Περί παρασίτου, ότι τέχνη η παρασιτική
Ο Περί παρασίτου, ότι τέχνη η παρασιτική είναι διάλογος του Λουκιανού που γράφτηκε κατ΄ άλλους όταν ήδη ήταν σε πολύ προχωρημένη ηλικία[1] και κατ' άλλους θεωρείται έργο των νεανικών του χρόνων.[2] Πάντως στα χρόνια που έζησε ο Λουκιανός (120-192 μ.Χ) οι κόλακες και οι παράσιτοι είχαν γίνει μια κοινωνική πληγή προπαντός ως «κυνηγοί κληρονομιών» (λατ. captatores= θηρευτές) κι είχαν κάμει τον μυσαρό παρασιτισμό τους τέχνη.[3] Ο Αλκίφρων αργότερα έγραψε Επιστολάς παρασίτων.
| Συγγραφέας | Λουκιανός |
|---|---|
| Τίτλος | Περὶ Παρασίτου ὅτι Τέχνη ἡ Παρασιτική De Parasito |
| Γλώσσα | αρχαία ελληνικά |
| Θέμα | parasite |
| δεδομένα () | |
Ο παράσιτος ήταν τότε ο πιο συνηθισμένος τύπος κόλακα, προσκολλημένος σ' έναν άτεκνο πλούσιο για να τον κληρονομήσει. Η κοινωνική αυτή μάστιγα των παρασίτων και του παρασιτισμού είναι ένας άλλος στόχος της σάτιρας του Λουκιανού. Οι παράσιτοι κατέστρεψαν τον Τίμωνα[4] και όταν αυτός έγινε πάλι πλούσιος, αυτοί ξαναήρθαν. Στο διάλογο Τόξαρις ή Περί φιλίας[5] βλέπουμε τι έπαθε ένας από τους παρασίτους ένας νεαρός πλούσιος. Σε τέσσερεις Νεκρικούς διαλόγους «Πλούτωνος και Ερμού», «Τερψίωνος και Πλούτωνος», «Ζηνοφάντου και Καλλιδημίδου», «Κνήμωνος και Δαμνίππου», έχουμε τη γελοποίηση των παρασίτων, που πεθαίνουν προτού να κληρονομήσουν τους γέρους πλουσίους.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ A.M. Harmon, Loeb Classical Library
- ↑ Βάγγος Παπαϊωάννου, Λουκιανός «Ο μεγαλύτερος σατυρικός της αρχαιότητας, σ. 148»
- ↑ Ο Πετρώνιος, (Σατυρικά, 116) λέει ότι στον Κρότωνα υπήρχαν δύο τάξεις, οι κυνηγοί κληρονομιών και τα θύματά τους: nam aut captantur aut captani
- ↑ Λουκιανός, Τίμων 45-58
- ↑ Τόξαρις ή Περί φιλίας , 12-17
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Φώτης Γιοφύλλης, Λουκιανού Απάνθισμα, «Ελεύθερος άνθρωπος», Αθήναι 1932. Μετάφραση των Δίς Κατηγορούμενος, Αλεκτρύων, Περί παρασίτου, Εταιρικοί διάλογοι.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία