Παύλος Γ΄ της Νάπολης

επίσκοπος Νάπολης και άγιος

Ο Παύλος Γ΄΄ ή Παύλος ο νεότερος (λατινικά : Paulus III), (απεβίωσε στις 17 Φεβρουαρίου 810 στη Νάπολη), ήταν επίσκοπος της Νεαπόλεως από το 799 έως το 810[1][2]. Τιμάτε ως άγιος από την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία στις 17 Φεβρουαρίου[3].

Παύλος Γ΄
Γενικές πληροφορίες
Θάνατος17  Φεβρουαρίου 810
Νάπολη
Χώρα πολιτογράφησηςΒυζαντινή Αυτοκρατορία
Eορτασμός αγίου17 Φεβρουαρίου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταιερέας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαεπίσκοπος (799–810)

Βιογραφία Επεξεργασία

Η κύρια ιστορική πηγή για τον Παύλο Γ' τον Νεότερο είναι το δεύτερο μέρος των «Πράξεων των Επισκόπων της Νάπολης» που έγραψε ο Ιωάννης ο Διάκονος στα τέλη του 9ου αιώνα

Δεν υπάρχουν πληροφορίες για την καταγωγή του Παύλου Γ', το 799 όταν πέθανε ο Ναπολιτάνος ​​επίσκοπος Στέφανος Β', άρχισαν διαφωνίες μεταξύ των Ναπολιτάνων για το ποιος να αναλάβει την επισκοπική έδρα που είχε μείνει κενή. Ο Δούκας Θεοφύλακτος Β΄, παντρεμένος με την κόρη του εκλιπόντος επισκόπου Ευπραξία, ήθελε να διαχειρίζεται ο ίδιος τον πλούτο της επισκοπής Νεάπολης και ως εκ τούτου απέρριψε όλους τους υποψηφίους που του παρουσιάστηκαν. Ως αποτέλεσμα, η αντιπαράθεση μεταξύ του δούκα και του κλήρου οδήγησε σε εξέγερση. Θέλοντας να βάλει τέλος στην αναταραχή, ο Θεοφύλακτος Β' και ο κλήρος απευθύνθηκαν στη Δούκισσα Ευπραξία για μεσολάβηση. Αυτή πρότεινε, γνωστός για τη μεγάλη του ευσέβεια, τον Παύλο. Αν και ήταν λαϊκός και χήρος, όλοι οι Ναπολιτάνοι συμφώνησαν να τον ενθρονίσουν στην επισκοπική έδρα. Ο διορισμός επισκόπων προσώπων που δεν είχαν προηγουμένως πνευματική αξιοπρέπεια ήταν συνήθης πρακτική για το Βυζάντιο, μέρος των ιταλικών κτήσεων του οποίου ήταν η Νάπολη. Ωστόσο, ένας τέτοιος διορισμός δεν ανταποκρινόταν στα έθιμα που είχε εγκρίνει η Αγία Έδρα, και ως εκ τούτου ο Θεοφύλακτος Β' έπρεπε να λάβει τη συγκατάθεσή για την ανάδειξη του Παύλου στην επισκοπή από τον Πάπα Λέοντα Γ'. Ο ίδιος, επιθυμώντας να παράσχει μια τόσο πολύτιμη υπηρεσία στον δούκα για να ενισχύσει περαιτέρω τη σύνδεση των Ναπολιτάνων με τη Ρώμη, τον Μάρτιο του 800 ενέκρινε τον Παύλο Γ' για επίσκοπο[3][4][5].

Παρά το γεγονός ότι ο Παύλος Γ' δεν ήταν προηγουμένως κληρικός, έδειξε θρησκευτικό ζήλο. Έχοντας γίνει επίσκοπος, ο Παύλος φρόντιζε ακούραστα να βοηθάει τους φτωχούς και τους μειονεκτούντες από τα κεφάλαια που περίσσεψαν από τον προκάτοχό του, χρηματοδότησε την ανέγερση νέων και την επισκευή παλαιών εκκλησιών. Με εντολή του Παύλου, αρκετοί Ναπολιτάνικοι ναοί διακοσμήθηκαν πλούσια και μια μεγάλη βιβλιοθήκη ιδρύθηκε στην επισκοπική κατοικία. Με τις προσπάθειες του επισκόπου χτίστηκε και ένα φιλόξενο σπίτι που προοριζόταν για πρέσβεις και εμπόρους που έρχονταν στη Νεάπολη. Ο Παύλος Γ' μόνασε την ευεργέτη του Ευπραξία, που έμεινε χήρα το 801, και την έκανε ηγουμένη της μονής της Παναγίας[3][4].

Ο Παύλος Γ' διατηρούσε επίσης καλές σχέσεις με τον δούκα Άνθιμο. Με εντολή αυτού του ηγεμόνα της Νάπολης, χτίστηκε στην πόλη μια πλούσια διακοσμημένη εκκλησία, που καθαγιάστηκε προς τιμή του Αγίου Παύλου. Ίσως χτίστηκε στη θέση ρωμαϊκού ναού των Διοσκούρων. Ο Άνθιμος μετέφερε επίσης στη Ναπολιτάνικη επισκοπή το μοναστήρι του Αγίου Ανδρέα, που ανήκε παλαιότερα στην Αγία Έδρα [6][7].

Στις Πράξεις των Ναπολιτανών Επισκόπων αναφέρεται λανθασμένα ότι ο Παύλος Γ' κυβέρνησε την επισκοπή της Νεάπολης για είκοσι χρόνια, τέσσερις μήνες και έξι ημέρες: μάλιστα, πέθανε στις 17 Φεβρουαρίου 810. Μετά το θάνατο του Παύλου Γ', προέκυψαν σοβαρές διαφωνίες μεταξύ των Ναπολιτάνων για το ποιος έπρεπε να είναι ο διάδοχός του. Αρχικά, ο διάκονος Τιβέριος εξελέγη επίσκοπος, αλλά ο δούκας Άνθιμος δεν υποστήριξε την υποψηφιότητά του και στη συνέχεια, με τη σύμφωνη γνώμη του Πάπα Λέοντα Γ', ο Ούρσος Β'[3][4]έγινε ο νέος επικεφαλής της επισκοπής Νεάπολης.

Λίγο μετά το θάνατό του, ο Παύλος άρχισε να τιμάται από τους Ναπολιτάνους ως άγιος. Αυτό αποδεικνύεται από την αναφορά του ονόματός του στο μαρτυρολόγιο στο «Μαρμάρινο Ημερολόγιο» που έγινε τον 9ο αιώνα. Η εορτή του Αγίου Παύλου Γ' του Νεότερου εορτάζεται στις 17 Φεβρουαρίου[3].

Προκάτοχος
Στέφανος Β΄
Επίσκοπος Νάπολης
799-810
Διάδοχος
Όρσος Β΄

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Cronotassi dei Vescovi, Chiesa di Napoli
  2. Francesco Ceva Grimaldi (marchesi di Pietracatella.), Memorie storiche della città di Napoli
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Zigarelli D. M., Biografie dei vescovi e arcivescovi della Chiesa di Napoli, Napoli, Stabilimento tipografico di G. Gioja, 1861, page 31—32
  4. 4,0 4,1 4,2 Schipa 1923, σελ. 43—44.
  5. Berto L. A., Giovanni Diacono , Roma, Istituto dell’Enciclopedia Italiana, Dizionario Biografico degli Italiani, 2001, volume 56
  6. Schipa 1923, σελ. 46—47.
  7. Petrucci di Armando, Antimo, Dizionario Biografico degli Italiani, Roma, Istituto dell’Enciclopedia Italiana, 1961, volume 3