Ουκρανοί ολιγάρχες
Οι Ουκρανοί ολιγάρχες είναι μια ομάδα μεγάλων επιχειρηματιών που εμφανίστηκαν στην οικονομική και πολιτική σκηνή της Ουκρανίας μετά το δημοψήφισμα ανεξαρτησίας της Ουκρανίας το 1991. Αυτήν ήταν η περίοδος που η Ουκρανία έκανε την μετάβαση της σε μια οικονομία της αγοράς με την ταχεία ιδιωτικοποίηση κρατικών περιουσιακών στοιχείων. Αυτές οι εξελίξεις αντικατοπτρίζαν αυτές των γειτονικών μετα-σοβιετικών κρατών μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Η επιρροή των Ουκρανών ολιγαρχών στην εγχώρια και περιφερειακή πολιτική, ιδίως στους δεσμούς τους με τη Ρωσία, ήταν η πηγή κριτικής από φιλοδυτικές πηγές που επέκριναν την έλλειψη πολιτικής μεταρρύθμισης της Ουκρανίας ή την καταπολέμηση της διαφθοράς.[1][2]
Το 2008, ο συνδυασμένος πλούτος των 50 πλουσιότερων ολιγαρχών της Ουκρανίας ήταν ίσος με το 85% του ΑΕΠ της Ουκρανίας. [3] Τον Νοέμβριο του 2013 ο αριθμός αυτός ήταν 45% (του ΑΕΠ). [3] Έως το 2015, λόγω της κρίσης της Ουκρανίας και της ακόλουθης προσάρτησης της Κριμαίας από τη Ρωσία και του πολέμου στο Ντόνμπας, η συνολική καθαρή περουσιακή αξία των πέντε πλουσιότερων και πιο ισχυρών Ουκρανών ολογαρχών (Ρινάτ Αχμέτοφ, Βίκτωρ Πίντσουκ, Ιγκόρ Κολομούσκι, Χενάντι Μποχολιούμποφ και Γιούρι Κόσιουκ) είχε μειωθεί από 21,6 δισεκατομμύρια δολάρια το 2014 σε 11,85 δισεκατομμύρια δολάρια τον Ιούνιο του 2015.[4] (Το 2014 το ΑΕΠ της Ουκρανίας μειώθηκε κατά 7% , ενώ το 2015 μειώθηκε κατά 12%.[5])
Ιστορικό Επεξεργασία
Οι ολιγάρχες ορίζονται συνήθως ως επιχειρηματίες που έχουν άμεση επιρροή τόσο στην πολιτική όσο και στην οικονομία. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, οι ολιγάρχες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης εμφανίστηκαν ως πολιτικά συνδεδεμένοι επιχειρηματίες που ξεκίνησαν από σχεδόν τίποτα και πλούτισαν μέσω της συμμετοχής τους στην αγορά μέσω διασυνδέσεων με τη διεφθαρμένη, αλλά δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της Ουκρανίας κατά τη μετάβαση του κράτους σε μια οικονομία που βασίζεται στην αγορά. Αργότερα πολλοί Ουκρανοί επιχειρηματίες είχαν «αναλάβει τον έλεγχο» των πολιτικών κομμάτων (όπως είναι το Κόμμα των Πρασίνων της Ουκρανίας, η Εργατική Ουκρανία και το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Ουκρανίας (ενωμένο)[1]) ή ξεκίνησαν νέα κόμματα για να κερδίσουν έδρες και επιρροή στο κοινοβούλιο της Ουκρανίας.
Η άνοδος των ολιγαρχών έχει συνδεθεί με τις διαδικασίες ιδιωτικοποίησης κρατικών περιουσιακών στοιχείων. Αυτές οι διαδικασίες περιελάμβαναν συνήθως τη διανομή τίτλων ιδιοκτησίας μεγάλων επιχειρήσεων, γης και ακινήτων, σε ίση βάση με ολόκληρο τον πληθυσμό της χώρας, μέσω μεθόδων όπως κουπόνια ιδιωτικοποίησης. Λαμβάνοντας υπόψη τις διαφορετικές προτιμήσεις των ανθρώπων σε σχέση με την αίσθηση κινδύνου, οι τίτλοι ιδιοκτησίας επαναπωλούνταν εύκολα. Οι επιχειρηματίες που θα μπορούσαν να παρέχουν ένα αρχικό επενδυτικό κεφάλαιο για τη συλλογή τέτοιων τίτλων ακινήτων θα μπορούσαν έτσι εύκολα να φτάσουν στην ιδιοκτησία ολόκληρων πρώην δημόσιων συμμετοχών.
Η επιρροή των ολιγαρχών στην ουκρανική κυβέρνηση είναι ακραία. Το 2011 ορισμένοι αναλυτές και Ουκρανοί πολιτικοί πίστευαν ότι ορισμένοι μεγιστάνες της Ουκρανίας, με «προσοδοφόρες σχέσεις» με τη Ρωσία, παρεμπόδιζαν σκόπιμα την ένταξη της Ουκρανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.[6]
Κατάλογος ολιγαρχών ανά πλούτο Επεξεργασία
Σε μια ετήσια έκθεση που δημοσίευσε η Novoye Vremya το 2019, εντοπίστηκαν οι 100 πρώτοι πλουσιότεροι επιχειρηματίες στην Ουκρανία. Σύμφωνα με την έκθεση, ο συνολικός πλούτος των κορυφαίων 100 αντιπροσώπευε το 23% του Ουκρανικού ΑΕΠ. Η έκθεση διαπίστωσε ότι εκατοντάδες πλούσιοι Ουκρανοί ελέγχουν περίπου κεφάλαια 34,8 δισεκατομμύρια δολαρίων, μειωμένα κατά 2,7 δισεκατομμύρια δολάρια από το 2018, εκ των οποίων τα 30,6 δισεκατομμύρια δολάρια βρίσκονται στους 50 πλουσιότερους.[7][8]
Οι 10 κορυφαίοι Ουκρανοί ολιγάρχες αναγνωρίστηκαν ως εξής:
| Κατάταξη | Ολιγάρχης | Αξία | Μεταβολή από το 2018 | Σημειώσεις |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Ρινάτ Αχμέτοφ | 9.629 δις δολ. | -21% | Παραγωγή και διανομή ενέργειας, Εξόρυξη άνθρακα και σιδηρομεταλλεύματος, Μεταλλουργία, Μέσα ενημέρωσης |
| 2 | Βίκτωρ Πίντσουκ | 2,310 δις δολ. | -14% | Βιομηχανία Χάλυβα, Μέσα ενημέρωσης |
| 3 | Βαντίμ Νοβύνσκι | 1.767 δις δολ. | -22% | Μεταλλουργία, Ναυπηγική |
| 4 | Ίγκορ Κολομούσκι | 1.480 δις δολ. | -8% | Τράπεζες, Αργό πετρέλαιο |
| 5 | Χενάντι Μποχολιούμποφ | 1.376 δις δολ. | -16% | Τράπεζες |
| 6 | Πέτρο Ποροσένκο | 1.253 δις δολ. | + 12% | Κατασκευή οχημάτων, Βιομηχανία τροφίμων |
| 7 | Ολέξαντρ και Χαλύνα Χερέγια | 930 εκατ. δολ. | +10% | Λιανεμπόριο |
| 8 | Ντμίτρο Φίρτας | 792 εκατ. δολ. | +62% | βιομηχανία φυσικού αερίου και χημικών |
| 9 | Κοσταντίν Ζεβάγκο | 744 εκατ. δολ. | +30% | Τραπεζικές εργασίες, κατασκευή οχημάτων, εξόρυξη σιδηρομεταλλεύματος |
| 10 | Μυκόλα Ζλοτσέβσκι | $686 εκατ. δολ. | +8% | Ιδιοκτήτης της Burisma |
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Virtual Politics - Faking Democracy in the Post-Soviet World, Andrew Wilson, Yale University Press, 2005, (ISBN 0-300-09545-7)
- ↑ Ukraine's New Rulers: What Do They Want?, Radio Free Europe/Radio Liberty (June 03, 2010)
- ↑ Kuzio, Taras (1 July 2008). «OLIGARCHS WIELD POWER IN UKRAINIAN POLITICS». Eurasia Daily Monitor 5 (125). http://www.jamestown.org/single/?no_cache=1&tx_ttnews%5Btt_news%5D=33765.
- ↑ «A Decisive Turn? Risks for Ukrainian Democracy After the Euromaidan». Carnegie Endowment for International Peace. 3 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ «The Ukrainian economy is not terrible everywhere» – μέσω The Economist.
- ↑ EU Hopes Fade As Gas Lobby Triumphs, Kyiv Post (16 December 2011)
- ↑ «Golden Hundred. Top 100 richest Ukrainians - rating of HB and Dragon Capital». NV.UA. 31 Οκτωβρίου 2019.
- ↑ «New ranking, same oligarchs: meet Ukraine's richest people». NV.UA. 31 Οκτωβρίου 2019.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Chernovetsky enters Wprost list of 100 richest people by Kyiv Post (October 22, 2008)
- To Catch an Oligarch Αρχειοθετήθηκε 2011-10-05 στο Wayback Machine. by Jasen Felch and Justin Kane, Center for Investigative Reporting (October 4, 2004)