Πιέτρο νταλλε Κάρτσερι
Ο Πιέτρο νταλλε Κάρτσερι (ιταλικά: Pietro dalle Carceri, αποβιώσας το 1340) ήταν κύριος των 2/3 της Εύβοιας και λόγω του γάμου του βαρόνος της Αρκαδίας.
| Πιέτρο | |
|---|---|
 Το οικόσημο των νταλε Κάρτσερι | |
| Περίοδος | 1315 - 1341 |
| Προκάτοχος | Γκραπότσο νταλε Κάρτσερι |
| Διάδοχος | Γεώργιος Β΄ Γκίζι |
| Περίοδος | 1328 - 1340 |
| Προκάτοχος | Μαρία Ναβιγαγιόζο Μπεατρίτσε ντα Βερόνα |
| Διάδοχος | Τζοβάννι νταλλε Κάρτσερι |
| Προκάτοχος | Μαρία νταλλε Κάρτσερι |
| Διάδοχος | Καταλανική Εταιρεία |
| Θάνατος | 1383 |
| Σύζυγος | Γκίζι (;) Μπαλτζάνα Γκοζαντίνι |
| Επίγονοι | Τζοβάννι νταλλε Κάρτσερι |
| Οίκος | νταλε Κάρτσερι |
| Πατέρας | Γκραπότσο νταλε Κάρτσερι |
| Μητέρα | Μπεατρίτσε ντα Βερόνα |
| Θρησκεία | Καθολικός Χριστιανός |
| δεδομένα () | |
Ήταν υιός του Γκραπότσο νταλε Κάρτσερι κυρίου του ημίσεως των Ωρεών, τον οποίο διαδέχθηκε. Η μητέρα του Μπεατρίτσε ντα Βερόνα ήταν κυρία του ημίσεως της Χαλκίδας· το άλλο ήμισυ ανήκε στην Μαρία Ναβιγαγιόζο, αλλά το 1328 διαδέχθηκε και τις δύο γενόμενος κύριος της Χαλκίδας. Ο ίδιος διαδέχθηκε τη Μαρία νταλλε Κάρτσερι στο ήμισυ της Καρύστου. Συνολικά κατείχε τα 2/3 της Εύβοιας.
Νυμφεύθηκε δύο φορές. Η πρώτη σύζυγός του, σύμφωνα με εικασία του Καρλ Χοπφ, ήταν κόρη από τον πρώτο γάμο του Τζόρτζιο Α΄ Γκίζι άρχοντα της Τήνου και της Μυκόνου. Ωστόσο η υπόθεση αυτή απορρίπτεται από τον Λενέρτζ.[1]
Το 1324, ο Πιέτρο αναφέρεται ως κύριος του μισού τμήματος της Βαρωνίας της Αρκαδίας εντός του Πριγκιπάτου της Αχαΐας· υποθέτουμε πως αυτό ήταν αποτέλεσμα ενός δεύτερου γάμου με την Μπαλτζάνα Γκοτζαντίνι, χήρα και κληρονόμο του βαρόνου Εράρ Β΄ ντ'Ωλναί. Η Μπαλτζάνα απεβίωσε λίγο καιρό αργότερα.[2]
Απεβίωσε το 1340 και τον διαδέχτηκε ο υιός του, Τζοβάννι, ο οποίος και ήταν ο μοναδικός του υιός από τον δεύτερο γάμο του. Τον διαδέχθηκε ως κύριος της Χαλκίδας.
Παραπομπές Επεξεργασία
Πηγές Επεξεργασία
- Miller, William. The Latins in the Levant: A History of Frankish Greece (1204–1566). London: 1908.
- Bon, Antoine (1969). La Morée franque. Recherches historiques, topographiques et archéologiques sur la principauté d’Achaïe (στα Γαλλικά). Paris: De Boccard.