Πετροβιανό Μπαρόκ
Το Πετροβιανό[1] Μπαρόκ (ρώσικα: Петровское барокко) είναι η ονομασία που χρησιμοποιείται από τους ιστορικούς τέχνης για τον ορισμό ενός ρυθμού μπαρόκ αρχιτεκτονικής και διακόσμησης ο οποίος άνθησε υπό τον Πέτρο τον Μέγα και ο οποίος χρησιμοποιήθηκε για τον σχεδιασμό και την ανέγερση κτιρίων στη νεοϊδρυθείσα ρωσική πρωτεύουσα, Αγία Πετρούπολη, υπό τον συγκεκριμένο μονάρχη, καθώς και τους άμεσους διαδόχους του.
Σε αντίθεση με το, χρονολογούμενο από την ίδια εποχή, Μπαρόκ Ναρίσκιν, το οποίο άνθησε στη Μόσχα, το Πετροβιανό Μπαρόκ αποτέλεσε τη δραστική ρήξη με τις βυζαντινές παραδόσεις που κυριαρχούσαν στη ρωσική αρχιτεκτονική για διάστημα σχεδόν χιλίων ετών. Οι σημαντικότεροι εφαρμοστές του αρχιτεκτονικού αυτού ρυθμού - Ντομένικο Τρετζίνι, Αντρέας Σχλύτερ και Μιχαΐλ Ζεμτσόφ - άντλησαν την έμπνευσή τους από τη σχετικά λυτή ολλανδική, δανική και σουηδική αρχιτεκτονική εκείνης της περιόδου.
Σωζόμενα δείγματα του αρχιτεκτονικού αυτού ρυθμού στην Αγία Πετρούπολη είναι ο Καθεδρικός Ναός Αγίων Πέτρου και Παύλου (Τρετζίνι), τα Δώδεκα Κολλέγια (Τρετζίνι), η Κουνστκάμερα (Ζεμτσόφ), το Παλάτι Κίκιν (Σχλύτερ) και το Παλάτι Μενσίκοφ (Τζοβάνι Φοντάνα)
Οι κτιριακές κατασκευές πετροβιανού μπαρόκ αρχιτεκτονικού ρυθμού ευρισκόμενες εκτός της Αγίας Πετρούπολης είναι σπάνιες, ενώ μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται ο Πύργος Μενσίκοφ στη Μόσχα και το Παλάτι Καντριόργκ στο Τάλιν.
Σημειώσεις Επεξεργασία
- ↑ Από το όνομα του Πέτρου Α΄ της Ρωσίας.
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- William Craft Brumfield. A History of Russian Architecture (Cambridge: Cambridge University Press, 1993) ISBN 978-0-521-40333-7 (Chapter Eight: "The Foundations of the Baroque in Saint Petersburg")