Πρωτότυπα Γερμανικά αεροσκάφη στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου
Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1930, η Λουφτβάφε (Luftwaffe, Γερμανική πολεμική Αεροπορία), χαρακτηρίζεται από νεωτερισμό, δημιουργικότητα και σχεδιαστική εξέλιξη. Στις 20 Ιουνίου του 1939, ο Έριχ Βάρσιτζ, πιλότος δοκιμών της Χάινκελ, πιλοτάρει το πρώτο αεροσκάφος χωρίς έλικα, το πυραυλοκίνητο Heinkel He 176, ενώ δύο μήνες μετά, στις 27 Αυγούστου του 1939, ο ίδιος πιλοτάρει το πρώτο αεριωθούμενο αεροσκάφος, το Heinkel He 178.[1]
Με την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Λουφτβάφε, εκτός από τα «συνήθη» αεροσκάφη, τα οποία αποτελούσαν τμήμα της πολεμικής της μηχανής και παράγονταν σε πολύ μεγάλους αριθμούς (της τάξεως των εκατοντάδων ή χιλιάδων), δημιουργεί και άλλα σε μικρότερους ή πολύ μικρούς αριθμούς, τα οποία ενσωμάτωναν πρωτοποριακές τεχνικές κατασκευής, έφεραν πολύ εξελιγμένα συστήματα προώθησης και πλοήγησης και εμφάνιζαν τεχνολογικές καινοτομίες τόσο προηγμένες, που θα ενσωματώνονταν χρόνια ή και δεκαετίες αργότερα στις αεροπορίες των άλλων χωρών.
Σε γενικές γραμμές μπορούμε να ομαδοποιήσουμε τα πρωτότυπα και προηγμένα αεροσκάφη της εποχής σε τρεις κατηγορίες: α) αυτά που έμειναν στη φάση του σχεδιασμού, β) αυτά που παρήχθησαν σε πολύ μικρούς αριθμούς και γ) αυτά που παρήχθησαν σε μεγαλύτερους αριθμούς και έδρασαν επιχειρησιακά (χωρίς βέβαια κανένα στρατηγικό αποτέλεσμα). Άκρως ενδιαφέροντα, είναι βέβαια αυτά που ανήκουν στις δύο τελευταίες κατηγορίες. Παραδείγματα της δεύτερης κατηγορίας αποτελούν το Heinkel He 162 “Volksjäger”, ένα μονοκινητήριο αεριωθούμενο που πέρασε από το στάδιο του σχεδιασμού, σε πτητική κατάσταση σε διάστημα λίγων μόλις μηνών[2] και το Bachem Ba 349 “Natter”, το πρώτο επανδρωμένο (πυραυλοκίνητο) αεροσκάφος κάθετης απογείωσης[3]. Στην τρίτη κατηγορία ανήκουν τα γνωστότερα Messerschmitt Me 262, το πρώτο αεριωθούμενο μαχητικό που έδρασε επιχειρησιακά[4], το Messerschmitt Me 163 το πρώτο πυραυλοκίνητο αεροσκάφος που έδρασε επιχειρησιακά[5] και το Arado Ar 234, το πρώτο αεριωθούμενο βομβαρδιστικό που έδρασε επιχειρησιακά.[6]
Θα περίμενε κανείς, ότι τους τελευταίους μήνες του πολέμου και με δεδομένο τη δεινή θέση στην οποία είχε περιέλθει η Γερμανική πολεμική μηχανή, θα σταματούσε κάθε προσπάθεια εξέλιξης στην αεροναυπηγική. Ακριβώς το αντίθετο συνέβη. Μέσα σε εργοστάσια που βρίσκονται σε ορυχεία ή σε δάση, όλες οι μεγάλες εταιρείες ναυπήγησης αεροσκαφών, (Messerschmitt, Heinkel, Arado, Junkers), σπαταλώντας πολύτιμες πρώτες ύλες και θυσιάζοντας ανθρώπινες ζωές, συνεχίζουν να σχεδιάζουν και να δοκιμάζουν πρωτοποριακά αεροσκάφη και κινητήρες. Οι πιλότοι με φανατισμό και κίνδυνο της ζωής τους δημιουργούν πρωτιές σε διάφορους τομείς της αεροπορίας.
Στις τραγικές συνθήκες που επικρατούν στη Γερμανία τους τελευταίους μήνες του πολέμου στην Ευρώπη, όλα αυτά συνθέτουν για τη Γερμανική Πολεμική Αεροπορία εκείνης της εποχής, ένα δραματικό και μυστηριώδες σκηνικό.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Warsitz, Lutz. (2008). The first jet pilot : the story of German test pilot Erich Warsitz. Barnsley: Pen & Sword Aviation. ISBN 978-1-84415-818-8. 244653641.
- ↑ Forsyth, Robert. (2008). Heinkel He 162 Spatz : from drawing board to destruction : the Volksjäger. Hersham: Classic. ISBN 978-1-906537-00-5. 456834249.
- ↑ Gooden, Brett. (2006). Project Natter : last of the wonder weapons : the Luftwaffe's vertical take-off rocket interceptor. [England]: Classic. ISBN 1-903223-62-8. 62345048.
- ↑ J. Richard Smith· Eddie J Creek· Willy Radinger· Tom Tullis. Me 262. Burgess Hill, West Sussex, England. ISBN 0-9526867-3-2. 42795095.
- ↑ Ransom, Stephen. (2002). Me 163 : rocket interceptor. Crowborough, England: Classic Publications. ISBN 1-903223-12-1. 51483687.
- ↑ Murawski, Marek Józef. (2007). Arado Ar 234 Blitz. Lublin: Oficyna Wydawnicza Kagero. ISBN 978-83-60445-66-2. 838297892.