Βικιπαίδεια

Πρίγκιπας Γεώργιος της Σερβίας

Ο πρίγκιπας Γεώργιος, διάδοχος του θρόνου της Σερβίας, ήταν ο μεγαλύτερος γιος του βασιλιά Πέτρου Α΄ της Σερβίας και της βασίλισσας Λιούμπιτσα (Ζόρκα), κόρης του Μαυροβούνιου βασιλιά Νικολάου Α΄.[1][2] Ήταν, επίσης, ο μεγαλύτερος αδελφός του βασιλιά Αλεξάνδρου Α΄ της Γιουγκοσλαβίας.[3][2][4]

Γεώργιος
Διάδοχος της Σερβίας
Ο Γεώργιος γύρω στο 1909
Γέννηση27 Αυγούστου 1887
Τσέτινιε, Μαυροβούνιο
Θάνατος17 Οκτωβρίου 1972 (85 ετών)
Βελιγράδι, Γιουγκοσλαβία
Τόπος ταφήςΕκκλησία του Αγίου Γεωργίου του Όπλενατς
ΣύζυγοςΡαντμίλα Ράντονιτς
ΟίκοςΚαραγεώργεβιτς
ΠατέραςΠέτρος Α΄ της Σερβίας
ΜητέραΖόρκα του Μαυροβουνίου
ΘρησκείαΣέρβος Ορθόδοξος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Βιογραφία Επεξεργασία

Ο Γεώργιος γεννήθηκε στις 27 Αυγούστου 1887 στο Τσέτινιε του Πριγκιπάτου του Μαυροβουνίου, ως μέλος του Οίκου των Καραγεώργεβιτς.[5][2] Ο παππούς του, Αλέξανδρος Καραγεώργεβιτς, κατείχε για ένα διάστημα την ηγεσία στο Πριγκιπάτο της Σερβίας, κατά τη διάρκεια της περιόδου 1842 ως 1858. Με την εκθρόνισή του, το 1858, ο παππούς του Γεωργίου και η οικογένειά του αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και να παραμείνουν εξόριστοι για τις επόμενες δεκαετίες.[6][4]

Ο πατέρας του πρίγκιπα Γεωργίου, Πέτρος Καραγεώργεβιτς παντρεύτηκε τη Λιούμπιτσα (Ζόρκα), κόρη του Μαυροβούνιου βασιλιά Νικολάου Α΄.[7] Μετά τον γάμο το ζεύγος παρέμεινε στο Μαυροβούνιο και όλα τα παιδιά του γεννήθηκαν εκεί. Έτσι, και ο Γεώργιος γεννήθηκε στην πόλη Τσέτινιε και πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στην αυλή του παππού του.[2] Ήταν ένα από τα πέντε παιδιά του Πέτρου και της Ζόρκας, δύο εκ των οποίων έχασαν τη ζωή τους στην παιδική τους ηλικία. Ως εκ τούτου, ο Γεώργιος μεγάλωσε με τη μεγαλύτερη αδελφή του, Ελένη, και το μικρότερο αδερφό του, Αλέξανδρο. Τον Μάρτιο του 1890, όταν ο Γεώργιος ήταν μόλις δύο χρονών, η μητέρα του πέθανε σε γέννα της.[8][2] Λίγο αργότερα, ο Πέτρος μετακόμισε με τα τρία του παιδιά, αρχικά στη Γενεύη και στη συνέχεια στη Ρωσία.[2] Εκεί, ο Γεώργιος σπούδασε στη σχολή του Σώματος Πεζικού του τσάρου Αλέξανδρου Β΄.[2][4]

Το 1903, σε ηλικία 17 ετών, ο Γεώργιος μετέβη στη Σερβία μαζί με την οικογένειά του, μετά από την παλινόρθωση των Καραγεώργεβιτς στο θρόνο και την ανατροπή της δυναστείας των Ομπρένοβιτς.[2] Ο πατέρας του έγινε βασιλιάς ως Πέτρος Α΄ και ο Γεώργιος, ως ο μεγαλύτερος σε ηλικία γιος του, έγινε διάδοχος του θρόνου.[2][4]

Ένα γεγονός το έτος 1909 υπήρξε ορόσημο για την μετέπειτα ζωή του Γεωργίου.[2] Θυμωμένος με τη συμπεριφορά του υπηρέτη του, του έδωσε μια σκληρή κλωτσιά στο στομάχι, κάτι που προκάλεσε το θάνατο του υπηρέτη μερικές ημέρες αργότερα.[2] Αυτό το γεγονός προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση στο σερβικό, αλλά και στον αυστροουγγρικό τύπο, ενώ ο Γεώργιος νοιώθοντας ένοχος για το θάνατο του υπηρέτη παραιτήθηκε από τα δικαιώματα διαδοχής του θρόνου.[2] Έτσι, νέος διάδοχος ορίστηκε ο μικρότερος αδελφός του Αλέξανδρος.[9][2][4]

Ο πρίγκιπας Γεώργιος συμμετείχε στους Βαλκανικούς Πολέμους, καθώς και στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, στον οποίο τραυματίστηκε σοβαρά κατά τη Μάχη του Δρίνου, το 1914.[2][4] Μετά το θάνατο του πατέρα του και την στέψη του αδελφού του η αντιπαράθεση μεταξύ των δύο αδελφών οδήγησε στη σύλληψη του πρίγκιπα Γεωργίου, το 1925.[2] Με την κήρυξή του ως παράφρων, φυλακίστηκε σε ένα άσυλο, κοντά στην πόλη Νις.[2] Μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου, το 1934, ο Γεώργιος ήλπιζε ότι ο αντιβασιλέας πρίγκιπας Παύλος θα προχωρούσε στην απελευθέρωσή του, κάτι που δεν συνέβη.[2][4]

Ο Γεώργιος παρέμεινε στη φυλακή μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν απελευθερώθηκε από τους Γερμανούς κατακτητές.[2][4] Εκείνοι ήλπιζαν να τον εμπλέξουν στο πολιτικό σκηνικό της κατοχικής Σερβίας, προσφέροντάς του την ηγεσία της χώρας, την οποία και αρνήθηκε, κερδίζοντας το σεβασμό του έθνους του, των Συμμάχων, ακόμη και των κομμουνιστών.[2][4] Την προσφορά που απέρριψε την αποδέχτηκε ο Μίλαν Νέντιτς. Οι Γερμανοί του πρόσφεραν ακόμα τη δυνατότητα να μετακομίσει στο Λευκό Παλάτι, προκειμένου να γίνει με έμμεσο τρόπο ένα είδος ηγεμόνα, όμως ο Γεώργιος και πάλι αρνήθηκε.[4] Οι κατοχικές δυνάμεις δεν τον ξαναπροσέγγισαν.[4]

Όταν το Βελιγράδι απελευθερώθηκε ο πρίγκιπας Γεώργιος συναντήθηκε με τον στρατηγό Πέκο Ντάπτσεβιτς, συγχαίροντάς τον για τη νίκη του.[4] Σε πρόταση του στρατηγού να του παραχωρηθεί από το κράτος ένα προσωπικό αυτοκίνητο και ένας οδηγός, ο Γεώργιος απάντησε ότι του ήταν αρκετό το ποδήλατό του.[4]

Μετά τον πόλεμο, η βασιλική οικογένεια των Καραγεώργεβιτς κηρύχθηκε εχθρός του κράτους από το κομμουνιστικό καθεστώς του Γιόσιπ Μπροζ Τίτο.[4] Ωστόσο, ο Γεώργιος αποκλείστηκε από αυτό το χαρακτηρισμό και παρέμεινε στη χώρα για το υπόλοιπο μέρος της ζωής του.[2][4] Το 1947, σε ηλικία 60 ετών, παντρεύτηκε την Ραντμίλα Ράντονιτς (1907-1993).[10][2] Το ζευγάρι δεν απέκτησε παιδιά. Ο Γεώργιος κατέγραψε τα απομνημονεύματά του στο βιβλίο «Η αλήθεια για τη ζωή μου» (Истина о моме животу), που κυκλοφόρησε το 1969.[11][12] Απεβίωσε στις 17 Οκτωβρίου 1972 στο Βελιγράδι και ενταφιάστηκε στην Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου του Όπλενατς.[2][4]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ Biography of Alexander I, King of Yugoslavia (1888-1934)[νεκρός σύνδεσμος]
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 2,16 2,17 2,18 2,19 2,20 2,21 Vreme 958 - Vek od abdikacije Djordja Karadjordjevica: U senci Nikole Pasicai Josipa Broza
  3. ↑ King Peter I of the Serbs, Croats and Slovenes | Unofficial Royalty
  4. ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 4,11 4,12 4,13 4,14 4,15 MISTERIOZNI PRVI SIN KRALJA PETRA: Aleksandar ga strpao u ludnicu, Tito mu vratio život (FOTO) | Telegraf – Najnovije vesti
  5. ↑ Georg von Serbien, Geburtstag am 27.8.1887
  6. ↑ Heroes of Serbia - Memory Eternal: King Alexander I Karageorgevich of Yugoslavia 1888-1934 // Remembering a Royal Legacy
  7. ↑ Zorka of Montenegro (1864–1890) - Women in World History: A Biographical Encyclopedia | Encyclopedia.com
  8. ↑ Person Page
  9. ↑ Christopher Clark, The Sleepwalkers. How Europe went to War in 1914, London, Penguin Books, 2013 ISBN 0061146668
  10. ↑ Person Page
  11. ↑ ИСТИНА О МОМЕ ЖИВОТУ - Библиотека: Из заоставштине
  12. ↑ Пројекат Растко: Зоран Вацић : Др Душан Стојимировић – живот и прикљученија

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πρίγκιπας_Γεώργιος_της_Σερβίας&oldid=10514017"