Ο Θάνατος του Σωκράτη είναι πίνακας που φιλοτέχνησε ο Γάλλος ζωγράφος Ζακ-Λουί Νταβίντ το 1787. Απεικονίζει τη σκηνή του θανάτου του Σωκράτη ο οποίος καταδικάστηκε γιατί, σύμφωνα με τις κατηγορίες, εισήγαγε "καινά δαιμόνια" (νέες θεότητες) στη λατρεία ενώ παράλληλα διέφθειρε τους νέους.

Ζακ-Λουί Νταβίντ, Ο Θάνατος του Σωκράτη, 1787, λάδι σε καμβά, διαστάσεις : 129,5 x 196,2 cm.

Ο πίνακας εκτίθεται στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης.

Ανάλυση Επεξεργασία

Στον πίνακα διακρίνονται:

  • Ο Σωκράτης να κρατά το κύπελλο με το κώνειο - με το οποίο πρόκειται να αυτοκτονήσει - και να δείχνει προς τον ουρανό όπως ο Πλάτων στον πίνακα του Ραφαήλ, (Σχολή των Αθηνών). Συμβολίζεται έτσι η ιδεαλιστική αντίληψη του Σωκράτη σχετικά με την αθανασία της ψυχής (Πλάτωνος, Φαίδων).
  • Ο Πλάτωνας καθισμένος και ακίνητος στα αριστερά του πίνακα, με την πλάτη του να ακουμπά στο κρεβάτι. Σύμφωνα όμως με τις πηγές ο Πλάτων δεν ήταν παρών στο θάνατο του Σωκράτη.
  • Ο Σωκράτης ακολουθεί το εξιδανικευτικό πρότυπο της νεοκλασικής εποχής και έτσι παρουσιάζεται νέος και δυνατός, σε αντίθεση με τον Πλάτωνα που εμφανίζεται στα αριστερά του πίνακα λυπημένος και γερασμένος ενώ στην πραγματικότητα ήταν νεότερος του Σωκράτη.
  • Ο Σωκράτης στην προκειμένη περίπτωση μπορεί να παρομοιαστεί με τον Ιησού, πλαισιωμένο από τους μαθητές του, καθώς ο αριθμός των προσώπων στον πίνακα είναι 12.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία