Πάουλ Χένλαϊν
Ο Πάουλ Χένλαϊν (γερμανικά: Paul Haenlein, 17 Οκτωβρίου 1835 στην Κολωνία – 27 Ιανουαρίου 1905 στο Μάιντς) ήταν Γερμανός μηχανικός και πρωτοπόρος της αεροπορίας. Πραγματοποίησε πτήση με πηδαλιουχούμενο αερόπλοιο ημιάκαμπτου πλαισίου. Η οικογένεια του ήταν μέλος των Citoyens notables (επιφανείς Πολίτες), οι οποίοι ήταν η αριστοκρατία που ηγούνταν της οικονομίας, της διοίκησης και του πολιτισμού στο Μάιντς.
| Πάουλ Χένλαϊν | |
|---|---|
 Προσωπογραφία του Πάουλ Χένλαϊν | |
| Γέννηση | 17 Οκτωβρίου 1835 Κολωνία, Γερμανία |
| Θάνατος | 27 Ιανουαρίου 1905 (69 ετών) Μάιντς, Γερμανία |
| Εθνικότητα | Γερμανός |
| Υπηκοότητα | Γερμανία |
| Σπουδές | Τεχνική Σχολή της Καρλσρούης |
| Επιστημονική σταδιοδρομία | |
| Ερευνητικός τομέας | μηχανολογία |
| Ιδιότητα | μηχανικός |
| δεδομένα () | |
Ο Χένλαϊν εκπαιδεύτηκε ως μηχανολόγος μηχανικός και σχεδιαστής. Σπούδασε στην Τεχνική Σχολή της Καρλσρούης. Στη συνέχεια εργάστηκε ως πτυχιούχος πολιτικός μηχανικός σε διάφορα εργοστάσια. Ήταν ο πρώτος που κατασκεύασε πηδαλιουχούμενο αερόπλοιο το οποίο τροφοδοτούνταν από κινητήρα εσωτερικής καύσης. Ο κινητήρας τύπου Lenoir που χρησιμοποίησε λάμβανε το καύσιμο του από το αέριο του αεροστάτου. Διέθετε τέσσερις οριζόντιους κυλίνδρους οι οποίοι απέδιδαν ισχύ περίπου 6 αλόγων (4,5 kW) έχοντας κατανάλωση 7,1 κυβικών μέτρων αερίου ανά ώρα. Η μάζα του ήταν 233 κιλά με εκτόπισμα κινητήρα στα 19,2 λίτρα με απόδοση ισχύος 2,7 kW. Το αέριο λαμβανόταν από το κάλυμμα του αεροστάτου, το οποίο βρισκόταν πλήρως γεμάτο αέρα, μέσω άντλησης του αέρα που προερχόταν από αντιστάθμιση με τους αεροσάκους του κυρίου καλύμματος. Λόγω της κατανάλωσης αερίου, η δύναμη άντωσης μειωνόταν, και έτσι η εμβέλεια του αερόπλοιου ήταν περιορισμένη.[1]
Το 1872 ο Χένλαϊν κατοχύρωσε το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας υπ' αριθμόν 130 915 των ΗΠΑ για την χρήση του εναλλακτικού αερίου στους κινητήρες των πηδαλιουχούμενων. Στις 13 Δεκεμβρίου, ο Πάουλ Χένλαϊν δοκίμασε το πρώτο αερόπλοιο με κινητήρα αερίου στο Μπρυν, πετυχαίνοντας ταχύτητα 19 χλμ/ώρα. Το αερόπλοιο αυτό αποτέλεσε προπομπό του τύπου αερόπλοιων Lebaudy, και είχε μήκος 50 μέτρων, μεγάλη διάμετρο 9,1 μέτρων και χωρητικότητα 26.000 κυβικών μέτρων. Οι δοκιμές διακόπηκαν λίγο αργότερα, λόγω έλλειψης χρημάτων.[2]
Μια έλικα διαμέτρου 4,6 μέτρων κινούνταν από κινητήρα Lenoir 40 περιστροφών το λεπτό. Αυτή ήταν η πρώτη περίπτωση όπου χρησιμοποιήθηκε κινητήρας εσωτερικής καύσης σε αεροναυτικά πειράματα.
Το περίβλημα του πηδαλιουχούμενου αερόπλοιου έγινε αεροστεγές με εσωτερική επίστρωση από καουτσούκ, και λεπτή μεμβράνη στο εξωτερικό. Για το φούσκωμα του χρησιμοποιούνταν συνθετικό αέριο, το οποίο ήταν κατάλληλο καύσιμο για τον κινητήρα, αλλά περιόριζε το ύψος στο οποίο μπορούσε να φτάσει το αερόπλοιο. Δοκιμές παρόμοιες με αυτές που έγιναν κατέληξαν με το αερόπλοιο να παραμένει δεσμευμένο στο έδαφος. Ένα πείραμα πλήρους κλίμακας δεν κατέστη δυνατό λόγω έλλειψης χρηματικών κεφαλαίων, αλλά το έργο του Χένλαϊν αποτελούσε ξεχωριστή πρόοδο σε σύγκριση με όλα όσα είχαν γίνει προηγουμένως.
Αυτός ο τύπος κινητήρα είχε το μειονέκτημα ότι απαιτούσε είτε έναν παραγωγό αερίου είτε μεγάλη χωρητικότητα αποθήκευσης αερίου, με το καθένα από τα αυτά να καθιστά το συνολικό βάρος της μονάδας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας πολύ μεγαλύτερη από αυτό ενός βενζινοκινητήρα.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ III, Edgar Wachenheim (2016). Common Stocks and Common Sense: The Strategies, Analyses, Decisions, and Emotions of a Particularly Successful Value Investor. UK: John Wiley & Sons. σελ. 144. ISBN 9781119259930.
- ↑ Bruno, Leonard C. (1993). On the Move: A Chronology of Advances in Transportation. USA: Gale Research. σελ. 119. ISBN 9780810383968.
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Brockhaus Konversations-Lexikon of 1895
- Wolfgang Metzger und Andrea Erne: Alles über Flugzeuge Ravensburger Buchverlag, 2002
- Vierteljahreshefte für Kultur, Politik, Wirtschaft, Geschichte (quarterly review) Mainz the cradle of the dirigible airship; Editor.: Stadt Mainz; Verlag Bonnewitz Communication real madrid, 02/2005
- airship, (2006) Encyclopædia Britannica