Πάπας Κλήμης Ι΄
Ο Πάπας Κλήμης Ι΄ ή Εμίλιο-Μποναβεντούρα Αλτιέρι (13 Ιουλίου 1590 - 22 Ιουλίου 1676) ήταν αρχηγός στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και κυβερνήτης στα Παπικά Κράτη (29 Απριλίου 1670 - 22 Ιουλίου 1676). Η εκλογή του σε ηλικία 79 ετών τον καθιστά τον γηραιότερο Πάπα την ημέρα της εκλογής του. Ο Εμίλιο-Μποναβεντούρα Αλτιέρι γεννήθηκε στην Ρώμη (1590) και ανήκε στην Παπική αριστοκρατία. Σπούδασε νομικά στα οποία πήρε διδακτορικό και πήρε σημαντικές θέσεις στην Καθολική Εκκλησία όπως επίσκοπος του Καμερίνο και Ελεκτής του Παπικού Θησαυροφυλακίου. Η εκλογή του έγινε σε ηλικία σχεδόν 80 ετών από ένα Κονκλάβιο από το Κολλέγιο των Καρδιναλίων που κράτησε τέσσερεις μήνες. Είχε καλές σχέσεις με όλες τις χριστιανικές χώρες και αγιοποίησε πολλές προσωπικότητες. O Κλήμης Ι΄ δημιούργησε ένα νέο φορολογικό σύστημα που κατέληξε σε σύγκρουση ανάμεσα στους απεσταλμένους και τους Καρδιναλίους. Ο Κλήμης Ι΄ γιόρτασε πανηγυρικά το 14ο Ιωβηλαίο παρά το γεγονός ότι ήταν υπερήλιξ. Την περίοδο της Παποσύνης του διόρισε 20 νέους Καρδιναλίους ανάμεσα τους ο Πιέτρο Φραντσέσκο Ορσίνι, μετέπειτα Πάπας Βενέδικτος ΙΓ΄.
| επίσκοπος της Ρώμης Κλήμης Ι΄ | |
|---|---|
_-_Metropolitan_Museum_of_Art.jpg) | |
| Από | 29 Απριλίου 1670 |
| Έως | 22 Ιουλίου 1676 |
| Προκάτοχος | Κλήμης Θ΄ |
| Διάδοχος | Ιννοκέντιος ΙΑ |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Θυρεός |  |
Πρώτα χρόνια
ΕπεξεργασίαΟ Εμίλιο-Μποναβεντούρα Αλτιέρι ήταν γιος του Λορέντζο Αλτιέρι και της Βιττορίας Ντελφίν μιας ευγενούς από την Δημοκρατία της Βενετίας, αδελφής του Φλαμίνιο Ντελφίν γενικού διοικητή του Ρωμαικού στρατού και του Τζεντίλε Ντελφίν επισκόπου του Καμερίνο. Η οικογένεια του ανήκε πολλούς αιώνες στην υψηλή αριστοκρατία της Ρώμης και συμμάχησε πολλές φορές με τους Κολόννα και τους Ορσίνι, είχαν μεγάλα αξιώματα και συμμετείχαν σε πολλές αποστολές.[1] Ο Εμίλιο-Μποναβεντούρα Αλτιέρι ολοκλήρωσε τις σπουδές του με διδακτορικό, έγινε ελεγκτής του Τζοβάνι Μπατίστα Λαντσελότι στην Πολωνία (1623). Με την επιστροφή του στην Ρώμη διορίστηκε επίσκοπος του Καμερίνο και κυβερνήτης του Λορέτο και όλης της Ούμπριας. Ο Πάπας Ουρβανός Η΄ του ανέθεσε τα έργα προστασίας της Ραβέννας από την υπερχείλιση του Πάδου.[1] Ο Πάπας Ιννοκέντιος Ι΄ τον έστειλε ως Νούντσιο στην Νάπολη όπου έμεινε οκτώ χρόνια, επανάφερε την ειρήνη στην πόλη ύστερα από τις ταραχές που είχαν ξεσπάσει.[1] Ο Πάπας Κλήμης Θ΄ τον διόρισε Ελεγκτή του Παπικού Θησαυροφυλακίου (1667), λίγο πριν τον θάνατο του δήλωσε την επιθυμία του να τον διαδεχτεί.[1]
Πάπας
Επεξεργασία
Μετά τον θάνατο του Κλήμη Θ΄ συνεστήθη Κονκλάβιο για την διαδοχή του με 62 Καρδιναλίους (20 Δεκεμβρίου 1669), οι 42 αρκούσαν για την διαδοχή του νέου πάπα. Η ψηφοφορία κατέληξε για άλλη μια φορά σε αδιέξοδο λόγω της σύγκρουσης των Γάλλων και των Ισπανών Καρδιναλίων. Οι Καρδινάλιοι αποφάσισαν για άλλη μια φορά την συμβιβαστική λύση να εκλεγεί ένας υπέργηρος ουδέτερος Καρδινάλιος όπως ο Εμίλιο-Μποναβεντούρα Αλτιέρι. Το γεγονός ότι ο προγενέστερος του Κλήμης Θ΄ είχε δηλώσει την επιθυμία να τον διαδεχθεί ήταν άλλο ένα σοβαρό επιχείρημα υπέρ του. Η εκλογή του έγινε (25 Απριλίου 1670), ακολούθησε η στέψη ως Κλήμης Ι΄ (11 Μάϊου 1670).[1] Ο Κλήμης Ι΄ κανόνισε την Αγιοποίηση ε νέων Αγίων :
- Άγιος Γκαετάν του Τιένε
- Άγιος Φραγκίσκος Βοργίας
- Φίλιπ Μπενίτζι ντι Νταμιάνι
- Λουί Μπερτράν
- Ρόζα Λίμας
Ο προγενέστερος Πάπας Λέων Γ΄ εισήλθε στην Ρωμαϊκή Μαρτυρολογία.[2] Ο Κλήμης Ι΄ είδε τα επιτυχημένα αποτελέσματα των Γάλλων ιεραποστόλων που έφτασαν στον Καναδά και αποφάσισε να ιδρύσει ανεξάρτητη επισκοπή με έδρα το Κεμπέκ που θα υπάγεται αυτόματα στην Αγία Έδρα. Η επισκοπή αυτή θα αποδειχτεί αργότερα σημαντική, την εποχή που η πόλη θα περάσει στην Μεγάλη Βρετανία, ο πρώτος επίσκοπος ήταν ο Φρανσουά ντε Λαβάλ.[3] Ο Τσάρος Αλέξιος της Ρωσίας έστειλε αποστολή στην Ρώμη (1673) με στόχο να του αναγνωρίσει ο Πάπας τον τίτλο τον οποίο είχε ασπαστεί τόσο ο ίδιος όσο και οι προγενέστεροι του για πολλά χρόνια. Την ίδια εποχή οι μνήμες για την ισχυρή βοήθεια που είχε προσφέρει ο βασιλιάς της Πολωνίας Γιαν Γ΄ Σομπιέσκι απέναντι στους Οθωμανούς ήταν πρόσφατες. Ο Σκωτσέζος απεσταλμένος Πολ Μενέσιους δεν κατόρθωσε να επιστρέψει στην Ρωσία με τον τίτλο του Τσάρου. Ο Κλήμης Ι΄ ζητούσε σαν όρο να ασπαστεί την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία, έγινε ωστόσο δεκτός με μεγάλες τιμές. οι Πολωνοί είδαν την αποστολή με μεγάλη δυσπιστία. Η βασίλισσα Χριστίνα της Σουηδίας η οποία είχε ασπαστεί την Καθολική θρησκεία την εποχή του προκατόχου του Αλεξάνδρου Ζ΄ παραιτήθηκε από τον θρόνο της και ήρθε να ζήσει τα υπόλοιπα χρόνια στην Ρώμη. H Χριστίνα έπεισε τον Κλήμη Ι΄ να απαγορεύσει το κυνήγι των Εβραίων στα Καρναβάλια και τους έθεσε υπό την προστασία της.[4] Ο Κλήμης Ι΄ συμμετείχε πανηγυρικά στην εορτή του 14ου Ιωβηλαίου παρά το γεγονός ότι ήταν υπερήλιξ και υπέφερε πολλά χρόνια από ουρική αρθρίτιδα. Οι επισκέψεις του στα νοσοκομεία ήταν ασταμάτητες και ήταν πολύ λυπημένος που δεν μπορούσε να κάνει περισσότερες χάρη στην ασθένεια του. Στις 12 επισκέψεις του στο νοσοκομείο του Τρίνιτι έπλυνε ο ίδιος τα πόδια των προσκυνητών και τους ευλόγησε.[5] Ο Κλήμης Ι΄ όρκισε 20 νέους Καρδιναλίους, ένας από αυτούς ήταν ο Πιέτρο Φραντσέσκο Ορσίνι, μετέπειτα Πάπας Βενέδικτος ΙΓ΄. Η ασθένεια του επιδεινώθηκε μέχρι τον θάνατο του σε ηλικία 86 ετών (22 Ιουλίου 1676), η παποσύνη του κράτησε 6 χρόνια, 2 μήνες και 24 μέρες, η ταφή του έγινε στην Βασιλική του Αγίου Πέτρου.[6]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Loughlin, James (1908). "Pope Clement X". In Herbermann, Charles (ed.). Catholic Encyclopedia. Τομ. 4
- ↑ Baring-Gould, Sabine (1874). The Lives of the Saints. J. Hodges. σ. 156
- ↑ https://www.archivesvirtuelles.com/letter.php?letterID=33
- ↑ Elisabeth Aasen: Barokke damer, edited by Pax, Oslo 2003
- ↑ https://artsandculture.google.com/asset/silver-piastra-of-pope-clement-x/RAE0iyaQLN8nwA?hl=en
- ↑ https://stpetersbasilica.info/Monuments/ClementX/ClementX.htm
Πηγές
Επεξεργασία- Baring-Gould, Sabine (1874). The Lives of the Saints. J. Hodges
- Nyborg, Chris (2000). "Churches of Rome: S Agnese in Agone"
- Williams, George L. (2004-08-11). Papal Genealogy: The Families and Descendants of the Popes.