. 
  27. ↑ «50 Greatest Players in World Cup History: #42 Obdulio Varela». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2022. 
  28. ↑ «GARRA CHARRÚA AND THE PSYCHOLOGY OF URUGUAYAN FOOTBALL». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2020. 
  29. ↑ «Exploring Uruguay, the world's most successful footballing nation». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιουλίου 2016. 
  30. ↑ «El pueblo no te olvida, Obdulio: 20 años del adiós al "Negro Jefe"». Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2020. 
  31. ↑ «FIFA Order of Merit». Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2022. 
  32. ↑ «The World's best Player of the Century by IFFHS». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2021. 
  33. ↑ «Franz Beckenbauer voted greatest captain of all time». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαρτίου 2024. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2020. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ομπντούλιο_Βαρέλα&oldid=10506033"