Βικιπαίδεια

Ουνιέγιουφ

Συντεταγμένες: 51°55′N 18°49′E / 51.917°N 18.817°E / 51.917; 18.817

Το Ουνιέγιουφ (πολωνικά: Uniejów) είναι πόλη του Πόβιατ Ποντενμπίτσε στο Βοεβοδάτο Λοτζ της Πολωνίας. Ο πληθυσμός του είναι 3.011 κάτοικοι (2017).[2] Είναι η έδρα της τοπικής αυτοδιοίκησης της Γκμίνα Ουνιέγιουφ.

Ουνιέγιουφ

Σημαία
Έμβλημα
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Ουνιέγιουφ
51°58′27″N 18°47′35″E
ΧώραΠολωνία
Διοικητική υπαγωγήΓκμίνα Ουνιέγιουφ
Έκταση12,33 km²
Πληθυσμός2.932 (31  Μαρτίου 2021)[1]
Ταχ. κωδ.99-210
Ζώνη ώραςUTC+01:00 (επίσημη ώρα)
UTC+02:00 (θερινή ώρα)
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η πόλη βρίσκεται στη βορειοδυτική γωνία του Πόβιατ Ποντενμπίτσε, κοντά στα σύνορα με το Βοεβοδάτο Μείζονος Πολωνίας. Το Ουνιέγιουφ είναι γνωστό για το θερμικό πάρκο και το κάστρο του 14ου αιώνα με ένα πάρκο τοπίου (έκτασης 34 εκταρίων), που θεωρείται ως ένα από τα καλύτερα διατηρημένα πάρκα της κεντρικής Πολωνίας. 

Ιστορία Επεξεργασία

Η ιστορία της πόλης χρονολογείται από τα πρώτα χρόνια της πολωνικής πολιτείας. Αναφερόμενο ως Uneievo σε ένα διάταγμα του Πάπας Ιννοκέντιου Β΄ (1136), το Ουνιέγιουφ είναι μια από τις παλαιότερες πόλεις της Πολωνίας. Εκείνη την εποχή ανήκε στην Αρχιεπισκοπή του Γκνιέζνο και έλαβε καθεστώς πόλης πιθανότατα πριν από το 1290. Ο πρώτος Αρχιεπίσκοπος που κατοικούσε κυρίως στο Ουνιέγιουφ ήταν ο Μπογκούμιλους τον 12ο αιώνα.[3] Στα τέλη του 13ου αιώνα, ο Αρχιεπίσκοπος Γιάκουμπ Σφίνκα ίδρυσε την Εκκλησία του Αγίου Πνεύματος και ένα νοσοκομείο, και το 1331, το Ουνιέγιουφ κάηκε από τους Τεύτονες Ιππότες. Η πόλη ξαναχτίστηκε και στα τέλη του 14ου προς αρχές του 15ου αιώνα, ήταν ένα τοπικό κέντρο εμπορίου και χειροτεχνίας. Για αιώνες, το Ουνιέγιουφ απολάμβανε πολλά προνόμια, που του είχαν παραχωρηθεί από τους Αρχιεπίσκοπους του Γκνιέζνο. Το 1360-1365, χτίστηκε εδώ ένα αμυντικό κάστρο. Έγινε μια από τις κατοικίες των Αρχιεπισκόπων και στην έλαβαν χώρα πολλά συμβούλια και συναντήσεις. Η πρώτη σύνοδος της Πολωνικής Καθολικής Εκκλησίας πραγματοποιήθηκε στο Ουνιέγιουφ το 1376. Το 1520, ο Αρχιεπίσκοπος της Πολωνίας Γιαν Γουάσκι συγχώνευσε την Παλιά Πόλη, τη Νέα Πόλη και τα προάστια σε μια οντότητα. Τον 16ο αιώνα η πόλη έχασε τη σπουδαιότητα της, αφού οι Αρχιεπίσκοποι της Πολωνίας έχτισαν νέες κατοικίες στο Γουόβιτς και στο Σκιερνιεβίτσε.

Όπως πολλές πόλεις της Πολωνίας, το Ουνιέγιουφ παρήκμασε μετά τη σουηδική εισβολή στα Πολωνία στα μέσα του 17ου αιώνα. Το κάστρο λεηλατήθηκε και η ίδια η πόλη κάηκε. Υπήρξαν επίσης δύο επικίνδυνες πυρκαγιές, το 1736 και το 1790 και μετά το Συνέδριο της Βιέννης (1815), η πόλη έγινε μέρος του υπό ρωσική κυριαρχία Βασιλείου της Πολωνίας, όπου παρέμεινε μέχρι τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1836, το Ουνιέγιουφ παραχωρήθηκε στον Τσάρο Στρατηγό Καρλ Βίλχελμ φον Τολ. Ως τιμωρία για την αποτυχημένη Ιανουαριανή Εξέγερση της Πολωνίας, το Ουνιέγιουφ ήταν μια από τις πολλές πόλεις που της αφαιρέθηκε το καθεστώς πόλης το 1870. Το 1919, το Ουνιέγιουφ έγινε ξανά πόλη αφού η Πολωνία ανέκτησε την ανεξαρτησία της το 1918.

 
Μνημείο για τους Πολωνούς υπερασπιστές του Ουνιέγιουφ του 1939.

Τον Σεπτέμβριο του 1939, κατά τη διάρκεια της γερμανικής εισβολής στην Πολωνία, η οποία ξεκίνησε τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι πολωνικές μονάδες του Στρατού του Πόζναν αντιστάθηκαν εδώ στην προέλαση της Βέρμαχτ. Κατά τη διάρκεια των μεγάλων συγκρούσεων, το Ουνιέγιουφ κάηκε εν μέρει. Σε εκδίκηση για την πολωνική άμυνα, οι Γερμανοί πραγματοποίησαν δύο σφαγές Πολωνών κατοίκων, σκοτώνοντας 36 και 14 άτομα αντίστοιχα στις 6 και 8 Σεπτεμβρίου.[4] Ο εβραϊκός πληθυσμός του Ουνιέγιουφ, που αριθμούσε λίγο πάνω από 1.000 άτομα, κακοποιήθηκε άμεσα από τους εισβολείς, απήχθη για καταναγκαστική εργασία, ξυλοκοπήθηκε και ληστεύτηκε. Το 1940 μεταφέρθηκαν σε γκέτο στο πιο άθλιο τμήμα της πόλης και τον επόμενο χρόνο, ολόκληρος ο εβραϊκός πληθυσμός των 500 περίπου ατόμων αναγκάστηκε να ζήσει σε τέσσερα κτίρια. Μερικοί ικανοί άνδρες στάλθηκαν σε στρατόπεδα εργασίας κοντά στο Πόζναν. Τον Απρίλιο του 1940, οι Γερμανοί συνέλαβαν ντόπιους Πολωνούς δασκάλους.[5] Ο ντόπιος διευθυντής του σχολείου και οι δάσκαλοι ήταν μεταξύ των Πολωνών δασκάλων που δολοφονήθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μαουτχάουζεν.[6] Τον Ιούνιο του 1940, οι Γερμανοί απέλασαν 88 Πολωνούς, των οποίων τα σπίτια παραδόθηκαν σε Γερμανούς αποίκους στο πλαίσιο της πολιτικής του Lebensraum (Ζωτικός χώρος).[7] Τον Οκτώβριο του 1941, ολόκληρος ο εβραϊκός πληθυσμός της κοινότητας στάλθηκε σε ένα γκέτο στο Κοβάλε Πάνσκιε, όπου τον Ιούλιο του 1942 οι περισσότεροι στάλθηκαν στο στρατόπεδο εξόντωσης του Χέλμνο, όπου αμέσως σκοτώθηκαν με αέριο. Μερικοί στάλθηκαν στο Γκέτο του Λοτζ. Υπήρχαν λίγοι επιζώντες από τον εβραϊκό πληθυσμό του Ουνιέγιουφ, ίσως περίπου 20. Άνδρες της εθνικιστικής πολωνικής υπόγειας αντίστασης δολοφόνησαν έναν επιζών στο δάσος Τούρεκ στα τέλη του 1945, μήνες μετά το τέλος του πολέμου.[8]

Επί του παρόντος, το Ουνιέγιουφ είναι ένας τουριστικός προορισμός για ιαματικά λουτρά, λόγω του τοπίου και των γεωθερμικών νερών. Η πόλη διαθέτει πολλά εστιατόρια, ξενοδοχείο που βρίσκεται στο κάστρο και άλλες ανέσεις. Υπάρχουν επίσης μονοπάτια για πεζοπορία και ποδηλασία. Ανάμεσα στα αξιοθέατα είναι το γοτθικό κάστρο (χτίστηκε το 1360-1365 από τον Αρχιεπίσκοπο Γιαρόσουαφ Μπογκόρια, που ανακαινίστηκε το 1956-67), ακαδημία με γοτθικό πρεσβυτέριο του 14ου αιώνα, νεο-μπαρόκ πύργο εκκλησίας (1901) και κλασικό αρχοντικό (1845). Το χωριό Σπιτσίμιες, με το αρχαίο σλαβικό γκορντ, βρίσκεται 4 χιλιόμετρα μακριά.

Ιαματικά λουτρά Επεξεργασία

 
Ιαματικό Πάρκο του Ουνιέγιουφ

Το γεωθερμικό νερό που εκμεταλλεύεται η Γκμίνα Ουνιέγιουφ[9] χρησιμοποιείται στη λουτροθεραπεία από τη δεκαετία του 1990. Οι θετικές απόψεις των ατόμων που χρησιμοποιούν το ιαματικό λουτρό, τις φυσικές και τοπικές δυνατότητες της Γκμίνα, τις τουριστικές και ψυχαγωγικές αξίες του ώθησαν τις τοπικές αρχές να υποβάλουν αίτηση για το καθεστώς ενός θερέτρου υγείας.[10]

Λόγω του γεγονότος ότι η βάση για τη λουτροθεραπεία στο Ουνιέγιουφ είναι το γεωθερμικό νερό, η πόλη έχει χαρακτηριστεί ως «πόλης ιαματικών λουτρών».

Σημεία ενδιαφέροντος Επεξεργασία

  • Το Κάστρο του Ουνιέγιουφ και το πάρκο του κάστρου: ο πύργος του κάστρου, η αυλή και το υπόγειο δωμάτιο είναι ανοιχτά για τους επισκέπτες. Διατίθενται ξεναγήσεις. Ο πύργος είναι προσβάσιμος από τον Απρίλιο έως το τέλος Νοεμβρίου. Οι επισκέπτες μπορούν να κάνουν μια βόλτα στον αγγλικό κήπο του 19ου αιώνα με διάφορα μνημεία της φύσης.
  • Η ακαδημαϊκή εκκλησία του 14ου αιώνα που βρίσκεται κοντά στην πλατεία της αγοράς. Τα στοιχεία που έχουν τη μεγαλύτερη ιστορική σημασία περιλαμβάνουν το ραβδωτό θόλο του 14ου αιώνα και τη χάλκινη σαρκοφάγο, που χρονολογείται από το 1666, του Αγίου Μπογκούμιου. Το εκκλησάκι και η σαρκοφάγος έχουν ανακαινιστεί πρόσφατα. Τα λείψανα του αρχιεπισκόπου φυλάσσονται ακόμη στην ακαδημία. Κοντά στην εκκλησία βρίσκεται το νεο-μπαρόκ καμπαναριό ύψους 25 μέτρων.
  • Πάρκο Ιαματικών Λουτρών του Ουνιέγιουφ:[11] αποτελείται από μια σειρά από εξωτερικές και εσωτερικές ιαματικές πισίνες. Η θερμοκρασία του νερού είναι 33 °C το καλοκαίρι και 35 °C το χειμώνα. Τα κτίρια θερμαίνονται πλήρως με γεωθερμική ενέργεια. Το Πάρκο Ιαματικών Λουτρών του Ουνιέγιουφ βραβεύτηκε στον διακεκριμένο διαγωνισμό «Επτά Θαύματα της Πολωνίας» που διοργανώθηκε από το National Geographic Traveller (πολωνική έκδοση). Είναι ανοιχτό στους επισκέπτες 365 ημέρες το χρόνο.

Εικόνες Επεξεργασία

  •  
    Η πλατεία της αγοράς, η ακαδημαϊκή εκκλησία και ο καμπαναριό
  •  
    Ακαδημαϊκή εκκλησία του 14ου αιώνα
  •  
    Κάστρο των Αρχιεπισκόπων του Γκνιέζνο του 14ου αιώνα
  •  
    Εσωτερικό ακαδημαϊκής εκκλησίας

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ bdl.stat.gov.pl/api/v1/data/localities/by-unit/051011811044-0949359?var-id=1639616&format=jsonapi. Ανακτήθηκε στις 4  Οκτωβρίου 2022.
  2. ↑ Population, vital statistics and migration in the Lodzkie Voivodship in 2017, as of December 31. Λοτζ: Στατιστική Υπηρεσία στο Λοτζ. 2018. σελ. TABL. 1. 
  3. ↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom XII (στα Πολωνικά). Βαρσοβία. 1892. σελ. 802. 
  4. ↑ Βαρντζίνσκα, Μάρια (2009). Był rok 1939. Operacja niemieckiej policji bezpieczeństwa w Polsce. Intelligenzaktion (στα Πολωνικά). Βαρσοβία: Ινστιτούτο Εθνικής Μνήμης. σελ. 94. 
  5. ↑ Βαρντζίνσκα (2009), sel. 213-215
  6. ↑ Βαρντζίνσκα (2009), sel. 214-215
  7. ↑ Βαρντζίνσκα, Μάρια (2017). Wysiedlenia ludności polskiej z okupowanych ziem polskich włączonych do III Rzeszy w latach 1939-1945 (στα Πολωνικά). Βαρσοβία: Ινσιτούτο Εθνικής Μνήμης. σελ. 264. ISBN 978-83-8098-174-4. 
  8. ↑ Μέγκατζι, Τζέφρι (2012). Encyclopedia of Camps and Ghettos. Μπλούμινγκτον, Ιντιάνα: University of Indiana Press. σελ. Volume II, 110–11. ISBN 978-0-253-35599-7. 
  9. ↑ " Geothermal power in Gmina Uniejów" https://en.wikipedia.org/wiki/Gmina_Uniej%C3%B3w
  10. ↑ " First Thermal Spa (πολωνικά)"https://uniejow.pl/o-gminie/pierwsze-uzdrowisko-termalne.html Αρχειοθετήθηκε 2021-04-16 στο Wayback Machine.
  11. ↑ http://uniejow.gotopoland.eu/tourism-travel-to-poland/uniejows-attractions/uniejow-thermal-park-and-spa-in-poland.html

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ουνιέγιουφ&oldid=9883588"