Ο Πάπας Βενέδικτος Η΄ (λατ. Benedictus VIII, περίπου 980[1] – 9 Απριλίου 1024) ήταν Πάπας από τις 18 Μαΐου 1012 έως το θάνατό του το 1024. Γεννήθηκε με το κοσμικό όνομα Θεοφύλακτος στην αρχοντική οικογένεια των κόμητων του Τούσκουλου (Tusculum). Ήταν γιος του Γρηγορίου, κόμη του Τούσκουλου, και αδελφός του μελλοντικού Πάπα Ιωάννη ΙΘ΄). Ήταν επίσης απόγονος του Θεοφύλακτου, κόμη του Τούσκουλου, ακριβώς όπως και ο προκάτοχός του, Πάπας Βενέδικτος ΣΤ΄ (973-974).

Πάπας
Πάπας Βενέδικτος Η΄
Από18 Μαΐου 1012
Έως9 Απριλίου 1024
ΠροκάτοχοςΣέργιος Δ΄
ΔιάδοχοςΙωάννης ΙΘ΄

Στον Βενέδικτο Η΄ αντιτάχθηκε ο Αντιπάπας Γρηγόριος ΣΤ΄, ο οποίος τον ανάγκασε να εγκαταλείψει την Ρώμη[2]. Αποκαταστάθηκε από τον Ερρίκο Β΄ της Γερμανίας, τον οποίο έστεψε αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στις 14 Φεβρουαρίου του 1014. Διατήρησε καλές σχέσεις με τον Ερρίκο Β΄ σε ολόκληρη τη θητεία του[3] και με αξίωσή του επισημοποίησε την προσθήκη του filioque στο Σύμβολο της Πίστεως, με αποτέλεσμα την επιδείνωση των σχέσεων με την Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης[4].

Κατά τη διάρκεια του Ποντιφικάτου του, οι Σαρακηνοί επανέλαβαν τις επιθέσεις τους στις νότιες ακτές της Ιταλίας. Πραγματοποίησαν απόβαση στη Σαρδηνία και λεηλάτησαν την Πίζα[5]. Έπειτα, οι Νορμανδοί ξεκίνησαν επίσης να εγκαθίστανται στην Ιταλία. Ο Πάπας προώθησε την ειρήνη στην Ιταλία συμμαχώντας με τους Νορμανδούς, οργανώνοντας την ήττα των Σαρακηνών στη Σαρδηνία[6] και υποτάσσοντας τους Crescentii. Το 1022 συνεκάλεσε Σύνοδο στην Παβία μαζί με τον αυτοκράτορα, προκειμένου να περιορίσει τη σιμωνία και την ασωτεία του κλήρου[7]. Υποστήριξε τη μεταρρύθμιση που ξεκίνησε από το Αβαείο του Cluny, καθώς ήταν φίλος του ηγουμένου της Μονής, Αγίου Odilo.

Το 1020, ο Βενέδικτος Η΄ ταξίδεψε στη Γερμανία για να διαβουλευθεί με τον Ερρίκο Β΄ σχετικά με την ανανεωμένη βυζαντινή απειλή στη Νότια Ιταλία. Φτάνοντας στο Μπάμπεργκ την περίοδο του Πάσχα, εγκαινίασε τον νέο καθεδρικό ναό της πόλης, απέκτησε έναν καταστατικό χάρτη από τον Ερρίκο Β΄ που επιβεβαίωνε τις δωρεές του Καρλομάγνου και του Όθωνα του Μεγάλου, και επισκέφθηκε την Μονή της Φούλντα[8]. Έπεισε τον αυτοκράτορα να τεθεί επικεφαλής μιας αποστολής στο νότο της Ιταλίας και να υποτάξει τους υποτελείς του που είχαν αυτομολήσει σε ελληνικό έλεγχο.

Οικογενειακό δέντρο

Επεξεργασία
 
 
 
 
 
 
 
Θεοφύλακτος Α΄, κόμης του Τούσκουλου
864–924
 
Θεοδώρα
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ούγος της Προβηγκίας
887-924-948
(επίσης παντρεύτηκε την Μαροζία)
 
Αλβερίκιος Α΄ του Σπολέτο
- 925
 
 
Μαροζία
890–937
 
 
Πάπας Σέργιος Γ΄
904–911
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Άλντα της Βιέννης
 
Αλβερίκιος Β΄ του Σπολέτο
905–954
 
Δαυίδ ή Δεοδάτος
 
Πάπας Ιωάννης ΙΑ΄
931–935
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Γρηγόριος Α΄, κόμης του Τούσκουλου
 
Πάπας Ιωάννης ΙΒ΄
955–964
 
Πάπας Βενέδικτος Ζ΄
974–983
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Πάπας Βενέδικτος Η΄
Πάπας 1012–1024
 
Αλβερίκιος Γ΄, κόμης του Τούσκουλου
- 1044
 
Πάπας Ιωάννης ΙΘ΄
Πάπας 1024–1032
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Πέτρος, Δούκας των Ρωμαίων
 
Γάιος
 
Οκταβιανός
 
Πάπας Βενέδικτος Θ΄
1012–1055

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. Cardinals of the Holy Roman Church
  2. Mosheim, Johann Lorenz· Murdock, James (1832). Institutes of Ecclesiastical History. A. H. Maltby. σελίδες 181–182. 
  3. Lasko, Peter (1994). Ars Sacra: 800–1200. Yale University Press. σελ. 111. ISBN 0300060483. 
  4. Αριστείδης Πανώτης (2008). Το Συνοδικόν της εν Ελλάδι Εκκλησίας. A. Εκδόσεις Σταμούλη. σελ. 282. ISBN 978-960-8116-17-7. 
  5. Gregorovius, Ferdinand· Hamilton, Annie (2010). History of the City of Rome in the Middle Ages. Cambridge University Press. σελ. 25. 
  6. Collins, Roger (2012). Caliphs and Kings: Spain 796–1031. Blackwell Publishing. σελ. 201. ISBN 9780631181842. 
  7. Walker, Williston (1921). A History of the Christian Church. Charles Scribner's Sons. σελ. 218. 
  8. Ottosen, Knud (2008). The Responsories and Versicles of the Latin Office of the Dead. Books on Demand. σελ. 263. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία