Πρόεδρος της Πορτογαλίας
Ο Πρόεδρος της Πορτογαλικής Δημοκρατίας ( πορτογαλικά: Presidente da República Portuguesa , προφέρεται: pɾɨziˈðẽtɨ ðɐ ʁɛˈpuβlikɐ puɾtuˈɣezɐ ) είναι ο εκτελεστικός αρχηγός του κράτους της Πορτογαλίας . Οι εξουσίες, τα καθήκοντα και τα καθήκοντα των προηγούμενων προεδρικών αξιωμάτων και η σχέση τους με τον πρωθυπουργό και τις κυβερνήσεις διέφεραν με την πάροδο του χρόνου με τα διάφορα πορτογαλικά συντάγματα.
| Πρόεδρος της Πορτογαλικής Δημοκρατίας
| |
|---|---|
 Σημαία του Προέδρου | |
| Προσφώνηση | Η Αυτού/ής Εξοχότης[1] |
| Κατοικία | Μέγαρο Μπελέμ |
| Έδρα | Λισαβόνα, Πορτογαλία |
| Διορισμός από | λαϊκή ψήφος |
| Διάρκεια θητείας | ανανεώσιμη μία φορά, συνεχόμενα. |
| Αρχικός κάτοχος | Μανουέλ ντε Αριάγκα |
| Ιστοσελίδα | presidencia.pt |
Ο σημερινός πρόεδρος της Πορτογαλίας είναι ο Μαρτσέλο Ρεμπέλο ντε Σόουζα, ο οποίος ανέλαβε τα καθήκοντά του στις 9 Μαρτίου 2016.
Ρόλος Επεξεργασία
Η Πορτογαλική Τρίτη Δημοκρατία είναι ένα ημιπροεδρικό σύστημα . Σε αντίθεση με τους περισσότερους Ευρωπαίους προέδρους, που είναι σε μεγάλο βαθμό τελετουργικά πρόσωπα, ο Πορτογάλος πρόεδρος έχει επενδυθεί με αρκετά εκτεταμένες εξουσίες. Αν και ο πρωθυπουργός της Πορτογαλίας και το κοινοβούλιο που επιβλέπει μεγάλο μέρος των πραγματικών καθημερινών υποθέσεων του κράτους, ο Πορτογάλος πρόεδρος ασκεί σημαντική επιρροή και εξουσία, ειδικά στους τομείς της εθνικής ασφάλειας και της εξωτερικής πολιτικής (αλλά λιγότερο από άλλα "ισχυρά" ημιπροεδρικά συστήματα, όπως η Γαλλία ή η Ρουμανία). Ο πρόεδρος είναι ο ανώτατος διοικητής των Ενόπλων Δυνάμεων, κατέχει το ανώτερο αξίωμα του έθνους και υπερέχει όλων των άλλων πολιτικών.
Η μεγαλύτερη δύναμη του προέδρου είναι η ικανότητά του να επιλέγει τον πρωθυπουργό. Ωστόσο, δεδομένου ότι η Συνέλευση της Δημοκρατίας έχει την αποκλειστική εξουσία να απολύσει την κυβέρνηση του πρωθυπουργού, ο πρωθυπουργός που ορίζεται από τον πρόεδρο πρέπει να έχει την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας των αντιπροσώπων στη συνέλευση, διαφορετικά μπορεί να αντιμετωπίσει πρόταση μομφής . Ο πρόεδρος έχει τη διακριτική ευχέρεια να διαλύσει το κοινοβούλιο όταν κρίνει σκόπιμο (γνωστό ως «ατομική βόμβα» στην Πορτογαλία) και ο πρόεδρος Σαμπάιο έκανε χρήση αυτού του δικαιώματος στα τέλη του 2004 για να απομακρύνει την αμφιλεγόμενη κυβέρνηση του Πέντρο Σαντάνα Λόπες, παρά την απόλυτη πλειοψηφία των βουλευτών που υποστήριζαν την κυβέρνηση. Το 2003 ο πρόεδρος Ζόρζε Σαμπάιο παρενέβη επίσης για να περιορίσει τη συμμετοχή των Πορτογάλων στον πόλεμο του Ιράκ - ως Ανώτατος Διοικητής των Ενόπλων Δυνάμεων απαγόρευσε την ανάπτυξη του πορτογαλικού στρατού σε έναν πόλεμο με τον οποίο διαφωνούσε προσωπικά, ερχόμενος σε σύγκρουση με τον τότε πρωθυπουργό Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο (128 Εθνικοί Ρεπουμπλικανικοί Φρουροί παρατάχθηκαν τελικά από το 2003 έως το 2005)
Πριν την Επανάσταση των Γαριφάλων, οι εξουσίες της προεδρίας διέφεραν ευρέως. Μερικοί πρόεδροι ήταν εικονικοί δικτάτορες (όπως ο Παΐς και ο Καρμόνα στα πρώτα του χρόνια), ενώ άλλοι ήταν λίγο περισσότερο από μαριονέτες (όπως ο Καρμόνα στα τελευταία του χρόνια, ο Κραβέιρο Λόπες και ο Αμέρικο Τομάς . κατά τη διάρκεια της διοίκησής τους, υπέρτατη εξουσία ασκούσε ο Πρόεδρος του Συμβουλίου Υπουργών Αντόνιο ντι Ολιβέιρα Σαλαζάρ).
Εξουσίες Επεξεργασία
Το σύνταγμα παρέχει στον Πρόεδρο τις ακόλουθες εξουσίες: [2]
- Ο πρόεδρος ασκεί το ρόλο του Ανώτατου Διοικητή των Ενόπλων Δυνάμεων και διορίζει και απομακρύνει, ύστερα από πρόταση της κυβέρνησης, τον αρχηγό του γενικού επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων και τους επικεφαλής του στρατιωτικού επιτελείου των τριών κλάδων των Ένοπλων Δυνάμεων.
- Ο πρόεδρος μπορεί να διαλύσει τη Συνέλευση της Δημοκρατίας, η οποία συνεπάγεται την ανάγκη να ζητηθούν νέες νομοθετικές εκλογές και μετά την εφαρμογή αυτών, η παραίτηση της κυβέρνησης.
- Ο πρόεδρος διορίζει τον πρωθυπουργό, δεδομένων των εκλογικών αποτελεσμάτων και διορίζει τα άλλα μέλη της κυβέρνησης έπειτα από πρόταση του πρωθυπουργού. Μπορεί, ωστόσο, να απολύσει την κυβέρνηση όταν αυτό είναι απαραίτητο για να εξασφαλιστεί η ομαλή λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών. Ακόμη και τα κυβερνητικά όργανα των αυτόνομων περιοχών ενδέχεται να διαλύονται από τον πρόεδρο, διαπράττοντας σοβαρές πράξεις αντίθετες με το Σύνταγμα.
- Ο πρόεδρος κηρύσσει κατάσταση πολιορκίας και έκτακτης ανάγκης έπειτα από διαβούλευση με την κυβέρνηση και με άδεια του Κοινοβουλίου.
- Κατόπιν πρότασης της κυβέρνησης και με την έγκριση του Κοινοβουλίου, ο πρόεδρος μπορεί να κηρύξει πόλεμο σε περίπτωση πραγματικής ή επικείμενης επίθεσης και μπορεί επίσης να προτείνει ειρήνη.
- Ο πρόεδρος εκδίδει ή επικυρώνει την έκδοση νόμων, νομοθετικών διατάξεων, κανονιστικών διατάξεων και άλλων διατάξεων της κυβέρνησης.
- Στον τομέα των εξουσιών του στις διεθνείς σχέσεις, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας επικυρώνει διεθνείς συνθήκες.
- Ο πρόεδρος αποφασίζει για τα δημοψηφίσματα που του υποβάλλονται από το Κοινοβούλιο.
- Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να ζητήσει από το Συνταγματικό Δικαστήριο να επανεξετάσει τη συνταγματικότητα των κανόνων των διεθνών συμφωνιών ή διατάγματα που έχουν σταλεί για δημοσίευση ως οργανικός νόμος, νόμος ή διάταγμα.
- Ο πρόεδρος διορίζει και αφαιρεί, σε ορισμένες περιπτώσεις, μια πρόταση από την κυβέρνηση, κατόχους σημαντικών κρατικών οργάνων, όπως οι εκπρόσωποι της Δημοκρατίας για τις αυτόνομες περιοχές, ο πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου και ο γενικός εισαγγελέας, πέντε μέλη του Συμβουλίου της Κράτος και δύο μέλη του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου .
- Ο πρόεδρος διορίζει πρεσβευτές και ειδικούς απεσταλμένους, μετά από πρόταση της κυβέρνησης, και πιστοποιεί τους ξένους διπλωματικούς εκπροσώπους.
- Ο πρόεδρος ενεργεί ως πηγή τιμής της χώρας στο ρόλο του Μεγάλου Δασκάλου των Πορτογαλικών Τιμητικών Αξιωμάτων.
- Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί, μετά από διαβούλευση με την κυβέρνηση, να εκδώσει χάρη και να μετατρέψει ποινές.
Εκλογή Επεξεργασία
Σύμφωνα με το Πορτογαλικό Σύνταγμα που εγκρίθηκε το 1976, μετά την Επανάσταση των Γαρυφάλλων του 1974, ο πρόεδρος εκλέγεται για πενταετή θητεία. Δεν υπάρχει όριο στον αριθμό των θητειών που μπορεί να υπηρετήσει ένας πρόεδρος, αλλά ένας πρόεδρος που υπηρετεί δύο συνεχόμενες θητείες δεν μπορεί να υπηρετήσει ξανά τα επόμενα πέντε χρόνια μετά τη λήξη της δεύτερης θητείας ή τα επόμενα πέντε χρόνια μετά την παραίτησή του. [3] Η επίσημη κατοικία του Πορτογάλου προέδρου είναι το μέγαρο του Μπελέμ.
Ο πρόεδρος εκλέγεται με το σύστημα των δύο γύρων : εάν κανένας υποψήφιος δεν φτάσει το 50% των ψήφων κατά τον πρώτο γύρο, οι δύο υποψήφιοι με τις περισσότερες ψήφους αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον σε έναν δεύτερο γύρο που πραγματοποιήθηκε δύο εβδομάδες αργότερα. Ωστόσο, ο δεύτερος γύρος ήταν απαραίτητος μόνο μία φορά, κατά τις προεδρικές εκλογές του 1986. Μέχρι σήμερα, όλοι οι εκλεγμένοι πρόεδροι από την Επανάσταση των Γαριφάλων έχουν υπηρετήσει για δύο συνεχόμενες θητείες, και οι πρόεδροι κατατάσσονται σταθερά ως η πιο δημοφιλής πολιτική προσωπικότητα της χώρας. Πρόσφατα, ωστόσο, η δημοτικότητα του πρώην προέδρου Ανίμπαλ Καβάκο Σίλβα σημείωσε πτώση, καθιστώντας τον τη δεύτερη λιγότερο δημοφιλή πολιτική προσωπικότητα στη χώρα, ακριβώς πάνω από τον πρωθυπουργό και τον πρώτο Πορτογάλο πρόεδρο μετά το 1974 που είχε αρνητική δημοτικότητα. [4]
Εάν ο πρόεδρος πεθάνει ή καταστεί ανίκανος κατά τη διάρκεια της θητείας του, ο πρόεδρος της Συνέλευσης αναλαμβάνει το αξίωμα με περιορισμένες εξουσίες έως ότου μπορεί να διοριστεί νέος πρόεδρος μετά από νέες εκλογές.
Διάγραμμα χρόνου (από το 1910) Επεξεργασία
<
Κρατικές επισκέψεις Επεξεργασία
Ο πρόεδρος της Πορτογαλίας πραγματοποιεί συχνά επίσημες κρατικές επισκέψεις σε άλλες ξένες χώρες
Εν ζωή πρώην πρόεδροι Επεξεργασία
Υπάρχουν τρεις εν ζωή πρώην πρόεδροι της Πορτογαλίας:
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ "United Nations Protocol and Liaison Service Public List: Heads of State - Heads of Government - Ministers For Foreign Affairs". Retrieved 14 Οκτωβρίου 2016.
- ↑ «Constitution of the Portuguese Republic» (PDF). Συνέλευση της Δημοκρατίας. 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 3 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2014.
- ↑ «Constitution of the Portuguese Republic» (PDF). [Συνέλευση της Δημοκρατίας. 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 3 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2014.
- ↑ Francisco Teixeira (2011-04-21). «Cavaco é o primeiro PR com popularidade negativa» (στα pt). Diário Econónmico (Lisbon). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-09-20. https://web.archive.org/web/20160920143407/http://economico.sapo.pt/noticias/cavaco-e-o-primeiro-pr-com-popularidade-negativa_116487.html. Ανακτήθηκε στις 2016-10-16.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Presidents of Portugal στο Wikimedia Commons
