Πέτρος Β΄ της Βραζιλίας
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Πέτρος Β΄ (Pedro II, 2 Δεκεμβρίου 1825 – 5 Δεκεμβρίου 1891), ο επονομαζόμενος «Μεγαλόψυχος» από τον Οίκο της Μπραγκάνσα, ήταν ο δεύτερος και τελευταίος ανώτατος άρχοντας της Αυτοκρατορίας της Βραζιλίας, βασιλεύοντας για πάνω από 58 έτη.
| Πέτρος Β΄ | |
|---|---|
 Ο Πέτρος Β΄ περίπου το 1880. | |
| Περίοδος | 7 Απριλίου 1831 - 15 Νοεμβρίου 1889 |
| Στέψη | 18 Ιουλίου 1841 |
| Προκάτοχος | Πέτρος Α΄ |
| Διάδοχος | Κατάργηση μοναρχίας |
Επικεφαλής του Αυτοκρατορικού Οίκου της Βραζιλίας | |
| Περίοδος | 7 Απριλίου 1831 - 5 Δεκεμβρίου 1891 |
| Προκάτοχος | Πέτρος Α΄ |
| Διάδοχος | Ισαβέλλα |
| Γέννηση | 2 Δεκεμβρίου 1825 Ρίο ντε Τζανέιρο, Βραζιλία |
| Θάνατος | 5 Δεκεμβρίου 1891 (66 ετών) Παρίσι, Γαλλία |
| Τόπος ταφής | Καθεδρικός Ναός της Πετρόπολης |
| Σύζυγος | Θηρεσία Χριστίνα των Δύο Σικελιών |
| Επίγονοι | Ισαβέλλα Λεοπολδίνα |
| Οίκος | της Μπραγκάνσα |
| Πατέρας | Πέτρος Α΄ της Βραζιλίας |
| Μητέρα | Μαρία Λεοπολδίνα της Αυστρίας (1797-1826) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
ΒιογραφίαΕπεξεργασία
Ο Πέτρος ντε Αλκάνταρα Ιωάννης Κάρολος Λεοπόλδος Σαλβάτωρ Βιβιανός Φραγκίσκος Ιαβέρης ντε Πάουλα Λευκάδιος Μιχαήλ Γαβριήλ Ραφαήλ Γκοντζάγκα γεννήθηκε στο Ρίο ντε Τζανέιρο και ήταν το έβδομο παιδί τού Πέτρου Α΄ της Βραζιλίας (Πέτρου Α΄ της Πορτογαλίας) και της Μαρίας Λεοπολδίνας των Αψβούργων-Λωρραίνης, κόρης του Φραγκίσκου Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η αιφνίδια αποχώρηση τού πατέρα του από τον θρόνο και τη χώρα, το 1831, έκαναν τον πεντάχρονο τότε Πέτρο αυτοκράτορα και οδήγησαν σε μια ζοφερή και μοναχική παιδική και εφηβική ηλικία για τον ίδιο. Υποχρεωμένος να περνάει το χρόνο του μελετώντας για την επερχόμενη διακυβέρνηση της χώρας, γνώριζε μόνο σύντομες στιγμές ευτυχίας και συναναστρεφόταν μόνο με λίγα άτομα της ηλικίας του. Η εμπειρία του με αυλικές ίντριγκες και πολιτικές διαμάχες, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό τον μετέπειτα χαρακτήρα του. Μεγάλωσε ως ένας άνθρωπος με ισχυρό το αίσθημα του καθήκοντος και της αφοσίωσης προς τη χώρα και το λαό του, ωστόσο δυσαρεστημένος με τον ρόλο του μονάρχη.
Κληρονομώντας μια Αυτοκρατορία στα πρόθυρα της αποσύνθεσης, ο Πέτρος Β΄ μετέτρεψε την πορτογαλόφωνη Βραζιλία σε μία αναδυόμενη δύναμη της διεθνής σκηνής. Το έθνος του κατάφερε να διακριθεί από τους ισπανόφωνους γείτονές του, λόγω της πολιτικής του σταθερότητας, της ελευθερίας του λόγου, του σεβασμού των πολιτικών δικαιωμάτων, της οικονομικής ανάπτυξης και ειδικά εξαιτίας της μορφής διακυβέρνησης, η οποία ήταν μία λειτουργική, αντιπροσωπευτική, κοινοβουλευτική μοναρχία. Η Βραζιλία κατάφερε, επίσης, να βγει νικήτρια σε τρεις πολεμικές συγκρούσεις (του Πολέμου του Ρίο ντε λα Πλάτα, του Πολέμου της Ουρουγουάης και του Πολέμου της Παραγουάης), καθώς και να επικρατήσει σε διάφορες άλλες διεθνείς διαφορές και εγχώριες εντάσεις. Ο Πέτρος Β΄ προώθησε σταθερά την κατάργηση της δουλείας, παρά την αντίθεση ισχυρών πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων. Όντας ο ίδιος άνθρωπος του πνεύματος, καθιέρωσε μία φήμη για εκείνον ως σθεναρού εγγυητή της μάθησης, του πολιτισμού και των επιστημών. Κέρδισε τον σεβασμό και τον θαυμασμό λογίων, όπως ο Κάρολος Δαρβίνος, ο Βίκτωρ Ουγκώ και ο Φρίντριχ Νίτσε, ενώ ανέπτυξε φιλία με τον Ρίχαρντ Βάγκνερ, τον Λουί Παστέρ και τον Χένρυ Ουόντσγουορθ Λόνγκφελλοου, μεταξύ άλλων.
Μολονότι δεν υπήρχε επιθυμία για αλλαγή της μορφής διακυβέρνησης από τους περισσότερους πολίτες, ο αυτοκράτορας ανατράπηκε με ένα ξαφνικό πραξικόπημα, που δεν είχε σημαντική υποστήριξη εκτός από μία ομάδα στρατιωτικών ηγετών, οι οποίοι επιθυμούσαν μία μορφή δημοκρατίας, επικεφαλής της οποίας θα ήταν ένας δικτάτορας. Ο Πέτρος Β΄ είχε κουραστεί από τις δεκαετίες που βρισκόταν στο θρόνο, ενώ θεωρούσε ότι οι προοπτικές της μοναρχίας για τη χώρα ήταν δυσοίωνες, παρά τη συντριπτική λαϊκή υποστήριξη. Δεν επέτρεψε η ανατροπή του να δημιουργήσει αντίσταση και δεν υποστήριξε καμία προσπάθεια για την αποκατάσταση της μοναρχίας. Έζησε τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του εξόριστος στην Ευρώπη.
Η βασιλεία του Πέτρου Β΄ έφτασε σε ένα κατά πολλούς ασυνήθιστο τέλος, καθώς η ανατροπή έγινε, παρότι θεωρείται ότι βρισκόταν στο αποκορύφωμα της δημοτικότητάς του. Πολλά από τα κατορθώματά του σύντομα χάθηκαν, αφού η Βραζιλία βυθίστηκε σε μία μακρά περίοδο αδύναμων κυβερνήσεων, δικτατοριών και συνταγματικών και οικονομικών κρίσεων. Οι άνδρες που τον εξόρισαν, σύντομα άρχισαν να βλέπουν σε αυτόν το πρότυπο για τη βραζιλιάνικη δημοκρατία. Λίγες δεκαετίες μετά το θάνατό του, η φήμη του αποκαταστάθηκε και η σορός του επέστρεψε στη Βραζιλία.
ΟικογένειαΕπεξεργασία
Το 1843 νυμφεύτηκε τη Θηρεσία Χριστίνα των Βουρβόνων-Δύο Σικελιών, κόρη του Φραγκίσκου Α΄ των Δύο Σικελιών, και είχε τέκνα:
- Αλφόνσος 1845-1847.
- Ισαβέλλα 1846-1921, παντρεύτηκε τον Γκαστόν των Βουρβόνων-Ορλεάνης, Κόμη του Ε.
- Λεοπολδίνα 1847-1871, παντρεύτηκε τον Λουδοβίκο Αύγουστο της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα.
- Πέτρος Αλφόνσος 1848-1850.
ΠρόγονοιΕπεξεργασία
ΠηγέςΕπεξεργασία
- Barman, Roderick J. Citizen Emperor: Pedro II and the Making of Brazil, 1825–1891. 1999.
- Brown, Rose. American Emperor: Dom Pedro II of Brazil. 1945.
- da Costa, Emilia Viotti. The Brazilian Empire: Myths and Histories. 2000; 1985.
- Harding, Bertita. Amazon Throne. London: Harrap, 1942.
- Schwarcz, Lilia Moritz. The Emperor's Beard: Dom Pedro II and His Tropical Monarchy in Brazil. Trans. John Gledson. 2003.
- Skidmore, Thomas. Brazil: Five Centuries of Change. New York: Oxford University Press, 1999
.svg)