Οργανική σύνθεση
Ο όρος οργανική σύνθεση αναφέρεται σε ειδικό κλάδο της χημικής σύνθεσης και ασχολείται με τη στοχευμένη παρασκευή οργανικών ενώσεων.[1] Τα οργανικά μόρια είναι συχνά πιο πολύπλοκα από τις ανόργανες ενώσεις και η σύνθεσή τους έχει εξελιχθεί σε έναν από τους πιο σημαντικούς κλάδους της οργανικής χημείας. Υπάρχουν διάφοροι βασικοί τομείς έρευνας στον τομέα της οργανικής σύνθεσης: ολική σύνθεση, ημισύνθεση και μεθοδολογία.
Ολική σύνθεση Επεξεργασία
Η ολική σύνθεση είναι η πλήρης χημική σύνθεση πολύπλοκων οργανικών μορίων από απλές και εύκολα διαθέσιμες πετροχημικές ενώσεις ή από φυσικές πρόδρομες ουσίες. Η ολική σύνθεση μπορεί να επιτευχθεί είτε με γραμμική είτε με συγκλίνουσα προσέγγιση. Σε μια γραμμική σύνθεση συχνά επαρκής για απλές δομές, εκτελούνται διάφορα βήματα το ένα μετά το άλλο μέχρι να ολοκληρωθεί το μόριο. Οι χημικές ενώσεις που παράγονται σε κάθε στάδιο ονομάζονται συνθετικά ενδιάμεσα.
Τις περισσότερες φορές, κάθε στάδιο σε μια σύνθεση αναφέρεται σε μια ξεχωριστή αντίδραση που λαμβάνει χώρα για την τροποποίηση της αρχικής ένωσης. Για τα πιο πολύπλοκα μόρια, μια συγκλίνουσα συνθετική προσέγγιση μπορεί να είναι προτιμότερη, μια προσέγγιση που περιλαμβάνει μεμονωμένη προετοιμασία πολλών «κομματιών», τα οποία στη συνέχεια συνδυάζονται για να σχηματίσουν το επιθυμητό προϊόν. Η συγκλίνουσα σύνθεση έχει το πλεονέκτημα ότι παράγει υψηλότερη απόδοση, σε σύγκριση με τη γραμμική σύνθεση.
Πρωτεργάτες Επεξεργασία
Ο χημικός Ρόμπερτ Μπερνς Γούντγουορντ, ο οποίος έλαβε το Νόμπελ Χημείας το 1965 για πολλές πρωτοποριακές συνθέσεις του[2] (π.χ. η σύνθεση του στρυχνίνης το 1954[3]), θεωρείται ο "πατέρας" της σύγχρονης οργανικής σύνθεσης. Μερικά παραδείγματα των τελευταίων χρόνων περιλαμβάνουν τις δημιουργίες των χημικών Wender,[4] Holton,[5] Κ. Νικολάου,[6] και Danishefsky[7], για συνθέσεις του αντικαρκινικού φαρμάκου με την ονομασία Taxol (σημ. φυσική ένωση που απαντάται στα είδη Taxus).[8]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Cornforth, JW (1993-02-01). «The Trouble With Synthesis». Australian Journal of Chemistry 46 (2): 157–170. doi:.
- ↑ «Nobelprize.org». www.nobelprize.org. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2016.
- ↑ Woodward, R. B.; Cava, M. P.; Ollis, W. D.; Hunger, A.; Daeniker, H. U.; Schenker, K. (1954). «The Total Synthesis of Strychnine». Journal of the American Chemical Society 76 (18): 4749–4751. doi:.
- ↑ Wender, Paul A.; Badham, Neil F.; Conway, Simon P.; Floreancig, Paul E.; Glass, Timothy E.; Gränicher, Christian; Houze, Jonathan B.; Jänichen, Jan και άλλοι. (1997-03-01). «The Pinene Path to Taxanes. 5. Stereocontrolled Synthesis of a Versatile Taxane Precursor». Journal of the American Chemical Society 119 (11): 2755–2756. doi:. ISSN 0002-7863.
- ↑ Holton, Robert A.; Somoza, Carmen; Kim, Hyeong Baik; Liang, Feng; Biediger, Ronald J.; Boatman, P. Douglas; Shindo, Mitsuru; Smith, Chase C. και άλλοι. (1994-02-01). «First total synthesis of taxol. 1. Functionalization of the B ring». Journal of the American Chemical Society 116 (4): 1597–1598. doi:. ISSN 0002-7863.
- ↑ Nicolaou, K. C.; Yang, Z.; Liu, J. J.; Ueno, H.; Nantermet, P. G.; Guy, R. K.; Claiborne, C. F.; Renaud, J. και άλλοι. (1994-02-17). «Total synthesis of taxol» (στα αγγλικά). Nature 367 (6464): 630–634. doi:. PMID 7906395. Bibcode: 1994Natur.367..630N.
- ↑ Danishefsky, Samuel J.; Masters, John J.; Young, Wendy B.; Link, J. T.; Snyder, Lawrence B.; Magee, Thomas V.; Jung, David K.; Isaacs, Richard C. A. και άλλοι. (1996-01-01). «Total Synthesis of Baccatin III and Taxol». Journal of the American Chemical Society 118 (12): 2843–2859. doi:. ISSN 0002-7863.
- ↑ «Taxol – The Drama behind Total Synthesis». www.org-chem.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2016.