Ουίλιαμ Χέρσελ
Ο σερ Ουίλιαμ Χέρσελ (Sir Frederick William Herschel, 15 Νοεμβρίου 1738 – 25 Αυγούστου 1822) ήταν Βρετανός αστρονόμος και μουσικός, γερμανικής καταγωγής.[16] Υπήρξε Ιππότης του Βασιλικού Γκελφικού Τάγματος του Ανόβερου και εταίρος της Βασιλικής Εταιρείας. Συνεργάστηκε συχνά με τη μικρότερη αδελφή του και αστρονόμο Καρολάιν Χέρσελ (1750-1848).
Γεννήθηκε στο Αννόβερο και ήταν γιος μουσικού. Στα δεκαεννέα του, το 1757 εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο και αφοσιώθηκε στη μελέτη των μαθηματικών και της αστρονομίας.
Το 1774 κατασκεύασε ένα κατοπτρικό τηλεσκόπιο και το 1781 ανακάλυψε τον πλανήτη Ουρανό, ανακάλυψη χάρη στην οποία έγινε διάσημος. Την επόμενη χρονιά διορίστηκε προσωπικός αστρονόμος του Βασιλιά Γεωργίου του Γ΄. Το 1789 κατασκεύασε, υπό την αιγίδα του βασιλιά, ένα ισχυρότερο τηλεσκόπιο, με το οποίο ανακάλυψε δύο δορυφόρους του Κρόνου, το Μίμα και τον Εγκέλαδο. Ο Χέρσελ μελέτησε τα νεφελώματα και συνέταξε σχετικό κατάλογο που περιείχε 2.500 νεφελώματα, έργο το οποίο συνεχίστηκε από τον γιο του, Τζον Χέρσελ, ο οποίος έγινε κι αυτός διάσημος αστρονόμος.
Έκανε ταξινόμηση των αστέρων, διπλών και περιοδικών, και έδωσε μια γενική εικόνα του Σύμπαντος. Ανακάλυψε πως ο Ήλιος δεν μένει ακίνητος, αλλά κινείται, με κατεύθυνση ένα σημείο στον αστερισμό Ηρακλή,[17] γύρω από το κέντρο του Γαλαξία, παρασύροντας μαζί του ολόκληρο το Ηλιακό Σύστημα. Ανακάλυψε επίσης την υπέρυθρη ακτινοβολία το 1800, χρησιμοποιώντας θερμόμετρο και πρίσματα. Για την προσφορά του στην επιστήμη του χρίστηκε ιππότης το 1792.
Πρώτα χρόνια και μουσικές δραστηριότητεςΕπεξεργασία
Ο Χέρσελ γεννήθηκε στο εκλογικό σώμα του Ανόβερου στη Γερμανία, τότε μέρος της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και ήταν ένα από τα δέκα παιδιά του Ισακ Χέρσελ και της συζύγου του Άννα Ιλσε Μόριτζεν, με γερμανική Λουθηρανική καταγωγή. Οι πρόγονοί του προέρχονταν από την Πίρνα, στη Σαξονία. Οι θεωρίες ότι ήταν προτεστάντες από τη Βοημία αμφισβητήθηκαν από τον Hamel, αφού το επώνυμο Χέρσελ εμφανίζεται ήδη έναν αιώνα νωρίτερα στην ίδια περιοχή στην οποία ζούσε η οικογένεια.
Ο πατέρας του Χέρσελ ήταν ομποΐστας στο Στρατιωτικό συγκρότημα του Ανόβερου. Το 1755 το σύνταγμα των Φρουρών του Ανόβερου, στο συγκρότημα του οποίου ο Βίλχελμ και ο αδελφός του Τζάκομπ συμμετείχαν ως ομποεΐστες, στάλθηκε στην Αγγλία. Εκείνη την εποχή τα στέφανα της Μεγάλης Βρετανίας και του Ανόβερου ενώθηκαν υπό τον βασιλιά Γεώργιο Β '. Καθώς παραμόνευε πόλεμος με τη Γαλλία, οι Φρουροί του Ανοβέρου ανακλήθηκαν από την Αγγλία για να υπερασπιστούν το Ανόβερο. Αφού ηττήθηκαν στη μάχη του Hastenbeck, ο πατέρας του, Χέρσελ Ισακ, έστειλε τους δύο γιους του να αναζητήσουν καταφύγιο στην Αγγλία στα τέλη του 1757. Αν και ο μεγαλύτερος αδελφός του, Τζάκομπ, είχε λάβει την απόλυση του από τους Φρουρούς του Ανόβερο, ο Βίλχελμ κατηγορήθηκε για εγκατάλειψη[18] (για την οποία συγχωρήθηκε από τον Γεώργιο Γ 'το 1782).[19]
Ο Βίλχελμ, δεκαεννέα ετών εκείνη την εποχή, ήταν γρήγορος μαθητής της αγγλικής γλώσσας. Στην Αγγλία έγινε γνωστός με την αγγλική απόδοση του ονόματός του, Φρέντερικ Ουίλιαμ Χέρσελ, με την οποία και είναι γνωστός ως σήμερα.
Εκτός από το όμποε, έπαιζε βιολί και τσέμπαλο και αργότερα εκκλησιαστικό όργανο.[20] Συνέθεσε πολλά μουσικά έργα, συμπεριλαμβανομένων 24 συμφωνιών και πολλών κονσέρτων, καθώς και εκκλησιαστική μουσική.[21] Έξι από τις συμφωνίες του ηχογραφήθηκαν τον Απρίλιο του 2002 από τους παίκτες του London Mozart, υπό τη διεύθυνση του Ματίας Μπάμερτ (Chandos 10048).[22]
Ο Χέρσελ μετακόμισε στο Σάντερλαντ το 1761 όταν ο Τσαρλς Έιβισον τον προσέλαβε αμέσως ως πρώτο βιολί και σολίστ για την ορχήστρα του Νιούκαστλ, όπου έπαιζε για μία σεζόν. Στο "Sunderland in the County of Durh: apprill [sic] 20th 1761" έγραψε τη Συμφωνία του Νο 8 στη C Minor. Ήταν επίσης επικεφαλής του συγκροτήματος Durham Militia από το 1760 έως το 1761.[23] Επισκέφτηκε το σπίτι του Sir Ralph Milbanke στο Halnaby Hall κοντά στο Ντάρλινγκτον το 1760,[24] όπου έγραψε δύο συμφωνίες, καθώς και έδωσε παραστάσεις ο ίδιος. Μετά το Νιούκαστλ, μετακόμισε στο Λιντς και στο Χάλιφαξ, όπου ήταν ο πρώτος οργανοπαίκτης στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή (τώρα Halifax Minister).[25]
Το 1766, ο Χέρσελ έγινε οργανοπαίκτης του οκταγωνικού παρεκκλησίου, Μπαθ, ένα μοντέρνο παρεκκλήσι σε γνωστό σπα, στο οποίο ήταν επίσης Διευθυντής Δημοσίων Συναυλιών.[26] Διορίστηκε ως οργανοπαίκτης το 1766 και έδωσε την εισαγωγική του συναυλία την 1η Ιανουαρίου του 1767. Καθώς το όργανο ήταν ακόμα ελλιπές, έδειξε την ευελιξία του ερμηνεύοντας τις δικές του συνθέσεις, συμπεριλαμβανομένου ενός κοντσέρτου βιολιού, ενός κοντσέρτου όμποε και μιας σονάτας τσέμπας.[27] Στις 4 Οκτωβρίου του 1767, έπαιξε στο εκκλησιαστικό όργανο για τα επίσημα εγκαίνια του παρεκκλησίου του Οκταγώνου.[28]
Η αδελφή του Καρολάιν έφτασε στην Αγγλία στις 24 Αυγούστου του 1772 για να ζήσει με τον Ουίλιαμ στο New King Street, στο Bath. Το σπίτι που μοιράστηκαν είναι τώρα η τοποθεσία του Μουσείου Αστρονομίας του Χέρσελ.[29] Τα αδέλφια του, Herschel Dietrich, Alexander και Jakob (1734–1792) εμφανίστηκαν επίσης ως μουσικοί στο Bath.[30] Το 1780, ο Χέρσελ διορίστηκε διευθυντής της ορχήστρας του Bath, με την αδελφή του να εμφανίζεται συχνά ως σολίστ σοπράνο.[31][32]
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Agnes Mary Clerke: «Herschel, William»
- ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 3,13 3,14 3,15 3,16 Arthur Berry: «A Short History of Astronomy» (Βρετανικά αγγλικά) John Murray. Λονδίνο. 1898.
- ↑ Agnes Mary Clerke: «Herschel, William»
- ↑ Vasily Vitkovsky: «Гершель, Вильям» (Ρωσικά)
- ↑ Agnes Mary Clerke: «Herschel, William»
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb14064893z. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ «Friedrich Wilhelm Herschell». annuaire prosopographique: la France savante. 117636.
- ↑ (Ιταλικά) www.accademiadellescienze.it. Frederik-William-Herschel. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb14064893z. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ (Αγγλικά) Mathematics Genealogy Project.
- ↑ library
.si .edu /digital-library /book /accountofcomet7121781hers. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2021. - ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 13,4 13,5 13,6 «Kindred Britain»
- ↑ «Award winners : Copley Medal». (Αγγλικά) Βασιλική Εταιρεία. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ www
.amacad .org /sites /default /files /media /document /2019-10 /electionIndex1780-1799 .pdf. - ↑ "Sir William Herschel | British-German astronomer"
- ↑ (βλ. άπηξ ή άπηγας)
- ↑ Hoskin, M. (2004). "Was William Herschel a deserter?". Journal for the History of Astronomy. 35, Part 3 (120): 356–358.
- ↑ Clerke, Agnes M (1908). "A Popular History of Astronomy During the Nineteenth Century"
- ↑ Holmes, Richard (2008). The age of wonder. New York: Vintage Books.
- ↑ Griffiths, Martin (18 October 2009). "Music(ian) of the spheres William Herschel and the astronomical revolution". LabLit.
- ↑ "Chan 10048 William Herschel (1738–1822)".
- ↑ "Seagull city: Sunderland's literary and cultural heritage". Seagull city.
- ↑ Lubbock, Constance Ann (1933). The Herschel Chronicle: The Life-story of William Herschel and His Sister, Caroline Herschel. CUP Archive.
- ↑ Barentine, John C. (2015). The Lost Constellations: A History of Obsolete, Extinct, or Forgotten Star Lore
- ↑ Cowgill, Rachel; Holman, Peter, eds. (2007). Music in the British Provinces, 1690–1914. London and New York: Routledge.
- ↑ Duckles, V. (1962). "Sir William Herschel as a Composer". Publications of the Astronomical Society of the Pacific.
- ↑ Macpherson, Hector Copland (1919). Herschel. London & New York: Society for Promoting Christian Knowledge; Macmillan.
- ↑ "Welcome to Herschel Museum of Astronomy". Herschel Museum of Astronomy.
- ↑ Hoskin, M. (1980), "Alexander Herschel: The forgotten partner", Journal for the History of Astronomy
- ↑ Schaarwächter, Jürgen (2015). Two Centuries of British Symphonism: From the beginnings to 1945. Olms: Verlag.
- ↑ Winterburn, E. (25 June 2014). "Philomaths, Herschel, and the myth of the self-taught man". Notes and Records.
| Αυτό το λήμμα σχετικά με έναν Αστρονόμο χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |