Παναθηναϊκός (καλαθοσφαίριση ανδρών)
Η ΚΑΕ Παναθηναϊκός ΑΟ με διακριτικό τίτλο ΠΑΟ ΚΑΕ (Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος Καλαθοσφαιρική Ανώνυμη Εταιρεία)[1], επίσης γνωστή απλά ως Παναθηναϊκός, είναι ελληνικός επαγγελματικός σύλλογος καλαθοσφαίρισης και το τμήμα μπάσκετ ανδρών του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου (ΠΑΟ). Θεωρείται ο πιο επιτυχημένος ελληνικός σύλλογος στην καλαθοσφαίριση και ένας από τους πιο επιτυχημένους στην Ευρώπη.
Παναθηναϊκός Α.Ο. | |||||
---|---|---|---|---|---|
Ταυτότητα | |||||
Πλήρες όνομα | Κ.Α.Ε. Παναθηναϊκός Α.Ο. | ||||
Ψευδώνυμο |
| ||||
Ίδρυση | 1919 | ||||
Χρώματα | Πράσινο, Λευκό | ||||
Έδρα | Κλειστό ΟΑΚΑ (χωρητικότητα: 18.500) | ||||
Περιοχή | Μαρούσι, Αθήνα, Ελλάδα | ||||
Ιστότοπος | paobc.gr | ||||
Πρόσωπα | |||||
Ιδιοκτήτης | Δημήτρης Γιαννακόπουλος | ||||
Πρόεδρος | Βασίλης Παρθενόπουλος | ||||
Γενικός διευθυντής | Σταύρος Ντίνος | ||||
Προπονητής | Έργκιν Άταμαν | ||||
Διοργανώσεις | |||||
Διοργανώσεις | Ευρωλίγκα Μπάσκετ Λιγκ Κύπελλο Ελλάδας | ||||
Διακρίσεις | |||||
Τίτλοι | 7 Πρωταθλήματα Ευρώπης 41 Πρωταθλήματα Ελλάδας 20 Κύπελλα Ελλάδας 1 Διηπειρωτικό Κύπελλο 1 Σούπερ Καπ 2 Τριπλ Κράουν | ||||
Εμφανίσεις | |||||
| |||||
Αποσ. νούμερα | 1, 4, 13 | ||||
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης | |||||
Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα |
Η ομάδα συστάθηκε επίσημα το 1937. Έδρα της ομάδας είναι το Ολυμπιακό Κλειστό Γυμναστήριο χωρητικότητας 18.500 θέσεων στο Ολυμπιακό Αθλητικό Κέντρο Αθηνών «Σπύρος Λούης». Ιδιοκτήτης της ομάδας είναι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Οι Παύλος και Θανάσης Γιαννακόπουλος θεωρούνται οι ιστορικοί πρόεδροι του Παναθηναϊκού από τη συντριπτική πλειονότητα της βάσης οπαδών και φίλων της ομάδας και υπεύθυνοι για την γιγάντωσή του και την καθιέρωσή του στο ευρωπαϊκό στερέωμα.
Συνολικά το ανδρικό τμήμα καλαθοσφαίρισης του Παναθηναϊκού έχει δημιουργήσει την δική του δυναστεία κατακτώντας 41 φορές το ελληνικό πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης,[2] 20 φορές το κύπελλο Ελλάδας και 1 φορά το Σούπερ Καπ, έχοντας κάνει 12 φορές το νταμπλ. Κατέχει επίσης τα ρεκόρ κατάκτησης 9 συνεχόμενων πρωταθλημάτων (2003–2011), 6 συνεχόμενων κυπέλλων (2012–2017) και 5 συνεχόμενων ντάμπλ (2005–2009). Σε διεθνές επίπεδο έχει κατακτήσει 7 ευρωπαϊκά πρωταθλήματα (1996, 2000, 2002, 2007, 2009, 2011, 2024) και ένα διηπειρωτικό κύπελλο, πετυχαίνοντας δύο φορές το Τριπλ Κράουν το 2007 και το 2009. Ο Παναθηναϊκός έχει συμμετάσχει σε 12 Final Four (Φάιναλ Φορ) σ' ένα διάστημα 31 ετών.[α] Στην ομάδα έχει απονεμηθεί δύο φορές (1996, 2009) από τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Αθλητικού Τύπου (ΠΣΑΤ) το βραβείο κορυφαίας ομάδας της χρονιάς.[3]
Έχει κατακτήσει επτά πρωταθλήματα Ευρώπης από την ίδρυση της νέας εποχής του συστήματος Φάιναλ Φορ το 1988. Με τους 7 τίτλους του, κατατάσσεται στην τρίτη θέση, πίσω από τη Ρεάλ Μαδρίτης που έχει 11 και την ΤΣΣΚΑ Μόσχας που έχει 8.
Ο Παναθηναϊκός και ο Άρης, είναι οι μοναδικοί σύλλογοι με συμμετοχή σε όλες τις διοργανώσεις του πρωταθλήματος Α' Εθνικής κατηγορίας μέχρι σήμερα.
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΤο μπάσκετ στην Ελλάδα κατά τον Μεσοπόλεμο
ΕπεξεργασίαΤο 1919 ο Γιώργος Καλαφάτης δημιούργησε την ομάδα καλαθοσφαίρισης σε ερασιτεχνικό όμως επίπεδο, με επικεφαλής τον πολυσύνθετο αθλητή Απόστολο Νικολαΐδη.[4]
Το 1937 δημιουργήθηκε επίσημα η ομάδα καλαθοσφαίρισης του Παναθηναϊκού και τα επόμενα χρόνια επιχείρησε να καλύψει το χαμένο έδαφος σε σχέση με τις ήδη έτοιμες ομάδες όπως η ΧΑΝΘ, Εθνικός Αθηνών, Πανιώνιος, Άρης, Ηρακλής. Οι Άγγελος Φιλίππου, Λίτσας, Δημητράκος, ήταν οι πρωτεργάτες της ομάδας, ενώ στη συνέχεια προσχώρησαν οι Τέλης Καραγιώργος, Θύμιος Καραδήμος, Γιώργος Μποφίλιος, Φίλιππος Παπαοικονόμου, Πέτρος και Νίκος Πολυκράτης. Τα χρόνια της κατοχής, ο Παναθηναϊκός κατάφερε να διατηρήσει την ομάδα μπάσκετ.
Πρώτες εγχώριες επιτυχίες 1946–1960
ΕπεξεργασίαΤο 1946, στο πρώτο μεταπολεμικό πρωτάθλημα, αλλά και το 1947, ο Παναθηναϊκός αναδείχθηκε πρωταθλητής, με τους Λάμπρου, Πανταζόπουλο, Αρβανίτη (οι οποίοι κατέκτησαν το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ 1949), τον Ευθύμη Καραδήμο και τον Τζακ Νικολαΐδη. Στο επόμενο πρωτάθλημα της περιόδου 1948–49 η ομάδα τερμάτισε τέταρτη.
Στο 1950 και το 1951 ο Παναθηναϊκός αναδεικνύεται και πάλι πρωταθλητής μένοντας αήττητος και τις δύο χρονιές, ενισχυμένος με τον μεγάλο αθλητή Φαίδωνα Ματθαίου και το Νίκο Μήλα. Το 1954 επαναλαμβάνει την επιτυχία του και πάλι αήττητος. Είναι αξιοσημείωτο ότι τα τέσσερα από τα έξι πρώτα πρωταθλήματά της η ομάδα τα κέρδισε αήττητη. Την επόμενη πενταετία ο ΠΑΟ ήταν αναγκαίο να ανανεωθεί. Το 1959 στο Γήπεδο «Απόστολος Νικολαΐδης» κατασκευάστηκε το κλειστό γυμναστήριο μπάσκετ, γνωστό ως ο «Τάφος του Ινδού», το οποίο εγκαινιάστηκε στις 19 Μαρτίου 1960 και υπήρξε η έδρα της ομάδας μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990 και συνδέθηκε με σημαντικές επιτυχίες.
Η περίοδος 1960–1969
ΕπεξεργασίαΤο 1961 ο Παναθηναϊκός επιστρέφει στους τίτλους με νέους ηγέτες τους Βασιλακόπουλο, Ταβουλάρη, Παναγιωταράκο και επαναλαμβάνει την επιτυχία το 1962. Το 1962 αγωνίζεται για πρώτη φορά σε Ευρωπαϊκή διοργάνωση αντιμετωπίζοντας τη Χάποελ Τελ Αβίβ για το Κύπελλο Πρωταθλητριών.
Το 1967 ο Παναθηναϊκός στέφεται πρωταθλητής, ενώ αγωνίζεται ήδη στις τάξεις του ο Γιώργος Κολοκυθάς, ένας από τους μεγαλύτερους καλαθοσφαιριστές της εποχής του. Το 1969 η κατάκτηση του πρωταθλήματος συνοδεύεται από την πρώτη ευρωπαϊκή επιτυχία της ομάδας, την είσοδο στην τετράδα του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Στους προημιτελικούς έχασε από την Φιντές Νάπολι 61–98. Στην Αθήνα προηγήθηκε 39–17 στο ημίχρονο, αλλά, παραδόξως, αναγράφεται 51–16. Οι Ιταλοί αποχώρησαν και μηδενίστηκαν.[5] Στους ημιτελικούς, ο ΠΑΟ αποκλείστηκε από τη Ντιναμό Τιφλίδας. Το 1970 έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα που χρησιμοποιεί ξένο παίκτη για τα ευρωπαϊκά παιχνίδια, ο οποίος ήταν ο Αμερικανός Κρεγκ Γκρίνγουντ.
Χρυσή εποχή 1970–1984
ΕπεξεργασίαΣτα επόμενα 14 χρόνια ο Παναθηναϊκός κατέκτησε 10 Πρωταθλήματα Ελλάδος με ηγέτη τον ικανό σκόρερ Απόστολο Κόντο, ενώ παράλληλα συμμετείχε στην τετράδα το 1972 και στην εξάδα το 1982, του Κυπέλλου Πρωταθλητριών.
Ο Κώστας Μουρούζης, γνωστός και ως «αλεπού των πάγκων», διαχειρίστηκε την «ομάδα των τεσσάρων Κ». Οι νέοι Κόντος, Κορωναίος, Κοκολάκης, Κέφαλος μαζί με τον Ιορδανίδη, που λειτουργούσε ως συνδετικός κρίκος με τους παλιούς, κατέκτησαν 5 συνεχόμενα πρωταθλήματα (1971, 1972, 1973, 1974, 1975) και το 1972 έκαναν τη σημαντική για την εποχή τους επιτυχία της συμμετοχής στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, πλαισιωμένοι από τον Αμερικάνο Γουίλι Κέρκλαντ. Εκεί η Ίνις Βαρέζε, μια από τις ισχυρότερες ομάδες της εποχής, στάθηκε ανυπέρβλητο εμπόδιο για τον Παναθηναϊκό.
Τις επόμενες τέσσερις περιόδους ο Παναθηναϊκός κατακτά το πρωτάθλημα το 1977 ενώ έχει αποκτηθεί ο Μέμος Ιωάννου από το 1974. Ο Παναθηναϊκός κατακτά το πρώτο του κύπελλο Ελλάδας το 1979, χρονιά που αγωνίζεται για πρώτη φορά στη ομάδα του ο Ελληνοαμερικανός Ντέιβιντ Στεργάκος, παίκτης με σημαντική προσφορά τα επόμενα χρόνια.
Την πενταετία που ακολούθησε ο Παναθηναϊκός κατακτά 4 πρωταθλήματα (1980, 1981, 1982, 1984) και 2 κύπελλα (1982, 1983). Με προπονητή τον Κώστα Πολίτη το 1982 κατακτά το πρώτο νταμπλ και καταλαμβάνει την 6η θέση στην Ευρώπη αγωνιζόμενος σε όμιλο, αφού είχε πρωτίστως αποκλείσει την ΤΣΣΚΑ. Το 1984 με πρωταγωνιστές τους Ανδρίτσο και Κάππο, κατέκτησε στον αγώνα μπαράζ της Κέρκυρας το τελευταίο πρωτάθλημα πριν τη μεγάλη αγωνιστική κρίση που θα ακολουθούσε. Λίγο νωρίτερα έχει ενταχθεί στην ομάδα ο Ρόνι Σεϊκέλι, ο οποίος αν και δικαιούταν την ελληνική υπηκοότητα, δεν την απέκτησε λόγω γραφειοκρατικών προβλημάτων και αναγκάστηκε να αποχωρήσει, για να αγωνιστεί αργότερα στο ΝΒΑ, στερώντας από το σύλλογο μία ευκαιρία να αποφύγει τα πέτρινα χρόνια.[εκκρεμεί παραπομπή]
Η περίοδος 1985–1992
ΕπεξεργασίαΤο 1985 ο ΠΑΟ κατατάσσεται 3ος στο πρωτάθλημα, οι Στεργάκος, Ιωάννου, Βίδας, Ανδρίτσος, έχουν καθιερωθεί, ενώ ο Κορωναίος αποχώρησε στο τέλος της χρονιάς. Το 1986 απέκλεισε τον Άρη από το κύπελλο Ελλάδας και στον τελικό νίκησε τον Ολυμπιακό. Αυτός ήταν ο τελευταίος τίτλος του έως το 1993. Τις επόμενες δύο χρονιές κατετάγη τέταρτος.
Από το 1987 ανέλαβαν την προεδρία του τμήματος οι φαρμακοβιομήχανοι και παλιά μέλη του συλλόγου, αδελφοί Γιαννακόπουλοι και έθεσαν εξ αρχής φιλόδοξους στόχους. Ωστόσο, η τότε παντοκρατορία του Άρη στο Ελληνικό μπάσκετ δεν άφηνε καμία ελπίδα για τίτλο πουθενά, σε καμία άλλη Ελληνική ομάδα.
Από το 1988 επιτρέπεται η χρήση ξένου στο πρωτάθλημα και ο Παναθηναϊκός αποκτά τον Έντγκαρ Τζόουνς από το ΝΒΑ. Ικανός σουτέρ, ριμπάουντερ και σκόρερ, τα επόμενα 2 χρόνια είναι ο πρωταγωνιστής της ομάδας. Ο ΠΑΟ προκαλεί σημαντικές απώλειες στις πρωταγωνίστριες ομάδες, όμως απέχει από τη διάκριση. Την επόμενη διετία ο Αντόνιο Ντέιβις παίκτης που θα κάνει στη συνέχεια μεγάλη καριέρα στο ΝΒΑ αντικαθιστά τον Τζόουνς στον ηγετικό ρόλο. Έχουν αποκτηθεί πλέον οι πιο ταλαντούχοι νέοι παίκτες Αλβέρτης, Οικονόμου, Μυριούνης, όμως ο ΠΑΟ διανύει τη χειρότερη περίοδο της ιστορίας του αφού από την 7η θέση στο 1991 πέφτει στην 8η το 1992 και μένει για πρώτη φορά εκτός Ευρώπης μετά το 1967.
Η περίοδος 1993–1999
ΕπεξεργασίαΦάιναλ φορ Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος 1994 και 1995
ΕπεξεργασίαΤο καλοκαίρι του 1992 επιχειρείται πλήρης ανασυγκρότηση στον επαγγελματικό πλέον μπασκετικό Παναθηναϊκό. Με επικεφαλής τον ήδη δύο φορές Πρωταθλητή Ευρώπης κορυφαίο Κροάτη προπονητή Ζέλικο Παβλίσεβιτς, που συνεχίζει παρά την αποτυχημένη πρώτη χρονιά, ο κορυφαίος Έλληνας καλαθοσφαιριστής Νίκος Γκάλης εντάσσεται στην ομάδα και πλαισιωμένος από τους Στόγιαν Βράνκοβιτς, Τιτ Σοκ, Άριαν Κόμαζετς οδηγεί τον ΠΑΟ στην κατάκτηση του κυπέλλου Ελλάδας και στους τελικούς του πρωταθλήματος όπου ηττάται από τον Ολυμπιακό, αν και είχε πλεονέκτημα έδρας. Ο λόγος ήταν ότι ενώ η σειρά των τελικών ήταν 1–2, ο Παναθηναϊκός δεν κατέβηκε στο τέταρτο παιχνίδι σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη διαιτησία του τρίτου αγώνα.
Η επόμενη χρονιά 1993–94 με προπονητή τον Κώστα Πολίτη, βρίσκει τον Παναθηναϊκό στην τρίτη θέση της Ευρώπης για πρώτη φορά στην ιστορία του και θεωρείται επιτυχημένη, αν και στην Ελλάδα τερμάτισε τρίτος.
Η σεζόν 1994–95 είχε ξεκινήσει με τις καλύτερες προϋποθέσεις και την απόκτηση των Παναγιώτη Γιαννάκη, Ζάρκο Πάσπαλι, Μίροσλαβ Πετσάρσκι. Απέκλεισε τον Ολυμπιακό από το κύπελλο Ελλάδας πριν αρχίσει το Πρωτάθλημα, αλλά ο Νίκος Γκάλης (πρωταγωνιστής των προκριματικών του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και του αγώνα κυπέλλου με τον Ολυμπιακό) αποχώρησε από την ομάδα μετά τις πρώτες αγωνιστικές του Πρωταθλήματος Ελλάδας. Έτσι ο ΠΑΟ, αν και έκανε σπουδαίες εμφανίσεις, κατάφερε μόνο να διατηρήσει την τρίτη θέση στην Ευρώπη και να αγωνιστεί στους τελικούς του εθνικού πρωταθλήματος.
Πρωτάθλημα Ευρώπης και Διηπειρωτικό 1996
ΕπεξεργασίαΟ πήχης είχε ανέβει πλέον ψηλά για την ομάδα του Παναθηναϊκού και ήταν επιτακτική η ανάγκη για την απόκτηση ενός σημαντικού τίτλου, είτε στην Ελλάδα είτε στην Ευρώπη. Το καλοκαίρι του 1995 αποκτάται ο Ντομινίκ Γουίλκινς, ένας από τους κορυφαίους καλαθοσφαιριστές που αγωνίστηκαν ποτέ στην Ευρώπη. Προπονητής της ομάδας αναλαμβάνει ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς. Μαζί με τους Γιαννάκη, Βράνκοβιτς, Αλβέρτη, Παταβούκα, Οικονόμου, Κόρφα, συνθέτουν μια πολύ έμπειρη ομάδα και αναδεικνύονται Πρωταθλητές Ευρώπης στο Στάδιο «Παλέ Ντε Μπερσί» στο Παρίσι, σε ένα συγκλονιστικό παιχνίδι που κρίθηκε στα τελευταία δευτερόλεπτα. Ο Γουίλκινς ανακηρύχθηκε πολυτιμότερος παίκτης του φάιναλ φορ και πανηγύρισε τον τίτλο στη γενέθλια πόλη του.
Με αυτή την πρωτόγνωρη επιτυχία για ελληνική ομάδα μπάσκετ, ο Παναθηναϊκός έφερε στην Ελλάδα το πρώτο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα για ελληνικό σύλλογο. Στο πρωτάθλημα, όμως, η ξαφνική φυγή του Ντομινίκ Γουίλκινς λίγο πριν τον τελευταίο αγώνα των πλέι οφ, με αποτέλεσμα τον αποσυντονισμό της ομάδας, σε συνδυασμό με την εμφανή κόπωση από το Φάιναλ Φορ, οδήγησαν την ομάδα στον 5ο και τελευταίο από τους τελικούς σε βαριά ήττα από τον Ολυμπιακό με σκορ 73-38.
Την επόμενη σεζόν, ο Μάλκοβιτς μετά την ατυχή κατάληξη της προηγούμενης, απομακρύνει όλους τους αστέρες της ομάδας και επιχειρεί να συνθέσει μια νέα ομάδα συνόλου με στόχο το πολυπόθητο Ελληνικό Πρωτάθλημα. Με την έναρξη της σεζόν ο ΠΑΟ στέφεται Πρωταθλητής Ηπείρων νικώντας την Ολίμπια Βενάδο Τουέρτο, πρωταθλήτρια Νοτίου Αμερικής. Όμως η ανανέωση αποτυγχάνει και ο Παναθηναϊκός στην Ευρώπη αποτυγχάνει να προκριθεί στο Φάιναλ Φορ, ενώ και στο πρωτάθλημα τερματίζει πέμπτος, χάνοντας το δικαίωμα να συμμετάσχει στην Ευρωλίγκα την επόμενη χρονιά, παρά μόνο στο Κύπελλο Σαπόρτα (τότε Ευρωκύπελλο / FIBA EuroCup). Ο μόνος τίτλος που θα ήταν ιδανικός στόχος για να ξεπεραστεί η κρίση, την επόμενη περίοδο, ήταν το πρωτάθλημα Ελλάδας.
Πρωταθλητής Ελλάδας 1998 και 1999
ΕπεξεργασίαΠαρά τις διεθνείς της επιτυχίες, η ομάδα είχε να κατακτήσει το Πρωτάθλημα στην Ελλάδα από το 1984. Ο Λευτέρης Σούμποτιτς αναλαμβάνει την τεχνική ηγεσία και πείθει τον Ντίνο Ράτζα να μεταγραφεί στον ΠΑΟ. Ο Μπάιρον Σκοτ και ο Φάνης Χριστοδούλου ήταν σημαντικές επιπλέον μεταγραφικές κινήσεις. Μαζί με τους καταξιωμένους πλέον Αλβέρτη, Οικονόμου, Κοχ και άλλους, οδηγούν τον Παναθηναϊκό στο πρωτάθλημα Ελλάδος μετά από 14 χρόνια. Ο Παναθηναϊκός παρουσίασε εντυπωσιακή εικόνα και κέρδισε στους τελικούς τον ΠΑΟΚ με 3 νίκες έναντι 2. Στο Κύπελλο Ευρώπης έφθασε μέχρι τον ημιτελικό.
Σημαντική αποδείχθηκε για τον Παναθηναϊκό η περίοδος 1998–99, καθώς ο Ολυμπιακός, με πλεονέκτημα έδρας, φάνταζε έτοιμος να επιστρέψει στην κορυφή. Τελικώς όμως, διατηρήθηκε ο Παναθηναϊκός, καθώς το πρωτάθλημα της τότε σεζόν κρίθηκε στον τελευταίο αγώνα των πλέι–οφ και ο Παναθηναϊκός επικράτησε εκτός έδρας με 62−53 απέναντι στον Ολυμπιακό, σημειώνοντας μια από τις πιο αποφασιστικές νίκες του και διατηρώντας τον τίτλο του.
Η περίοδος Ομπράντοβιτς
ΕπεξεργασίαΗ έλευση του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στον Παναθηναϊκό οδήγησε σε επιτυχίες που καταξίωσαν την ομάδα και την ανέδειξαν σε μια από τις ισχυρότερες στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.
Πρωταθλητής Ευρώπης 2000 και 2002
ΕπεξεργασίαΠρώτη κίνηση του Ομπράντοβιτς ήταν να προσαρμόσει τον Παναθηναϊκό στον Ντέγιαν Μποντιρόγκα, τον παίκτη πάνω στον οποίο θα έκτιζε όλη την ομάδα. Ο Μποντιρόγκα έγινε ο απόλυτος ηγέτης Παναθηναϊκού και τον οδήγησε σε 3 συνεχόμενα πρωταθλήματα (1999, 2000, 2001) και 3 συνεχόμενους τελικούς Πρωταθλητριών Ευρώπης (2000, 2001, 2002) εκ των οποίων κατέκτησε τους 2. Δεν κατέκτησε κάποιο κύπελλο Ελλάδας αν και αγωνίστηκε σε 2 σερί τελικούς.
Ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το 2000 το δεύτερο ευρωπαϊκό της ιστορίας του, κερδίζοντας στον τελικό του Φάιναλ Φορ που διεξήχθη στην Θεσσαλονίκη την Μακάμπι Τελ Αβίβ με 73–67. Στους τελικούς του ελληνικού πρωταθλήματος εκείνης της χρονιάς, επιβλήθηκε με συνολικό σκορ νικών 3–0 του ΠΑΟΚ. Στο κύπελλο έφτασε μέχρι τον τελικό, όπου ηττήθηκε από την ΑΕΚ. Την επόμενη χρονιά (2001) ο Παναθηναϊκός κατάφερε να φτάσει και στους 3 τελικούς των διοργανώσεων στις οποίες συμμετείχε. Η ΑΕΚ στον τελικό του κυπέλλου, καθώς και η Μακάμπι στον τελικό της Σουπρολίγκα μετέπειτα, του στέρησαν τους δύο τίτλους. Στο πρωτάθλημα, ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε στη σειρά των τελικών τον Ολυμπιακό, όπου ύστερα από συγκλονιστικές εμφανίσεις κατάφεραν να επικρατήσουν με συνολικό σκορ νικών 3–2, κατακτώντας το 24ο πρωτάθλημα της ιστορίας τους. Την επόμενη χρονιά (2002), ο Παναθηναϊκός αν και έμεινε μακριά από τους εγχώριους τίτλους (πρωταθλήτρια αναδείχθηκε η ΑΕΚ, κερδίζοντας στους τελικούς τον Ολυμπιακό), κατέκτησε για τρίτη φορά την Ευρωλίγκα, κερδίζοντας στον τελικό της Μπολόνια την οικοδέσποινα και μεγάλο φαβορί Κίντερ Μπολόνια του Μανού Τζινόμπιλι με 83–89.
Οι Ράτζα, Ρέμπρατσα, Ρότζερς, Μίντλεντον, Αλβέρτης, Κουτλουάι ήταν μερικοί από τους παίκτες που διακρίθηκαν στο διάστημα αυτό. Στο τέλος της σεζόν 2001–02, σημειώθηκαν σημαντικές αλλαγές, με αφετηρία τη φυγή του Μποντιρόγκα, την επακόλουθη ανανέωση της ομάδας και την αναγκαία μετακόμιση της ομάδας στο κλειστό του Σπόρτιγκ.
Πρωταθλητής Ευρώπης 2007, 2009, 2011 και 9 συνεχή πρωταθλήματα 2003–2011
ΕπεξεργασίαΤη σεζόν 2002–03 ο Ομπράντοβιτς έπρεπε να επαναφέρει τον Παναθηναϊκό στην κορυφή της Ελλάδας ξεκινώντας από νέα βάση. Η φυγή του Ντέγιαν Μποντίρογκα οδήγησε στη δημιουργία μιας ομάδας με πιο ομαδικό, αλλά και πιο σκληρό τρόπο παιχνιδιού.
Ο Παναθηναϊκός έχοντας τότε ως προσωρινή έδρα το κλειστό του Σπόρτιγκ (λόγω των εργασιών στο ΟΑΚΑ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004) κατάφερε να κατακτήσει το νταμπλ της περιόδου 2002–03, κερδίζοντας Άρη και ΑΕΚ στους τελικούς κυπέλλου και πρωταθλήματος αντίστοιχα.[6][7] Την επόμενη σεζόν (2004), κατέκτησε το πρωτάθλημα με πανηγυρικό τρόπο επικρατώντας στους τελικούς του Αμαρουσίου με 3–0 νίκες.[8] Η σεζόν 2004–05 ολοκληρώθηκε με ένα ακόμα ντάμπλ,[9][10] ενώ την ίδια κατάληξη είχε και η σεζόν 2005–06.[11][12] Παρόλα αυτά, η ομάδα δίψαγε για το 4ο Ευρωπαϊκό. Η Αθήνα θα φιλοξενούσε το Φάιναλ Φορ της Ευρωλίγκα για τη σεζόν 2006–07 και ο Παναθηναϊκός δεν ήθελε να αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη και μάλιστα μπροστά στο κοινό του. Στον μεγάλο τελικό της 6ης Μαΐου, επικράτησε με 93–91 της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, κατακτώντας την 4η Ευρωλίγκα της ιστορίας του.[13] Στην Ελλάδα κέρδισε ξανά πρωτάθλημα και κύπελλο,[14][15] πετυχαίνοντας έτσι για πρώτη φορά το Τριπλ Κράουν.
Τη σεζόν 2007–08 δεν μπόρεσε να επαναλάβει το repeat στην Ευρωλίγκα, αφού αποκλείστηκε στην φάση των 16, εν αντιθέσει με την πορεία του στην Ελλάδα εκείνη την χρονιά, όπου κατέκτησε το νταμπλ[16],[17] κόντρα στον αιώνιο αντίπαλό του Ολυμπιακό. Τη σεζόν 2008–09, ο Παναθηναϊκός διέθετε, κατά πολλούς, το καλύτερο ρόστερ της ιστορίας του. Διαμαντίδης, Γιασικέβιτσιους, Σπανούλης, Πέκοβιτς, Μπατίστ, Νίκολας, Φώτσης, Τσαρτσαρής, Περπέρογλου κ.ά., συνέθεταν ένα ρόστερ που τρόμαζε. Ο Παναθηναϊκός κατέκτησε την Ευρωλίγκα εκείνης της χρονιάς στο Βερολίνο, κερδίζοντας τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό με 84–82 και την ΤΣΣΚΑ στον τελικό με 73–71.[18] Στην Ελλάδα, κατέκτησε και πάλι πρωτάθλημα[19] και κύπελλο[20], κερδίζοντας στους τελικούς και των δύο διοργανώσεων τον Ολυμπιακό και πετυχαίνοντας παράλληλα το δεύτερο Τριπλ Κράουν του. Στο τέλος της σεζόν ο Παναθηναϊκός τίμησε τον Φραγκίσκο Αλβέρτη αποσύρωντας την φανέλα του με το νούμερο #4 στην γιορτή–φιλικό αγώνα με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στις 11 Οκτωβρίου. Στις 14 Δεκεμβρίου 2009, η ομάδα του ΠΑΟ αναδείχθηκε η κορυφαία ελληνική ομάδα για το 2009 στην ψηφοφορία του Συνδέσμου Αθλητικών Συντακτών, με 1.291 ψήφους. Το 2010 κατέκτησε το 32ο πρωτάθλημα της ιστορίας του, επικρατώντας στους τελικούς του Ολυμπιακού με 3–1 νίκες.[21]
Τη σεζόν 2010–11, ο Παναθηναϊκός κατάφερε να ανέβει για 6η φορά στην ιστορία του στο "θρόνο" του πρωταθλητή Ευρώπης, κατακτώντας στην Βαρκελώνη την Ευρωλίγκα. Σημείο αναφοράς εκείνης της χρονιάς, οι τιτανομαχίες με την Μπαρτσελόνα στην φάση των 8, όπου χάρισε στους πράσινους την πρόκριση στο Φάιναλ Φορ, όπου εκεί Μοντεπάσκι Σιένα αρχικά και Μακάμπι στον τελικό, υποτάχθηκαν στην ανωτερότητα των πρασίνων.[22] Στην Ελλάδα, αφού αρχικά απώλεσε τον τίτλο του κυπέλλου από τον Ολυμπιακό, σε μία συγκλονιστική σειρά στους τελικούς, κατάφερε με 3–1 νίκες να κατακτήσει για 33η φορά τον τίτλο του πρωταθλητή.[23] Αυτό ήταν και το τελευταίο πρωτάθλημα του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς στην πολυετή θητεία του στον Παναθηναϊκό.
Μετά τον Ομπράντοβιτς
ΕπεξεργασίαΣτις 12 Ιουνίου του 2012 ανακοινώθηκε το τέλος της συνεργασίας του Παναθηναϊκού με τον προπονητή Ομπράντοβιτς ύστερα από 13 χρόνια μεγάλων επιτυχιών και 5 Ευρωπαϊκών Πρωταθλημάτων. Ο νέος Παναθηναϊκός αποφασίστηκε να χτιστεί με περισσότερους Έλληνες και το πρώτο βήμα για την εκπλήρωση του εγχειρήματος έγινε με την πρόσληψη του προπονητή, και πρώην παίχτη της ομάδας, Αργύρη Πεδουλάκη. Η νέα διοίκηση δεν είχε τα αδέρφια Παύλο και Θανάση στην σύνθεσή της, ενώ οι μετοχές του Παναθηναϊκού στις 26 Ιουλίου πέρασαν στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, ο οποίος είναι ο νέος πρόεδρος της ΚΑΕ με αντιπρόεδρο τον επί χρόνια μάνατζερ της ομάδας Μάνο Παπαδόπουλο. Ο Παναθηναϊκός έβαλε στην ομάδα του μερικούς από τους πιο ταλαντούχους Έλληνες μπασκετμπολίστες (Βασίλης Ξανθόπουλος, Μάικλ Μπράμος, Σοφοκλής Σχορτσιανίτης), ενώ διατήρησε στο ρόστερ τον αρχηγό του Δημήτρη Διαμαντίδη και τον έμπειρο Κώστα Τσαρτσαρή. Παράλληλα όμως έγιναν και προσθήκες νεαρών παικτών.
Κατά τη διάρκεια της χρονιάς η ομάδα άλλαξε, ενώ κατάφερε να κερδίσει το κύπελλο Ελλάδας απέναντι στον Ολυμπιακό, επικρατώντας σε έναν επεισοδιακό τελικό με 81–78. Στην Ευρωλίγκα κατάφερε να περάσει στην φάση των 8, όπου αποκλείστηκε από την Μπαρτσελόνα στη Βαρκελώνη με 64–53 στο πέμπτο παιχνίδι της σειράς. Ο πρώτος αγώνας στη Βαρκελώνη έληξε 72–70 υπέρ των Καταλανών, αλλά στη συνέχεια στο δεύτερο παιχνίδι της σειράς, ο Παναθηναϊκός κατάφερε να κερδίσει στη Βαρκελώνη με 65–66 με τρίποντο του Διαμαντίδη στα τελευταία δευτερόλεπτα της τέταρτης περιόδου. Στη Αθήνα, στο τρίτο παιχνίδι της σειράς, ο Παναθηναϊκός νίκησε την Μπαρτσελόνα με 65–63. Οι Καταλανοί όμως, στον τέταρτο αγώνα της σειράς, επικράτησαν των πράσινων στην Αθήνα με σκορ 60–70. Τον Ιούνιο του 2013, η ομάδα, παρά το μειονέκτημα έδρας, έσπασε δύο φορές την έδρα του Ολυμπιακού και κατάφερε να κατακτήσει το 34ο πρωτάθλημα[24] στην ιστορία της, κάνοντας ταυτόχρονα και το νταμπλ.[25]
Ελληνοποίηση της ομάδας (2014–16)
ΕπεξεργασίαΤο 2013–14 κατέκτησε και πάλι το νταμπλ[26][27] με τον Φραγκίσκο Αλβέρτη ως προπονητή, ενώ έφτασε και στα προημιτελικά της Ευρωλίγκα, όπου αποκλείστηκε στο πέμπτο παιχνίδι από την ΤΣΣΚΑ. Το καλοκαίρι του 2014, ανέλαβε προπονητής ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς και η ομάδα προχωρά σε ανανέωση, στηριζόμενη σε νέους Έλληνες παίκτες. Η ομάδα ξεπερνώντας το εμπόδιο του Ολυμπιακού (η ένσταση του οποίου απορρίφθηκε), κατέκτησε το κύπελλο Ελλάδας, νικώντας στον τελικό τον Απόλλωνα Πάτρας, 68–53 στο ΟΑΚΑ[28] ενώ έφτασε ξανά στα προημιτελικά της Ευρωλίγκας, δίχως όμως να τα καταφέρει απέναντι στην ΤΣΣΚΑ. Το Μάιο του 2015 απολύθηκε ο Ιβάνοβιτς και αντικαταστάθηκε προσωρινά από το Σωτήρη Μανωλόπουλο και τον Άρη Λυκογιάννη, αλλά η ομάδα δεν κατάφερε να κατακτήσει το πρωτάθλημα.
Τον Ιούνιο του 2015 και μετά την απώλεια του πρωταθλήματος ανακοινώθηκε ο Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς ως ο νέος προπονητής. Η ανακοίνωση του Τζόρτζεβιτς, έφερε ριζικές αλλαγές διώχνοντας όλους τους ξένους του ρόστερ πλην του Τζέιμς Γκιστ και κρατώντας τον ελληνικό κορμό. Ο επαναπατρισμός του Νικ Καλάθη ως ο παίχτης που θα ηγηθεί της ομάδας, αλλά και η απόκτηση 2 πρώην ΝΒΑερς, Αλεξάνταρ Πάβλοβιτς και Μίροσλαβ Ραντούλιτσα, έφερε ενθουσιασμό στις τάξεις των φιλάθλων του Παναθηναϊκού. Στις 23 Σεπτεμβρίου στην ειδική αφιερωματική βραδιά «Honouring our legacy» («Τιμώντας την κληρονομιά μας»), ο Παναθηναϊκός τίμησε τα μέλη της καλύτερης πεντάδας όλων των εποχών στο τμήμα (Διαμαντίδης, Μποντιρόγκα, Αλβέρτης, Φώτσης και Βράνκοβιτς), καθώς και τον ιστορικό πρόεδρο της ΚΑΕ Παύλο Γιαννακόπουλο.[29] Ο Παναθηναϊκός κατάφερε να κερδίσει το κύπελλο Ελλάδας κόντρα στο Φάρο Κερατσινίου με 101–54, καταρρίπτοντας το ρεκόρ μεγαλύτερης διαφοράς σε τελικό κυπέλλου.[30] Στην Ευρωλίγκα μολονότι υπήρξε ενίσχυση του ρόστερ με τους Αμερικάνους Γουίλιαμς, Χάντερ και Χέινς, η ομάδα δεν κατάφερε να προκριθεί στο Φάιναλ Φορ του Βερολίνου, που ήταν και ο μεγάλος στόχος, αφού αποκλείστηκε στα προημιτελικά από την Λαμποράλ Κούτσα με 3–0. Το αποτέλεσμα αυτό έφερε την απόλυση του Τζόρτζεβιτς, και την πρόσληψη του Πεδουλάκη με σκοπό την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ο Παναθηναϊκός όμως μετά από καταπληκτικούς αγώνες και μεγάλη βελτίωση της ομάδας, δεν κατάφερε να κατακτήσει το τρόπαιο του πρωταθλητή. Η σεζόν αυτή ήταν σημαδιακή, καθώς στο τέλος της ο μεγάλος αρχηγός της ομάδας, Δημήτρης Διαμαντίδης, αποσύρθηκε από την ενεργό δράση.
Περίοδος μετά τον Διαμαντίδη
ΕπεξεργασίαΜε την απόσυρση του φυσικού ηγέτη της ομάδας, Δημήτρη Διαμαντίδη, ο Παναθηναϊκός άλλαξε σελίδα και μπήκε σε μια νέα εποχή, στην οποία ο μόνος συνδετικός κρίκος με το ένδοξο παρελθόν ήταν ο Αντώνης Φώτσης, ενώ νέος αρχηγός της ομάδας έγινε ο Νικ Καλάθης.[31] Η διοίκηση της ΚΑΕ, αποφάσισε μερική αύξηση του μπάτζετ για την νέα απαιτητική μορφή της Ευρωλίγκας, αλλά και την επιστροφή στην κορυφή του εγχώριου πρωταθλήματος. Προπονητής παρέμεινε ο Αργύρης Πεδουλάκης, ενώ από τον Ιούλιο η ομάδα ανακοίνωσε αθλητές που είχαν ξεχωρίσει την προηγούμενη χρονιά όπως οι Γιάννης Μπουρούσης, Κρις Σίνγκλετον, Μάικ Τζέιμς, Κέι Σι Ρίβερς, Πατ Καλάθης και Ντεμέτρις Νίκολς. Μετά την ήττα της ομάδας από τον Ολυμπιακό και την απόλυση του Πεδουλάκη, νέος προπονητής, ανέλαβε τον Οκτώβριο του 2016 ο Τσάβι Πασκουάλ. Τον Δεκέμβριο η ομάδα ανακοίνωσε και την απόκτηση ως δανεικού του Αλεσάντρο Τζεντίλε, ο οποίος αποχώρησε δυο μήνες αργότερα. Ο Παναθηναϊκός κατέκτησε για έκτη συνεχή φορά το κύπελλο Ελλάδας κόντρα στον Άρη, πέρασε στην επόμενη φάση της Ευρωλίγκας, τα πλέι–οφς, όπου κέρδισε μεν το πλεονέκτημα έδρας, αλλά αποκλείστηκε από την Φενέρμπαχτσε του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Ωστόσο, ο Παναθηναϊκός κατέκτησε μετά από δύο χρόνια, το 36ο του πρωτάθλημα Ελλάδας, κάνοντας το 3–2 στους τελικούς, εναντίον του Ολυμπιακού, κερδίζοντας το πέμπτο παιχνίδι της σειράς μέσα στην έδρα του αντιπάλου, κάτι που είχε ξαναπετύχει το 1999.[32]
Την σεζόν 2017–18, ο Παναθηναϊκός με τον ίδιο κορμό βασικών παικτών και κάποιες αλλαγές (Βουγιούκας αντί Μπουρούση, προσθήκη Ματ Λοτζέσκι, Μάρκους Ντένμον), έφτασε μέχρι τα προημιτελικά της Ευρωλίγκα, αλλά αποκλείστηκε από την Ρεάλ Μαδρίτης με ήττα 3–1 στη σειρά των αγώνων. Στην Ελλάδα αποκλείστηκε στον ημιτελικό του κυπέλλου από την ΑΕΚ, αλλά κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδας για δεύτερη σερί χρονιά νικώντας τον Ολυμπιακό με σειρά νικών 3–2 στους τελικούς, στη σκιά του θανάτου του ιστορικού προέδρου και ιδιοκτήτη της ομάδας Παύλου Γιαννακόπουλου.[33] Την επόμενη χρονιά μετά από τις κακές εμφανίσεις της ομάδας στην Ευρωλίγκα ο Τσάβι Πασκουάλ απομακρύνεται και προσλαμβάνεται ο Hall of Famer Αμερικάνος προπονητής Ρικ Πιτίνο.[34] Με τον Πιτίνο στον πάγκο επέρχεται αγωνιστική μεταμόρφωση και κάνοντας ένα μεγάλο σερί νικών στην Ευρωλίγκα κατάφερε να μπει την οκτάδα όπου και αποκλείστηκε για δεύτερη σερί χρονιά από την Ρεάλ Μαδρίτης με ήττα 3–0 στη σειρά των αγώνων. Στην Ελλάδα κατέκτησε το νταμπλ, αφού κέρδισε στον τελικό κυπέλλου τον ΠΑΟΚ με 79–73,[35] και κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδας, νικώντας στην σειρά των τελικών τον Προμηθέα Πατρών με 3–0.
Το καλοκαίρι του 2019 επανέρχεται για τρίτη θητεία ο Αργύρης Πεδουλάκης, ενώ η ομάδα έχει ολοκληρώσει μεταγραφές πρώην αθλητών του NBA όπως των Τζίμερ Φρεντέτ, Ουέσλι Τζόνσον. Οι εμφανίσεις δεν είναι οι αναμενόμενες, ο Πεδουλάκης απομακρύνεται και επιστρέφει ο Πιτίνο. Ωστόσο, η σεζόν ακυρώνεται στην Ευρωλίγκα λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού, στην Ελλάδα το πρωτάθλημα διακόπτεται και με σχετική ψηφοφορία μεταξύ των ομάδων του Πρωταθλήματος, ο Παναθηναϊκός αναδείχθηκε πρωταθλητής με ψήφους 13–1 (μόνο οι ίδιοι οι πράσινοι ψήφισαν κατά της απόφασης), όντας στην πρώτη θέση της διοργάνωσης όταν αυτή διεκόπη.[36]
Περίοδος αποστασιοποίησης Γιαννακόπουλου
ΕπεξεργασίαΣτις 9 Ιουνίου 2020, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος σε συνέντευξη τύπου που παραχώρησε, ανακοίνωσε την αποχώρησή του από τον Παναθηναϊκό και έθεσε την ομάδα προς πώληση έναντι 25 εκατομμυρίων ευρώ. Προσωρινά, μέχρι να βρεθεί αγοραστής, η ΚΑΕ θα πορευόταν με ανθρώπους εμπιστοσύνης του Γιαννακόπουλου, χωρίς δική του εμπλοκή.[37][38] Επίσης αποχώρησε ο επί 29 χρόνια γενικός διευθυντής της ομάδας Μάνος Παπαδόπουλος.[39] Το νέο διοικητικό σχήμα της ΚΑΕ, μετά της εξελίξεις αποτελείτο από τον πρόεδρο της ΚΑΕ, Τάκη Τριαντόπουλο, και ως γενικούς διευθυντές τις δυο ιστορικές φυσιογνωμίες του συλλόγου, τους Δημήτρη Διαμαντίδη και Φραγκίσκο Αλβέρτη.[40] Νέος προπονητής ήταν ο Γιώργος Βόβορας. Τον Ιανουάριο του 2021, ο Βόβορας αποτέλεσε παρελθόν από τους πράσινους.[41] Αντικαταστάτης του ως πρώτος προπονητής, προσλήφθηκε ο πρώην αθλητής της ομάδας, Οντέντ Κάτας[42] με τον οποίο ο Παναθηναϊκός, απόντος του Ολυμπιακού, κατέκτησε πρωτάθλημα και κύπελλο. Ωστόσο, παρά την κατάκτηση του νταμπλ, ο Παναθηναϊκός στο τέλος της περιόδου έλυσε τη συνεργασία του με τον Κάτας,[43] και για την επόμενη περίοδο 2021–22 προσελήφθη ο Δημήτρης Πρίφτης[44], με τον οποίο ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το πρώτο του Σούπερ Καπ, το μοναδικό τρόπαιο που έλειπε από τη συλλογή του.[45]
Στις 29 Ιανουαρίου 2021, ο Παναθηναϊκός έγινε η πέμπτη ομάδα που έφτασε τα 500 ματς στην Ευρωλίγκα, έχοντας όμως το τρίτο καλύτερο ποσοστό νικών στην ιστορία.[46]
Στις 12 Απριλίου 2022, μετά την τέταρτη διαδοχική ήττα από τον Ολυμπιακό, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έλυσε την συνεργασία με τους Πρίφτη, Διαμαντίδη και έκανε δεκτή την παραίτηση Τριαντόπουλου, ενώ στον Αλβέρτη έγινε πρόταση να αναλάβει τη θέση του Γενικού Αρχηγού,[47] αλλά ο τελευταίος δεν την αποδέχτηκε, με αποτέλεσμα να βρεθεί εκτός Παναθηναϊκού για πρώτη φορά μετά από 32 χρόνια ανελλιπούς προσφοράς.[48] Προπονητής ανέλαβε εκ νέου ο Γιώργος Βόβορας,[49] με βοηθό τον Χρήστο Σερέλη.[50]
Τον Ιούνιο του 2022 ανακοινώθηκε ως νέος προπονητής ο Μαυροβούνιος Ντέγιαν Ράντονιτς για την σεζόν 2022–23.[51] Όμως παρά την συνεχή οικονομική στήριξη του Γιαννακόπουλου,[52] τα αποτελέσματα ήταν αρνητικά, με αποτέλεσμα ο Παναθηναϊκός να λύσει τον Φεβρουάριο του 2023 την συνεργασία με τον Ράντονιτς.[53] Προπονητής ανέλαβε ο Χρήστος Σερέλης.[54] Ωστόσο, δεν κατάφερε να αποφύγει την απώλεια του πρωταθλήματος.
Περίοδος με προπονητή τον Άταμαν
ΕπεξεργασίαΓια την περίοδο 2023–24, η διοίκηση Γιαννακόπουλου αποφάσισε μεγάλη αύξηση του προϋπολογισμού, προσλαμβάνοντας τον Τούρκο προπονητή Έργκιν Άταμαν, που είχε ήδη κατακτήσει δύο τίτλους Ευρωλίγκας,[55] και στελεχώνοντας την ομάδα με καλαθοσφαιριστές, μεταξύ των οποίων τον Αργεντίνο διεθνή Λούκα Βιλντόζα, τον Αμερικανό Κάιλ Γκάι, τον Ισπανό διεθνή Χουάντσο Ερνανγκόμεθ,[56] MVP του τελικού του Ευρωμπάσκετ 2022,[57] τον Γάλλο διεθνή Ματιάς Λεσόρ, καλύτερο σέντερ της προηγούμενης περιόδου στην Ευρωλίγκα,[58] και τον Έλληνα διεθνή, Κώστα Σλούκα από τον Ολυμπιακό.[59] Τερμάτισε δεύτερος στην κανονική περίοδο της Ευρωλίγκας, συμμετέχοντας στα πλέι οφ της διοργάνωσης για πρώτη φορά από το 2019. Εκεί αντιμετώπισε την Μακάμπι Τελ Αβίβ, την οποία και κέρδισε σε σειρά αγώνων με 3–2, εξασφαλίζοντας την παρουσία του σε Φάιναλ φορ για πρώτη φορά, μετά από 12 χρόνια. Στη διοργάνωση του Φάιναλ φορ του 2024 που διεξήχθη στο Βερολίνο, ο Παναθηναϊκός νίκησε την Φενέρμπαχτσε με 73–57 στα ημιτελικά και την Ρεάλ Μαδρίτης με 95–80 στον τελικό της 26ης Μαΐου, κατακτώντας έτσι την 7η Ευρωλίγκα της ιστορίας του.[60] Όσον αφορά τις εγχώριες διοργανώσεις, ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε να κατακτήσει το Σούπερ Καπ και το Κύπελλο, ωστόσο κατέκτησε το πρωτάθλημα και μάλιστα ανατρέποντας την σειρά με τον Ολυμπιακό από το αρχικό 0–2 εις βάρος του, σε νίκες 3–2.[61][62]
Στις 21 Σεπτεμβρίου 2024 ο Παναθηναϊκός κατέγραψε ένα τεράστιο ρεκόρ στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ με 42.000 θεατές να παρακολουθούν την αναμέτρηση κόντρα στην Παρτιζάν στο Παναθηναϊκό Στάδιο για το 6ο τουρνουά Πάυλος Γιαννακόπουλος.[63] Hταν ο πρώτος αγώνας του συλλόγου στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο μετά τη δεκαετία του 1970.
Έμβλημα
ΕπεξεργασίαΤο έμβλημα του τμήματος καλαθοσφαίρισης του Παναθηναϊκού, έχει εξελιχθεί με το πέρασμα του χρόνου. Στο παρελθόν η ομάδα είχε χρησιμοποιήσει διάφορες παραλλαγές του εμβλήματος. Τη δεκαετία του 2000 χρησιμοποιήθηκε από την ΚΑΕ ΠΑΟ το έμβλημα του ερασιτέχνη ΠΑΟ, ενώ από την περίοδο 2011–12 χρησιμοποιεί διαφορετική εκδοχή του εμβλήματος, με την προσθήκη των αστεριών που υποδηλώνουν των αριθμό των ευρωπαϊκών τίτλων στη διασυλλογική διοργάνωση της Ευρωλίγκας.[64]
Εξέλιξη του εμβλήματος
Επεξεργασία-
1998–2011
-
2011–2024
-
2024–
Ρόστερ
ΕπεξεργασίαΣύνθεση[65]
ΕπεξεργασίαΣύνθεση Παναθηναϊκού (καλαθοσφαίριση ανδρών) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Παίκτες | Τεχνικοί | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Σύνθεση |
Διάγραμμα ομάδας
ΕπεξεργασίαΠροπονητικό επιτελείο
ΕπεξεργασίαΙδιότητα | Ονοματεπώνυμο |
---|---|
Προπονητής | Έργκιν Άταμαν |
Α' Βοηθός προπονητή | Χρήστος Σερέλης |
Β' Βοηθός προπονητή | Σενκ Γιλντιρίμ |
Γ' Βοηθός προπονητή | Βασίλης Σίμτσακ |
Δ' Βοηθός προπονητή | Σάββας Καμπερίδης |
Τεχνικός διευθυντής | Σάνι Μπετσίροβιτς |
Γυμναστής | Δημήτρης Πασπαλάς |
Τεχνικό επιτελείο
ΕπεξεργασίαΙδιότητα | Ονοματεπώνυμο |
---|---|
Γενικός Διευθυντής | Σταύρος Ντίνος |
Φροντιστής | Παναγιώτης Μαντζουρίδης |
Φροντιστής | Άγγελος Αγρογιάννης |
Ιατρικό επιτελείο
ΕπεξεργασίαΙδιότητα | Ονοματεπώνυμο |
---|---|
Ιατρός | Αθανάσιος Κονίδης |
Ιατρός | Ιωάννης Γιαννακόπουλος |
Φυσιοθεραπευτής | Χάρης Γλάρος |
Φυσιοθεραπευτής | Νίκος Μαστρογιαννόπουλος |
Ακαδημίες
ΕπεξεργασίαΙδιότητα | Ονοματεπώνυμο |
---|---|
Υπεύθυνος Ακαδημιών | Μιχάλης Ραχωβίτσας |
Προπονητής Νέων (U22) | Κώστας Παπαδόπουλος |
Εφήβων | Κώστας Παπαδόπουλος |
Παίδων | Βασίλης Γκούμας |
Παμπαίδων | Νίκος Κωστόπουλος |
Τίτλοι
ΕπεξεργασίαΔιεθνείς
Επεξεργασία- 7 Πρωταθλήματα Ευρώπης: 1996, 2000, 2002, 2007, 2009, 2011, 2024
- 1 Διηπειρωτικό Κύπελλο: 1996
Πανελλήνιοι
Επεξεργασία- 40 Πρωταθλήματα Ελλάδας [66]: 1946, 1947, 1950, 1951, 1954, 1961, 1962, 1967, 1969, 1971, 1972, 1973, 1974, 1975, 1977, 1980, 1981, 1982, 1984, 1998, 1999, 2000, 2001, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2013, 2014, 2017, 2018, 2019, 2020,[67] 2021, 2024
- 20 Κύπελλα Ελλάδας: 1979, 1982, 1983, 1986, 1993, 1996, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2019, 2021
- 1 Σούπερ Καπ Ελλάδας: 2021
Νταμπλ και Τριπλ Κράουν
Επεξεργασία- 2 Τριπλ Κράουν: 2007, 2009
- 12 Νταμπλ: 1982, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2013, 2014, 2017, 2019, 2021
Τοπικοί
Επεξεργασία- 3 Πρωταθλήματα Αθηνών-Πειραιώς: 1946, 1950, 1952
- 2 Πρωταθλήματα Αθηνών[68]: 1947, 1948
- 2 Πρωταθλήματα Αθηνών-Πειραιώς β΄ ομάδων: 1950, 1951
- 1 Κύπελλο Ε.Σ.Κ.Α. «Αλ. Αποστολίδης»: 1981
Άλλοι
Επεξεργασία- 1 Κύπελλο ΧΑΝ: 1921 (Σημείωση: Ο Παναθηναϊκός[69], αλλά όχι ο ΕΣΑΚΕ, καταμετρά αυτό το τουρνουά σαν ένα επιπλέον πρωτάθλημα, το οποίο διοργάνωσε η ΧΑΝ το 1921 στο Παναθηναϊκό Στάδιο με τη συμμετοχή τεσσάρων ομάδων)
- 1 Κύπελλο ΟΧΙ: 1961[70]
- 2 Κύπελλα Μαντέλλου: 1947[71], 1953
- 1 Κύπελλο Εορτών: 1952
- 2 Κύπελλα Σπόρτιγκ: 1950, 1959
Τμήματα υποδομών
Επεξεργασία- Πηγή: ιστότοπος sport24.gr [72]
O Παναθηναϊκός έχει κατακτήσει τους κάτωθι τίτλους:
Νέοι
Επεξεργασία- 1 Πρωτάθλημα Κ-21 ΕΣΚΑ: 2016
Έφηβοι
Επεξεργασία- 4 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 2012, 2015, 2016, 2023[73]
- 11 Πρωταθλήματα ΕΣΚΑ: 1991, 1992, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2022, 2023, 2024[74]
- 6 Πρωταθλήματα Αθηνών: 1946, 1947, 1956, 1957, 1960, 1975
- 1 Πρωτάθλημα ΕΣΚΑ Γ΄ κατηγορίας ανδρών: 2013
- 1 Πρωτάθλημα ΕΣΚΑ Δ΄ κατηγορίας ανδρών: 2012
Παίδες
Επεξεργασία- 3 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 2010, 2018, 2020
- 9 Πρωταθλήματα ΕΣΚΑ: 1989, 2001, 2005, 2009, 2010, 2012, 2018, 2020, 2022
- 1 Πρωτάθλημα Αθηνών: 1974
Παμπαίδες
Επεξεργασία- 6 Πρωταθλήματα ΕΣΚΑ: 2007, 2008, 2009, 2010, 2012, 2016
Φιλικοί αγώνες με ομάδες του ΝΒΑ και της Κινέζικης Λίγκας
ΕπεξεργασίαΟ Παναθηναϊκός έχει πραγματοποιήσει δύο επισκέψεις στην Αμερική για να δώσει φιλικούς αγώνες. Το 2003 έπαιξε εναντίον της ομάδας από το Τορόντο του Καναδά. Στις 11 Οκτωβρίου 2007, ο Παναθηναϊκός έπαιξε ενάντιων των Χιούστον Ρόκετς και επτά μέρες μετά, στις 18 Οκτωβρίου 2007 ενάντιων των Σαν Αντόνιο Σπερς.
Επίσης ο Παναθηναϊκός έχει πραγματοποιήσει δύο επισκέψεις στην Κίνα για να προωθήσει το ευρωπαϊκό μπάσκετ στην Ασία. Η πρώτη επίσκεψη έγινε το 2013 όπου έπαιξε εναντίον της Foshan Long Lions. Δύο χρόνια αργότερα ο Παναθηναϊκός μέσω του Euroleague Basketball Asia Tour βρέθηκε αντιμέτωπος με την ομάδα της Zhejiang Lions και των Guangdong Southern Tigers.
Ευρωπαϊκές διακρίσεις
ΕπεξεργασίαΧρονιά | Διάκριση | Πληροφορίες |
---|---|---|
1971–72 | Ημιτελικός | αποκλείστηκε από την Ίνις Βαρέζε, 55–69 στο Βαρέζε, 78–70 στην Αθήνα |
1977–78 | Προημιτελικός | 2η θέση σε όμιλο με τις Γιουγκοπλάστικα, Χόνβεντ και την Σλασκ Βρότσλαβ |
1980–81 | Προημιτελικός | 3η θέση σε όμιλο με τις Μακάμπι Ελίτ Τελ Αβίβ, ΑSPO Τούρ, Σάττον & Κρύσταλ Πάλλας |
1981–82 | Ημιτελικός | 6η θέση σε όμιλο με τις Μακάμπι Ελίτ Τελ Αβίβ, Σκουίμπ Καντού, Παρτιζάν Βελιγραδίου, Μπαρτσελόνα και την EBBC Ντεν Μπος |
1984–85 | Προημιτελικός | αποκλείστηκε από τη Γκραναρόλο Μπολόνια, 88–85 στην Αθήνα, 67–98 στη Μπολόνια |
Χρονιά | Διάκριση | Πληροφορίες |
---|---|---|
1993–94 | Φάιναλ Φορ | 3η θέση στο Τελ Αβίβ. Ήττα 72–77 από τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό, νίκη 100–83 επί της Μπαρτσελόνα στον μικρό τελικό |
1994–95 | Φάιναλ φορ | 3η θέση στη Σαραγόσα. Ήττα 52–58 από τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό, νίκη 91–77 επί της Λιμόζ στον μικρό τελικό |
1995–96 | Πρωταθλητής Ευρώπης | νικώντας 81–71 την ΤΣΣΚΑ στον ημιτελικό και 67–66 τη Μπαρτσελόνα στο τελικό στο Παρίσι |
Χρονιά | Διάκριση | Πληροφορίες |
---|---|---|
1996–97 | Προημιτελικός | αποκλείστηκε από τον Ολυμπιακό με συνολικό σκορ 0–2, 49–69 στην Αθήνα, 57–65 στον Πειραιά |
1999–00 | Πρωταθλητής Ευρώπης | νικώντας 81–71 την Εφές Πίλσεν στον ημιτελικό και 73–67 την Μακάμπι Τελ Αβίβ στο τελικό στη Θεσσαλονίκη |
Χρονιά | Διάκριση | Πληροφορίες |
---|---|---|
2000–01 | Φιναλίστ | νίκη επί της Εφές Πίλσεν 74–66 στον ημιτελικό, ήττα 67–81 από την Μακάμπι Τελ Αβίβ στο τελικό στο Παρίσι |
Χρονιά | Διάκριση | Πληροφορίες |
---|---|---|
2001–02 | Πρωταθλητής Ευρώπης | νικώντας 83–75 την Μακάμπι Τελ Αβίβ στον ημιτελικό και 89–83 τη Κίντερ Μπολόνια στο τελικό στη Μπολόνια |
2004–05 | Φάιναλ φορ | 3η θέση στη Μόσχα. Ήττα 82–91 από την Μακάμπι Τελ Αβίβ στον ημιτελικό, νίκη 94–91 επί της ΤΣΣΚΑ στον μικρό τελικό |
2005–06 | Προημιτελικός | αποκλείστηκε από την Ταουγκρές με συνολικό σκορ 1–2, 84–72 στην Αθήνα, 79–85 στη Βιτόρια, 71–74 στην Αθήνα |
2006–07 | Πρωταθλητής Ευρώπης | νικώντας 67–53 την Ταουγκρές στον ημιτελικό και 93–91 την ΤΣΣΚΑ στο τελικό στην Αθήνα |
2008–09 | Πρωταθλητής Ευρώπης | νικώντας 84–82 τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό και 73–71 την ΤΣΣΚΑ στο τελικό στο Βερολίνο |
2010–11 | Πρωταθλητής Ευρώπης | νικώντας 77–69 την Μοντεπάσκι Σιένα στον ημιτελικό και 78–70 την Μακάμπι Τελ Αβίβ στο τελικό στη Βαρκελώνη |
2011–12 | Φάιναλ φορ | 4η θέση στη Κωνσταντινούπολη. Ήττα 64–66 από την ΤΣΣΚΑ στον ημιτελικό, ήττα 69–74 από την Μπαρτσελόνα στον μικρό τελικό |
2012–13 | Προημιτελικός | αποκλείστηκε από την Μπαρτσελόνα με συνολικό σκορ 3–2, 70–72 και 66–65 στη Βαρκελώνη, 65–63 και 60–70 στην Αθήνα, 53–64 στη Βαρκελώνη |
2013–14 | Προημιτελικός | αποκλείστηκε από την ΤΣΣΚΑ με συνολικό σκορ 3–2, 74–77 και 51–77 στη Μόσχα, 65–59 και 73–72 στην Αθήνα, 44–74 στη Μόσχα |
2014–15 | Προημιτελικός | αποκλείστηκε από την ΤΣΣΚΑ με συνολικό σκορ 3–1, 66–93 και 80–100 στη Μόσχα, 86–85 και 55–74 στην Αθήνα |
2015–16 | Προημιτελικός | αποκλείστηκε από την Λαμποράλ Κούτσα με συνολικό σκορ 3–0, 68–84 και 78–82 στη Βιτόρια, 75–84 στην Αθήνα |
2016–17 | Προημιτελικός | αποκλείστηκε από την Φενέρμπαχτσε με συνολικό σκορ 3–0, 58–71 και 75–80 στη Αθήνα, 61–79 στην Κωνσταντινούπολη |
2017–18 | Προημιτελικός | αποκλείστηκε από την Ρεάλ Μαδρίτης με συνολικό σκορ 3–1, 95–67 και 82–89 στη Αθήνα, 74–81 και 82–89 στην Μαδρίτη |
2018–19 |
Προημιτελικός | αποκλείστηκε από την Ρεάλ Μαδρίτης με συνολικό σκορ 3–0, 72–75 και 63–78 στην Μαδρίτη, 82–89 στην Αθήνα |
2023–24 |
Πρωταθλητής Ευρώπης | νικώντας 73–57 την Φενέρμπαχτσε στον ημιτελικό και 95–80 την Ρεάλ Μαδρίτης στο τελικό στο Βερολίνο |
Χρονιά | Διάκριση | Πληροφορίες |
---|---|---|
1968–69 | Ημιτελικός | αποκλείστηκε από τη Ντιναμό Τιφλίδας, 81–67 στην Αθήνα, 71–103 στην Τιφλίδα |
1979–80 | Προημιτελικός | 3η θέση σε όμιλο με τις Σκουίμπ Καντού, BS Πάρκερ Λέιντεν, Καέν |
1983–84 | Προημιτελικός | 3η θέση σε όμιλο με τις Ρεάλ Μαδρίτης, Σκαβολίνι Πέζαρο, Ρούντα χβέζντα Παρούμπιτσε |
1997–98 | Ημιτελικός | αποκλείστηκε από την Στεφανελ Μιλάνο, 77–58 στην Αθήνα, 61–86 στο Μιλάνο |
Χρονιά | Διάκριση | Πληροφορίες |
---|---|---|
1996 | Πρωταθλητής Ηπείρων | νικώντας την Ολίμπια Βενάδο Τουέρτο με συνολικό σκορ 2–1, 83–89 στο Βενάδο Τουέρτο, 83–78 και 101–76 στην Αθήνα |
Ανά περίοδο
ΕπεξεργασίαΑγωνιστική παρουσία
ΕπεξεργασίαΟ Παναθηναϊκός είναι η μία από τις δύο ομάδες που δεν έχουν απουσιάσει από καμία διοργάνωση του πρωταθλήματος Α' και Α1 κατηγορίας, από την θέσπισή της την περίοδο 1963–64. Από τις 52 αυτές διοργανώσεις, ήταν μέσα στην πρώτη τετράδα της τελικής κατάταξης 46 φορές.
Η χειρότερη θέση που κατέκτησε ήταν η 8η την περίοδο 1991–92. Η μέτρια αυτή θέση (η οποία σε σημαντικό βαθμό επηρεάστηκε κι από ένα μηδενισμό σε αγώνα με τον Πανιώνιο, μηδενισμός ο οποίος μεταφέρθηκε και στη διαδικασία των play off), σήμανε και τη μοναδική φορά από την περίοδο 1967–68 που ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε να εξασφαλίσει τη συμμετοχή του σε κάποιο ευρωπαϊκό κύπελλο, χάνοντας την ευκαιρία για ένα σερί 49 συνεχών συμμετοχών (περιλαμβανομένης και της περιόδου 2015–16).
Ίδρυση ομάδας ως 1957
ΕπεξεργασίαΣε αυτή την χρονική περίοδο είχε τη δυνατότητα συμμετοχής στο τοπικό πρωτάθλημα και στο πανελλήνιο πρωτάθλημα.
Περίοδος | Τοπικό πρωτάθλημα | Πανελλήνιο πρωτάθλημα | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Διοργάνωση | Θέση | Ν. | Η. | Διοργάνωση | Θέση | Ν. | Η. | |
1927–28 ως 1936–37 |
Δεν αγωνίστηκε σε καμία διοργάνωση. | |||||||
1937–38 | Αθήνας–Πειραιά | Αποσύρθηκε | Δεν διεξήχθη | |||||
1938–39 | Αθήνας–Πειραιά | ; | ; | ; | Τελική φάση (Αθήνα) | 7ος | 1 | 2 |
1939–40 | Αθήνας–Πειραιά | ; | ; | ; | Δεν προκρίθηκε | |||
1940–41 ως 1944–45 |
Δεν υπήρξε επίσημη αγωνιστική δραστηριότητα. | |||||||
1945–46 | Αθήνας–Πειραιά | Πρωταθλητής | ; | ; | Τελική φάση (Αθήνα) | Πρωταθλητής | 3 | 0 |
1946–47 | Αθήνας | Πρωταθλητής | ; | ; | Τελική φάση (Αθήνα) | Πρωταθλητής | 6 | 1 |
1947–48 | Αθήνας | Πρωταθλητής | ; | ; | Δεν διεξήχθη | |||
1948–49 | Αθήνας–Πειραιά | 2ος | 14 | 2 | Τελική φάση (Αθήνα) | 4ος | 3 | 3 |
1949–50 | Αθήνας–Πειραιά | Πρωταθλητής | 9 | 1 | Τελική φάση (Αθήνα) | Πρωταθλητής | 7 | 0 |
1950–51 | Αθήνας–Πειραιά | 2ος | 8 | 2 | Τελική φάση (Αθήνα) | Πρωταθλητής | 6 | 0 |
1951–52 | Αθήνας–Πειραιά | Πρωταθλητής | ; | ; | Δεν διεξήχθη | |||
1952–53 | Αθήνας–Πειραιά | 4ος | 9 | 5 | Τελική φάση (Αθήνα) | 2ος | 4 | 1 |
1953–54 | Αθήνας–Πειραιά | ; | ; | ; | Τελική φάση (Αθήνα) | Πρωταθλητής | 7 | 0 |
1954–55 | Αθήνας–Πειραιά | 4ος | 10 | 8 | Τελική φάση (Αθήνα) | 4ος | 2 | 3 |
1955–56 | Αθήνας–Πειραιά | ; | ; | ; | Δεν διεξήχθη | |||
1956–57 | Αθήνας–Πειραιά | 7ος | 7 | 11 | Δεν προκρίθηκε |
1958 ως 1963
ΕπεξεργασίαΣε αυτή τη χρονική περίοδο, είχε τη δυνατότητα συμμετοχής στο τοπικό πρωτάθλημα, το πανελλήνιο πρωτάθλημα και το κύπελλο πρωταθλητριών Ευρώπης.
Περίοδος | Τοπικό πρωτάθλημα | Πανελλήνιο πρωτάθλημα | Κύπελλο πρωταθλητριών | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Διοργάνωση | Θέση | Ν. | Η. | Διοργάνωση | Θέση | Ν. | Η. | Διοργάνωση | Φάση | Ν. | Η. | |
1957–58 | Αθήνας–Πειραιά | 4ος | 12 | 6 | Τελική φάση (Αθήνα) | 5ος | 3 | 3 | Δεν προκρίθηκε | |||
1958–59 | Αθήνας–Πειραιά | 6ος | 8 | 10 | Δεν προκρίθηκε | Δεν προκρίθηκε | ||||||
1959–60 | Αθήνας–Πειραιά | 7ος | ; | ; | Δεν προκρίθηκε | Δεν προκρίθηκε | ||||||
1960–61 | Αθήνας–Πειραιά | 2ος | 15 | 3 | Τελική φάση (Αθήνα) | Πρωταθλητής | 6 | 1 | Δεν προκρίθηκε | |||
1961–62 | Αθήνας–Πειραιά | 3ος | 17 | 5 | Τελική φάση (Θεσσαλονίκη) | Πρωταθλητής | 6 | 3 | Κύπ. πρωταθλητριών | Α΄ φάση | 0 | 2 |
1962–63 | Αθήνας–Πειραιά | 4ος | 15 | 7 | Τελική φάση (;) | 3ος | 4 | 2 | Κύπ. πρωταθλητριών | Φάση των 16 | 0 | 2 |
1964 ως 1975
ΕπεξεργασίαΣε αυτή τη χρονική περίοδο, είχε τη δυνατότητα συμμετοχής στο ελληνικό πρωτάθλημα Α' Εθνικής και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Περίοδος | Πρωτάθλημα Ελλάδας | Ευρωπαϊκές διοργανώσεις | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Διοργάνωση | Θέση | Β. | Ν. | Η. | Διοργάνωση | Φάση | Ν. | Η. | |
1963–64 | Α' Εθνική | 3ος | 30 | 12 | 6 | Δεν προκρίθηκε | |||
1964–65 | Α' Εθνική | 6ος | 26 | 8 | 10 | Δεν προκρίθηκε | |||
1965–66 | Α' Εθνική | 3ος | 32 | 14 | 4 | Δεν προκρίθηκε | |||
1966–67 | Α' Εθνική | Πρωταθλητής | 43 | 21 | 1 | Δεν προκρίθηκε | |||
1967–68 | Α' Εθνική | 2ος | 41 | 19 | 3 | Κύπ. πρωταθλητριών | Φάση των 16 | 2 | 2 |
1968–69 | Α' Εθνική | Πρωταθλητής | 42 | 21 | 2 | Κύπ. κυπελλούχων | Ημιτελική | 5 | 3 |
1969–70 | Α' Εθνική | 2ος | 39 | 17 | 5 | Κύπ. πρωταθλητριών | Φάση των 16 | 1 | 1 |
1970–71 | Α' Εθνική | Πρωταθλητής | 49 | 24 | 2 | Κύπ. κυπελλούχων | Φάση των 16 | 3 | 1 |
1971–72 | Α' Εθνική | Πρωταθλητής | 48 | 23 | 4 | Κύπ. πρωταθλητριών | Ημιτελική | 7 | 4 |
1972–73 | Α' Εθνική | Πρωταθλητής | 50 | 24 | 2 | Κύπ. πρωταθλητριών | Α' φάση | 1 | 1 |
1973–74 | Α' Εθνική | Πρωταθλητής | 41 | 19 | 3 | Κύπ. πρωταθλητριών | Φάση των 16 | 2 | 2 |
1974–75 | Α' Εθνική | Πρωταθλητής | 42 | 20 | 2 | Κύπ. πρωταθλητριών | Β' φάση | 2 | 2 |
1976 ως 1986
ΕπεξεργασίαΣε αυτή τη χρονική περίοδο, είχε τη δυνατότητα συμμετοχής στο ελληνικό πρωτάθλημα Α' Εθνικής, το κύπελλο Ελλάδας και τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Περίοδος | Πρωτάθλημα Ελλάδας | Κύπελλο Ελλάδας | Ευρωπαϊκές διοργανώσεις | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Διοργάνωση | Θέση | Β. | Ν. | Η. | Διοργάνωση | Φάση | Ν. | Η. | Διοργάνωση | Φάση | Ν. | Η. | |
1975–76 | Α' Εθνική | 3ος | 38 | 16 | 6 | Κύπελλο | Δ' φάση | 0 | 1 | Κύπ. πρωταθλητριών | Β' φάση | 1 | 1 |
1976–77 | Α' Εθνική | Πρωταθλητής | 43 | 21 | 1 | Κύπελλο | Δ' φάση | 0 | 1 | Κύπ. Κόρατς | Α' φάση | 1 | 1 |
1977–78 | Α' Εθνική | 2ος | 41 | 19 | 3 | Κύπελλο | Ημιτελική | 3 | 1 | Κύπ. πρωταθλητριών | Α' φάση | 5 | 1 |
1978–79 | Α' Εθνική | 3ος | 47 | 21 | 5 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 5 | 0 | Κύπ. Κόρατς | Β' φάση | 1 | 1 |
1979–80 | Νότιος όμιλος | 1ος | 32 | 16 | 0 | Κύπελλο | Προημιτελική | 2 | 1 | Κύπ. κυπελλούχων | Προημιτελική | 5 | 5 |
Τελική φάση | Πρωταθλητής | 26 | 12 | 2 | |||||||||
1980–81 | Α' Εθνική | Πρωταθλητής | 49 | 23 | 3 | Κύπελλο | Προημιτελική | 3 | 1 | Κύπ. πρωταθλητριών | Α' φάση | 3 | 3 |
1981–82 | Α' Εθνική | Πρωταθλητής | 48 | 22 | 4 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 5 | 0 | Κύπ. πρωταθλητριών | Ημιτελική | 4 | 10 |
1982–83 | Α' Εθνική | 2ος | 47 | 21 | 5 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 5 | 0 | Κύπ. πρωταθλητριών | Α' φάση | 1 | 1 |
1983–84 | Α' Εθνική | Πρωταθλητής | 50 | 25 | 2 | Κύπελλο | Ημιτελική | 3 | 1 | Κύπ. κυπελλούχων | Προημιτελική | 5 | 5 |
1984–85 | Α' Εθνική | 3ος | 47 | 21 | 5 | Κύπελλο | Φιναλίστ | 4 | 1 | Κύπ. πρωταθλητριών | Β' φάση | 2 | 2 |
1985–86 | Α' Εθνική | 4ος | 45 | 19 | 7 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 5 | 0 | Κύπ. κυπελλούχων | Β' φάση | 2 | 2 |
1987 ως σήμερα
ΕπεξεργασίαΣε αυτή τη χρονική περίοδο, έχει τη δυνατότητα συμμετοχής στο ελληνικό πρωτάθλημα Α1 Εθνικής, το κύπελλο Ελλάδας και τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Περίοδος | Α1 - κανονική περίοδος | Α1 - play off | Κύπελλο Ελλάδας | Ευρωπαϊκές διοργανώσεις | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Διοργάνωση | Θέση | Β. | Ν. | Η. | Φάση | Τ.κ. | Ν. | Η. | Διοργάνωση | Φάση | Ν. | Η. | Διοργάνωση | Φάση | Ν. | Η. | |
1986–87 | Α1 Εθνική | 5ος | 26 | 8 | 10 | Ημιτελική | 4ος | 2 | 1 | Σούπερ Καπ | Φιναλίστ | 0 | 2 | Κυπελλούχων | Α' φάση | 1 | 1 |
Κύπελλο | Γ' φάση | 0 | 1 | ||||||||||||||
1987–88 | Α1 Εθνική | 5ος | 28 | 10 | 8 | Πρ., αγ. πρ. | 5ος | 6 | 1 | Κύπελλο | Β' φάση | 0 | 1 | Κόρατς | Α' φάση | 1 | 1 |
1988–89 | Α1 Εθνική | 3ος | 30 | 12 | 6 | Ημιτελική | 3ος | 2 | 2 | Κύπελλο | Ημιτελική | 4 | 1 | Κόρατς | Β' φάση | 2 | 2 |
1989–90 | Α1 Εθνική | 5ος | 35 | 13 | 9 | αγ. πρ. | 5ος | 6 | 0 | Κύπελλο | Προημιτελική | 1 | 1 | Κόρατς | Α' φάση | 1 | 1 |
1990–91 | Α1 Εθνική | 7ος | 33 | 11 | 11 | Θέσεις 5–10 | 7ος | 6 | 4 | Κύπελλο | Ημιτελική | 2 | 1 | Κόρατς | Φάση των 16 | 3 | 7 |
1991–92 | Α1 Εθνική | 8ος | 31 | 10 | 12 | Θέσεις 5–8 | 8ος | 3 | 3 | Κύπελλο | Ημιτελική | 2 | 1 | Κόρατς | Φάση των 16 | 3 | 7 |
1992–93 | Α1 Εθνική | 2ος | 47 | 21 | 5 | Φιναλίστ | 6 | 5 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 4 | 0 | Δεν προκρίθηκε | ||||
1993–94 | Α1 Εθνική | 3ος | 46 | 20 | 6 | Ημιτ., μ. τ. | 3ος | 7 | 4 | Κύπελλο | Β' φάση (2η αγ.) | 0 | 1 | Ευρωπαϊκό πρ. | 3ος | 14 | 7 |
1994–95 | Α1 Εθνική | 2ος | 50 | 24 | 2 | Φιναλίστ | 6 | 3 | Κύπελλο | Β' φάση (2η αγ.) | 1 | 1 | Ευρωπαϊκό πρ. | 3ος | 14 | 7 | |
1995–96 | Α1 Εθνική | 2ος | 47 | 21 | 5 | Φιναλίστ | 6 | 5 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 5 | 0 | Ευρωπαϊκό πρ. | Πρωταθλητής | 15 | 6 | |
1996–97 | Α1 Εθνική | 3ος | 44 | 18 | 8 | Προημιτελική | 5ος | 1 | 2 | Κύπελλο | 4ος | 2 | 2 | Διηπειρωτικό | Κυπελλούχος | 2 | 1 |
Ευρωλίγκα | Προημιτελική | 15 | 5 | ||||||||||||||
1997–98 | Α1 Εθνική | 1ος | 47 | 21 | 5 | Πρωταθλητής | 7 | 4 | Κύπελλο | 4ος | 2 | 2 | Κύπελλο Σαπόρτα | Ημιτελική | 14 | 3 | |
1998–99 | Α1 Εθνική | 2ος | 47 | 21 | 5 | Πρωταθλητής | 7 | 2 | Κύπελλο | Προημιτελική | 2 | 1 | Ευρωλίγκα | Φάση των 16 | 15 | 3 | |
1999–00 | Α1 Εθνική | 2ος | 47 | 21 | 5 | Πρωταθλητής | 7 | 1 | Κύπελλο | Φιναλίστ | 3 | 1 | Ευρωλίγκα | Πρωταθλητής | 19 | 4 | |
2000–01 | Α1 Εθνική | 1ος | 48 | 22 | 4 | Πρωταθλητής | 5 | 2 | Κύπελλο | Φιναλίστ | 3 | 1 | Σουπρολίγκα | Φιναλίστ | 18 | 6 | |
2001–02 | Α1 Εθνική | 2ος | 47 | 21 | 5 | Ημιτελική | 3ος | 0 | 2 | Κύπελλο | 3ος | 3 | 1 | Ευρωλίγκα | Πρωταθλητής | 19 | 3 |
2002–03 | Α1 Εθνική | 1ος | 47 | 21 | 5 | Πρωταθλητής | 7 | 2 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 4 | 0 | Ευρωλίγκα | Τοπ 16 | 14 | 6 | |
2003–04 | Α1 Εθνική | 1ος | 48 | 22 | 4 | Πρωταθλητής | 7 | 1 | Κύπελλο | Β' φάση | 0 | 1 | Ευρωλίγκα | Τοπ 16 | 9 | 11 | |
2004–05 | Α1 Εθνική | 1ος | 48 | 22 | 4 | Πρωταθλητής | 8 | 3 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 5 | 0 | Ευρωλίγκα | 3ος | 15 | 10 | |
2005–06 | Α1 Εθνική | 1ος | 50 | 24 | 2 | Πρωταθλητής | 8 | 0 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 5 | 0 | Ευρωλίγκα | Προημιτελική | 16 | 7 | |
2006–07 | Α1 Εθνική | 1ος | 50 | 24 | 2 | Πρωταθλητής | 8 | 2 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 5 | 0 | Ευρωλίγκα | Πρωταθλητής | 20 | 4 | |
2007–08 | Α1 Εθνική | 1ος | 49 | 23 | 3 | Πρωταθλητής | 8 | 2 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 3 | 0 | Ευρωλίγκα | Τοπ 16 | 15 | 5 | |
2008–09 | Α1 Εθνική | 2ος | 48 | 22 | 4 | Πρωταθλητής | 8 | 1 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 3 | 0 | Ευρωλίγκα | Πρωταθλητής | 17 | 5 | |
2009–10 | Α1 Εθνική | 1ος | 51 | 25 | 1 | Πρωταθλητής | 8 | 1 | Κύπελλο | Φιναλίστ | 3 | 1 | Ευρωλίγκα | Τοπ 16 | 10 | 6 | |
2010–11 | Α1 Εθνική | 2ος | 50 | 24 | 2 | Πρωταθλητής | 8 | 1 | Κύπελλο | Φιναλίστ | 2 | 2 | Ευρωλίγκα | Πρωταθλητής | 16 | 6 | |
2011–12 | Α1 Εθνική | 2ος | 46 | 22 | 2 | Φιναλίστ | 7 | 4 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 3 | 0 | Ευρωλίγκα | 4ος | 14 | 9 | |
2012–13 | Α1 Εθνική | 2ος | 48 | 22 | 4 | Πρωταθλητής | 8 | 0 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 3 | 0 | Ευρωλίγκα | Προημιτελική | 17 | 12 | |
2013–14 | Α1 Εθνική | 1ος | 51 | 25 | 1 | Πρωταθλητής | 8 | 2 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 3 | 0 | Ευρωλίγκα | Προημιτελική | 14 | 15 | |
2014–15 | Α1 Εθνική | 2ος | 49 | 23 | 3 | Φιναλίστ | 5 | 4 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 3 | 0 | Ευρωλίγκα | Προημιτελική | 13 | 15 | |
2015–16 | Α1 Εθνική | 2ος | 51 | 25 | 1 | Φιναλίστ | 6 | 5 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 3 | 0 | Ευρωλίγκα | Προημιτελική | 15 | 12 | |
2016–17 | Α1 Εθνική | 2ος | 51 | 25 | 1 | Πρωταθλητής | 6 | 3 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 3 | 0 | Ευρωλίγκα | Προημιτελική | 19 | 14 | |
2017–18 | Α1 Εθνική | 1ος | 52 | 26 | 0 | Πρωταθλητής | 8 | 2 | Κύπελλο | Ημιτελική | 1 | 1 | Ευρωλίγκα | Προημιτελική | 20 | 14 | |
2018–19 | Α1 Εθνική | 3ος | 43 | 24 | 2 | Πρωταθλητής | 8 | 0 | Κύπελλο | Κυπελλούχος | 4 | 0 | Ευρωλίγκα | Προημιτελική | 16 | 17 | |
2019–20 | Α1 Εθνική | 1ος | 38 | 18 | 2 | Πρωταθλητής[67] | 0 | 0 | Κύπελλο | Προημιτελική | 0 | 1 | Ευρωλίγκα | Διεκόπη | 14 | 14 | |
2020–21 | Α1 Εθνική | 1ος | 42 | 20 | 2 | Πρωταθλητής | 8 | 2 | Σούπερ Καπ | 3ος | 1 | 1 | Ευρωλίγκα | Κανονική Περίοδος | 11 | 23 | |
Κύπελλο | Κυπελλούχος | 3 | 0 | ||||||||||||||
2021–22 | Α1 Εθνική | 2ος | 46 | 22 | 2 | Φιναλίστ | 5 | 5 | Σούπερ Καπ | Κυπελλούχος | 2 | 0 | Ευρωλίγκα | Κανονική Περίοδος | 9 | 19 | |
Κύπελλο | Φιναλίστ | 2 | 1 | ||||||||||||||
2022–23 | Α1 Εθνική | 2ος | 38 | 16 | 6 | Φιναλίστ | 6 | 5 | Σούπερ Καπ | Φιναλίστ | 1 | 1 | Ευρωλίγκα | Κανονική Περίοδος | 9 | 23 | |
Κύπελλο | Ημιτελικός | 1 | 1 | ||||||||||||||
2023–24 | Α1 Εθνική | 1ος | 53 | 26 | 1 | Πρωταθλητής | 7 | 2 | Σούπερ Καπ | Φιναλίστ | 1 | 1 | Ευρωλίγκα | Πρωταθλητής | 28 | 13 | |
Κύπελλο | Φιναλίστ | 2 | 1 |
Συνολικά στατιστικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΕλληνικές διοργανώσεις
ΕπεξεργασίαΔιοργάνωση | Έτη | Συμ/χές | Τίτλοι | Βαθμοί | Νίκες | Ήττες | Σύνολο αγώνων | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Α' Εθνική | 1964–1986 | 23/23 | 12/23 | 996 (-1) | 455 | 87 | 542 | |
μπαράζ Α' Εθνικής | '69, '72, '84 | 3 | 0 | 3 | ||||
Α1 ΕΟΚ | καν. περ. | 1986–1992 | 6/6 | 0/6 | 183 (-1) | 64 | 56 | 120 |
πλέι οφ | 25 | 11 | 36 | |||||
Α1 ΕΣΑΚΕ | καν. περ. | 1992–σήμερα | 32/32 | 21/32 | 1519 | 711 | 104 | 815 |
πλέι οφ | 204 | 77 | 281 | |||||
Εθνικό πρωτάθλημα | καν. περ. | 1964–σήμερα | 61/61 | 33/61 | 2698 (-2) | 1230 | 247 | 1477 |
πλέι οφ (+μπαράζ) | 38/38 | 232 | 88 | 320 | ||||
σύνολο | 61/61 | 2698 (-2) | 1462 | 335 | 1797 | |||
Πανελλήνιο πρωτάθλημα | 1928–1963 | 13/23 | 7/23 | - | 58 | 19 | 77 | |
Κύπελλο Ελλάδας | 1976–σήμερα | 49/49 | 20/49 | 130 | 32 | 162 | ||
Σούπερ Καπ | 1986, 2020–σήμερα | 5/5 | 1/5 | 5 | 5 | 10 |
Θέσεις στο Πρωτάθλημα
ΕπεξεργασίαΘέση | 1η | 2η | 3η | 4η | 5η | 6η | 7η | 8η |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Φορές | 40 | 13 | 9 | 4 | 4 | 1 | 2 | 1 |
Πορεία στο Κύπελλο
ΕπεξεργασίαΣτις πορείες ως την ημιτελική φάση συμπεριλαμβάνονται και οι κατακτήσεις 3ων και 4ων θέσεων.
Πορεία | ΚΥΠ. | ΦΙΝ. | ΗΜ. | ΠΡ. | ΑΠ. |
---|---|---|---|---|---|
Φορές | 20 | 7 | 10 | 5 | 7 |
Πορεία στο Σούπερ Καπ
ΕπεξεργασίαΣτις πορείες ως την ημιτελική φάση συμπεριλαμβάνονται και οι κατακτήσεις 3ων και 4ων θέσεων.
Πορεία | ΚΥΠ. | ΦΙΝ. | ΗΜ. |
---|---|---|---|
Φορές | 1 | 3 | 1 |
Ευρωπαικές διοργανώσεις
ΕπεξεργασίαΔιοργάνωση | Συμ/χές | Νίκες | Ήττες | Σύνολο αγώνων |
---|---|---|---|---|
Πρωταθλητριών / Ευρωλίγκα | 44 | 491 | 335 | 826* |
Κυπελλούχων / Σαπόρτα / Ευρωκύπελλο | 7 | 35 | 20 | 56* |
Κόρατς | 7 | 12 | 20 | 32 |
Σύνολο | 58 | 538 | 375 | 914* |
*Σημείωση: Στο συνολο αγώνων (αλλά όχι στις νίκες ή στις ήττες) συμπεριλαμβάνονται δύο αγώνες του Παναθηναϊκού, οι οποίοι έληξαν ισόπαλοι. Συγκεκριμένα, ένας στο κύπελλο πρωταθλητριών 1971–72 (Σλάβια Πράγας–ΠΑΟ 74–74), κι ένας στο ευρωκύπελλο 1997–98 (Σλασκ Βρότσλαβ–ΠΑΟ 61–61). Οι αγώνες διεξήχθησαν στα πλαίσια διπλών αναμετρήσεων, έτσι δεν χρειάστηκε η διεξαγωγή παράτασης για την ανάδειξη νικητή, καθώς αυτός αναδείχθηκε με βάση το συνολικό αποτέλεσμα των δύο αγώνων (και στις δύο περιπτώσεις ο Παναθηναϊκός ήταν ο τελικός νικητής).
Ατομικές επιτυχίες
ΕπεξεργασίαNaismith Memorial Basketball Hall Of Fame
50 σπουδαιότεροι αθλητές της FIBA
50 σπουδαιότεροι αθλητές της Ευρωλίγκα
- Φραγκίσκος Αλβέρτης
- Νίκος Γκάλης
- Παναγιώτης Γιαννάκης
- Σαρούνας Γιασικέβιτσιους
- Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς
- Μπόζινταρ Μάλκοβιτς
- Ντίνο Ράτζα
Θρύλοι της Ευρωλίγκα
Καλύτερη δεκάδα παικτών στην δεκαετία της Ευρωλίγκα (2000–2010)
Καλύτερη δεκάδα παικτών στην δεκαετία της Ευρωλίγκα (2010–2020)
Καλύτερη ομάδα της Ευρωλίγκα
- Δημήτρης Διαμαντίδης (2007, 2011, 2012, 2013)
- Μάικλ Μπατίστ (2011, 2012)
- Νικ Καλάθης (2018, 2019)
- Βασίλης Σπανούλης (2006, 2009)
- Ντέγιαν Μποντιρόγκα (2002)
- Γιάκα Λάκοβιτς (2005)
- Ραμούνας Σισκάουσκας (2008)
- Νίκολα Πέκοβιτς (2009)
- Στεφάν Λάσμε (2014)
Mr. Europa
- Δημήτρης Διαμαντίδης (2007)
Καλύτερος Ευρωπαίος παίκτης
- Δημήτρης Διαμαντίδης (2007)
- Ντέγιαν Μποντιρόγκα (2002)
MVP Ευρωλίγκα
- Δημήτρης Διαμαντίδης (2011)
MVP Final 4 Ευρωλίγκα
- Δημήτρης Διαμαντίδης (2006–07, 2010–11)
- Βασίλης Σπανούλης (2008–09)
- Ντέγιαν Μποντιρόγκα (2001–02)
- Ζέλικο Ρέμπρατσα (1999–00)
- Ντομινίκ Γουίλκινς (1995–96)
Καλύτερος αμυντικός της Ευρωλίγκα
- Δημήτρης Διαμαντίδης (2004–05, 2005–06, 2006–07, 2007–08, 2008–09, 2010–11)
- Στεφάν Λάσμε (2012–13)
Αρχισκόρερ Ευρωλίγκας
- Νίκος Γκάλης (1993–94)
Προπονητής της χρονιάς στην Ευρωλίγκα
- Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς (2006–07, 2010–11)
Παράγοντες της χρονιάς στην Ευρωλίγκα
- Παύλος Γιαννακόπουλος (2010–11)
- Θανάσης Γιαννακόπουλος (2010–11)
Αρχισκόρερ ελληνικού πρωταθλήματος
- Γιώργος Κολοκυθάς (1966, 1967)
Πρώτος στις ασίστ ελληνικού πρωταθλήματος
- Δημήτρης Διαμαντίδης (2005–06, 2006–07, 2009–10, 2010–11, 2014–15)
- Νικ Καλάθης (2015–16, 2016–17, 2017-18, 2018-19)
- Νίκος Γκάλης (1992–93, 1993–94)
- Βασίλης Σπανούλης (2007–08)
- Μπάιρον Ντίνκινς (1995–96)
Πρώτος ριμπάουντερ ελληνικού πρωταθλήματος
- Στόγιαν Βράνκοβιτς (1993–94, 1995–96)
- Ντίνο Ράτζα (1997–98, 1998–99)
- Αντόνιο Ντέιβις (1991–92)
- Ντέιβιντ Στεργάκος (1987–88)
Πρώτος στα κλεψίματα ελληνικού πρωταθλήματος
- Δημήτρης Διαμαντίδης (2004–05, 2005–06, 2006–07, 2007–08)
- Νικ Καλάθης (2011–12, 2015–16, 2017–18)
Καλύτερος νέος παίκτης ελληνικού πρωταθλήματος
- Αντώνης Φώτσης (2000–01)
Καλύτερη ομάδα ελληνικού πρωταθλήματος
- Δημήτρης Διαμαντίδης (2005, 2006, 2007, 2008, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2016)
- Μάικλ Μπατίστ (2007, 2009, 2010, 2011, 2012)
- Νικ Καλάθης (2017, 2018, 2019)
- Κώστας Τσαρτσαρής (2004)
- Γιάκα Λάκοβιτς (2005)
- Βασίλης Σπανούλης (2005, 2006, 2008, 2009)
- Σαρούνας Γιασικέβιτσιους (2009)
- Ιωάννης Παπαπέτρου (2019, 2021)
- Γιώργος Παπαγιάννης (2021)
- Ντίνος Μήτογλου (2021)
- Ραμούνας Σισκάουσκας (2007)
- Νίκολα Πέκοβιτς (2009)
- Ντρου Νίκολας (2010)
- Στεφάν Λάσμε (2013, 2014)
- Γιόνας Ματσιούλις (2014)
- Λουκάς Μαυροκεφαλίδης (2015)
- Κρις Σίνγκλετον (2017, 2018)
Καλύτερος αμυντικός ελληνικού πρωταθλήματος
- Δημήτρης Διαμαντίδης (2011)
- Νικ Καλάθης (2016, 2017, 2018)
- Στεφάν Λάσμε (2013, 2014)
- Χάουαρντ Σαντ-Ρος (2021)
Πιο βελτιωμένος παίκτης ελληνικού πρωταθλήματος
- Νικ Καλάθης (2011)
Πιο δημοφιλής παίκτης ελληνικού πρωταθλήματος
- Δημήτρης Διαμαντίδης (2016)
- Νικ Καλάθης (2018, 2019)
- Μάριο Χέζονια (2021)
Πιο θεαματικός παίκτης ελληνικού πρωταθλήματος
- Μάικ Τζέιμς (2017)
- Θανάσης Αντετοκούνμπο (2018, 2019)
- Μάριο Χέζονια (2021)
Προπονητής της χρονιάς
- Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς (2007, 2009, 2011)
- Αργύρης Πεδουλάκης (2013)
- Τσάβι Πασκουάλ (2017, 2018)
- Δημήτρης Διαμαντίδης (2006, 2007, 2008, 2011, 2014)
- Νικ Καλάθης (2017, 2018, 2019)
- Στεφάν Λάσμε (2013)
- Μάικλ Μπατίστ (2010)
- Ιωάννης Παπαπέτρου (2021)
- Βασίλης Σπανούλης (2009)
- Γιάκα Λάκοβιτς (2005)
- Φραγκίσκος Αλβέρτης (2003)
- Ζέλικο Ρέμπρατσα (2000)
- Ντέγιαν Μποντιρόγκα (1999)
Πολυτιμότερος παίκτης των τελικών
- Δημήτρης Διαμαντίδης (2006, 2007, 2008, 2009, 2011, 2014)
- Ντέγιαν Μποντιρόγκα (1999, 2000)
- Γιάκα Λάκοβιτς (2003, 2005)
- Στεφάν Λάσμε (2013)
- Μάικλ Μπατίστ (2010)
- Νίκος Χατζηβρέττας (2004)
- Ζέλικο Ρέμπρατσα (2001)
- Ντίνο Ράτζα (1998)
MVP Κυπέλλου Ελλάδας
- Δημήτρης Διαμαντίδης (2009, 2016)
- Κώστας Τσαρτσαρής (2006, 2007, 2008)
- Φραγκίσκος Αλβέρτης (2003)
- Νικ Καλάθης (2019)
- Σαρούνας Γιασικέβιτσιους (2012)
- Ιωάννης Παπαπέτρου (2021)
- Ρόκο Ούκιτς (2013)
- Ραμέλ Κάρι (2014)
- Λουκάς Μαυροκεφαλίδης (2015)
- Τζέιμς Φελντίν (2017)
- Γιάκα Λάκοβιτς (2005)
- Ζέλικο Ρέμπρατσα (2000)
- Ντομινίκ Γουίλκινς (1996)
Πρώτος σκόρερ τελικού Κυπέλλου Ελλάδος
- Δημήτρης Διαμαντίδης (2009, 2013)
- Φραγκίσκος Αλβέρτης (2003)
- Κώστας Τσαρτσαρής (2006)
- Ιωάννης Παπαπέτρου (2021)
- Ζέλικο Ρέμπρατσα (2000)
- Νίκος Γκάλης (1993)
- Ντομινίκ Γουίλκινς (1996)
- Ραμέλ Κάρι (2014)
- Ντέιβιντ Στεργάκος (1986)
- Τάκης Κορωναίος (1983)
Διακεκριμένοι αθλητές
ΕπεξεργασίαΚατά σειρά ένταξης στο σύλλογο και σύμφωνα με την ΚΑΕ Παναθηναϊκός:[75]
- Φαίδωνας Ματθαίου (1949–1955)
- Γιώργος Κολοκυθάς (1966–1973)
- Τάκης Κορωναίος (1968–1986, αγων. έτος 1989–90)
- - Χρήστος Κέφαλος (1969–1978)
- Δημήτρης Κοκολάκης (1969–1983)
- Απόστολος Κόντος (1969–1983)
- Μέμος Ιωάννου (1974–1990)
- - Ντέιβιντ Στεργάκος (1978–1991)
- Φραγκίσκος Αλβέρτης (1990–2009)
- Αντόνιο Ντέιβις (1990–1992)
- Στόγιαν Βράνκοβιτς (1992–1996)
- - Νίκος Γκάλης (1992–1994)
- Ντομινίκ Ουίλκινς (αγων. έτος 1995–96)
- Μπάιρον Σκοτ (αγων. έτος 1997–98)
- Ντέγιαν Μποντιρόγκα (1998–2002)
- Ζέλικο Ρέμπρατσα (1999–2001)
- , Ντάριλ Μίντλετον (2000–2005)
Επίσης:[76]
- Παναγιώτης Γιαννάκης (1994–1996)
- Ντίνο Ράτζα (1997–1999)
- Φάνης Χριστοδούλου (1997–98)
- Όντεντ Κάτας (1999–2001)
- - Μάικ Μπατίστ (2003–2012, 2013–14)
- Δημήτρης Διαμαντίδης (2004–2016)
- Τόνι Ντελκ (2006–07)
- Σαρούνας Γιασικέβιτσιους (2007–2010, 2011–2012)
Σε ψηφοφορία αθλητικής εφημερίδας τον Ιούλιο του 2009, οι αναγνώστες της ανέδειξαν 14 καλαθοσφαιριστές του Παναθηναϊκού ανάμεσα στις 100 σημαντικότερες προσωπικότητες κατά τον πρώτο αιώνα ζωής του συλλόγου. Εκτός των προαναφερόμενων Αλβέρτη στη θέση #1 και Διαμαντίδη (#12), Κόντου (#17), Μποντιρόγκα (#28), Βράνκοβιτς (#31), Κολοκυθά (#41), Γκάλη (#47), Ουίλκινς (#56), Μπατίστ (#58), Κορωναίου (#60), επιλέχθηκαν ακόμη οι:[77]
- #44 Γιώργος Βασιλακόπουλος (1958–1967)
- #51 Λιβέρης Ανδρίτσος (1982–1992)
- #94 Έντγκαρ Τζόουνς (1988–1990)
- #62 Αντώνης Φώτσης (1997–2001, αγων. έτος 2002–03, 2008–2011 και (2013–2017)
Αθλητές του Π.Α.Ο. ενταγμένοι στο Naismith Memorial Basketball Hall of Fame
Επεξεργασία- Ντομινίκ Ουίλκινς (2006)[78]
- Νίκος Γκάλης (2017)[79]
Αθλητές του Π.Α.Ο. ενταγμένοι στο FIBA Hall of Fame
Επεξεργασία- Νίκος Γκάλης[80] (2007)[81]
- Αλεξάντερ Βολκόφ[82] (2020)[81]
- Παναγιώτης Γιαννάκης[83] (2021)[81]
Αποσυρθέντες αριθμοί
ΕπεξεργασίαΝούμερο | Παίκτης | Θέση | Θητεία | Ημερομηνία απόσυρσης |
---|---|---|---|---|
1 | Αφιερωμένο στους οπαδούς της ομάδας και στη Θύρα 13 | |||
4 | Φραγκίσκος Αλβέρτης | SF | 1990–2009 | 11 Οκτωβρίου 2009 [84] |
13 | Δημήτρης Διαμαντίδης | PG | 2004–2016 | 17 Σεπτεμβρίου 2016 [85] |
Καλύτερη Πεντάδα
ΕπεξεργασίαΣτις 23 Σεπτεμβρίου 2015 η ομάδα του Παναθηναϊκού τίμησε την καλύτερη πεντάδα των τελευταίων 25 χρόνων στην αφιερωματική βραδιά Honouring our Legacy. Η πεντάδα βγήκε έπειτα από ψηφοφορία αναγνωστών αθλητικής ιστοσελίδας του Παναθηναϊκού.[86]
Στην μεγάλη εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο ΟΑΚΑ τιμήθηκαν ως:[87]
- Πόιντ γκαρντ: Δημήτρης Διαμαντίδης
- Σούτινγκ γκαρντ: Ντέγιαν Μποντιρόγκα
- Σμολ φόργουορντ: Φραγκίσκος Αλβέρτης
- Πάουερ φόργουορντ: Αντώνης Φώτσης
- Σέντερ: Στόγιαν Βράνκοβιτς
Αρχηγοί ομάδας
Επεξεργασία- Τάκης Κορωναίος (1983–1985)
- Μέμος Ιωάννου (1985–1990)
- Ντέιβιντ Στεργάκος (1990–1991)
- Λιβέρης Ανδρίτσος (1991–1992)
- Νίκος Γκάλης (1992–1994)
- Παναγιώτης Γιαννάκης (1994–1996)
- Νίκος Οικονόμου (1996–1997)
- Κώστας Παταβούκας (1997–1999)
- Φραγκίσκος Αλβέρτης (1999–2009)
- Δημήτρης Διαμαντίδης (2009–2016)
- Νικ Καλάθης (2016–2017)
- Ίαν Βουγιούκας (2017[88]–2018[89])
- Νικ Καλάθης (2018–2020)
- Ιωάννης Παπαπέτρου (2020–2022)
- Γιώργος Παπαγιάννης (2022–2023)
- Κώστας Σλούκας (2023–)
Διακεκριμένοι προπονητές
ΕπεξεργασίαΟι εξής έχουν από τουλάχιστον έναν τίτλο ή μία διάκριση κατά τη θητεία τους στην τεχνική ηγεσία του συλλόγου:
Ονοματεπώνυμο | Διάστημα/τα | Πρωταθλητής Ελλάδας |
Κυπελλούχος Ελλάδας |
Πρωταθλητής Ευρώπης |
Σούπερ Καπ Ελλάδας | Άλλες διεθνείς διακρίσεις |
---|---|---|---|---|---|---|
- Μίσσας Πανταζόπουλος | 1945–1951 | 1950, 1951 |
4: 1946, 1947,– | – | ||
; | ; | 1: 1954 | – | – | ||
Νίκος Μήλας | 1960–1961 | 1: 1961 | – | – | ||
1963–1965 | 0 | – | – | |||
χρονιά 1975–1976 | 0 | 0 | 0 | |||
Κίμων Αγάθος | χρονιά 1961–1962 | 1: 1962 | – | 0 | ||
Κώστας Μουρούζης | 1966–1974 | 1971, 1972, 1973, 1974 |
6: 1967, 1969,– | 0 | ημιτελικά Κυπελλούχων 1969, ημιτελικά Πρωταθλητριών 1972 | |
χρονιά 1986–1987 | 0 | 0 | – | |||
Ρίτσαρντ Ντουξάιρ | χρονιά 1974–1975 | 1: 1975 | – | 0 | ||
χρονιά 1987–1988 | 0 | 0 | – | |||
Κώστας Αναστασάτος | 1976–1977 | 1: 1977 | 0 | – | ||
Κώστας Πολίτης | 1978 ή 1979–1982 | 3: 1980, 1981, 1982 |
2: 1979, 1982 | 0 | 6η θέση Πρωταθλητριών 1982 | |
1993–1994 ή 1995 | 0 | 0 | 0 | 3ος Ευρωπαϊκού πρωταθλ. 1994 | ||
- Χρήστος Κέφαλος | χρονιά 1982–1983 | 0 | 1: 1983 | 0 | ||
Μιχάλης Κυρίτσης | 1977–1978 ή 1979 | 0 | 0 | 0 | ||
1983–1986 | 1: 1984 | 1: 1986 | 0 | |||
χρονιά 1988–1989 | 0 | 0 | – | |||
τέλος 1996–1997 | 0 | – | – | |||
Ζέλικο Παβλίσεβιτς | 1991–1993 | 0 | 1: 1993 | – | ||
Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου | β' μισό 1994–1995 | 0 | – | 0 | 3ος Ευρωπαϊκού πρωταθλ. 1995 | |
Μπόζινταρ Μάλκοβιτς | 1995–1997 | 0 | 1: 1996 | 1: 1996 | νικητής Διηπειρωτικού κυπ. 1996 | |
, |