Πορφίριο Ντίας
Ο Πορφίριο Ντίας (Porfirio Diaz, Οαχάκα, Μεξικό, 15 Σεπτεμβρίου 1830 – Παρίσι, Γαλλία, 2 Ιουλίου 1915) ήταν Μιχτέκος στην καταγωγή, Μεξικανός στρατιωτικός και πολιτικός, ηγέτης (κατά πολλούς δικτάτορας) της χώρας επί 35 έτη (1876 – 1911). Ήταν ο 27ος Πρόεδρος στην ιστορία του Μεξικού.
Τα πρώτα χρόνια Επεξεργασία
Ο Ντίας εντάχθηκε από νέος στις ένοπλες δυνάμεις, παραμελώντας αρκετά τις εγκύκλιες σπουδές του. Πήρε μέρος στον Μεξικανικό εμφύλιο πόλεμο (1854 – 1857) και στον αγώνα κατά του ξένου μονάρχη, Μαξιμιλιανού (1864 – 1867). Εναντίωθηκε, ακόμη, στη μεταρρυθμιστική απόπειρα της μεσαίας τάξης της κοινωνίας της χώρας του (1857).
Πολιτική σταδιοδρομία Επεξεργασία
Ο Ντίας έλαβε μέρος ως υποψήφιος πρόεδρος στις ταραχώδεις εκλογές του 1871, τις οποίες κέρδισε ο Μπενίτο Χουάρες. Μετά από τον θάνατο του τελευταίου (18 Ιουλίου 1872), τον διαδέχτηκε στην προεδρία ο αρχιδικαστής Σεμπαστιάν Λέρντο ντε Τεχάδα. Μετά την αλλοπρόσαλλη θητεία αυτού, ο Ντίας νίκησε στις επόμενες προεδρικές εκλογές και το 1876 ορκίστηκε ως ο 27ος πρόεδρος στην ιστορία του Μεξικού.
Στην Προεδρία Επεξεργασία
Ο Ντίας εφάρμοσε μία απολυταρχική πολιτική, διώκοντας σκληρά τους αντιφρονούντες, ενώ το καθεστώς του χαρακτήριζαν η διαφθορά, ο συμβιβασμός («εξισορροπιστική μέθοδος Ντίας»), αλλά και οι έντονοι φυλετικοί διαχωρισμοί, αφού οι λευκοί της χώρας ευνοούνταν, σε βάρος των μιγάδων, που καταπιέζονταν. Επεδίωξε την εύνοια της Εκκλησίας καταργώντας πολλούς αντικληρικούς νόμους. Στην εξωτερική πολιτική στράφηκε και προσέγγισε τις ΗΠΑ, ακόμη και εις βάρος των εθνικών συμφερόντων του κράτους του.
Εσωτερική κατάσταση Επεξεργασία
Με παραχωρήσεις προς το ξένο κεφάλαιο, προχώρησε σε εκτέλεση δημοσίων έργων (κυρίως σιδηροδρόμων), αυξάνοντας παράλληλα την εγχώρια μεταλλευτική παραγωγή. Όμως τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα, όπως και οι ακτήμονες καλλιεργητές, δυσανασχετούσαν, λόγω του ότι το σύνολο σχεδόν του εθνικού πλούτου ελεγχόταν από μερικές μόνο χιλιάδες γαιοκτημόνων – φεουδαρχών. Η γεωργική – αγροτική ζωή και η κτηνοτροφία γνώρισαν μεγάλη ύφεση, γεγονός που οδήγησε στην εξαθλίωση τους φτωχούς χωρικούς κι αγρότες. Η βιομηχανική και οικονομική δραστηριότητα τονώθηκε εν μέρει, αλλά η παιδεία, στον αντίποδα, δεν είχε αξιοσημείωτη βελτίωση και παρέμεινε προνόμιο των ολίγων.
Η φθορά και το τέλος Επεξεργασία
Το 1908 ο ευγενής Φρανσίσκο Μαντέρο συγκέντρωσε γύρω του όλους τους αντικαθεστωτικούς, ωστόσο ο Ντίας κατάφερε να κερδίσει και τις εκλογές του 1909, ανανεώνοντας έτσι τη θητεία του. Ωστόσο, δύο χρόνια μετά, στις 24 Μαΐου του 1911, 5.000 άνθρωποι εξεγέρθηκαν κατά του καθεστώτος, μία κατάσταση που σύντομα εξελίχθηκε σε νέο εμφύλιο πόλεμο. Ο Ντίας υποχρεώθηκε, τότε, να εγκαταλείψει την εξουσία και να καταφύγει στη Γαλλία, όπου και πέθανε τέσσερα χρόνια αργότερα, σε ηλικία 85 ετών.
Πηγή Επεξεργασία
- Riccardo Campa, «Πορφύριο Ντίας: Ο δικτάτωρ που στηρίχθηκε στους γαιοκτήμονες και στο ξένο κεφάλαιο» {Περιοδικό Ιστορία Εικονογραφημένη #88 (Οκτώβριος 1975), σελ. 74 – 81, έκδοση Πάπυρος}.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb135410115. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Porfirio-Diaz. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 4,0 4,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.