Πατριάρχης Γερμανός Δ΄
Ο Γερμανός Δ΄ (1790–1853) διετέλεσε δύο φορές Οικουμενικός Πατριάρχης, κατά τα έτη 1842-1845 και 1852-1853.
| Πατριάρχης Γερμανός Δ΄ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Γερμανός Δ΄ (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1790 Κωνσταντινούπολη |
| Θάνατος | 16 Σεπτεμβρίου 1853 Κωνσταντινούπολη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Οθωμανική Αυτοκρατορία Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ορθόδοξος ιερέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η ζωή του
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στην συνοικία Βαλατά (Μπαλάτ) της Κωνσταντινούπολης[1] το 1788[α] και οι γονείς του ονομάζονταν Ιωάννης και Ελένη[3]. Περί το 1825, επί Πατριαρχίας Χρυσάνθου έγινε Μέγας Πρωτοσύγκελλος του Πατριαρχείου.
Τον Αύγουστο του 1826, μετά την παραίτηση του Μητροπολίτη Βιδύνης Παϊσίου, εξελέγη διάδοχός του ο Γερμανός. Παρέμεινε στην επαρχία αυτή ως το 1830, οπότε και εξορίστηκε συνεπεία του Ρωσοτουρκικού Πολέμου του 1828 και του ανερχόμενου βουλγαρικού εθνικισμού[4]. Κατόπιν διέμεινε στην Κωνσταντινούπολη μέχρι τον Μάιο του 1831, οπότε εξελέγη Μητροπολίτης Δράμας. Στις 22 Νοεμβρίου 1835 εξελέγη Μητροπολίτης Δέρκων μετά τον θάνατο του προκατόχου του, Νικηφόρου[5].
Στις 12 Ιουνίου 1842[3], μετά τον θάνατο του Ανθίμου Ε΄, εξελέγη για πρώτη φορά Οικουμενικός Πατριάρχης και παρέμεινε στο Θρόνο μέχρι τις 18 Απριλίου 1845, οπότε παραιτήθηκε επικαλούμενος φόρτο εργασίας[β]. Κατόπιν αποσύρθηκε στην οικία του στο Βεβέκιο του Βοσπόρου. Την 1η Νοεμβρίου 1852, μετά την απομάκρυνση από τον θρόνο του Ανθίμου Δ΄, επανεξελέγη Πατριάρχης και παρέμεινε στον θρόνο μέχρι τον θάνατό του, στις 16 Σεπτεμβρίου 1853[7]. Ετάφη στον περίβολο της Ιεράς Μονής Ζωοδόχου Πηγής στο Μπαλουκλί[8].
Το έργο του
ΕπεξεργασίαΚατά τη διάρκεια της Πατριαρχίας του ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για τους φτωχούς. Ίδρυσε ναούς, σχολεία, βιβλιοθήκες, ορφανοτροφεία[9] και το όνομά του συνδέθηκε με τη μόρφωση του Ορθόδοξου κλήρου, καθώς ήταν ο ιδρυτής της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης στην εκεί μονή της Αγίας Τριάδας, στο λεγόμενο λόφο της Ελπίδας. Όταν επισκέφθηκε την εγκαταλελειμένη Μονή το 1842, είδε κατεστραμμένες και ερειπωμένες τις εγκαταστάσεις της και αφού πήρε άδεια από τις τουρκικές αρχές, προχώρησε στην ίδρυση και ανοικοδόμησή της[10]. Η Σχολή λειτούργησε ανελλιπώς μέχρι το 1971, οπότε έκλεισε με νόμο και για όλα αυτά τα χρόνια φοίτησαν εκεί θεολόγοι, ιερείς, επίσκοποι και πατριάρχες.
Υποσημειώσεις και παραπομπές
ΕπεξεργασίαΥποσημειώσεις
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Σάρδεων και Πισιδίας 1931, σελ. 7.
- ↑ Μανουήλ Γεδεών, Αρχείον εκκλησιαστικής ιστορίας, τόμ. Α΄, σελ. 282
- ↑ 3,0 3,1 Μανουήλ Γεδεών, σελ. 695.
- ↑ Σάρδεων και Πισιδίας 1931, σελ. 9.
- ↑ Σάρδεων και Πισιδίας 1931, σελ. 13.
- ↑ Σάρδεων και Πισιδίας 1931, σελ. 25.
- ↑ Μανουήλ Γεδεών, σελ. 699.
- ↑ Σάρδεων και Πισιδίας 1931, σελ. 17.
- ↑ Σάρδεων και Πισιδίας 1931, σελ. 35-36.
- ↑ «Ιερά Θεολογική Σχολή Χάλκης». Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2022.
Πηγές
Επεξεργασία- Γεδεών, Μανουήλ (1885). Πατριαρχικοί Πίνακες: Ειδήσεις ιστορικαί βιογραφικαί περί των Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως: από Ανδρέου του Πρωτοκλήτου μέχρις Ιωακείμ Γ' του από Θεσσαλονίκης, 36-1884. Κωνσταντινούπολη: Lorenz & Keil.
- Σάρδεων και Πισιδίας, Γερμανός (1931). Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Γερμανός Δ' (ο από Δέρκων) (PDF). Τύποις «Φαζιλέτ» Τάσσου Βακαλοπούλου. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 26 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2020.