Περιφέρεια Κιλιμαντζάρο

Συντεταγμένες: 5°18′15″S 38°19′3″E / 5.30417°S 38.31750°E / -5.30417; 38.31750

Η Περιφέρεια Κιλιμαντζάρο (Αγγλικά: Kilimanjaro Region, Σουαχίλι: Mkoa wa Kilimanjaro), είναι μια από τις τριάντα διοικητικές περιφέρειες της Τανζανίαs. Η περιφέρεια συνορεύει βόρεια και ανατολικά με την Κένυα, στα νότια με την Περιφέρεια Τάνγκα (Tanga Region), νοτιοδυτικά από την Περιφέρεια Μανυάρα (Manyara Region) και δυτικά με την Περιφέρεια Αρούσα (Arusha Region).

Περιφέρεια Κιλιμαντζάρο
(Kilimanjaro Region)
Τοπική ονομασία Mkoa wa Kilimanjaro
Χάρτης της Τανζανίας (σε ανοικτό μπεζ) όπου φαίνεται η Περιφέρεια Κιλιμαντζάρο (σε μπορντό).
Χώρα Τανζανία
Ζώνη Βόρεια
Πρωτεύουσα Μόσι
(Moshi)
Περιοχές ή Επαρχίες βλέπε σχετικό πίνακα
Περιφερειακός Επίτροπος Leonidas Gama
Επιφάνεια 13.250 km²[1]
5.120 mi²
Πληθυσμός 1.640.087 (2012)[1]
Πληθυσμιακή Κάλυψη 123,8 / km² (2012)[1]
320 / mi² (2012)
Ζώνη Ώρας Ανατολικής Αφρικής +3
Ταχυδρομικός Κώδικας 25xxx
Κωδικός κλήσης 027
Δικτυακός Ιστότοπος Περιφέρειας kilimanjaro.go.tz

Η περιφέρεια αποτελεί τμήμα του Εθνικού Πάρκου Κιλιμαντζάρο (Kilimanjaro National Park). Η περιφερειακή πρωτεύουσα είναι ο δήμος Μόσι (Moshi).

Δημογραφικά στοιχεία Επεξεργασία

 
Οι Επαρχίες στην Περιφέρεια Κιλιμαντζάρο (διακρίνονται με πράσινο, οι ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι).

Σύμφωνα με την εθνική απογραφή του 2012, η περιοχή είχε πληθυσμό 1.640.087 κατοίκους, ο οποίος ήταν χαμηλότερος από την προ-απογραφής εκτίμηση των 1.702.207 ατόμων.[2]:σελίδα 2 Για την περίοδο 2002-2012, ο μέσος ετήσιος ρυθμός αύξησης του πληθυσμού του 1,8 τοις εκατό στην περιοχή, ήταν ο 24ος υψηλότερος στη χώρα.[2]:σελίδα 4 Ήταν επίσης, η όγδοη πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή, με 124 άτομα ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο.[2]:σελίδα 6

Περιοχές Επεξεργασία

Η Περιφέρεια διαιρείται διοικητικά σε επτά Περιοχές:[Σημ. 1]

Περιοχές (ή Επαρχίες) της Περιφέρειας Κιλιμαντζάρο
Χάρτης Περιοχή (ή Επαρχία) Πληθυσμός (2012)
 
Χάρτης της Τανζανίας (σε ανοιχτό γκρι) και σε σκούρο πράσινο η Περιφέρεια Κιλιμαντζάρο.
Χάι
(Hai)
210.533
Αγροτική Περιοχή Μόσι
(Moshi Rural)
466.737
Μόσι
(Moshi Urban)
184.292
Μουάνγκα
(Mwanga)
131.442
Ρόμπο
(Rombo)
260.963
Σάμε
(Same)
269.807
Σίχα
(Siha)
116.313
Σύνολο: 1.640.087

Ιστορία Επεξεργασία

Η Περιφέρεια Κιλιμαντζάρο (Kilimanjaro Region), δανείστηκε την ονομασία της από το ψηλότερο βουνό της Αφρικής, το Όρος Κιλιμαντζάρο (Mount Kilimanjaro).

Από τις επτά επαρχίες της περιοχής, παραδοσιακά οι πέντε είχαν οικισμούς της φυλής Τσάγκα (Chagga), οι οποίες είναι:

Οι υπόλοιπες δύο,

ιστορικά, περιλαμβάνουν οικισμούς της φυλής Πάρε (Pare). Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της αποικιοκρατίας στα τέλη του 19ου αιώνα έως τα μέσα του 20ού αιώνα, η περιφέρεια διαιρείτο σε δύο κύριες περιοχές: την περιοχή Μόσι, η οποία αποτελείτο από όλες τις περιοχές όπου ήσαν εγκατεστημένοι κάτοικοι της φυλής Τσάγκα (Chagga), στις πλαγιές του βουνού και της περιοχής Πάρε, η οποία ήταν οικισμός της φυλής Πάρε (Pare). Η περιφέρεια, από παλαιότερες εποχές, είχε συλλογικά κατοικηθεί από τους Τσάγκα (Chagga), Μαασάι (Maasai), Ουακουάβι (Wakwavi) και Ουααρούσα (Waarusha) (στα χαμηλότερα τμήματα του όρους Κιλιμαντζάρο) και τους Πάρε (Pare) στα Όρη Πάρε (Pare Mountains). Αυτές οι φυλές, είχαν μεταξύ των ανάμειξη, εμπορικές συναλλαγές ακόμη και περιστασιακούς πολέμους για διάφορους κοινωνικο-πολιτικούς λόγους. Αργότερα, άλλες φυλές επίσης, μετανάστευσαν στην περιοχή.

Οι ασχολίες κλπ. των πρώτων ξένων - Ελλήνων αποίκων Επεξεργασία

Το ενδιαφέρον είναι ότι σε άλλα μέρη του κόσμου οι περισσότεροι Έλληνες στη διασπορά, δημιούργησαν την καριέρα τους στο εμπόριο και στις επιχειρήσεις εστίασης (ξενοδοχεία και εστιατόρια).[3] Στην Τανγκανίκα όμως, η πλειοψηφία των Ελλήνων έγιναν κατασκευαστές σιδηροδρόμων και αργότερα διευθυντές φυτειών, ιδιοκτήτες φυτειών σε σχοινοκτήματα στην Τάνγκα (Tanga) και στο Μορογκόρο (Morogoro), ξεκίνησαν τις φυτείες του καφέ και τις μικτές φυτείες πέριξ του Μόσι (Moshi) και της Αρούσα (Arusha) ή την καλλιέργεια του καπνού στην Ιρίνγκα (Iringa).[3] Αυτοί οι Έλληνες διεκδικούν τη δική τους θέση στην αποικιακή κοινωνία, εκμεταλλευόμενοι τη ρευστότητα και την ασάφεια των αποικιακών ιεραρχιών, οι οποίες διαδραματίζουν διαφορετικές αξιώσεις ότι είναι είτε Ευρωπαίοι, είτε Έλληνες είτε άνθρωποι που είναι ικανότεροι να κατανοήσουν και να συνεργαστούν με τους Αφρικανούς[Σημ. 2][Παρ. Σημ. 1] απ' ότι οι Γερμανοί, οι Άγγλοι και οι Ινδοί, λόγω της έλλειψης των φυλετικών διακρίσεων και της κατανόησής των στην εκτεταμένη οικογενειακή ζωή.[3]


Η Περιφέρεια Κιλιμαντζάρο έχει εδάφη πλούσια, στα οποία καλλιεργείται κυρίως ο καφές.[4]

Ο πρώτος Έλληνας που εγκαταστάθηκε στο Μόσι, ήταν ο 25-χρονος έμπορος Κωνστανίνος Μεϊμαρίδης (εκ Τενέδου) και ήταν αμέσως μετά την κατάληψή του από τους Γερμανούς.[5][4] Ο οποίος ξεκίνησε την καλλιέργεια του καφέ, ακολουθούμενος από τον Έλληνα, Βορειο-Ηπειρώτη Φίλιππο Φίλιο.[5][Σημ. 3][Παρ. Σημ. 2] Η Ελληνική Κοινότητα Μόσι, είναι η αρχαιότερη στην Ανατολική Αφρική, ιδρύθηκε το 1909.[4] Λόγω δε, της μη ύπαρξης ευρύχωρου οικήματος έως και το 1914, οι συνεδριάσεις των μελών, γίνονταν υπό την σκιά αιωνόβιων και πανύψηλων δέντρων -συχνά διακοπτόμενες από τους πολυάριθμους πιθήκους και οι οποίοι ζούσαν πάνω στα δέντρα και δεν τους άρεσε η διατάραξη της ησυχίας τους- στα κτήματα των κ.κ Ν. Αθηναίου ή Γεωργίου Παπαδόπουλου.[4] Η Ελληνική Κοινότητα Μόσι, στεγάστηκε σε ιδιόκτητο χώρο το 1914 και από τα πρώτα της μελήματα ήταν η δημιουργία του πρώτου Ελληνικού Σχολείου στην Ανατολική Αφρική (στη θέση "Μασόκο").[4] Αργότερα, το σχολείο αυτό συγχωνεύτηκε με το αντίστοιχό του στη Ντουλόυτη της Αρούσα.[4]

Παρακάτω, αναφέρονται ορισμένοι από τους 165+ Έλληνες οι οποίοι κατοικούσαν στην περιοχή κατά το 1950+:

  • Γρηγόριος Εμμάνουελ (εκ Τενέδου),
  • Θάνος Αθ. Παπαδόπουλος (εκ Σάμου),
  • Γεώργιος Τζαμπατζίδης (εκδιωχθείς Έλλην εκ Βουλγαρίας),
  • Μιχαήλ Α. Καλιαμπέτσος (εκ του χωρίου Τρόπα, Πατρών),
  • Άριστος Α. Καλιαμπέτσος (εκ του χωρίου Τρόπα, Πατρών),
  • Κωνσταντίνος Χαρ. Ελευθερίου (εκ Τενέδου),
  • Γεώργιος Αθ. Παπαδόπουλος (εκ Σάμου),
  • Ξενοφών Κ. Τσίκνος (εξ Αιγίου),
  • Μιχαήλ Γ. Παυλάκης (εκ Νεοχωρίου, Ιθώμης),
  • Νικόλαος Ηλίας (εκ Καρπάθου),
  • Ανδρέας Αθαν. Γερυνάκης (εκ Τενέδου),
  • Παντελής Γεωργούλας (εκ Χίου),
  • Φιλώτας Δ. Γκίκας (εκ Μυτιλήνης),
  • Πυγμαλίων Καραγεωργέλης (εκ Τενέδου),
  • Στράτης Καραγεωργέλης (εκ Τενέδου),
  • Ευάγγελος Καραγεωργέλης (εκ Τενέδου),
  • Νικόλαος Αθηναίος (εκ Τενέδου),
  • Νίκος Μεϊμαρίδης (εκ Τενέδου),
  • Γεώργιος Ησαΐας (εκ Τενέδου),
  • Χρήστος Αθ. Λύτος (εκ Βασιλικού, Πωγωνίου, Ηπείρου),
  • Φρίξος Κων. Μεϊμαρίδης (εκ Τενέδου),
  • Δημήτρης Τζουλάκης (εκ του χωρίου Λαμπιώτες, Αμαρίου, Κρήτης),
  • Σπύρος Μαρκαντωνάτος (εκ Κεφαλληνίας), (συνώνυμος με άλλον από την Τάνγκα),
  • Ανδρέας Μαρκαντωνάτος (εκ Κεφαλληνίας),
  • Ιωάννης Βερβέρης,
  • Νίκος Μονάς,
  • Παντελής Μπούκοσης,
  • Διαμαντής Δημήτσας,
  • Γεώργιος Τσακίρης,
  • Τσούκας (έφεδρος Λοχαγός του Ελληνικού Στρατού),
  • Ηλίας Παππάς (εξ Ηπείρου),
  • Ξανθοπουλίδης (πρώην Αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού),
  • Τσάνος Πανταζής (απομακρυνθείς λόγω πολιτικής εμπάθειας, Λοχαγός του Ελληνικού Στρατού) κ.ά.[4]

Στο Μόσι επίσης, λειτουργούν δύο ελληνικά ξενοδοχεία:

  • το «Railways Hotel», ιδιοκτησίας Μιχαήλ Γ. Παυλάκη και
  • το «Kilimanjaro Hotel», συνιδιοκτησίας Μιχαήλ Γ. Παυλάκη, της συζύγου του Δ. Σαρίκα και της χήρας Πιπέρα.[4]

Γεωλογία Επεξεργασία

 
Η χιονισμένη κορυφή Uhuru (Ανεξαρτησία).

Το Όρος Κιλιμαντζάρο, βρίσκεται στη διασταύρωση μιας τεκτονικής γραμμής 80 χλμ. ανατολικά της τεκτονικά ενεργής Μεγάλης Ρηξιγενούς Κοιλάδας. Η δραστηριότητα που δημιούργησε αυτό το στρωματοηφαίστειο (stratovolcano),[Σημ. 4] χρονολογείται λιγότερο από ένα εκατομμύριο χρόνια. Εδώ, οι ατμίδες ατμού και θείου, είναι ενδεικτικές της υπολειμματικής δραστηριότητας.

Σε κάποιο στάδιο, το μεγαλύτερο τμήμα της κορυφής του Κιλιμαντζάρο, ήταν καλυμμένο από ένα στρώμα πάγου, βάθους ίσως περισσότερο από 100 μ. Οι παγετώνες επεκτείνονταν για τα καλά κάτω από το όρος, που διαμορφώνει τις κορυφογραμμές μοραίνα (moraine),[Σημ. 5] σαφώς ορατές τώρα, στις νότιες πλαγιές κάτω στα περίπου 4.000 μ. Προς το παρόν, παραμένει μόνο ένα μικρό κλάσμα του καλύμματος των παγετώνων.

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Σημειώσεις Επεξεργασία

  1. Χάριν της μετάφρασης, προτιμήθηκε να διατηρηθούν τα τμήματα με την Αγγλική-Σουαχίλι γραφή έναντι της Ελληνικής τους γραφής. Ο λόγος που γίνεται αυτό, είναι διότι ορισμένες ονομασίες δεν μπορούν να αποδοθούν 100% με την Ελληνική γραφή, π.χ. τόσο η Αγγλική-Σουαχίλι ονομασία Rombo όσο και η ονομασία Robo, στα Ελληνικά γράφονται ως «Ρόμπο». Η αναγραφή λοιπόν της Αγγλικής-Σουαχίλι ονομασίας, μας βοηθά στη συγκεκριμένη περίπτωση, να δούμε ότι η Ελληνική ονομασία προφέρεται ως «Ρό-μ-μπο» και όχι ως «Ρό-μπο» (γιατί δεν είναι Robo αλλά Rombo). Υπάρχουν αρκετές τέτοιες περιπτώσεις, οπότε η παράλληλη παράθεση της Αγγλικής-Σουαχίλι ονομασίας, διευκολύνει στην Ελληνική ανάγνωση της ονομασίας. Επιπλέον, όπου υπάρχει ονομασία σε Ελληνική γραφή, παρατίθεται απαραιτήτως (εντός παρενθέσεως) και η Αγγλική-Σουαχίλι ονομασία, ώστε να διευκολυνθεί περαιτέρω, ο μη εξοικειωμένος (με τις Σουαχίλι ονομασίες) αναγνώστης.
  2. Εδώ θα πρέπει να τονισθεί και η εχθρική στάση των ιθαγενών προς τους Ευρωπαίους. Κατά τα πρώτα είκοσι χρόνια της αποικιακής ιστορίας της Γερμανίας ... οι ιθαγενείς είχαν υποστεί σκληρή μεταχείριση και άγρια εκμετάλλευση. Οι αποικιακοί τους τυχοδιώκτες, οι επίσημες ή εμπορικές εταιρείες, τους έκλεψαν τα εδάφη, τις οικίες, την ελευθερία και συχνά απρόσεκτα και σκληρά ακόμη και τη ζωή τους. Οι συνεχείς και έντονες εξεγέρσεις των, ήσαν οι μοναδικοί τραγικοί μάρτυρες της αθλιότητας και της αδυναμίας των.
  3. Εδώ θα πρέπει να διευκρινισθεί ότι ο Βορειο-Ηπειρώτης Φίλιππος Φίλιος ήρθε στην Τανγκανίκα μόνος, αφήνοντας στη Μομπάσα (Mombasa) την εκμετάλλευση του ξενοδοχείου «Cecil Hotel», στον έτερο αδελφό του Μιχάλη Φίλιο.
  4. Στρωματοηφαίστειο (stratovolcano), είναι ένα ηφαίστειο που χτίστηκε από εναλλασσόμενα στρώματα λάβας και τέφρας.
  5. Κορυφογραμμή μοραίνα (moraine) (ελληνικά: λιθώνας), είναι η μάζα των πετρωμάτων και ιζημάτων που μεταφέρονται κάτω και κατατίθεται από έναν παγετώνα, συνήθως ως κορυφογραμμές στις άκρες του.[Παρ. Σημ. 3]
Παραπομπές σημειώσεων
  1. John Iliffe (2008) [1969]. «Chapter I, THE ARGUMENT». Tanganyika Under German Rule 1905-1912 (Ψηφιακή έκδοση). Cambridge CB2 8RU, UK: Cambridge University Press. σελίδες 2& 3 (Townsend, Rise and fall of Germany's colonial empire, p. 273.). ISBN 978-0-521-05371-6. 
  2. {{Greek identity/community in east africa, Greeks in East Africa; 1890’s-1916, ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2019}}
  3. Larousse (2003). «1.) λιθώνας και 2.) μοραίνα». Εικονογραφημένο Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό & Πλήρες Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας "το παπυράκι". Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος. σελίδες 988, 1125. ISBN 9789608322066. 

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 Thomas Brinkhoff (20 Ιουλίου 2013). «Kilimanjaro (Region)». city population. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2016. 
  2. 2,0 2,1 2,2 «Population Distribution by Administrative Units, United Republic of Tanzania, 2013». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 2 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2016. 
  3. 3,0 3,1 3,2 {{Greek identity/community in east africa, Introduction, ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2019}}
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 Ιωάννης Ν.Τσόντος (1953). «Μόσι». Έλληνες εν τη Ξένη (Τανγκανίκα) 1951-1953. Λευκωσία - Κύπρος: Τύποις "Ζάβαλλη". σελίδες 171–181. 
  5. 5,0 5,1 {{Greek identity/community in east africa, Greeks in East Africa; 1890’s-1916, ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2019}}

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

  • (in Swahili) Kilimanjaro Επίσημη σελίδα Κιλιμαντζάρο