Η παύλα ( ή ) είναι σημείο στίξης που μεταξύ άλλων χρησιμοποιείται εντός διαλόγου, ώστε να φανεί ότι αλλάζει πρόσωπο (η απλή παύλα· ενώ υπάρχει και η διπλή). Στα ψηφιακά έγγραφα και στους υπολογισμούς πολλές φορές αντικαθίσταται από το ενωτικό/μείονενωτικό-πλην), το οποίο είναι το μοναδικό σχετικό σύμβολο που υπάρχει στα πληκτρολόγια, και καθιερώθηκε να αντιπροσωπεύει είτε το ενωτικό (-) είτε το σύμβολο της αφαίρεσης, το μείον (-).[1]

Περιγραφή

Επεξεργασία
 
Οι χαρακτήρες για το σύμβολο του συν και του μείον ή ενωτικού

Η χρήση ενός μοναδικού χαρακτήρα για το ενωτικό και το μείον ήταν ένας συμβιβασμός που έγινε στις πρώτες μέρες της εφεύρεσης των γραφομηχανών σταθερού πλάτους και των οθονών ηλεκτρονικών υπολογιστών.[2] Ωστόσο, με τη σωστή στοιχειοθέτηση και τον γραφικό σχεδιασμό, υπάρχουν ξεχωριστοί χαρακτήρες για το ενωτικό, τις παύλες και το σύμβολο μείον. Η χρήση του ενωτικού/μείον εξακολουθεί να υφίσταται σε πολλά περιβάλλοντα, γιατί είναι εύκολο να εισαχθεί από τα πληκτρολόγια και βρίσκεται στην ίδια θέση σε όλα τα κοινά σύνολα χαρακτήρων.

Ως σύμβολο του μείον

Επεξεργασία

Οι περισσότερες γλώσσες προγραμματισμού, αφού περιορίζονται σε εφταψήφια ASCII, χρησιμοποιούν το ενωτικό/μείον αντί για τον χαρακτήρα Unicode 2212, που υποδηλώνει αφαίρεση και αρνητικούς αριθμούς.[3][4]

Το σύμβολο μείον έχει ονομαστικά το ίδιο πλάτος με το σύμβολο συν. Σε αναλογικές γραμματοσειρές είναι μεγαλύτερο από ένα ενωτικό/μείον.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. Jukka K. Korpela (2006). Unicode explained. O'Reilly. σελ. 382. ISBN 978-0-596-10121-3. 
  2. The Evolution of Character Codes, 1874-1968. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-03-18. https://web.archive.org/web/20170318185346/http://trafficways.org/ascii/ascii.pdf. Ανακτήθηκε στις 2016-11-16. 
  3. C Reference Manual. c. 1975. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-04-03. https://web.archive.org/web/20170403063708/https://www.bell-labs.com/usr/dmr/www/cman.pdf. Ανακτήθηκε στις 2016-12-07. 
  4. «Haskell 2010 Language Report» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 4 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2016. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία