Πινερόλο
Συντεταγμένες: 44°53′14.312″N 7°19′55.002″E / 44.88730889°N 7.33194500°E
Η Πινερόλο ή Πινιερόλ, (ιταλικά: Pinerolo, γαλλικά: Pignerol) είναι ιστορική παραποτάμια πόλη πρωτεύουσα ομώνυμης επαρχίας, στο νομό του Τορίνου, της ευρύτερης περιοχής του Πεδεμοντίου, της ΒΔ. Ιταλίας, κοντά στα σύνορα με τη Γαλλία.
| Πινερόλο | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| |||
  Πινερόλο | |||
 | |||
| Χώρα | Ιταλία | ||
| Διοικητική υπαγωγή | Μητροπολιτική Πόλη του Τορίνο | ||
| Προστάτης | Donatus of Arezzo | ||
| Έκταση | 50,34 km²[1] | ||
| Υψόμετρο | 376 μέτρα | ||
| Πληθυσμός | 35.418 (1 Ιανουαρίου 2023)[2] | ||
| Ταχ. κωδ. | 10064 | ||
| Τηλ. κωδ. | 0121 | ||
| Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) | ||
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | ||
 Σχετικά πολυμέσα | |||
.svg)
Γενικά
ΕπεξεργασίαΗ Πινερόλο βρίσκεται 40 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Τορίνο, σε υψόμετρο 376 μ. (1234 πόδια) παρά τις όχθες του ποταμού Chisone. Διακρίνεται στην Πάνω Πινερόλο (παλαιά) και στη Κάτω Πινερόλο που είναι η σύγχρονη πόλη. Αποτελεί λόγω και της θέσης της σημαντικό εμπορικό και βιομηχανικό κέντρο. Υφίστανται βιομηχανίες υφαντουργίας, παραγωγής μηχανών και μεταλλουργίας. Το 1960 ο πληθυσμός της αριθμούσε περίπου τους 21.000 κατοίκους, ενώ σήμερα υπολογίζεται στους 35.700 (έτος 2009).
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΤα αρχαιολογικά ευρήματα που βρέθηκαν στο κέντρο του Πινερόλο στις αρχές της δεκαετίας του 1970 πιστοποιούν ότι υπήρχε από τα προϊστορικά χρόνια ανθρώπινη παρουσία στην περιοχή.[3] Τα ερείπια της Ρωμαϊκής Νεκρόπολης Ντάμα Ρόσσο που βρέθηκαν κατά την διάρκεια εργασιών αποκατάστασης της Επαρχιακής Οδού Πινερόλο-Τορίνο (2003) απέδειξαν ότι η περιοχή ήταν επίκεντρο γεωργικών δραστηριοτήτων.[4] Στην ιστορία είναι γνωστή από τον Μεσαίωνα όπου υπήρξε ένα από τα οχυρά του Οίκου των Δουκών της Σαβοΐας από εποχής Αμεδαίου Δ΄ (1243). Περισσότερο όμως γνωστή φέρεται στους στρατιωτικούς από την περίφημη Σχολή Αξιωματικών Ιππικού που υφίσταται ακόμα και σήμερα. Το 1536, όταν τα γαλλικά στρατεύματα εισέβαλαν στη περιοχή του Πεδεμοντίου κατελήφθη μεταξύ των άλλων και η Πινιερόλ όπου και παρέμεινε στη κατοχή τους μέχρι το 1574. Το 1631 περιήλθε και πάλι στους Γάλλους μέχρι το 1696 όταν υπογράφηκε η Συνθήκη του Τορίνο όπου και επανήλθε στον Οίκο της Σαβοΐας, ακολουθώντας την τύχη του Οίκου και την ενσωμάτωση στο Βασίλειο της Ιταλίας. Στη πόλη αυτή, το 1680, πέθανε κρατούμενος επί 15 χρόνια, ο επί βασιλείας Λουδοβίκου ΙΔ΄, Γάλλος υπουργός οικονομικών Νικολά Φουκέ.
Αξιοθέατα
ΕπεξεργασίαΟ Καθεδρικός ναός του Πινερόλο ήταν έργο του 9ου αιώνα μ.Χ. με Ρωμανικό κωδωνοστάσιο και Γοτθική πρόσοψη αφιερωμένος στον Άγιο Μαυρίκιο, αποκαταστάθηκε μετά από πρόσφατο σεισμό (1808).[5]
Σημείωση
ΕπεξεργασίαΤην ονομασία της πόλης αυτής φέρει η ιταλική 24η Μηχανοκίνητη Μεραρχία Πεζικού που έδρασε στην Ελλάδα, στην περιοχή της Θεσσαλίας, όπου και προκάλεσε το ολοκαύτωμα του Δομενίκου, και της Ηπείρου, στον Β' Π.Π. που αποτελούσε τότε επιμέρους διοικητική μονάδα της 11ης Ιταλικής Στρατιάς. Όταν γνωστοποιήθηκε η ανακωχή, που υπέγραψαν οι σύμμαχοι της Ελλάδος με την κυβέρνηση του στρατάρχη Πιέτρο Μπαντόλιο, ο οποίος είχε καταλάβει την εξουσία και είχε καθαιρέσει τον Μουσολίνι, η Μεραρχία Πινερόλο στις 12 Σεπτεμβρίου του 1943 παραδόθηκε, σε συνεργασία με τη Βρετανική Στρατιωτική Αποστολή, στην αντιστασιακή οργάνωση του ΕΛΑΣ.
Δείτε επίσης
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 «Superficie di Comuni Province e Regioni italiane al 9 ottobre 2011». Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής της Ιταλίας. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2019.
- ↑ demo
.istat .it?l=it. - ↑ Perrot, Mauro Maria (2012). Storia di Pinerolo e del suo territorio. Turin: LAR Editore
- ↑ https://web.archive.org/web/20160305001528/http://www.comune.pinerolo.to.it/vivere_turi/musei/m_senato.htm
- ↑ Marchiando-Pacchiola, Mario. Il Duomo di San Donato in Pinerolo. I Quaderni della collezione civica d’Arte di Pinerolo, Q. 24
Πηγές
Επεξεργασία- "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τομ.15ος, σελ.912.