Ουκρανική Ελληνοκαθολική Εκκλησία

Ρωμαιοκαθολική ανατολική εκκλησία βυζαντινού ρυθμού

Η Ουκρανική Ελληνοκαθολική Εκκλησία (ουκρανικά: Українська греко-католицька церква (УГКЦ)‎‎, λατινικά: Ecclesia Graeco-Catholica Ucrainae‎‎) είναι μία Ελληνόρρυθμη Καθολική Εκκλησία, σε πλήρη κοινωνία με την παγκόσμια Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Πρόκειται για τη δεύτερη μεγαλύτερη Ανατολική Καθολική Εκκλησία, μετά την Λατινική. Αποτελεί τμήμα των Μεγάλων Αρχιεπισκοπικών Εκκλησιών της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, οι οποίες δεν διακρίνονται με πατριαρχικό τίτλο.

Ουκρανική Ελληνοκαθολική Εκκλησία
ουκρανικά: Українська греко-католицька церква (УГКЦ)‎‎

Καθεδρικός Ναός του Αγίου Γεωργίου στο Λβιβ, μητρική εκκλησία της Ουκρανικής Ελληνοκαθολικής Εκκλησίας
ΕίδοςΕιδική εκκλησία (sui iuris)
ΚατηγοριοποίησηΑνατολικές Καθολικές Εκκλησίες
ΠροσανατολισμόςΑνατολικός Χριστιανισμός
ΘεολογίαΚαθολική Θεολογία, Παλαμισμός[1]
ΠολιτείαΠαπισμός
ΠάπαςΦραγκίσκος
Μέγας ΑρχιεπίσκοποςΣβιατοσλάβ Σεβτσούκ[2]
ΠεριοχήΚυρίως: Ουκρανία
Μεινοότητες: Καναδάς, Ηνωμένες Πολιτείες, Αυστραλία, Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Γερμανία, Βραζιλία, Πολωνία, Λιθουανία και Αργεντινή.
ΙδρυτήςΜέγας πρίγκιπας Βλαδίμηρος Α΄ ο Μέγας (988 ως ο πρώτος που βάφτισε τη Ρουθηνία)
Καταβολές1596 Ένωση του Μπρεστ
Μπρεστ, Πολωνική-Λιθουανική Κοινοπολιτεία
ΔιαχωρισμόςΟικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως (1596 ως Ρουθηνική Ενωτική Εκκλησία)
ΔιαχωρισμοίΟυκρανική Ορθόδοξη Ελληνοκαθολική Εκκλησία
Μέλη5,5 εκατομμύρια[3]
Άλλες ονομασίεςΟυκρανική Καθολική Εκκλησία
Ουκρανική Ελληνική Εκκλησία
Ενωτική Εκκλησία

Η Εκκλησία είναι μία από τις διάδοχες χριστιανικές ομολογίες του εκχριστιανισμού των Ρως από τον Μέγα Πρίγκιπα Βλαδίμηρο Α΄ του Κιέβου, το 988. Εμφανίστηκε το 1596 με την υπογραφή της Ένωσης του Μπρεστ μεταξύ της Ρουθηνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (Πολωνική-Λιθουανική Κοινοπολιτεία), με επικεφαλής τον Μιχαήλ Ροχόζα και την Αγία Έδρα.[4] Μετά τους διαμελισμούς της Πολωνίας, το 1808 οι επαρχίες της αρχικής Ρουθηνικής Ουνίτικης Εκκλησίας (λατινικά: Ecclesia Ruthena unita‎‎)[5][6] χωρίστηκαν στα τρία, μεταξύ της Αυστριακής Αυτοκρατορίας, της Πρωσίας και της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Αυτές οι τρεις επαρχίες υπό την αυστριακή δικαιοδοσία αναδιοργανώθηκαν ως Ελληνική Καθολική Εκκλησία αμέσως μετά την εκκαθάριση και των πέντε επαρχιών που κατέληξαν στη Ρωσία. Το 1807 ιδρύθηκε και η Ελληνική Καθολική Εκκλησία στην Αυστρία, η οποία κατεληξε ως μόνη επιζήσασα της αρχικής Ενωτικής εκκλησίας της Ένωσης του Μπρεστ. Το 1963, η εκκλησία αναγνωρίστηκε ως Ουκρανική με τις προσπάθειες του Ιωσήφ Σλίπουι.

Χάρτης της Ουκρανικής Ελληνοκαθολικής Εκκλησίας στην Επαρχία Λβιβ το 1939

Ο ιεράρχης της εκκλησίας φέρει τον τίτλο του Μέγα Αρχιεπισκόπου του Κιέβου-Χάλιτς και πάσης Ρουθηνίας, αν και οι ιεράρχες και οι πιστοί της εκκλησίας έχουν αναγνωρίσει τους ιεράρχες τους ως «Πατριάρχες» και έχουν ζητήσει την παπική αναγνώριση και ανύψωση σε αυτόν τον τίτλο. Ο Μέγας Αρχιεπίσκοπος είναι ένας μοναδικός τίτλος εντός της Καθολικής Εκκλησίας που εισήχθη το 1963 ως μέρος της ιεραρχίας του εκκλησιαστικού τίτλου. Από τον Μάρτιο του 2011 επικεφαλής της εκκλησίας είναι ο Μέγας Αρχιεπίσκοπος Σβιατοσλάβ Σεβτσούκ.

Η Ουκρανική Ελληνοκαθολική Εκκλησία είναι η μεγαλύτερη Ανατολική Καθολική Εκκλησία στον κόσμο. Αυτή τη στιγμή έχει περίπου 4,1 εκατομμύρια μέλη.[7] Μέσα στην ίδια την Ουκρανία, η Εκκλησία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη θρησκευτική οργάνωση όσον αφορά τον αριθμό των κοινοτήτων εντός της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Όσον αφορά τον αριθμό των μελών, η Ουκρανική Ελληνοκαθολική Εκκλησία κατατάσσεται τρίτη σε πίστη μεταξύ του πληθυσμού της Ουκρανίας μετά την Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία (Πατριαρχείο Μόσχας) και την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας. Επί του παρόντος, η Ουκρανική Ελληνοκαθολική Εκκλησία κυριαρχεί σε τρία δυτικά όμπλαστ της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένης της πλειοψηφίας του πληθυσμού του Λβιβ, αλλά αποτελεί μια μικρή μειοψηφία σε άλλα μέρη της χώρας. Η εκκλησία ακολούθησε την εξάπλωση της ουκρανικής διασποράς και τώρα έχει περίπου 40 ιεράρχες σε περισσότερες από 12 χώρες σε 4 ηπείρους, συμπεριλαμβανομένων τριών άλλων μητροπολιτικών επισκόπων στην Πολωνία, στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον Καναδά. Σήμερα, η Εκκλησία στη διασπορά, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά, είναι σε μεγάλο βαθμό πολυεθνική.

Τρέχουσα κατάσταση Επεξεργασία

 
Καθεδρικός Ναός της Θεοτόκου στο Βίλνιους, μητρική εκκλησία της Ρουθηνικής Ουνίτικης Εκκλησίας

Εθνικές έρευνες που έγιναν από το 2000 δείχνουν ότι μεταξύ 5,3% και 9,4% του συνολικού πληθυσμού της Ουκρανίας ανήκουν στην Ουκρανική Ελληνοκαθολική Εκκλησία.[8][9][10] Σε έρευνες, το 18,6-21,3% των πιστών ή των θρησκευόμενων στην Ουκρανία ήταν Ελληνοκαθολικοί.[11][12] Παγκοσμίως, οι πιστοί ανέρχονται πλέον σε περίπου 6 με 10 εκατομμύρια, αποτελώντας τη δεύτερη μεγαλύτερη συγκεκριμένη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία,  μετά την πλειοψηφική Λατινική Ιεροτελεστική Εκκλησία.

Σύμφωνα με έρευνα του 2015, οι οπαδοί της Ουκρανικής Ελληνοκαθολικής Εκκλησίας αποτελούν το 8,1% του συνολικού πληθυσμού (εκτός της Κριμαίας) και αποτελούν την πλειοψηφία σε 3 όμπλαστ:[13]

  • Όμπλαστ Λβιβ — 59% του πληθυσμού
  • Όμπλαστ Ιβάνο-Φρανκίβσκ — 57%
  • Όμπλαστ Τερνόπιλ — 52%

Σήμερα, οι περισσότερες Ουκρανικές Ελληνοκαθολικές Εκκλησίες έχουν απομακρυνθεί από την εκκλησιαστική σλαβονική γλώσσα και χρησιμοποιούν την ουκρανική. Πολλές εκκλησίες προσφέρουν επίσης λειτουργίες στη γλώσσα της χώρας στην οποία βρίσκεται η Εκκλησία, για παράδειγμα, στα γερμανικά στη Γερμανία ή στα αγγλικά στον Καναδά. Ωστόσο, ορισμένες ενορίες συνεχίζουν να τελούν τη λειτουργία στην εκκλησιαστική σλαβονική ακόμη και σήμερα, και οι λειτουργίες σε συνδυασμό γλωσσών δεν είναι ασυνήθιστες.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Second Sunday of the Great Fast Gregory Palamas
  2. Major Archbishop Sviatoslav: Pope wants Ukrainian Greek-Catholic Church to develop and flourish
  3. «Склад і територія». ugcc.ua. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2019. 
  4. Church Union of Berestia.
  5. The Ukrainian Greek-Catholic Church’s Name.
  6. Canonical aspects.
  7. «Склад і територія». ugcc.ua. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2019. 
  8. «Особливості Релігійного і Церковно-Релігійного Самовизначення Українських Громадян: Тенденції 2010-2018рр.», Razumkov Centre: 13, 26 April 2018, https://risu.org.ua/php_uploads/files/articles/ArticleFiles_70946_2018_Religiya.pdf, ανακτήθηκε στις 12 October 2018 
  9. «Соціологічне опитування: Віруючим якої церкви, конфесії Ви себе вважаєте?», Razumkov Centre, 4 June 2006, http://razumkov.org.ua/ukr/poll.php?poll_id=300, ανακτήθηκε στις 12 October 2018 
  10. «Survey Conducted on Church Membership in Ukraine». Religious Information Service of Ukraine. 29 Ιανουαρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2018. 
  11. «70 Percent of Ukrainians Religious, Survey Shows». 17 Ιουνίου 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2018. 
  12. Более 70% украинцев считают себя верующими – опрос, 23 November 2016, http://press.unian.net/press/1640077-bolee-70-ukraintsev-schitayut-sebya-veruyuschimi-opros.html, ανακτήθηκε στις 12 October 2018 
  13. «"Religious preferences of the population of Ukraine"». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2022. 

Περαιτέρω ανάγνωση Επεξεργασία

  • Άρθρα στο Dzerkalo Tyzhnia (Mirror Weekly): «Μόσχα, Βατικανό και ένας απρόβλεπτος καιρός στην Ουκρανία», Μάρτιος 2004, στα ουκρανικά Αρχειοθετήθηκε 2020-02-13 στο Wayback Machine. και στα ρωσικά
  • «Απογραφή της ιστορίας της Unia και της διάλυσης της στη Ρωσία του 19ου αιώνα» στα ρωσικά
  • Orientales Omnes Ecclesias, Εγκύκλιος για την Επανένωση της Ρουθηνικής Εκκλησίας με τη Ρώμη Η Αγιότητά του Πάπας Πίος XII, που δημοσιεύθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 1945 .
  • Γκούντζιακ, Μπόρις A. (2001). Κρίση και Μεταρρύθμιση: Η Μητρόπολη Κιέβου, το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και η Γένεση της Ένωσης της Βρέστης. Harvard University Press. Cambridge, MA.
  • Χιρόφσκι, A. Καθώς ο Πάπας και ο Ρώσος πατριάρχης συναντώνται, η Ουκρανία φοβάται ένα «τρεμμένο» Βατικανό . The Ukrainian Weekly. 19 Φεβρουαρίου 2016.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία