Τα προστριβόμενα σύμφωνα είναι φθόγγοι των ανθρώπινων γλωσσών που παράγονται με μια αρχική φραγή του καναλιού αέρα και την επακόλουθη απελευθέρωση των αρθρωτών στον ίδιο τόπο άρθρωσης. Αποτελούνται επομένως από δύο μέλη, ένα κλειστό κι ένα τριβόμενο, που παράγονται στο χρονικό διάστημα που χονδρικά αντιστοιχεί σε έναν φθόγγο. Στη νέα ελληνική γλώσσα οι προστριβόμενοι ήχοι είναι οι φατνιακοί [t͡s] και [d͡z] αν και η φωνολογική τους διάσταση αποτελεί αντικείμενο συζήτησης με τις δύο εναλλακτικές να είναι είτε η αποδοχή τους ως αυτούσια φωνήματα /t͡s/ και /d͡z/, κάτι που απορρέει από τις αισθητές διαφορές τους σε σχέση με τα συμφωνικά συμπλέγματα [ks] ή [ps], είτε ως συμφωνικά συμπλέγματα /ts/ και /dz/.[1] Συμβολίζονται με τις ακολουθίες <τσ/τς> και <τζ>.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Μποτίνης, Α. (20112): Φωνητική της ελληνικής. ISEL. σελ. 126.